Anne olamamanın acısıyla nasıl başa çıktınız? Nasıl kabullendiniz??

Inanirim canim neden inanmayim o cok garip bir duygu yasamayan amlamaz.Anllah da kimseye yasatmasin zaten.Guzel dualarini Allah kabul etsin.
 
Evlat edinmeseniz de koruyucu aile olabiliyorsunuz. Sorumlulugu daha az. Ben olaya daha sogukkanli bakiyorum sanirim. Cocugum olmasa da olsa da koruyucu aile olurdum.
 
Evlat edinmeseniz de koruyucu aile olabiliyorsunuz. Sorumlulugu daha az. Ben olaya daha sogukkanli bakiyorum sanirim. Cocugum olmasa da olsa da koruyucu aile olurdum.
Ben de çok isterdim hiç evli değilken bile isterdim evlat edinmek veya koruyucu ailelik hep aklımda olan bişeydi.. Prosedürleri toplum aile çevre baskısı falan ne kadar gözümü korkutuyo olsa da hala istiyorum ama eşim bunlara göğüs gerebileceğimize inanmıyo.. Bu işler baskıyla olmaz tahmin edersiniz çok üstüne gidemiyorum o yüzden
 
Benim bu sekilde bir oglum bir de kizim var. Kim kimin koruyucusu belli degil beraber cok egleniyoruz. Yaslari 12 ve 17 mesela birlikte geziyoruz alisveris yapiyoruz bazen bende kaliyorlar kendi ogluma arkadas oldular resmen. Kendim yeniden doguracagima bu yolu sectim ben de. Tabii ki herkesin beklentisi farkli. Insallah gonlunuze gore olur sizin de
 
Yaa ne güzel ne mutlu size Allah razı olsun ne kadar güzel kalbiniz var Allah tüm çocuklarınıza sağlıklı uzun ömürler versin inşallah
 
konunuzu sonuna kadar okudum ve her cümlesinde kendimi gördüm. Şuan tüp bebek tedavisi görüyorum. 4 yıldır bende yıprandım hepsini teker teker yazamayacağım. Her işe başlarken kendimi hep bir çocuğum olacak gibi hissedip o işe tam anlamıyla gireşemiyorum. Benimde küçük bir odam var evimde. Oraya salonuma sığmayan berjerlerimi koydum. Ve odaya her girdiğimde kapıdaki bebek süslemelerini, tülünü perdesini hayal ediyorum. Erkek olursa berjeri mavi kaplatırım perdesini gök mavisi alırım duvara ismini yazarım süslü yastıklar alırım diye hayaller kuruyorum. Her gün işe gelirken kendimi bir kaç gün sonra doğum iznine çıkacakmış gibi hissediyorum. Birileri çoçuklarından bahsederken kendimi zor tutuyorum. İçimden ah bir bebeğim olsa bende anlatsam diyorum. İçimde bastırılmış duygularım dışarı çıkmak için bekliyor.Bakın bakın artık bende anne oluyorum artık benimde bir çocuğum var diye haykırasım geliyor.Bu istek bazen hiç uyutmuyor bile. Ama Allah nasip etmeyeceğin hiç birşeyinde hayalini kurdurtmazmış. Ben 6 aydır tedavi için uğraştığım için regl dönemlerinde ağlamayı bıraktım ve üzerime bir rahatlık geldi. Ama tedavim negatif olursa nasıl bir tepki veririm tekrar denemeye gücüm olur mu inan hiç bilmiyorum. Ama ben hayal etmekten rahatsız değilim. İnsanın umutları olmasa nasıl yaşar ki? Bu evlat özlemi öle bastırılacak bir duygu değil. Hani insan kendisinde olmayan şeyi çok arzularya onun gibi birşey bu. Bence umutlu olmanız çok olumlu olur bu süreçte. Rabbim ol derse oluverir. Allah'tan umut kesmek zaten doğru değil. Allah tüm isteyenlerin kucağını doldursun
 
Allah hayırlısıyla güzel sonuçlarla yüzünü güldürsün canım, en kısa zamanda bebeğini kucaklarsın inşallah Bu yollardan geçmek hepimizin birbirinden farklı şekilde olsa da hislerimiz hep benzer, hep aynı, karmaşık duygular, bi sevincinin bile arasında birden gözlerden geçen bi hüzün.. neler neler.. Ben artık bu yoldaki hemcinslerimi gözlerinden tanır oldum.. Allah isteyen herkese bu zor süreçleri yaşatmadan sağlıkla evlat versin inşallah
 
güncellemenizi okudum. ama ben size gene de söyleyim.
evlat edinenlerin sayfası var kk da. onları bir okuyun ve eşinize de okutun.
etkilenmemek elde değil. belki araştırmışsınızdır evlat edinilen çocukla arada en fazla 40 yaş olmalı diyor. hani karar verirseniz acele edin o sınırı geçmeden bir bebeğe sahip olursunuz o bebek de belki bir yuvaya böyle derin sevgiye sahip olur.

inş göbüşünüz de kendiliğinden dolar
 
Etrafımda bir sürü mucize var.En yakın arkadaşımın tüpleri tıkalıydı. 2 kez hsg de açılmadı. Ameliyat oldu yine açılmadı. Tüp bebeğe tam başlayacağı hafta hamile kaldı. Başka en yakın arkadaşım 3 kez tüp bebek tedavisi oldu kansere yakalandı gögsü alındı neler yaşadı şuan hamile. Bu gibi mucizeleri duyunca umut etmemek eldemi sen söyle? Tamam hayal kurduğumu yazdım ama hayatımın merkezinede koymadım. Kocama deli divane aşığım. bu durum bizi birbirimize daha çok kenetliyor.Ben eşimin gözlerindeki masumluğu gördükçe hayata daha güçlü sarılıyorum Ve inanıyorum bir gün bu sevinci bizlerde yaşayacağız. o zamana kadar gezip tozup tadını çıkartıyorum ne derler bilirsin çocukla gezemezsin :) bizde olana kadar gezelim tozalım diyorum :) Elbet bir gün sakın unutma :)
 
ilk 5 sayfadan sonrasını okumadım....

bir süre aynı topiklerde yer almıştık. ben tedaviden vazgeçtim. evlat edinmeyi düşünmüyor musun diyenler oldu. dedim 37... şimdi bir bebek alsam evlatlık; o 16-17 yaşlarında bir ergen olduğunda 53 yaşında olacağım. annemle aramda 38 yaş var, ben onun yaşayan 4. çocuğuyum, doğurduğu 8. çocuk.... uçurum var aramızda, bildiğin 2 kuşak farkı.... aynı şey olacak, annesi değil anneannesi gibi olacağım, anlayamayacağım...vs.vs. ben istemiyorum evlat edinmeyi...

umut da etmiyorum, regl tarihlerini takip ettiğim programlardan vardı telde kaldırdım, vücudumu dinlemiyorum, ovulasyonlar falan çöpe gideli çok oluyor zaten.

bir de etrafıma bakıyorum evliliklere falan, inan çok çok çok şanslı sayıyorum kendimi. ha dersen ki annelikle ilgili bir şeyde hiç mi gözlerin dolmaz, dolar...dolar da bu ben bekarken de vardı. hassasım anneme karşı, o duygusallığım anneme olan sevgimden...

nası geçiyor inan bilmiyorum ancak ben tedavi dönemlerinde de galiba çok hayatımın merkezine koymamıştım. şimdi son tedavimi olurken "bu son" diye başlamıştım, tedavi süresi bitince de oh be bitti diyip devam ettim. tatil planlarken gün hesaplamama, ne biliyim biriktirdiğin her paranın tedavi için olmaması, aldığın alkol, gazlı içecek, sigara...vs.vs. keyif aldığın yeme içmeler için bile suçluluk duymamak bence büyük rahatlık.... hoplamak zıplamak ağır kaldırmak aniden eğilebilmek koşmak ip atlamak... tüm bunları yaparken özgür olmak, karnına iğne saplamamak, vücuduna o işkenceyi çektirmemek onca hormon almamak....

ve her şeyin bir hayrı olduğu fikrini aklından çıkarmamak...

olacağını düşünmeyelim evrene olumlu mesaj gönderelim zırvalığından vazgeçmek de lazım. olmayacak demek lazım içinden defalarca... olmayacak, olmayacak, olmayacak.... olmayacağına inandırmak lazım ki kendini, içinde bulunduğun hayatı kabul et gibigibiyim.... kabul et, elinde olan hayatı sev, seviyosun da daha çok sev, ve şükret; şükret ki mutlusun... sağlıklısın, iyi bi evliliğin var....


bir de genelde yazılan mesajlarda "bi tanıdığımın bilmem kaç sene sonra kaç tedaviden sonra kendiliğinden oldu" hikayeleri var ki akıllara zarar.... o ihtimalden ve o umuttan kurtulması gerektiğini düşünüyorum gibigibiyim in... ha olamaz mı? olursa sürpriz olur, başının tacı da eder. ama zaten konu sahibesi umudundan şikayetçi.... bence bu hikayelere ara verilmeli ... sadece burada değil hayatında.... ben izin vermiyorum etrafımda... işte şunca zaman sonra oldu diye başlayan sohbetleri bi şekilde bitiriyorum. umutlanırım diye de değil bende ki!!! umudumu kaldırdım ben. çocuksuz hayatın güzelliklerini yaşıyorum
 
Son düzenleme:
Şu an bile açık o sayfa hep takip ediyorum canım :) Orda melek anneler var hepsini tanıyorum görmesem de onları çok seviyorum.. Israr etsem belki eşim yanaşır bu fikre çünkü beni o kadar çok seviyo ki Allah razı olsun ondan öncelikle.. eminim ısrar etsem de kabul eder ama ben bu şekilde olmasını doğru bulmuyorum.. Gönülden istesin istiyorum.. Belki de bi gün kendiliğinden ister belli mi olur :) Çok teşekkür ederim ilgine güzel yüreğine
 
Hayırlısıyla inşallahh
 
Reactions: gve
hislerime en tercüman olan yazı tüp bebeğe başlamak üzereyim sonuç korkutuyor yazın tamamen beni anlatıyor ofisimde herkes yarın çocuğunun ilkokl mezuniyetine kreş balo gösterisne gidecek döndüklerinde anlatcaklar boynum hep bükük ağlamaklıyım
 
evimde de hep boş bir odam var nasıl oda takımı alırım acaba diyorum ama olacak mı o bile belli değil bugün çok kötüyüm :.(
 
Allah isteyen Herkese Nasip etsin Böyle bişeyi kabullenmek çok zor hep umut olacaktır Allah karşınıza bu konuda iyi vicdanlı dr. çıkarsın. Rabbim kucağınızı doldursun. Bende 3 yıl 3 düşük vs. benzer sıkıntılar yaşadıktan ve artık cocuk istemezken gebe kaldım ve Rabbime şükürler olsun sağlıklı bir bebek sahibi oldum. Çok zor bu süreçler dualarım siz ve sizin gibi isteyen tüm hemcinslerim için.
 
Seni hatırlıyorum canım yüksek FSH topiklerinde beraber yürümüştük bu yollarda.. Ne kürler, ne bitkiler, neler neler :) Ben de şu an senin geldiğin noktaya ulaşabilmek istiyorum inanki bu topiği açmaktaki tek gayem buydu.. En son tedavimi bundan sonra bitti artık diye girdim.. ama çıktığımda bikaç gün sonra yine aynı noktaya geldim.. Sen beni çok iyi anlıyosun.. Spor bile yaparken düşünmek, başın ağrıdığında ağrı kesici almamak için direnmek, dolabın üst rafına bile yıllardır uzanmamak, çok sevdiğim küveti sıcak suyla doldurup içinde keyif yapamamak.. eşinle beraber olurken son saniyede uygun pozisyonda olabilmek için taklalar atmak.. ve sayamayacağımız bi dünya daha şey işte gayet iyi bilirsin.. bilir tüm aynı yollardaki arkadaşlarım.. Ben artık bu kısır döngüden çıkmak istiyorum.. Özgürlük istiyorum.. gözyaşlarıyla sonlanan, olumlu sonuca ulaşmayan, tüm bu süreçlerin, fedakarlıkların kısır döngüsünde bir ömrü tüketmek istemiyorum.. Kabullenmek ve hayatıma yeniden başlayabilmek istiyorum.. Sanırım bi destek almalıyım bunun için.. Çok sevgiler canım.. karşılaştığımız yer başka biyer olsun isterdim ama yine de seni tekrar gördüğüme çok sevindim
 
Allah bebeğinizin uzun ömürlerini görmeyi de kısmet etsin inşallah adınıza çok sevindim.. güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim
 

Ya aslında birde şu pencerden bakmak gerekir belki mukayesi çok doğru değil lütfen affıma sığının. Herkesin imtihanı farklı. Bizim çocuğumuz olmuyor öteki kocasıyla mutlu değil bir başkası evladını kaybediyor. Herkesin imtihanı kendisine göre. Başlamak başarmanın yarısı derler. Bence de öle biz elimizden geleni yapıyoruz. İlahi taktir ona kalmış. Tedavide pozitif olmak çok önemli. Ben hayatımdaki hiç birşeye kolay ulaşmadım. Zor ulaştığım herşeyin sevinci mutluluğu çok büyük oldu. Ve en güzeli oldu. Bunada o gözle bakıyorum.Bir gün test yaptıracağım sonuç pozitif olacak ve ben o an sevinçten hışkıra hıçkıra ağlayacağım bunu biliyorum. Düşünsenize mutluktan ağladığımız kaç anımız olur bu hayatta? Yumurta toplama işleminde 9 yumurtam toplandı hastaneden belli günlerde arayıp şu kadar embriyonuz kaldı bu kadar embriyonuz kaldı diye bilgi veriyorlardı. En son güne gelemeyecek korkusuyla 5 gün geçirdim.Son gün o kadar umutsuzdum ki hastaneden geç aradılar eşimde sabırsızlandı. En son arayıp 3 embriyonuzu dondurduk dediklerinde eşim çığlıklar atarak kaburgalarımı kıracak şekilde bana sarıldı. Sanki hamilelik haberimi almış gibi. Birde hamle olduğumda yaşayacağı (yaşatacağı ) mutluluğu siz düşünün.Hayat böle birşey işte bazen sok dakka süprizlerini sever :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…