Merhaba hanımlar.
Ben 9 yıl önce eşimle tanışıp severek evlendim. Çok çok iyi biriydi. Dürüst merhametli bana değer veren biri. İşte bunlardan dolayı çok sevdim. Evlenmeye karar verdiğimizde ben 22 o 21 yaşındaydı. İkimizde devlet memuruyuz. Tanıştıktan kısa bir süre sonra nişan yaptık1 yıl sonrada düğün.
Hiçbir talebim olmadı maddi anlamda ondan ama hiç. Tek bir yüzükle evlendim diyebilirim.
Evlilik ne kadar güzelmiş dediğim günler başlamıştı.6 ay sonra hamile olduğumu öğrendim çok mutlu olduk. Daha sonra onun işi çok uzak olduğundan bir araç aldık. Kendimden vazgeçmeye başladığım ilk hamle buydu işte. Ben dolmuşla gidip gelirken o araçla gidip geliyordu!
Maddi sıkıntıya düştük düpün borçları araba taksidi derken. Ben hemen lojmana başvurdum kurumumdan ve çıktı. Oraya geçip rahatladık. Artık elimizde güzel paramız kalıyordu.
Bebeğimiz doğdu bir sarsıldık çok zor geldi çocuk bakmak ama hemen toparladık. O polis memuru ve çok yoğun çalışıyordu. Borçlar olduğu için ben de bebeğim 4,5 aylıkken işe başladım. Bebeğime annem baktı. Durumumuz iyi ya ben iş iş kurmak istiyorum en büyük hayalim buydu falan demeye başladı.
Çok seviyorum ya ona da tamam dedim ama şartım vardı evini aileni ihmal etmeyeceksin dedim. Tamam dedi. Sen işteysen ben kurduğum işte olacağım.
Polis olduğu için gece polislik yapıyordu geceden çıkıp ek işine gidiyordu. Ek işi hayvan çiftliğiydi. Abisiyle kurdu. Ama artık doğru düzgün eve gelmiyordu. Ben de söylenmeler başladı. Çünkü artık evin tüm yükü bendeydi. Alışveriş yemek çocuk işe git gel. O hep işte geri kalan zamanda uykuda.
Bu arada ilk yıl para getirisi olmadı hiç 2. Yılda,3. Yılda,4.yılda. Ben söylendikçe o kurulum aşaması diye beni kandırmış.
O çiftlikten abisi evlendi ev yaptı evi geçindi bize hiç koca hiç!( bu arada biz abisinden önce evlenşyoruzudiye davetiyemize takısızdır yazdırmışlardı. Çok seviyorum ya ona satamam demiştim)
4. Yıldan sonra birden eve düştü şaşırdım. Meğer abisinden kazık yemiş 5 parasız ayrılmış.
Neyse dedim sustum ama bu akıllanmadı aracımızı satıp. Tekrar çiftlik kurdu. Baktım baş edemiyorum sustum eviyle ilgilensin tamam dedim.
Ama artık şartlarım vardı önce borçlar ödenecek sonra bana araç alınacak sonra da ev alınacak. Tamam dedi.
İşte tam bu aşamada ben kredi çekip araba almaya kalkıştım ama bu parama göz dikmiş! 1 ay kullanıp vereyim dedi tamam dedim ama hiç içimden gelmeden. 3. Ayda zorla arabamı aldırdım iyi ki aldırmışım. Çok zoruna gitti üzerime bir araba olması. O lüks arabaya binerken ben idareten aldım onu bile layık görmedi bana herhalde.
Gelelim aldatılmaya. Çok uzun oldu farkındayım ama içim yanıyor yazdıkça yazasın geliyor. Bir arkadaşım dedi ki ya bu kadar iş mi olur?? Bu seni kandırıyor belkide telefonunu kurcala sen. Bir gece aldım telefonunu 2 tane çirkin video! Uyandırdım bunu kızdım ettim dedi ki bekar arkadaşlar atıyor whatsappdan silmiştim ama galeriye düşmüş. Denedim evet silsen bile galeriye düşüyor yedim ve sustum.
Sonra bir fotoğraf çektirdik durum yapsana dedm kemküm etti ve yaptı. Şüphelendim aldım elime baktım ki 10 kişisinin görmesini engellemiş iş arkadaşı ve onun sevgilisi diğer 8 i göremeden çekti elimden telefonu ve sildi.
Hemen telefonu verdi geri o sırada arama kaydını incelerken detaya girdim öyle isimsiz numaranın birine. Adı atıyorum Ayşe olabilir mi?? Yazıyor iphone da silsen bile sonradan böyle yazıyormuş o an öğrendim. Numarayı ezberledim hemen bu kim dedim ablam dedi salak! Ablasıyla aynı addı ama ben numarayı ezberlediğim için açtım ablasının numarasını o değil!
Meğer bunladın koruma kararı çıkan bir kadınmış. 1 ay boyunca sayısız konuşma kaydı. Hem de işte değilken. Kadını aradım diyor ki istediğim zaman ararım o benim korumam!
O kadından kurtulduk derken bir kadın buna beni engelledin mi demiş! Kadını aradık diyor ki profil fotosunu göremeyince öyle sandım.
Ne bu samimiyet diyorum?? Benim çok olayım vardı eşimle karakola gide gele samimiyet oluştu.
Bunu bile yuttum!
Sonra 14 şubat günü dışarda yemek yedik eve geldik. Telefonunu elime aldım bir kadından mesaj geldi. Bak tam senlik diye! Tam açacaktım elimden çekti aldı sildi. Dedi ki bu da koruma kararı olan bir kadın ben yazmıyorum o yazıyor. Ve o zaman telefonu mesajı tekrar yükleyelim dedim. Vermedi ve bende film koptu. Saldırdım buna elime ne geçerse attım. Kovdum defoldu gitti. Hem de koşa koşa mutlu ola ola!
Şimdi canım çok acıyor! Ya hiç özür dilemedi hiç ailem çocuğum demedi. Ben bunları hak etmedim. Hep ağlıyorum. Evde işte toplu taşımada. İşimin ateşi nasıl sönecek?? Şimdi apartlarda gönül eğlendiriyor ben de acı çekiyorum. Ben hemen avukata gittim. Avukat Babacan yapıcı biriydi. Bir dinle sakince konuş diye öğütledi yolladı. Son hatamı burda yapıp toparlayalım dedim! Hayır istemem boşanacağım bıktım senden ömrümü yedin. Hep dırdır ediyorsun deyip üste çıktı.(dırdır dediği de ev alalım, çocuğunla benle ilgilen, paramız nereye gidiyor demem)
Neyse açtım davayı anlaşmalı boşanacağız protokol yaptık ama ben hala neden üzgünüm ne zaman geçecek??
Her şerde bir hayır var işte
