- 4 Mayıs 2011
- 24.320
- 45.715
Her annenin kızı ile ilişkisi farklıdır. Annem çocuklarıyla pek iyi değildi. Daha yeni yeni ilişki kurmaya başladık torun olayından sonra. Her anneanne gibi torununu seviyor. Annem elden ayaktan düşmedi, şu an gayet iyi bir işi var. Evlere temizliğe falan gitmiyor. Haftanın üç günü hobi olarak düşüneceğiniz bir işte öğleye kadar falan çalışıyor. Özel bir okulun ilçesindeki halkla ilişkiler elemanı gibi düşünün. Çoğu işi insan ilişkisine dayanıyor. Sosyal bir kadındır. Hayatını idame ettirebiliyor. Bize zaten muhtaç durumda değil. Öyle bir durumda bana arka çıkın diyecek bir kadın da değil. Başının çaresine bakacak donanımda. Hastalandığında elbette ona sahip çıkacağım, aksini söylemedim. Ama üzerine ev almak ekstrem bir durum. Birini Gayrimenkul sahibi yapmanın o kişiye destek olmakla ilgisi yok. Kaldı ki evi de alırsak, orayı ileride 3 yeğenim ve oğlum için değerlendirmeyi düşünürüz. Satalım da paramıza para katalım gibi bir fikrimiz yok. Kadın sadece torun sevdasından bakıcıya bırakmak istemiyor böyle bir teklifte bulundu. Kimse şu an bir şeye muhtaç değil. Seçeneklerimizi konuştuk kendisiyle.hiç annende kalmıyormu aklın hiç bebeğini gözünden sakınırken annemde beni böyle büyütmüş böyle bakmış gibi şeyleri düşünüp büyüdük anneme bi faydam yok gibi düşüncelerin olmuyormu kocasına belkide biizm için yıllarını verdi katlandı bi ömür çekti şimdi tek başına yaşıyor belki bize gelmesi torun sevgisi onu hayata bağlar bu yaşta 3 kuruşa çalışmak zorunda kalmaz nebiliyim bunları düşünüp 6 sene katlanamazmısın annenin varlığına evi üsütüme yap demiyor onun için bi yatırımmış gbi düşünüp bi ev alamazmısın gerçekten yargılamak için sormuyorum bu yönde annenizi düşünür önemser şekilde hiç olayı değerlendiremezmisiniz benimde annem bende kalıyor çocuğuma bakmak için ve ben hergün dua ediyorum annem olmasa napardım nası çaışmaya devam eder nası çocuğumun geleceği için para kazanır yatırım yapabilirdim diye evet benim annemde dırdırcı herşeye karışan biridir ama çocuğuma benden daha çok tahammüllü daha çok koruyucu daha çok özenlidirde benim için 20 yıl ömrünü değmicek bi kocaya verdi boşanmadı şimdi tam emkli evi var sefa sürcek şimdide benim evimde bütün gün çocuk bakıyorki çocuk bakmak çok zor biz bile şikayet ederken ....
O şekşlde de ömür boyu kirasını ödeyeceğiz. Oğlan büyüdü hadi kiranı öde diyemeyiz. Kaldı ki işine dönemez.anneye ev kiralamak daha mantıklı gerçekten
Ben de eğitimciyim ve kreş konusunda aynı fikirdeyim sizinler. beni kınayanlar oldu burada. Sma önür boyunca zaten sabahın köründe kalkacak. Çocukluğunda ev ortamında huzurlu olmasını istiyorum. Aile ilişkilerimiz de nispeten huzurludur. Teşekkürlee yorumunuz için.Öncelikle uzun bir yazı olacak umarım sıkılmazsınız.
Haddim olmayarak size söylemek istediğim birkaç şey var. Beni bir uzman olarak kabul ederseniz eğer. Ben Anasınıfı öğretmeniyim. Bence öncelikle ne olursa olsun yapabiliyorsanız 2 yaşına kadar bebeğinize kendiniz bakın. Maddi durumunuz çalıştığınız pozisyon buna elverişli ise benim görüşüm 2 yaşına kadar bebeğinize kendinizin bakmasıdır. 0-2 yaş dönemindeki çocuklarda güenin temeli oturduğu için bu dönemde anne yada baba ile yaşayacağı herhangi bir ayrılık ileride çocuklarda tarifi daha zor problemler yaşamamıza sebep olabiliyor. Elbette ki bu demek değildir ki kesin sorun olacak. Ama eğer ki araştırırsanız 0-2/0-3 yaş aralığını anne ile geçiren bebeklerin daha sağlıklı olduğu yönündedir. Daha sonrası için anneniz yada bakıcı sizi tercihinize kalmıştır. Ama o dönem içinde de ben yinede ne olursa olsun 5 yaşına kadar çocukların okula gönderilmesini doğru bulmuyor. Minicik minicik bedenler sabahları okulda o kadar zorlanıyorlar ki anlatamam.
Yani nacizane tavsiyem en azından ilk 2 yıl kendiniz bakmanız daha sonra bunun meyvelerini kat be kat toplayacaksınız. bu 2 yıl içerisinde çok fazla yorulup sıkılacaksınız bunalacaksınız belki ama eminim ileri de çok da mutlu olacaksanız. Ama derseniz böyle bir şansım yok. O halde anneniz sizi yanınızda baksın bebeğinize akşamları yine evladınıza sarılın onunla uyuyun oynayın. Çünkü sizden sonra sizin evladınıza en iyi bakacak kişi sizleri büyüten kişilerdir. Bununla da ilgili annenizle anlaşma yapın ama tutumlarınızın aynı olması gerektiği ile ilgili. Umarım yardımcı olmuşumdur. İnşallah doğru kararı verirsiniz.
Her annenin kızı ile ilişkisi farklıdır. Annem çocuklarıyla pek iyi değildi. Daha yeni yeni ilişki kurmaya başladık torun olayından sonra. Her anneanne gibi torununu seviyor. Annem elden ayaktan düşmedi, şu an gayet iyi bir işi var. Evlere temizliğe falan gitmiyor. Haftanın üç günü hobi olarak düşüneceğiniz bir işte öğleye kadar falan çalışıyor. Özel bir okulun ilçesindeki halkla ilişkiler elemanı gibi düşünün. Çoğu işi insan ilişkisine dayanıyor. Sosyal bir kadındır. Hayatını idame ettirebiliyor. Bize zaten muhtaç durumda değil. Öyle bir durumda bana arka çıkın diyecek bir kadın da değil. Başının çaresine bakacak donanımda. Hastalandığında elbette ona sahip çıkacağım, aksini söylemedim. Ama üzerine ev almak ekstrem bir durum. Birini Gayrimenkul sahibi yapmanın o kişiye destek olmakla ilgisi yok. Kaldı ki evi de alırsak, orayı ileride 3 yeğenim ve oğlum için değerlendirmeyi düşünürüz. Satalım da paramıza para katalım gibi bir fikrimiz yok. Kadın sadece torun sevdasından bakıcıya bırakmak istemiyor böyle bir teklifte bulundu. Kimse şu an bir şeye muhtaç değil. Seçeneklerimizi konuştuk kendisiyle.
Ben de eğitimciyim ve kreş konusunda aynı fikirdeyim sizinler. beni kınayanlar oldu burada. Sma önür boyunca zaten sabahın köründe kalkacak. Çocukluğunda ev ortamında huzurlu olmasını istiyorum. Aile ilişkilerimiz de nispeten huzurludur. Teşekkürlee yorumunuz için.
Anlaşıldı, teşekkürler.Birini gayrimenkul sahibi yapmiyorsun
Annen senelerce kalan omrunu SENIN cocuguna ayiracak
Karsiliginda isini duzenini birakicak
Yeri gelicek kalbini kiracaksin
Onu sineye cekicek
Yeri geldiginde surat yapacaksin
Onlari gormezden gelicek ..
Sende ustune 5 kurus vermeden cocugunu buyuttureceksin ..
Bunun karsiliginda da ev sahibi olacaksin
Konu bundan ibaret ...
Anneyle aran iyi olmadiysa iyi degilse bakici tutacaksin
Yorene yakinina senin de istedigin gibi yaklastirmayacaksin ..
Kadin da 80 yasina kadar omru yettigincr calisacak
Ne de olsa calismak zorunda ...
Hali hazirda sadece olen babasinin maasiyla topu topu 1000 lirayla gecinmeye
Calisan bi kadin ..
Bu konu nasil bu kadar uzayabiliyor hayret ..
Sanki elli tane cozumu varmis gibi..
Yorumum bitti.
Aslında eşim açısından korkum %40 diyelim. Benden daha iyi geçiniyor annemle. Annene gidelim der, ben gitmemeyi isterim falan. Sohbetleri iyidir. Maddi olarak elinden geleni yapar, annem de onu sever."Sorum şu: annemin yaptığı teklif mantıklı mı? Uzun vadeli olduğu için İleride eşim ile sorunlara yol açar mı? Çocuk büyüdükten sonra, annemin o evde oturması herhangi bir kavga esnasında başıma kakılır mı?"
Annenizin teklifi gayet mantıklı, alacağınız ev sizin olacak, kadıncağız ölene kadar oturma hakkı istiyorsa sadece, bu da bir anne için kalan ahir ömrü için çok bir istek olmasa gerek.
Hem bu vesileyle bir gayrimenkulünüz daha olacak, şimdi bir çocuğunuz var, belki ileri de bir çocuğunuz daha olacak, çocuklarınızın geleceği içinde yatırım olur hem.
İleride eşinizle sorun olur mu, başınıza kakar mı? Bu tümüyle eşinizin karakterine bağlı bir durum, normalde lafını bile etmemesi gerekir, annenizin durumunu görüyordur biliyordur, kadın evi üstüme yapın demiyor ki başınıza kakılsın, annene ev aldım desin, size ait bir evde oturacak, oturduğu sürece de size hayır duası edecek.
Kafanızdaki soru işaretlerini anlıyorum, bende eşim bile olsa %10'luk yanılma payı bırakırım, insanoğlunun başına ne geleceği, eşim dediği insandan ne göreceği belli olmuyor sonuçta ama Allah korusun velev ki eşinizle bir anlaşmazlık yaşadınız mülk yine sizin mülkünüz, farazi konuşalım ayrılık durumunda ikamet ettiğiniz evi anlaşmalı ayrılarak eşinize bırakır oradaki hakkınızdan feragat edersiniz, anneniz otursun diye alınanı size bırakmasını istersiniz, yine size başınızı sokacak bir ev olur.Aslında eşim açısından korkum %40 diyelim. Benden daha iyi geçiniyor annemle. Annene gidelim der, ben gitmemeyi isterim falan. Sohbetleri iyidir. Maddi olarak elinden geleni yapar, annem de onu sever.
Ama insan hayatı işte, beşer şaşar, başına ne geleceği belli olmuyor. Herkese %100 güvenmek isterdim ama zaten huy olarak hep %10 luk yanılma payı bırakıyorum. Detaya girmedim bunu düşünmem için sebepler oldu. Ben isterim annemin teklif ettiği şartta yaşamasını. Onun annesi olsa kabul de ederdim aç açıkta kalmayacağız, standardımız bozulmayacak. Olası bir boşanma durumunda da anneme evden çık diyecek değilim. Kendi maddi gücümle de karşılayabilirim evin kredisini. Sadece insan ''acaba?'' Diyor işte. Ama bu, kötü gidiş için bir sebep olursa, aynı çatı altında yaşamak da mantıksızlık olur zaten.