- 23 Mart 2015
- 8.936
- 14.791
- 248
- Konu Sahibi gibigibiyim
-
- #161
Inşallah en kısa zamanda sağlıklı evlatlarınizi alin kucağınıza hiç tedavi falan gerekmesinesimin testlerinde hic sorun cikmadi benim yumurta rezervim az.. doktorlarin dedigine gore rezerv azaldikca kalite dusuyo.. ama biz aldirdigimiz bebeklere de genetik test yaptırdık kromozomal bi bozukluk da çıkmadı.. bi türlü çözemedik bu kayıpların nedenini.. demekki hayırlısı bu diyorum ve kabullenmeye çalışıyorum artık iste.. kabullenmenin yollarını arıyorum.. umarım bulabilirim.. halanızın adına çok çok sevindim.. allah uzun ömürler versin
Çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum bu konuda.. Kendince gerekçelerle istemiyo zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum..
bu arada bu cümle ne güzel bi kendini ifade ediştir.yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.
Cok sagol cnm.inanki ben aklimdan atip yeterrrrr istemiyorum cocuk falan bittim dedigim anda hamile kaldim.o kadar tedavi oldum ama stres uzuntu beklenti mahvoluyoruz.dr um demisti zaten tutmayan tup bebeklri yarisi stres ten tutmuyor.vucut o kadar gergin ki embiriyo yu atiyor direk.sakin ol Allaha sigin kaderin de varsa mutlaka olur.ama sen elinden geleni yap umudunu kaybetme.ne vakalar gordum okudum onuncu denrmede ikizleri olanlar var.vazgecme sadece dinlen yenilen.insallah anne olucan sende bu yol sabir dan geciyor.alti yil dile kolay ne cektim bir ben bir Allah bilir....Allah gonlundekini sana nasip etsin insallah saglikli bir bebegin olur...tum isteyenlerin de insallahhh aminAllah çocuklarını sana bağışlasın canim ne mutlu bi son olmuş maşallah :) ben artık tedavi düşünmüyorum.. ama iste içimdeki umut tükenmek bilmiyo.. şimdi yaz geldi tatiller falan da olucak ama bilmem bu surecte gercekten aklimdan atmayi basarabilirmiyim.. bol dua ediyorum.. hayırlısını ver içime ferahlık ver diye diye.. dilerim hafiflerim artık kalbimdeki ağırlığı alsin allahım.. benim ve tüm bi durumda olan hemcinslerimin insallah
Merhaba, insan umut etmeden yaşayamıyor, yasadiginiz durum o kadar aslında normal ki, kendinizi suçlamayın neden akisina bırakamıyorum vs diye, insanız ve istediğimiz seyler oluyor, benim birçok arkadaşım artık pes ettiginde dr artık imkansiz dediğinde yani tüm umudu bitti, kendini spora ve seyahata verdiler inanin sonra bir anda hamile olduklarını öğrendiler, dışarda hamile birini gördüğümde uzuyordum demisti, kendi hamile kaldiginda sunu demisti, belki beni sokakta goren de uzuluyordur, bilmiyor ki ben nelerden geçtim hangi süreçlerden geçip de hamile kaldım, ben de o hamilelerin hangi süreçlerden geçtiğini bilmiyordum, keske kendimi bu kadar üzmeseydim...MUCIZE diye birşey var, sizi de bulsun, Allah isteyen herkese versin..Çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum bu konuda.. Kendince gerekçelerle istemiyo zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum..
ben de öyle avutuyorum kendimi şükür annem hayatta anneler günü niye canımı acıtıyor ki diyorum ama şu an bunları yazarken gözyaşlarım akıyorAhh o anneler günü.. allah annesi olmayan tüm evlatlara da sabır versin bu vesileyle dilemiş olayım.. şükür benim annem yanımda tesellim böyle kendimce
Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.
37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.
Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..
Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben
Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur
Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı
allahtan ümit kesilmezHanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.
37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.
Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..
Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben
Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur
Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı
Çok geçmiş olsun size de gerçekten bebek kayıpları çok zor Allah tekrar yaşatmasın sağ sağlim doğmalarını nasip etsin inşallahSizi cok ama cok iyi anliyorum 5 tane kaybim var.2 asilama 2 tup kalbi duran bebekler...
En son tupde hamile kaldim ve 6+1 de kalbi durdu.Feci depreayona girdim.Dibe vurdum.Ama bir sekilde atlatmam gerekiyordu. Bende 36 yasindayim. Bende umudumu kaybetmedim.Anlatmasi cok garip ama en umutsuz anlarimda bile umudu oluyo insanin.
Ben bununla bas edebilmek icin surekli kendimi oyaliyorum. Kitap okuyorum.Makrome canta yapiyorum
Yuruyus yapiyorum.Tas boyama yapiyorum.Arkadaslarimla vakit geciriyorum birde psikolojik destek aliyorum.
Çok teşekkür ederim.. dua okuyorum sanırım psikolojik destek de alıcam.. Yıllardır ya hamileysem diye ağrıdan ölsem de ağrı kesici içmedim mesela bi de aklıma gelmişken söyliyim. Sanırım patolojik vakayım :) doktorun bana ilaç verebilmesi için önce beni umudumdan vazgeçirmesi gerekecek :)Amin amin sagolun herkezin evladina saglikli hayirli uzun omur versin rabbim.kendinizi hicbir konuda suclamayin yargilamayin bu duygularida bize allah verdi anne olma icgudusunu istegini. Meryem suresini mealiyle okuyun butun peygamberlerin evlatla imtihani anlatiliyo ben cok okurdum... ve kalbininizin ferahlamasi icin elemnesrahleke yi mealiyle okuyun ... maneviyata yonelmek tek ilac benim icin. Psikolojik destekte alin . Uc senedir ilac veriuolar diye psikologlara gitmiyodum hamileyken emzirirken zarar vermemek icin kizima. Emzirmeyi biraktim gecen on gun once gittim ilac yazdi yine tabi. Iciyorum butun agrilarim bile gecti uyuyabiliyorum. Kaygilarim daha iyi korkularim . Icim aciyodu kemiklerim iliklerim sanki oyle hep agrilarlaydim iyiyim bi haftadir sukur. Insallah mucize sizinde olur insallah...
Allah umutlarınızı boşa çıkarmasın inşallah sağlıklı bi evlat versin sizeAhhh canim benim o umut hic bitmiyor 15 yildir mucadele ediyorum her defasinda kapilar yuzumuze kapansada doktorlar hic ugrasmayin sizin cocugunuz olmaz desede Allahdan ùmit kesilmiyor bir yanimiz hep buruk yaşim 38 oldu ama icimdeki anne olma istegi hic bitmiyor taki mezara girene kadarda bitmicek gibi
Evet canım yumurta azaldıkça kaliteleri ve döllenme yetenekleri azalıyormuş.. Tabi bazı hormonlar da yükseldiği ve düştüğü için böyle oluyo gibi FSH mesela.. Eğer sizde gözüken bi sorun yoksa tüp bebekle tutma ihtimali çok çok yüksek hiç merak etme.. İnşallah o güne kalmadan sağlıklı bi bebeğin olur da hiç uğraşmazsınRezervin az ise yumurtlarin da kalitesiz mi oluyo pek anlamiyorum bu işten ama.. bi arkadasimda evlendi 2 ay denemisler olmamis hemen doktora gitmisler. Doktor demiski senin yumurtalarin erimis ( ne demekse ? ) klomen vermis. 3.ayinda hamileydi.
Yani demekki diyorum allah isteyince mutlaka oluyor. Yumurtada olmasa spermde olmasa ve ben sasip kaliyorum. Senelerce yumurtlama gunumde (ultrason takibi) iliski yasadim. Yok olmuyor sanki kapali butun yollar. Bizde hicbir sorun olmayinca yapacak birsey de bulamiyosun. Allaha sukur yine sorun olmasida kotu birsey..
Olmamasi imkansizken ,olmasi imkansiz oluyor.
Eltimde 3 ayda bir bazen hic adet gormez adetleri hic duzenli degil. Evlendi 2. Ayinda 1 aylik hamileydi..
Yani cevrem bana gore ! Mucizelerle dolu ama kimse bu mucizelerin farkinda degil.
Allah bekletiyosa vardir bi bildigi , allah hayirlisiyla bir evlat versin , allah bizede nasip etsin demekten baska çare kalmiyor malesef. Çunku çare yok. Elimizden hicbirsey gelmiyor. Bende haziranda tup bebek yaptirmak istiyorum. Ama 1.senem dolunca rapordan yararlanabliyorum. Ama dusunuyorumda ya haziranda yaptirdigimda tutarsa o 6 ay beklemek benim gozumde nasil buyuyor anlatamam. Hep bir umut. Haziranda yaptirirsam ve tutmassa ikinciyi de 1.senem dolunca yaptirmak istiyorum. O yuzden cok cok kararsizim. Keske bir gece ruyama girse şu zamanda şu cinsiyette şu tipte bir bebegin olacak diye allahim ne guzel olurdu. Hergun onun hayalini kurar onu beklerdim..
Ama suan sadece cevremdeki hamilelerin sosyal medyada ellerini karinlarina koyup melegim geliyor yazip paylastigi fotograflarini, huzunlu gozlerle like yapabiliyorum...
Yaaa çok teşekkür ederimmmhayatta hiç bir zaman bir bebek istemedim. yazdıkların içimi acıttı. eğer bir şansım olsaydı annelik hakkımı sana verirdim. bir destek alsan çok iyi olacak ne güzel anlatmışsın.
Çok teşekkür ederimBence herkesin imtihanı farklı şükür olsun hep çok şanslısınız çünkü evlat edinemeSeniz bile çocuk esirgeme kurumuunda gönüllü annelik yapıp çocukları sevebilirsiniz.
Ümit edin bence sadece olmayacağını fikrini kabul etmeye çalışın. Rabbim yardımcıniz olsun
Prosedürleri çok ağır geldi önüne sunduğumda.. Komşulara, arkadaşlara anne babaya kadar görüşme yapılıyor evlatlık vermelerde..Ve çocuğa da yanlış hatırlamıyosam 8 yaşından önce pedagog eşliğinde söyleniyor.. O psikolojiyle başa çıkabileceğini düşünmüyo.. Ben de ısrar edemiyorumkendince gerekçeleri nedir eşinizin? büyük bi çocuğu değil de yenidoğan terkedilmiş bi bebeği evlat edinseniz daha kolay sahiplenir adapte olursunuz bence.
doğurup doğurup atanları da görüyoruz, her şey hamile olmak doğurmak değil. bunları yaparak anne olunmuyor.
eşiniz sanki bencillik ediyor gibi geldi bana. siz istiyorsunuz ama o istemiyor. halbuki belki de o çocuğu sizden çok sevecek.
bu arada bu cümle ne güzel bi kendini ifade ediştir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?