Ama böyle yaparak vücut direncinizi düşürüyorsunuz lütfen bunu yapmayın. Haklısınız hiç planladığınız gibi olmuyor bazen bu durumlar ama üzülüp kahrolmanın da faydası değil zararı oluyor sadece. Özel hastanelerde ben filanca teknikle yaparımcı doktorlara kolayca ikna olmayın lütfen. Bu konuda çok iyi isimleri araştırın ve zorluğuna değil sonunda sağlığınıza kavuşturacak tedaviye odaklanın. Dünyaya gelmiş sağlıklı bir bebeğiniz var hiç üzülmeyin şükredin. Bolca emzirin sütünüzü sağın dondurun. Devamında anne sütü temin etmeyi düşünürseniz bu konuda sağlam bir araştırma yapın. İkinci acil araştırma da yardımcı olsun. Çok iyi bir yatılı yardımcı bulun. Bir yıl kadar yanınızda kalmasını devamında da anlaşmanız doğrultusunda sadece gündüzleri devam edeceğinizi filan anlatın. Bunu yapan hemşire, hasta bakımı mezunu ya da pedagoji eğitimli kişiler dahi var. Hem size hem bebeğe bakar iyi bir ücretle. Anneciğiniz de aşırı yorulmadan yardım eder. Öyle bebeği nasıl alıcam konusuna filan da hiç girmeyin. Yanınıza alır öper koklarsınız doya doya. İyi olunca hayat boyu sarılacaksınız buna üzülmenize gerek yok ki. Lütfen iyileşmeye odaklanın. Bebeğine hiç süt veremeden büyüten bir çok anne var.. Emin olun her şey yoluna giriyor zamanla yeter ki can sağlığı olsun.En doğru tedavi ve doktoru, Bakıcı / yardımcıyı ve eğer istiyorsanız süt bulma konularını hızlı olarak çözersiniz her şey kolaylaşacaktır. Üzülmeyin güzel çözümlere sağlığa ve güzel günlere odaklanın. Geçici bir süreç bu. İnşAllah bir yıl sonra her sorunu atlatmış sağlıklı mutlu ortamınızı hayal edin. Acil hayırlı ve kalıcı şifalar ve kolaylıklar diliyorum içtenlikle.Yardım teklif eden dua eden tüm arkadaşlardan Allah razı olsun.
Bursadayım. Parayla yardimci tutmak istiyorum ama 2 aylik bebegimi benden baska kimse bakamaz gibi geliyor.
Onun yuzune baktikca ağlıyorum. ilk oğlum ne şansliymis 2 yadina kadar emzirdim geceleri kalktim sabah kadar ben ilgilendim hicbir saģlik problemim yoktu.
Simdi bu bebegimi memeden kesmem lazim agir ilac tedavisi uygulanacak. sonra istanbulda ameliyat surecince benden ayri kalacak. Acik ameliyattan baska care yok denirse ben ameliyatli nasil alacagim o bebegi kucagima?
Bebegime bakip bakip ağlıyorum belki de bu son emzirisim son kucagima alisim diye.
Buyuk oglumda surekli benim hastaneye yatmamdan oturu asiri hircinlasti anneme vurup duruyor. zaten hep cok hareketli bir cocuk annemin basi kaldirmiyor artik farkindayim.
Üzülüyorum ama elimden bir sey gelmiyor. Sağlikli olmak ne kadar önemliymiş.
Süt anne olayını düşündünüz mü hiç benim 2 kızım var ..bir tanesi 1 yaşında emziriyorum . Komşum olsaydın seve seve süt annesi olurdum bakardım ...belki etrafında vardır bir ilan hazirlasan yapıştırsan apartmana .. bir fikir sadeceBebegim kolik. cok fazla sancisi var ve her sancida agzini yana acip meme ariyor. meme emince susuyor daha agir ilaclara baslamadik baslayinca meme veremeyecegim o zaman nasil olacak nasil susacak hic aklim almıyor.
Ya ben ameliyat icin gittigimde belki daha 40 gunluk olacak annesiz nasil olacak?
Bunlari dusundukce hungur hungur agliyorum.
Acaba cocuklarimin buyudugunu gorebilecek miyim? ya göremezsem? annesiz kalirlarsa? hep bir taraflari eksik hep boyunları bukuk olursa?
Öncelikle geçmiş olsun. Burda ilk hatayı doktorunuz yapmış. Yani doktorun iki sene sonra kontrole çağırması. Vallahi ne duydum ne gördüm böyle birşeyi. Bir problem varsa 3 ayda bir olmadı 6 ayda bir kontrol şarttır. Hatta sağlıklı insanlarında her yıl bir kontrol yaptırması gerekir. Bebeğiniz size şans sunmuş inşallah biran önce toparlarsınız2018 yilinda kardiyolojiye gittim. o da lenfomayi tedavi eden doktorum yonlendirdi. cok az bir kacak var ama herkeste olur benim ekg mi ceksen bende de olur dedi doktor. 2 yil sonra bir daha gelirsin dedi 2020 de pandemi vardi universite hastanesi acil olmayan vakalari almiyordu. sonra da hamile oldugumu ogrendim zaten. bu arada ben ne bir carpinti ne bir haldizlik ne bir nefes darligu hissetmiyordum. aklimin ucuna gelmedi. 2018 de hic bir problem olmayip birden olmasi nadir ama oluyor dedi doktorlar.
Öncelikle çok geçmiş olsun. Tabi mümkün olursa robotik olun ama açık kalp ameliyatı gerekirse de dünyanın sonu değil. Babam açık kalp ameliyatı oldu, öncesinde de bize dediler sonrası çok zor oluyor, aman özel bakımlar gerekiyor, şöyle böyle. Biz de yatılı bakıcı arayışına girdik ama pandemi dönemi kolay olmadı birini ayarlamak. Dedik duruma bakalım gerekirse buluruz. Ameliyat sonrası hiç tahmin ettiğimiz gibi olmadı, gayet hızlı ve çabuk toparlandı. Bir ayın sonunda korsesini kendi takıyor, varis çorabını giyiyordu, 2. Ayda da doktorunun izniyle yalnız yaşadığı evine gitti( ille de evini istedi) kendi hayatını kendi idame ettiriyor, Eylül’de 6. Ay kontrolüne gelecek, sosyal hayatına olduğu gibi devam ediyor, 65 yaşında, diyabet, tansiyon hastası bu kadar çabuk toparladıysa siz çok gençsiniz çok daha kolay olur.benim bir arkadasim 10 yil once olmus o aradi bugun. o beni cok korkuttu cok zor oluyor 6 ay kendime gelemedim dedi. bu beni daha uzdu ben 1 2 aya toparlanirim diyordum.
Bana kalsa isterde 100 bin olsun robotik olacagim ama robotik zamaninda aldigim radyoterapi yuzunden bana uygun olmayabilirmis. Burda gorustugum cerrah oyle soyledi. bilmiyorum istanbula gitmekten vazgecip ona ameliyat olayim diye mi dedi yoksa gercekten bana robotik olmaz mi onu cuma gunu istanbula gidince gorecegim.
Bana özelden yazarmısın kalple ilgili bir doktor var onun hakkında konuşmak istiyorum burda tanıdık çıkar diye yazamadımYardım teklif eden dua eden tüm arkadaşlardan Allah razı olsun.
Bursadayım. Parayla yardimci tutmak istiyorum ama 2 aylik bebegimi benden baska kimse bakamaz gibi geliyor.
Onun yuzune baktikca ağlıyorum. ilk oğlum ne şansliymis 2 yadina kadar emzirdim geceleri kalktim sabah kadar ben ilgilendim hicbir saģlik problemim yoktu.
Simdi bu bebegimi memeden kesmem lazim agir ilac tedavisi uygulanacak. sonra istanbulda ameliyat surecince benden ayri kalacak. Acik ameliyattan baska care yok denirse ben ameliyatli nasil alacagim o bebegi kucagima?
Bebegime bakip bakip ağlıyorum belki de bu son emzirisim son kucagima alisim diye.
Buyuk oglumda surekli benim hastaneye yatmamdan oturu asiri hircinlasti anneme vurup duruyor. zaten hep cok hareketli bir cocuk annemin basi kaldirmiyor artik farkindayim.
Üzülüyorum ama elimden bir sey gelmiyor. Sağlikli olmak ne kadar önemliymiş.
Cok cook gecmis olsun insallah Rabbim yar ve yardimcin olsunnn ... Gun dogmadan neler dogar gozunde buyuttugn 6 ay da gecer oyle boyle zar zor da olsa gecer saglik olsun sen iyi ol insallah da .Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;
Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.
Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.
Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.
4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.
istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.
Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.
Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.
Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.
Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.
Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.
Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?
Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.
Rabbim düşmanimın basına vermesin.
Canım Allah şafi sıfatıyla tez zamanda şifa versin sana. Hemen iyileşeceksin inşallah, yalnız senden ricam bu süreçte ne çocuğu ne de anneni düşünmemeye çalış, yalnızca kendini düşün…imkan varsa anneye bir yardımcı tutulur; güzel haberini beklerizMerhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;
Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.
Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.
Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.
4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.
istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.
Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.
Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.
Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.
Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.
Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.
Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?
Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.
Rabbim düşmanimın basına vermesin.
Cok cok gecmis olsun. Dua edecegim sizin icin. Insallah en kisa surede sagliginiza kavusursunuz.Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;
Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.
Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.
Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.
4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.
istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.
Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.
Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.
Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.
Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.
Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.
Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?
Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.
Rabbim düşmanimın basına vermesin.
Öncelikle çok çok geçmiş olsun, rabbim Şafi ismiyle şifa nasip etsin size. Evet bebeğiniz çok küçük, eşiniz, annesiz ve siz çok yorulacaksınız ama günün sonunda en önemli şey sağlığınız değil mi? Sizin için gereken açık ameliyat ise açık ameliyat olun. Bu dönemler geçtiğinde çocuklarınıza sağlıkla dört elle sarılabileceğiniz günleri düşünün. Rabbim yardımcınız olsunMerhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;
Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.
Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.
Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.
4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.
istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.
Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.
Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.
Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.
Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.
Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.
Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?
Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.
Rabbim düşmanimın basına vermesin.
Çok geçmiş olsun canım. Çok üzüldüm okuyunca. Seni aileni düşünemem bile. Insallah en kısa sürede iyilesirsin ve bu yaşadıklarını unutur saglikla çocuklarını büyütürsün. Dua et bol bol. Ben de edeceğim sana.Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;
Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.
Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.
Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.
4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.
istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.
Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.
Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.
Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.
Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.
Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.
Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?
Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.
Rabbim düşmanimın basına vermesin.
Allah şifa versin çok çabuk inşallah . Üzülmeyin her acı geçicidir herşeyin bir çözümü ,çaresi vardır . İçinizi ferah tutun moraliniz iyi olsun ki annenize de güç verinMerhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;
Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.
Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.
Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.
4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.
istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.
Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.
Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.
Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.
Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.
Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.
Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?
Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.
Rabbim düşmanimın basına vermesin.