Süt izniniz yok mu bir yaşına kadar biraz esnek çalışabilseydiniz keşke üzüldüğünüz burdan bile belli. Daha çok duyarız inşallah canınızı sıkmayın
Süt izniniz yok mu bir yaşına kadar biraz esnek çalışabilseydiniz keşke üzüldüğünüz burdan bile belli. Daha çok duyarız inşallah canınızı sıkmayınEvet çok haklısınız gerçekten böyle bir baskı var kadın erkek olarak demiyorum ama anne baba olarak çok fark var onlar iLe bizim aramızda .
Gerçekten büyüdüğünü göremiyoruz ama geçen ayların asla telafisi yok:/ bakın ne diyorum geçen hafta anne demiş ve ben bnu düne kdar hiç duymamıştım hoş yine duymadım videodan gördüm
O kadar belli miSüt izniniz yok mu bir yaşına kadar biraz esnek çalışabilseydiniz keşke üzüldüğünüz burdan bile belli. Daha çok duyarız inşallah canınızı sıkmayın
Oflayıp pofladığından seni sevemiyor olabilir mi deyin. Ki gerçektrn de çocuk etrafındaki olumsuzluğu anlamlandıramaz ama her şeyi hisseder. Bence asıl bebeğiniz rahatsız kocanızdan. Sizi de takdir ediyorum; hem çocuk vs demeden işinize sarılıyorsunuz hem de kendini çocuk yerine koyan bir koca bebeği oyalıyorsunuz. Bence daha fazla sorumluluk almasının vakti gelmiş kocanızın. Bunalacaktıysa çocuk yapmasaymış. Çocuğun yanında poflamak nedir ya...
onu dikkate aldıkça tribi dahada artacak görmezden gel ,
inşallah bugun güzel haberler alırsın
İnşallah gönlünüze göre verir AllahBurda nasıl anlatmıştım kocamı bilmiyorum :) bebeğim babasını çok seviyor ama dişleri çok kaşınıyor çok ağlıyor daha küçük olduğu için dil kaşımayı bilmiyor kaşıyıcıdan midesi bulanıyor emerek teselli buluyor ağladıkça. Ağlayınca yetememek hissi bence onu daha çok boğuyor. Oflayıp poflaması bebekten ziyade benim işi için bu kadar telaşlı ve hızlı hareket etmemden kaynaklanıyor. Daha bebek durmuyor seni istiyor ben bile bakamıyorum annelerimiz ne yapacaklar seni istedikçe vs.. Kafasında. Ama geçecek alışacak hepsinr inşallah :)
Ben size de eşinize de hak verdim açıkçası..
Siz kendi çapınızda haklısınız ama o da haklı yani şöyle ki bende çalışan bir anneyim bebeğimi 3 aylıkken bıraktım suan babaanne bakıyor bu benim için bir eksi .. açık ve net . Ama bakıcı elinde olmaması da artı bir durum .
Eşinizin dediği gibi bebeğinizin hiçbir anına şahitlik edemiyorsunuz :) mesela benim bebeğim suan 6 aylık geçen hafta anne demiş 2-3 defa ben duymadım dün video çekmişler anne derken bebeğimin anne dediğini videodan görüp duydum :) ilk emeklemesi ilk yürümesi bunlara ben eşlik edemeyeceğim bebegmz hergün büyüyor ama giden ayları maalesef geri gelmiyor .. bunlar eşinize hak verdiğim kısımlar.
Size gelecek olursam da bende ihtiyacım olmadığı için çalışıyorum; bir nevi keyfi aslında keyfi demeyeyim de yine çocuğum için daha iyi eğitim alması hiçbirşeyden ileride eksik kalmaması için. Ama bu çalışma sizin de dediğiniz gibi beni iyi hissettiriyor, ekonomik özgürlüğüm var, kafamı dağıtacağım bir ortam var, mutlu bir kadınım ve mutlu bir çocuk yetiştiriyorum olarak bakıyorum evde oturmak beni mutsuz ederdi cnkü bende liseden beri hep hafta sonları çalışırdım.. ha sizin şöyle bir artınız var anneniz de bakabileceğini söylemiş. Ben olsam evet değerlendirirdim.
Özleme konusuna gelecek olursam iliklerinize kadar hissediyorsunuz bir dedektif gibi her gün kameradan çocuğunuzu seyredecek her fırsatta elinizde telefon görüntülü konuşurken bulacaksınız kendinizi :)
Yine de iyi ki çalışan anneyim :)
Ya bu adam böyle değildi. Bebekle beraber bunalıma girdi. Çok seviyor ama bir yerden sonra bunalıp bırakıyor.
Ciddi anlamda pek çok insana göre yardımcı ama yetmiyor.
Anlamadığı şu ki gece çocuk 1,5-2 saate kalkıp emiyor. Her türlü yorucu bir iş.
Eki Görüntüle 3004182
Momlife_comics çizimleri gibi sanırım sizin olay.
Baba çocuğunun çocukluğunu kaçırmıyor, eve ekmek getiriyor ama anne çalışınca çocuğun çocukluğu kaçıyor, travmalardan travma beğen
Yine de ben senin yerinde olsam bir sene daha çalışmazdim ya. Bebek şimdi seni yoruyor çünkü derdini anlatamiyor. Çok değil birkac ay sonra seni tanıyacak,iletişim becerileri yükselecek, sana 'cici' yapıp öpücük atacak, tam sevilesi kısma gelecek. O zamanlar bu kadar çok yorulmayacaksin.
Biraz sakinleş, tadını çıkarmaya calis.
Zaten 16 yaşından beri aralıksız çalışıyorsun, ne var yani hayattan iki sene çalsan:)
Anneler o kadar yakınsa giydir çocuğu sıkı sıkı, bırak anneye, 'carsida işlerim var' de, bebeğin ikinci emme saatine kadar bir kahve falan iç, mağaza gez. Ne bileyim,neyi seviyorsan takıl.
Ya da anneni çağır , biraz ilgilensin,sen o arada evini falan temizle, bir duş al, tırnaklarını boya.
Hem ananeye babaanneye de alışmış olur çocuk,ayrılınca yoklugunu çok hissetmez.
Ayrıca eşle işbölümünü arttir. En sevmediğin işleri ona kitle,mesela ütü, mesela banyo temizliği... Kendine seni en rahatta tutan düzeni oluştur, az keyfine bak:)
Bence anlamak işine gelmiyor eşinizin.. Ne alakası var büyüdüğünü görememekle falan. Bebeğim 4,5 aylıkken işe başladım.. Şimdi 16 aylık gayet de büyüdüğünü görüyorum yani, her akşam evdeyim,her haftasonu beraberim,ilk adımını benim gözümün önünde attı, ilk kelimesini bana söyledi "anne" , geceleri sabaha kadar benim koynumda, daha nasıl büyüdüğünü göreceğiz allahaşkına?? Bazen saçmalıyor bu erkekler
Konu bebeğinizle alakalı değil bence. Derdi sizsiniz, aslında kendisi. Daha iyi bir işe girmenizi istemiyor. Sizin onun "kanatlarının altından" çıkmanızı istemiyor.
Ben şahsen 2 yaşına kadar bebeğime kendim bakmak isterdim. Çünkü kendimden başkasına güvenemem. O potensiyeli göremiyorum kimsede. Ama siz görüyorsanız ve size iyi geleceğini düşünüyorsanız çalışın. Kimseyi mutlu etmeye çalışmayın çünkü her türlü edilmiyor
Anladım.. ne güzel, sevindim sizin adınızaKızım annelerin ikisine de alışkın. Benim doğum sonrası ciddi sağlık sorunlarım olduğu için çok sık gelip baktılar bana.
Şimdilik başvurularımı bıraktım ya nasip.
Bizim burası çok soğuk. Öyle çok bırakabilrceğim bir durum da değilim maalesef. Muhtemelen eylülü bulur zaten işe başlamam.
Bugün mesela bir yerden teklif geldi bu dönem için ama kabul edebileceğim şartlarda değilim. Bebeğim için. En azından yazı görsem iyi olacak.
İşte yani... Bence evin ileri ona kalacak diye korkuyor :)
Yok ya eşim o konuda çok sığ bakan biri değildir. Bugün beraber iş başvurusu bıraktık. İstediğin işi yap gerçekten severek çalış bem hep arkandayım, destekçinim. Kaygılandıran şeyler var dedi ilki çocuğumuz, ikincisi de sen çok dayanıklı değilsin eskiden ev, iş idare ediliyordu ama artık bebek var. Eve ben ne kadar destek çıksam bile sen düşünüp söylüyorsun dedi. Geceleri ister istemez sen uyanıyorsun emzirdiğin için sabah işe gitmek zor olacak. E akşam geleceğiz yorgun bebeğimiz çok enerji isteyecek vs... Ben annemi hiç bizimle oyun oynarken görmedim hem koştur koştur iş yapardı sonra da kenara yığılıp kalırdı korkuyorum aynı hayatın olmasından dedi.
Kıyamam üzmeyin kendinizi, annelerin bu hassas kalpleri herşeye hassas bakıyor, herkes mutlu olsun istiyorsunuz. Eşiniz bu ülkede yaşayan erkeklerin çoğunluğu gibi ataerkil sistemin büyüttüğü bir birey, bu ortamda gayet normal böyle düşünmesi. Çocuğum yok, benim eşimde sızlanır bazen çalışmasan, sen evde olunca herşey daha bereketli oluyor, yoruluyorsun vs... Siz bildiğinizi yapın, kırıp döküp incitmeyin tabi ama alışması için zaman verin. İstisnaları saymazsak bizim toplumun erkekleri için kadın evde olmalı, çocuğuna bakmalı, eşiyle ilgilenmeli... Gelecek nesillerde elbet değişecek bu görüşler ama bize yetişmez sanırım, o yüzden dediğim gibi alışması için zaman verin, Allah rast getirsin işlerinizi, umarım gönlünüze göre bir yer bulursunuzNormalde böyle günlük dertleri yazmam ama sinirliyim buraya yazabileceğim sadece şimdi de.
Uzun demeyin içimi dökeceğim. Zaten karman çorman yazmış bile olabilirim.
4,5 aylık bebeğim var diş döneminde ve daha fazla ağlıyor.
Açıkçası ben de çok daraldım bebeğimden değil ama bir şeyler yapamamaktan bunaldım.
Nefret ettiğim temizlik yapmaya bile hasret kaldım.
Yemek yapmayı çok severim o kadar uzun zaman oldu ki düzgün yemek yapmayalı. Bugün de eşim işten biraz daha erken geldi sen bebeğe bak ben yemek yapayım dedim. Ki çok sevdiği bir şeydi.
Yemeği ocağa koydum pişerken cv hazırlıyordum.
Bebek ağlıyor arada gidip onu susturuyorum dişi kaşınınca çok sık emmek istiyor. Emzirip işime geçiyorum. Eşim sürekli oflayıp pufluyor. Görmezden geldim. Sebebi ne ise bana da söylemiyor.
Annem de kayınvalidem de çalışma hayatına dönmem de full destekçi biz bebeğe bakarız diyorlar.
Evlerimiz de yakın sayılır birine yürüyerek, birine arabayla 10 dakika.
Eşim işe giderken ikisinin de evinden geçerek gidiyor.
Hani gelip bizde kalmayacaklar öyle bir durumda. Biz bebeğimizi bırakacağız soğuk havalarda da onlar gelecekler. İki anne bana bunu söyledi.
Kendi sektörümde işe başlarsam eylülde başlayacağım o zamana zaten 1 yaşında olacak.
İkinci diplomam ile de iş aramaya karar verdim. Onun mesai saatleri daha esnek olabilir. Sabah saatlerinde değil de öğlen başlayıp akşam olabilir gibi yada haftanın bazı günleri full bazı günleri boş gibi. Esnek mesaili.
Eşim çok istemiyor bebek iki yaşına gelsin öyle çalış diyor. Ben de 30dan sonraya kalmasını istemiyorum bu iş meselesinin.
Annesi çalışan bir kadındı ve hiç bir şekilde ilgilenememmiş bakıcı ablaların elinde büyümüşler.
Onun travması var hala.
Ben de hem maddi anlamda rahatlayacağız, ekonomi ortada.
Hem de çok bunaldım. Ben liseden beri hep çalıştım, pandemiye kadar.
Devlet olmadı kaç kere kpssye girdim. Mülakata girdim ama olmadı.
Özel sektörden iş bakıyorum şu an.
Bir kaç yere başvuru bıraktım.
Özellikle olmasını istediğim yer yarın başvuracağım yer. Ona heveslendiğimi görünce muhtemelen sinirleri bozuldu.
Yok benim iştahım yemek yemeyeceğim dedi. Ben de emek verip hazırladım sinirlenip üzüleceğimi biliyor ya oradan vurmaya çalışıyor.
İyi yeme, çocuğa sen bak ben yerim kendim dedim. Onda neyse bana da az bir şey koy madem dedi.
Sanki çocuğu ben sokağa atıyormuşum gibi hissediyor.
Öyle değil oysa ki. Çalışsam evin işine yardımcı biri gelir. İki haftada biri gelip temizlese bile ev toparlanır. Şimdi bebek ayağımda tezgaha bulaşığı nasıl bıraktığımı bilmiyorum çalışırsan iyice dağılacak ev vs...
Asla anlamıyoruz birbirimizi.
Diliyle destek olmaya çalışıyor ama gönülden istemediğini o kadar hissediyorum ki.
Çalışırsan bebeğimizin büyüdüğünü göremeyeceksin diyor.
Yorulup akşam kızımızla ilgilenemeyeceksin vs...
Çalışırsan beni beğenmezsin de diyor.
Saçmalık. Bugüne kadar zaten hep çalıştım adam 13 yılı geçti beraberiz. Bir tanesi onun iş yeri başvurduğum zaten kıdem olarak o daha üstte. Çok istediğim işte ise maaş olarak aynı olur sadece prestiji bir tık daha yüksek olur. Ama kendi kendine adam neleri dert ediyor.
Bu mutsuzlukla yapamam çocuğuma iyi gelmem diyorum. Anlamıyor beni.
İşte öyle bir dert postu idi.
Dua postu olsun.
İnşallah güzel haberler gelir en kısa zamanda.
Anladım.. ne güzel, sevindim sizin adınızaSen beni de beğenmezsin falan diyince öyle düşündüm. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Kıyamam üzmeyin kendinizi, annelerin bu hassas kalpleri herşeye hassas bakıyor, herkes mutlu olsun istiyorsunuz. Eşiniz bu ülkede yaşayan erkeklerin çoğunluğu gibi ataerkil sistemin büyüttüğü bir birey, bu ortamda gayet normal böyle düşünmesi. Çocuğum yok, benim eşimde sızlanır bazen çalışmasan, sen evde olunca herşey daha bereketli oluyor, yoruluyorsun vs... Siz bildiğinizi yapın, kırıp döküp incitmeyin tabi ama alışması için zaman verin. İstisnaları saymazsak bizim toplumun erkekleri için kadın evde olmalı, çocuğuna bakmalı, eşiyle ilgilenmeli... Gelecek nesillerde elbet değişecek bu görüşler ama bize yetişmez sanırım, o yüzden dediğim gibi alışması için zaman verin, Allah rast getirsin işlerinizi, umarım gönlünüze göre bir yer bulursunuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?