Merhabalar herkese. Ben 30 yaşında daha önce hiç evlilik yapmamış, devlet memuru bir kadınım. Çevrem beni elim yüzüm düzgün olarak tanır, çok kişi de çıktı karşıma erkek arkadaşlarım da oldu ama bir türlü evlilik yolunda adım atamadım, hep gelecek korkusu oldu ya da insanlardan korktum.
2 hafta kadar evvel bana üniversitede bir ara çok çok samimi arkadaşım olan sonrasında da arkadaşlığımızın duygusal ilişkiye evrilip belirli sıkıntılar yüzünden ayrıldığımız eski erkek arkadaşım yazdı. Aslında yaklaşık 6 senedir o hep aklımdaydı ama hayat görüşlerimiz vs çok farklıydı o yüzden yapamamıştık o dönem. Kendisi benden 1 yaş küçük. O bir şehre atanmış ben de ona çok yakın bir şehirdeyim. Biraz sohbetten sonra buluşalım bir ara müsait olursan dedi ben de 6 yıldır onun mesajını beklediğim için hemen yarın oraya gelebilirim dedim. Görüştük, sonraki hafta da o benim şehrime geldi yine gezdik dolaştık, beraber aşırı iyi eğleniyoruz, geçmişi konuşup gülüyoruz. Bana beni hala sevdiğini, geçmişteki hataları için çok pişman olduğunu beni bırakmak istemediğini söylüyor görüşmelerden sonra. Giderken sarılıyor…
Ama sonrasında mesela 1 hafta boyunca bana hiç ne mesaj atıyor ne de arıyor. Ara sıra bazen tek cümlelik mesajlaşmalarımız oluyor. Ben yazsam da 2-3 mesajdan sonra konuşmayı kesecek bir şey öne sürüyor. İşte işim var, duş alıcam vs vs.. evde tek yaşıyor akşam boyunca ama hiç geri de dönmüyor.
Sizce benim 2 hafta içinde ve 2 görüşmede bu kadar beklentiye girmem doğru mu birisi hakkında? Acele mi ediyorum? Aranmak çok öenmli mi? Bu hafta sonu yine görüşeceğiz. Hemen her görüşmeden sonra bir dahakini aramızda konuşup kararlıyoruz. Ama arada konuşulmuyor işte… bilemiyorum.zaman da geçiyor gibi algılayıp acele de ediyor olabilirim belki. Ama ciddi manada gönlüm kırılıyor bir şeylere. Okuyan herkese teşekkür ederim.
Rölantiye alın, kafasında soru işaretleri olsun, septik şok yaşatın
cidden kendimi tutucam
