Anne olamamanın acısıyla nasıl başa çıktınız? Nasıl kabullendiniz??

GÜNCELLEME: 22/02/2021
Sevgili arkadaşlar ve özellikle bir umut resmi görmek için konuyu takip eden arkadaşlar,
Bebeğimi 3 Ekim 2020 de çok şükür kucağıma aldım Şu an 4,5 aylık oldu bile Sağlıklı ve mutlu bi bebek oldu çok şükür.. Doğumdan 1 hafta önce Kovid-19 belasını çok az belirtiyle atlattım, doğumumda eşim pozitif olduğu için yanımızda olamadı ama yine de sağlıkla bebeğimize kavuştuk Bu pandemi süreci hepimize çeşitli zorluklar yaşatmasına rağmen, 2020 bizim için ömrümüzün en güzel yılı olarak tarihe geçti
Benzer zorluklar yaşayan ve isteyen tüm arkadaşlarımın bu mükemmel duyguyu yaşaması dileğiyle son güncellememi de yapmış bulunuyorum Herkese sevgiler


GÜNCELLEME: 03/07/2020

Kızlar konuya 2. bi güncellemeyle size güzel bi haber vermeyi kendime bir borç bilirim.. 2020 yılı her ne kadar pandemiyle birlikte bize zor günler getirmiş olsa da bana hayatımın en güzel hediyesini getirdi.. Şubat ayının başlarında tam da bu bebek konularıyla ilgili herşeyden elimi eteğimi çekeli bir hayli zaman olmuşken ve bir diş ameliyatına hazırlanırken hamile olduğumu öğrendim (yaklaşık 4 haftalıktı biraz erken öğrendim)

Hemen harekete geçerek daha doktora bile gitmeden kan sulandırıcı iğnemi yapmaya başladım, biliyorsunuzdur 5. hafta dolmadan kese bile gözükmüyor zaten ve ben kendime bir riskli gebelik uzmanı bulmadan önce Gazi Üniversitesinin Hematoloji bölümünden bir randevu aldım.. Doktor bana kızacak kafama göre iğneye başladım diye derken doktor geçmiş hikayelerime bakınca çok iyi yaptığımı söyledi ve hemen ölçümlerimi yaptı akşama da dozumu yükselterek iğneye devam etmem için hemen aradı inanılmaz ilgilendiler Allah gerçekten razı olsun.. 2 gün içinde raporumu da çıkadılar.. Daha önceki gebeliklerimde kullandığım kan sulandırıcının olması gereken dozun çok altında olduğunu da belirtmeden geçemediler.. Kadın doğumcular bu konuda çok yetkin değiller bunu da buradan pıhtılaşma problemi olan arkadaşlara belirteyim mutlaka bir Hematoloji Uzmanına görünün gebeliğinizin başında hatta kadın doğuma bile gözükmeden önce.. Sonra da kendime bir riskli gebelik uzmanı bularak kontrollerime başladım.. Şükür ki şu anda her ne kadar takvimde 26. haftamda gözüksem de 27. haftamdayım Şu Nipty denilen Genetik testlerimizi de 13. haftada yaptırdık inşallah sağlıklı bi erkek bebeğimiz olacak Eylül sonu Ekim başı gibi doğum bekliyoruz

Buradan konuma ilgi gösteren, dualarını esirgemeyen, desteğini fikrini sakınmayan herkese teşekkürü bir borç bilirim Hepinizin kalbindeki dilekler gerçek olsun

GÜNCELLEME : 02/05/2019

Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu açma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken içimdeki yoğun içgüdüden bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu açıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu içgüdüyü kontrol altına alarak devam etmek için sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrübelerinizle, gördüklerinizle destek oldunuz öncelikle teşekkür ederim

O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kürler,vitaminler,gün takipleri falan), Sürpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu öğrendim ama değerim düşüktü.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen düştü ve kimyasal düşük gerçekleşti. Artık gerçekten üzülemedim bile.. Hatta düşükten 1 ay sonraki doktor kontrolümde FSH değerimin normale döndüğünü öğrenerek sevindiğimi bile söyleyebilirim :) Ve anladım ki bu tedaviler (1'i hariç hiçbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de düzeldi.. Ve gebeliklerimin biri hariç tamamı doğal yolla gerçekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi düşük tutarak :) Şu an da ümidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye çalışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı için şükrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şükürler olsun Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize çok sevgiler


KONU: 08/05/2018

Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktur, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur

Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı

öncelikle rabbim kucağınızı boş bırakmasın fakat yaşınızın vermiş olduğu acelecilikle hiç dinlendirmemişsiniz kendinizi hem bedenen hem ruhen hazır olmak adına biraz hiç olmadı 6-8 ay ara verip dinlenmenizi tavsiye ederim.

gibigibiyim .!.:

Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur

Genişletmek için tıkla...

anne olmak için ille doğurmaya gerek yok. belli ki rabbim size annelik içgüdüsü vermiş zaten. bana sorarsanız sıcak bir anne yüreği, sevgi dolu bir yuva bekleyen o kadar çok çocuk var ki. evlat edinme yolunu denemeniz naçizane tavsiyemdir. hem siz teselli bulmuş olursunuz hem bir yavru kurtulmuş olur.

Umut yaşadığımız sürece yok mu zaten hep umutsuz elbet yaşanmaz ama bazen kabullenmek teslim olmak lazım bizim elimizde olsaydı bakın 3 deneme 4 bebek diyorsunuz inancınız var mı bilmiyorum ama demekki daha bitmemiş sınav ayrıca herkesin çocuğu olacak diye bir kural da yok ki belki olmayacak ama siz bir çocuğa umut olacaksınız o fikri düşündünüz mü hiç koruyucu ailelik falan

Gebere Jackson .!.:

Rabbim dağına göre kar verirmiş.
Senin de dediğin gibi binlerce kadın var bu durumda olan.
Şunu da bil binlerce çocuk var anne baba bekleyen.
Annelik doğurmak değil ki.
Annelik sevmek koklamak sahip çıkmak.
Senden olmayan ama sana ait olan bir çocuk fikrine ne dersin ?

Genişletmek için tıkla...

Ben çok genç yaşlarımdan beri aslında evlat edinmeyi hep isteyen biri oldum.. Çocuğum olsa da bi gün ailesiz yuvasız bi çocuğa aile yuva olmak istedim.. Ama eşim donasyon veya evlat edinme fikrine tüm ısrarlarıma rağmen sıcak bakmıyo malesef Yoksa gerçekten çok isterim

Esila09 .!.:

Merhaba
Ben 1,5 yıllık evliyim
Açın halinden en iyi aç anlar demişler, benimki biraz daha farklı ve tuhaf aslında hangimizinki iyi kötü bilmiyorum
Benim çocuk sahibi olmam imkansız, şu anki tıp şartlarında hiç umut yok, 15 yıldır biliyorum son 10 yılda kesinleşti, eşimle ilk tanıştığım gün söyledim, deli cesaretiydi ama paylaşabileceğimi anlamıştım ona haksızlık etmek istemedim.
Ben hep Rabbimin verdiği nimetse vermediği daha büyük nimettir dedim, evlenmem evlenirim demedim, tamamen teslimiyet ile yaşadım
Eşim, o benim herşeyim, bu dünyada nasıl saklanmışta biz tanıştık diyorum, anlatsam anlatamam, 2,5 yıldır tanıyorum hala sevgisinin derinliğine merhametine kocaman yüreğine bana ilgisine şaşırırım, ailesi durumumu biliyor bugüne kadar tek ima tek söz tek laf duymadım, beni severler sayarlar üzmezler.
Çocuk konusu ise, benim en büyük belirsizliğim, yarınım ne getirir bilemem, ben bugün hayatın bana getirdiklerini seviyorum şansımın farkındayım.
Etrafımda beni üzen insanlar oldumu, tek bir kişi var sırf saldırmak için Allah niye çocuk vermemiş belli inşallah olmaz ve daha ağır bir sürü şey demişti, onun içinde "Bu kabağın elbet sahibi var" diyorum, hikayeyi merak edenler google a sorabilir
Genelde hadi diyenlere, hani bebek diyenlere açıkça gülerek rahat bi şekilde belki olmuyor nerden biliyosun ne cesaret soruyosun yazık değilmi sorulmaz diyorum kafaları karısıyor hee hee diyip gülerek gidiyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Esila09 .!.:

Bende konuya yazayım.
Ben konular denk geldikçe yazmaya çalışıyorum, benim çocuk sahibi olmam şu anki tıp şartlarına göre imkansız, eşimle tanıştığım ilk gün söyledim, 1,5 yıllık evliyim, ailesi biz tanıştıktan sonra 4. ayda öğrendi, bana tek bir soruları imaları olmadı.
Eşim çok farklı, ilgili bambaşka bir insan, kim nasıl farketmemiş biz nasıl tanıştık, hepsi ayrı mucize.
Ben 10 yıldır biliyorum, Rabbimin vermediğinde daha büyük mucizeler gizlidir dedim, beni seçti dedim, hiç evlenmem demedim, hiç beklentim yoktu, bugünümü yaşıyorum yarınımdan korkum yok, evlat edin diyenlere çare değil tercihim olur neden olmasın diyorum.
Tek bir kişi hariç bu konuda üzülmedim, bu duruma karşı hayat sana yapacağını yapmış haberin yok dedi, neden anne olamadığın belli dedi, ztn olma dedi, Allah kalbine göre versin dedi,dahasını yazmayayım ortada ne vardı haketmiş olabilirmiyim sorularını dile bile getirmiyorum bilenler bilir, Bu kabağın elbet sahibi var diyorum, hikayenin devamı googleda bulunabilir.

Bu kabağın sahibi var benim gücüme ne kadar gitti, bu kabağın sahibi kimbilir ne kadar üzülmüştür.

Genişletmek için tıkla...

Esila09 .!.:

Tovbe tovbee sesli guldum yemin ediyorum
Resmen nutkum tutuldu
Eski msjlarimda farkli versiyonlarida var benimle ilgili. Benim cocugum olmuyor, bunu 10 yildir biliyorum esimle tanistigim ilk gun bunu ona soyledim ailesi de biliyor ve bugune kadar tek ima tek soz duymadim. Esimle tanisana kadar tek yorum yapmadim evlenirim evlenmem demedim veren de vermeyennde belli vermemek icin beni secmesi benim mucizem dedim. Esim benim mucizem esim benim nefesim hayatim herseyim.
Bana biri boyle dese cok fena bozarim hayat cok yonlu bana vermeyende o sana verende bana yarin verebilecek te o yarin senden alabilecek olanda. Insanlardaki ozguvene hayranim ben. Bosver hic takilma. Hic hemde..

Genişletmek için tıkla...

Bunlar çeşitli konulara yazdığım msjlar, üşenmedim buldum.
Üzülmeyin, gün olur, hepsi geçer gider.

Etrafımda sizin gibi olan bi kaç kişi vardı onlarda yapılan bütün tedavilere, dualara rağmen hamile kalamadılar. Sonra arkadaşlarında dediği gibi evlat edinmeye karar verdiler ve edindiler. Hepside evlat edindikten bi kaç zaman sonra Allah’ın vesilesiyle hamile kaldılar ama hiç bi zaman evlat edindikleri çocuklarında ayırt etmediler biyolojik çocuklarından. Siz de böyle birşey düşünmezmisiniz? Belki evlat edindiğiniz bebeğinizle ilgilenirken kafanız güzel birşeyle doluyken tedavileriniz olumlu sonuçlanır?

tuzsuz_ruh .!.:

Umut yaşadığımız sürece yok mu zaten hep umutsuz elbet yaşanmaz ama bazen kabullenmek teslim olmak lazım bizim elimizde olsaydı bakın 3 deneme 4 bebek diyorsunuz inancınız var mı bilmiyorum ama demekki daha bitmemiş sınav ayrıca herkesin çocuğu olacak diye bir kural da yok ki belki olmayacak ama siz bir çocuğa umut olacaksınız o fikri düşündünüz mü hiç koruyucu ailelik falan

Genişletmek için tıkla...

Çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum bu konuda.. Kendince gerekçelerle istemiyo zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum..

Esila09 .!.:

Bunlar çeşitli konulara yazdığım msjlar, üşenmedim buldum.
Üzülmeyin, gün olur, hepsi geçer gider.

Genişletmek için tıkla...

Tek isteğim bu fikri kabullenip normal hayatıma devam edebilmek artık gerçekten.. Olucak mı bi gün dersiniz..başarabilir miyim bunu?

gibigibiyim .!.:

Tek isteğim bu fikri kabullenip normal hayatıma devam edebilmek artık gerçekten.. Olucak mı bi gün dersiniz..başarabilir miyim bunu?

Genişletmek için tıkla...

bu tamamen sizin elinizde, ve inanın zor değil

Feeling07 .!.:

Etrafımda sizin gibi olan bi kaç kişi vardı onlarda yapılan bütün tedavilere, dualara rağmen hamile kalamadılar. Sonra arkadaşlarında dediği gibi evlat edinmeye karar verdiler ve edindiler. Hepside evlat edindikten bi kaç zaman sonra Allah’ın vesilesiyle hamile kaldılar ama hiç bi zaman evlat edindikleri çocuklarında ayırt etmediler biyolojik çocuklarından. Siz de böyle birşey düşünmezmisiniz? Belki evlat edindiğiniz bebeğinizle ilgilenirken kafanız güzel birşeyle doluyken tedavileriniz olumlu sonuçlanır?

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel ne büyük mutluluk yaşamışlar.. Ben de çok isterim.. Kedilerim var, onların bıyığı düşse içim gider evladım gibi seviyorum, ve eminim bi yavruyu da aynı o şekilde sevebilirim ömrüm boyunca.. ama eşim hem donasyon hem de evlat edinme fikrine şiddetle karşı çıkıyo bu konuda çok tutucu

gibigibiyim .!.:

Çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum bu konuda.. Kendince gerekçelerle istemiyo zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız tek tarafla olacak birşey değil bu malesef yani benim olmazsa düşünürdüm sanırım durumum sizin bir tık aşağınız 6 yıllık evlilik bir kayıp 2 yıldır olmadı sonrasında nasip kısmet diyorum doktora gitmeye korkuyorum tedavi sürecine hazır değilim sanki vakti zamanı vardır diyorum Allah büyük bugün 2. Tüp bebeğinde son anda kalp atışını duyan arkadaşımın haberini aldım o kadar yıprandı ki Rabbim yüzüne gülsün inşallah kendim kadar sevindim

Esila09 .!.:

bu tamamen sizin elinizde, ve inanın zor değil

Genişletmek için tıkla...

inşallah

gibigibiyim .!.:

Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur

Genişletmek için tıkla...

Rabbim varsa umutta vardır.
bugün 12 senedir bebek hasretiyle yanan bir arkadaşım hamile oldugunu öğrendi.
hemde 3 tüp bebekten sonra 4.ye giderken kan tahlilinde

tuzsuz_ruh .!.:

Çok haklısınız tek tarafla olacak birşey değil bu malesef yani benim olmazsa düşünürdüm sanırım durumum sizin bir tık aşağınız 6 yıllık evlilik bir kayıp 2 yıldır olmadı sonrasında nasip kısmet diyorum doktora gitmeye korkuyorum tedavi sürecine hazır değilim sanki vakti zamanı vardır diyorum Allah büyük bugün 2. Tüp bebeğinde son anda kalp atışını duyan arkadaşımın haberini aldım o kadar yıprandı ki Rabbim yüzüne gülsün inşallah kendim kadar sevindim

Genişletmek için tıkla...

Allah o mutluluğu isteyen herkese ve size de yaşatsın inşallah kısa zamanda

kaynanadelisi .!.:

Rabbim varsa umutta vardır.
bugün 12 senedir bebek hasretiyle yanan bir arkadaşım hamile oldugunu öğrendi.
hemde 3 tüp bebekten sonra 4.ye giderken kan tahlilinde

Genişletmek için tıkla...

Bana da aynısı olmuştu doktorun tahlillerin kötü bu ay denemeyelim dediği ay kendiliğimden hamile kalmıştım.. Son bebeğimdi 2 ay sonra kaybettim yine O yüzden gerçekten artık istediğim şey bu fikirden olabildiğince uzağa gitmek.. Çok yıpratıcı süreçler.. Allah arkadaşınızın bebeğini tamamına erdirsin inşallah

gibigibiyim .!.:

Allah o mutluluğu isteyen herkese ve size de yaşatsın inşallah kısa zamanda

Genişletmek için tıkla...

Aminnn o kalp atışını duymaya insan neler vermez ama olmayınca olmuyor işte kafanızı bosaltin küçük bir tatil başka bir uğraş olmadı bir iş kurs

kaynanadelisi .!.:

Rabbim varsa umutta vardır.
bugün 12 senedir bebek hasretiyle yanan bir arkadaşım hamile oldugunu öğrendi.
hemde 3 tüp bebekten sonra 4.ye giderken kan tahlilinde

Genişletmek için tıkla...

Oyyyyy güzel Allah'ım çok büyük cokkk