Sürekli taşlanıyorum diyorsunuz ama hiç demiyorsunuz ki "acaba benim düşüncemde haksız olduğum bir taraf olabilir mi?"
Hem diyorsunuz ki kızı ev istiyor, aldı hem diyorsunuz ki "bizde çocuklara eşya alınır, cebine para konur, gerekirse ev verilir." Kadın da yapmış bunları zaten.
Anne baba olmak çocuğu kendine yeten, ayakları üstünde durabilen bir birey haline getirmektir. Okutmak, büyütmek, meslek sahibi yapmak kısımları tamamsa evlat ve aile ilişkisi içinde para pul muhabbeti bu kadar geçmemeli zaten. Çocuğa bakar isterse ama bakmazsa bu onu suçlu yapmaz.
Diğer bir konu yaşlılara da evlatlar bakar demişsiniz. Bakar tabi, biz de senelerdir anneanneme bakıyoruz ama o kadın "ben şöyle bir felç geçirip elden ayaktan düşeyim de birilerine muhtaç kalayım" demedi. Kimse birine muhtaç kalmayı istemez zaten. Bebekse bile isteye, çift tarafından ortak karar verilerek yapılıyor. O nedenle de çiftin ben bakabilir miyim, yapabilir miyim diye düşünmesi, her duruma uygun plan yapması gerekiyor. Siz çocuk yapmayı seçmişsiniz ama maddi hesabınızı düzgün yapamamışsınız. Ya çocuğu erteleyecektiniz ya da çocuğunuz kreşe başlama yaşına gelene kadar ev işini erteleyecektiniz.
Burada bir sürü kadın var işi bırakıp çocuk bakan ve yine bir sürü kadın var çocuğuna bakıcı bakan. Onlar daha mı az anne, daha mı az düşünüyor çocuğunu? Herkesin ailesi de yok. Siz bebek sahibi olurken annem bakar demişsiniz, kayınvalidem nişanlıyken bakarım dedi demişsiniz de ölümlü dünya, bu insanlara bir şey olabilir. Hasta olabilirler, vefat edebilirler, o durumlar için ne düşündünüz?
Domates-ekmek yeriz diyorsunuz ama ev kredisi öderken çocuk yapıp geçinemeyecek duruma gelecekseniz yapacak bir şey yok. Aileler elbette zor günlerde destek olurlar ama nasılsa varlar mantığı çok yanlış. Beklentileriniz çok fazla ve burada görümcenizi kayınvalidenizi bu kadar aşağılarken aynı zamanda iyilik beklemeniz biraz fazla bence.
Kadının hiçbir suçu yok, kimseye yöneltmeyin öfkenizi. Kendinize kızın ya da durumu kabullenin.