Ah o insanlar yok mu onlar. Nasıl kırıp döktüklerini hiç mi bilmiyorlar içimizi
Canim insallah hayirlisiyla tedavin yolunda gider bebeğini kucaklarsın.. ben artık çocuk düşünmüyorum diye söyleyebilmek ve bunu içten hissedebilmek.. hayatimda bu yuzden yasadigim tum mutsuzluklara bi çizgi çekerek yaşamın başka güzelliklerini hissedebilmek istiyorum artık.. bu bebek isteği içimi çok yordu artık dayanamıyorum gibi hissediyorum
Üzüntümü bu kadar icten paylastigin icin çok teşekkür ederim canim.. kimbilir belki dediğin gibidir.. Inşallah o düğümü çözebilirim kalple inançla
Zaten öyle laflar oluyo öyle şeyler yasaniyo ki o kısımlara hiç değinmedim bile, hem kendi içimi hem sizlerinkini daha fazla parcalamamak icin.. ben o sözleri artık duymamaya çabalamaktan da çok yoruldum.. bi sihirli değnek değse bizlere.. bu konudaki herşeye kör olsak,sağır olsak keşke ve içimiz daha fazla acımasa bariAh o insanlar yok mu onlar. Nasıl kırıp döktüklerini hiç mi bilmiyorlar içimizi
Canim evlatlarını allah bağışlasın uzun ömürler versin.. geçmişin zorluklarını unutturacak mutluluklar tattirsin hayat size.. biz genetikleri hem kromozomal hem pihtilasma olarak da yaptirdik canim.. pihtilasma bozuklugum var ama tup bebek gebeligimde ve sonradan olan dogal gebeligimde igne kullandim ama yine kaybettim bebeklerimi.. sadece ilk doğal gebeligimde kullanmamistim bilmedigim icin.. demekki kayıplar bundan değil dedi doktorlar kan sulandırıcı kullanmama rağmen kaybettiğimiz için.. alınan bebeklere de genetik kromozom incelemesi yapıldı onda da sorun yok.. bilemiyorlar neden kaybettigimi.. son gebeligimde ankaranin en iyi riskli gebelik uzmanina da gittim tüm testlerim yapıldı kalbime holter bile takıldı aklımızda bisey kalmasın diye.. yine de bebegimin gelişimi devam etmedi..kalbi hiç atmadı
artık kismet demekten başka sebep, çare bulamadı kimse.. kismet diyorum ben de.. ve artik aklimdan atmam gerektigine inaniyorum.. ama bi turlu yapamiyorum Bazen teslim olmak lazim Yaradana.Sorgulamamak neyi ne kadar nasip ettiyse onu yaşamak lazim.Aynaya baktiginizda hic üzülüp ağlıyor musunuz niye gözlerim farklı renk değil diye?Ya da ne bileyim niye çok çok zengin değilim diye hayatı zehir ediyor musunuz kendinize?Bence evlat sahibi olmak da bunlar gibi birşey.Kader kısmet.Eğer yoksa kismetinizde olmuyor.Hayatı kendinize eşinize zehir etmeyin.Ümit edin evet asla vazgeçmeyin ama anne olamamak dünyanın sonu değil.Anne olmadan da yaşanır.Sizin bir yaradılış amacınız var.Birileri için önemlisiniz.Birilerinin hayatina dokunuyor onlar için belki de çok şey ifade ediyorsunuz.En güzeli de ne biliyor musunuz?Rabbim istedi değer verdi ve yarattı sizi.Lütfen hayata tutunun vazgeçmeyin ama böyle kendinizi de tuketmeyin.Konuşmak kolay diye de düşünmeyin.Nerdeyse 6 yıldır anne olmak için çabalayan biri olarak yazıyorum.4 negatif tüp bebek denemem var.Sebepsiz infertilite.Vazgeçtim mi pek sayılmaz ama varlık sebebim de bu değil.Çok istiyorum evet ama hayatı da yaşıyorum.Rabbim eyler neylerse güzel eyler.Buna inanın.Rabbim kaldıramayacağımız dertlerle ,dermansiz dertlerle sınamasın.Unutmayın yalnız değilsiniz.Rabbim gonlunuze huzur versin inşallah.Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.
37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.
Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..
Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben
Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur
Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı
Cok tesekkur ederim ne kadar guzel anlatmissiniz.. ben de bunlarin hepsini dusunuyorum ve biliyorum aslinda hayatimi yasamaya devam ediyorum tabiki.. çalışıyorum, sosyalim , geziyorum,eğleniyorum, gülüyorum, mutluyum hayatımdan aslında, binlerce şükür sagligim da yerinde esimin de öyle.. pek kimseye de yansitmiyorum acikcasi eşimle bile sürekli dillendirdigimiz konular değil.. kurtajimi oluyorum eve geliyorum 1-2 aglasip hayatımıza bisey olmamış gibi devam etmeye çalışıyoruz.. ama benim içimde çok fırtınalar kopuyo zaman zaman iste.. buna engel olamıyorum, içimde bisey ince ince kaniyo da, sızdığı yerlerde kocaman kocaman morluklar olusuyo sanki kimsenin görmediği yerlerimde.. ne biliyim bu duygulardan bi türlü kurtulamıyorum.. bi türlü tam bi hafiflik duygusu hissedemiyorum keşke yapabilsem.. bu arada size de Allah sabırlar versin ve insallah kısa zamanda yüzünüzü güldürsün insallah..
Teşekkür ederim canım öyle tabi.. Allah beterinden saklasin..kimseyi taşıyamayacağı yükle imtihan etmesin.. yine de halime bin şükür
Yanlış anNe güzel ne büyük mutluluk yaşamışlar.. Ben de çok isterim.. Kedilerim var, onların bıyığı düşse içim gider evladım gibi seviyorum, ve eminim bi yavruyu da aynı o şekilde sevebilirim ömrüm boyunca.. ama eşim hem donasyon hem de evlat edinme fikrine şiddetle karşı çıkıyo bu konuda çok tutucu
Yanlış anlamayin ama kedileriniz aşıları sizin testleriniz tam miNe güzel ne büyük mutluluk yaşamışlar.. Ben de çok isterim.. Kedilerim var, onların bıyığı düşse içim gider evladım gibi seviyorum, ve eminim bi yavruyu da aynı o şekilde sevebilirim ömrüm boyunca.. ama eşim hem donasyon hem de evlat edinme fikrine şiddetle karşı çıkıyo bu konuda çok tutucu
Yaptırdım canim bağışıklığım var toxoplasma geçirmişim önceden.. büyük kedim 11 yaşında zaten çok önceden bağışıklık kazanmışım.. ilk gebeligimde yapilan testte bağışık çıktım..
Sevindim canım inşallah dileğine kavuşursun
Allahım ne büyük acı gözyaşlarımı tutamadım.. Size çok çok çok sabırlar diliyorum Allah yardımcınız olsun.. Allah yanınızdaki yavrunuzu size bağışlasın uzun ömürler versin.. O sizin sabrinizin mükafatı olmus..hediyeniz olmuş mucizeniz olmuş.. sizlerin hikâyelerinizi okuyunca da kendime çok kızıyorum iste.. herşeyin hayırlısını istiyorum.. bu kontrolsüz beklentiyi içimden sokup atmak tevekkülü gerçek anlamda yapabilmek istiyorum..
Amin amin sagolun herkezin evladina saglikli hayirli uzun omur versin rabbim.kendinizi hicbir konuda suclamayin yargilamayin bu duygularida bize allah verdi anne olma icgudusunu istegini. Meryem suresini mealiyle okuyun butun peygamberlerin evlatla imtihani anlatiliyo ben cok okurdum... ve kalbininizin ferahlamasi icin elemnesrahleke yi mealiyle okuyun ... maneviyata yonelmek tek ilac benim icin. Psikolojik destekte alin . Uc senedir ilac veriuolar diye psikologlara gitmiyodum hamileyken emzirirken zarar vermemek icin kizima. Emzirmeyi biraktim gecen on gun once gittim ilac yazdi yine tabi. Iciyorum butun agrilarim bile gecti uyuyabiliyorum. Kaygilarim daha iyi korkularim . Icim aciyodu kemiklerim iliklerim sanki oyle hep agrilarlaydim iyiyim bi haftadir sukur. Insallah mucize sizinde olur insallah...
Allah tez zamanda hepimize nasip etsin.
