- 8 Mart 2024
- 65
- 78
- 8
Kizlar cocuklarim resmi gorus gunleri disinda da babalari ile gorusebiliyorlar. Yanlis mi yapiyorum bilmiyorum. Ama onlar isteyince hayir diyemiyorum. Fakat sonra beni senelerce yipratan o yabani aile ortami geliyor aklima. Beni aklimi kacirma noktasina getiren o ortam. Cocuklarim maruz kaliyor o ortama diye dusundukce kalbim aciyor. Babalari da goruyor fakat ailesini tanri gibi gordugunden ne yapsalar ona hos gorunur. Dun gece kizim oradan geldi. Uzgun ve gerilmis gibiydi. Henuz 7 yasinda. Ne oldu dedim, bir sey yok dedi. Biraz bekleyince, halalarim benim yemegime aci biber koyup, bu aci olmus sen yiyemezsin deyip kendileri yediler dedi. Zibilyon tane kiz kardesi var evin icinde. Bu size garip gelse de tam onlarlik bir hareket. Rezil bir aile. Ben de dayanamadim kizima kizdim, patladim ilk kez. Neden benden gizliyorsun dedim. Ben asla kizmam. Bu surecte her seyden cok yavrularimin psikolojilerine onem ve oncelik verdim. Ama onlarin boyle korku ya da tembihlediklerini dusunuyorum. Kizim cok agladi. Hatta babasiyla konusmak istedi. Ilk kez aglayarak gel beni al dedi. Kalbim paramparca oldu. Mudahale edemedim. Sonra uyudu. Dayanamadim, yanina uzandim uyandirip ozur diledim sarildim optum oyle uyuttum. Ne kadar asla gorusturmek gelmese de icimden baglari kopmasin, babalarini seviyorlar cunku dedikce, adam ailesinin rezillik yapmasini sadece izliyor. Ne dogru ne yanlis bilmiyorum artik. Benim annem babam hayatta degil. Kendim hep guclu durmaliyim. Ama bazen ben de bilemiyorum iste 
