İçten mi geliyor yoksa alışkanlık mı bilmiyorum ama ben kendimi bildim bileli bakımlı olmayı severim.. gerekirse yemeği geç pişiririm, işe geç kalırım ama mis gibi kokmadan, makyaj yapmadan çıkmam evden, çıkamam. Hatta evden çıkmayacaksam da yaparım.. Ayrıca bakımsız çıksam biliyorum ki bütün günüm mahvolur kendimi çok kötü hissederim..
Duştan çıkınca dahi bir allık sürerim evde kimse olmasa bile. Aynada kendimi güzel görmem lazım.
Bir ton duş sonrası vücut losyonum, ayak kremim, vücut kremim, yüz kremim vardır.
Güzel kombin yapamazsam ya da içime sinmezse bütün modum yerle bir olur.. Evde giydiğim pijama bile uyumlu ve hoş durmalı benim için.. saçlarım görmüş dalgalı yada fönlüdür doğal haline pek bırakmam.
Tırnaklarım hep bakımlıdır.. protez tırnak, kalıcı oje vs yaptırım..
Konu kendim olunca asla üşenmem, sürekli daha fazla ne yapabilirim diye düşünürüm..
Bu durum iyi mi kötü mü bilmiyorum ama ben de böyleyim maalesef..