Milyon kez konusu açılmıştır.
Kesinlikle önlerinde saygıyla eğiliyorum bu kadınların.
Artık yıldım ben gerçekten. 2 gün kendime ozensem 3. Gün mutlaka paspal bakımsız bir görünüme bürünüyorum. Bakımlı olmayi temiz olmak, iyi giyinmek, guzel kokmak, güzel bir makyaj ve sac olarak algılıyorum ben.
Çalışan biriyim, pozisyonum iyi, ama hiç çalışan bir kadın gibi durmuyorum. Aksine üniversite ogrencisi gibiyim.
Sanki senelerdir kendime bir sey almiyormusum gibi eksiklerim de cok. Bunları tamamlamak için maasimin ciddi bir kismini buna yatirmam gerekiyor. Bazen aslında var gibi geliyor ama ozel hayatimda iş kiyafetlerine kaldigim oluyor. Maddi acidan artık cok zor zaten.
İş hayatimda giydigim şeyleri özel hayatımda giymek istemiyorum. Ama o döngüye giriyorum.
Geçen yine amaan dedigim bir gündü. Çalıştığım amirimin eşi gelmis. Sizi tanıştırmak isterim dedi. Kadın bir geldi şıkır şıkır, ben osman abi gibi. Ya o kadar kötü hissettim ki. Buna karşın yine işe bugün o tarz gidebildim. Kendimi anlamıyorum.
Asla aslalarim yoktur mesela. İş yerinde asla şunu giymem, asla şöyle gitmem gibi. Her şekilde gittiğim için galiba
Ama iyi gorunmedigimde bir yandan üzülüyorum, kötü hissediyorum çelişki ki yine aynı döngüye girebiliyorum.
Yeni yılda kendime saygı göstermek değer vermek ve burdan başlamak istiyorum.
Neler yapiyorsunuz diye sormak istemiyorum, benim derdim nasıl süreklilik saglayabildiginiz. İcinizden cok mu geliyor. Bana her gun ama her gün aşırı zor geliyor. Bu işin püf noktası nedir@ yaptıkça mı yapasiniz geliyor? Bu süreçlerden gecip artık bakkala bile bakımlı gidiyorum diyenleriniz oldu mu?