- 28 Temmuz 2012
- 531
- 197
Psikiyatri destek al.dogaya git bol bol.duaya zikire onem ver.gecer insallah.
Psikiyatri destek al.dogaya git bol bol.duaya zikire onem ver.gecer insallah.Merhabalar, 6 şubat depremine Hatay merkezde yakaladım. Canımız mucize eseri sağ ve her seyimizi, yakınlarımızı kaybettik... Yaşıyor muyum? Tartışılır.
Eskiden her şeye yeten, çocuklarını yalnız büyüten (baba meslek gereği çoğunlukla yok) hani şu "Güçlü kadın" dediklerindendim. Ama şu an işe yaramazın teki, çöp gibiyim.
Deprem gecesi yine yatmadan evi toparlamış, yarım kalan işlerimi tamamlamış, çocuklarımı uyutmuştum. Bir de 6 ay öncesi... her eşyamı keyfime göre almıştım yani hayat istediğim ölçüde ilerliyordu... ve o anı yaşadık. Tek bildiğim uğultu, duvar sesleri, çocuklara özellikle küçük olana koşmam, (koşamamam) birden yıkılan duvarlar ve bir boşluktan çıkabilmemiz. Kurtulduk!!
1 ay kadar olayı idrak edemedim. Şokta gibiydim ve bir ay sonrası uykusuzluk, sesten korkma, çocuklarım ölecek hissi ve gün içerisinde ara ara duyduğum uğultu ve catırtı. Sonrasında panik atağın en şiddetli belirtilerini yaşamam, hastaneye kaldırılmam ve şuurumu kaybetmişcesine o sesleri duyup, hastanedeki onca insanın içerisinde "Yaaa bu sesleri duymuyor musunuz?" Diye bağırmam. Psikiyatri doktorunun gelmesi ve ona bile "Neden sakin duruyorsun? Bu sesleri nasıl duymuyorsun?" Demem. Doktorun önce bir serum verip (sanırım sakinlestirici) sonra benimle konuşması. İlacın etkisi geçince yine aynı şeyleri yaşamam ve çığlıklarıma hastane polisinin gelip doktoru çağırması ve sorması doktorun "Abi şizofreni olsa bile tedavisi mümkün ama bu daha zor bir vaka" demesi. Sonrasında kırmızı receteli ilaçlar, psikiyatri vs. Biraz daha durulmamla devam etti.
Henüz atlatamadım. İlacları alınca bir süre sesler kulağımda yok. Normal insanlar gibi düşünebiliyorum, unutuyorum vs. Ama bu durum evime, aileme çok kötü yansıdı. Örneğin eskiden çok titizken şu an bazen hiç iş yapmıyorum her an harfiyat dolacak gibi. Çok çabalıyorum mesela mutfağa gidiyorum bulaşıklar yıkanacak ama bir bahane ile yalan bile söyleyerek geri çıkıyorum (acizliğime kılıf uyduruyorum)
Küçük oğlum çok yaramaz ve normalinde sınırlı serbestlik veren bir anneyken. Şu an zıplama, dur, hayır, yapma... Ama çocuk neden bunu yapmasın? Anlatamıyorum çoğunlukla. Oyunla anlatıyorum ama bir süre sonra o da sona eriyor. Eskisi kadar eğitemiyorum. Yaramazlık yapınca sadece aşagıya ses olmasın diye uyarmaya, anlatmaya çalışıyorum. O, uyuyuncada "Neden sesim yükseldi? Neden kızdım?(eskiden sesin yukselmezdi) Ya şu an ölse? Diyerek çocuğa hakim olamıyorum. Hani mustakilde olsak direkt salacağım, evi yaksa dur demem sanırım.
Bazen kendi kendimle konuşuyorum farkında olmadan. Sanki bedenimde iki kişi var. Birisi sürekli beni suçluyor, sen işe yaramazsın, artık hiç bir şeye gücün yetmiyor, çocuğuna bile koşamadın, evi bile idare edemiyorsun, maddi manevi yeniden başlaman gerekirken sen yerine çakılıyorsun, her seyi yarım bıraktın işini bile... Sonra sesli bir şekilde gücüm yetmiyor, çocukları bırakıp tekrar çalışamam, ölecekler. Tamam dışarda çalışamıyorum ama evden kendi işimi kuracağım dünyanın sonu değil ya. En azından çocuklarım benden BAŞKA BİR BİNADA kalmaz aynı binada oluruz. Bırak artık beni, sus artık diyorum.
Bazen karşımda eşim varken oluyor. Konuşurken gözümü kapatıyorum, eşimi unutuyorum. Gözlerimi açınca eşimin karşımda üzgün bir ifadeyle bana baktığını görüyorum.
Bana "Bak calışmadığım zamanlarda sana ev işinde yardımcı olayım ama benden mükemmeli bekleme ben temizlikten anlamam. Yapmaya kalkıyorum benden, senin gibi detaylı bir temizlik bekleme (eski halim) söyleniyorsun ben de sinirleniyorum. Eski standartımızda olamayız madden ama bak ben çalışıyorum. Sen de evden destek olacaksan bunada tamam. İşe dön diyemem ama lütfen çalışıp kafa dağıtacaksan hangi sektörde bunu yapacağını belirle. Deneyimin yok ve bunun stresinide yaşıyorsun. Sana yol gösterecek, e ticaretle uğraşan kişilerden fikir al, konuş en azından kendine bir yol çizersin. Bu şekilde ev umrumda değil ama çocukla iyi bir ebeveyn olamayacaksın. Artı olarak çok agresiflestin. Eski seni tanımasam idare etmem ama o güçlü, başarılı, hırslı, benim yerimi bile dolduran kadın elbet yeniden doğacak. Geçici bir sürec diye umuyorum diyor. Sanırım iyi bir eşte değilim artık. Bazen normalim ama çoğunlukla bir tuhafım. %25 eski halim %75 anormal halimdeyim.
Uzun oldu biraz ama gerçekten sizlerin fikir, öneri, yol göstermelerine ihtiyacım var.
Çok teşekkur ederim, izleyeceğim. Evet bir seylerle uğraşmak daha iyi gelecektir.Hiçbir şeye kimsenin garantisi yok ki. Bu dünyada misafiriz. Unutuyoruz çoğu zaman. Yalnız değilsiniz. Sizin durumunuzda olan herkes, aynı şeyi yada benzerini yaşıyor. Şimdi ve burda olmak, derin nefes almak, ufaktan el sanatı tarzı mesgalaler bulmak fayda sağlar sanıyorum.
YouTube Tuncay Yeşilpınar videoları var. Mutlaka izleyin derim. Bakış açınız değişecek
Normal olduğum zamanlarda kendimi ifade edebiliyorum evet ama, işte 2. Moda gecince beynim duruyor. Olmazsa burdan e-ticaret hakkında bilgi almaya çalışırım. Hangi sektör vs. Gibisindende. Şu an neye yönelik yapmalıyım bunu bilmiyorum.son derece aklı başında gayette kendini normal ifade eden bir insansınız,sıkıntılarınızı ve tepkilerinizi analiz etmiş bunu atlatmaya çalışıyorsunuz,zamanla bu duygu durum bozukluğu alışkanlığa,yaşanılanlarda sıradanlaşmaya başlayacak,e ticaretle ilgili benimde pek bilgim yok,sanırım ilk önce maliyeden bununla ilgili işlem yapmanız gerekiyor ne üzerine satış yapacaksanız,sonrası bir kargo firmasıyla anlaşmak ve ürünlerinizi daha ucuza göndermek olacaktır,bende duyduğum kadarıyla biliyorum.
Çol teşekkür ederimGeçmiş olsun. Tramva yaşadınız. Herkes aynı etkilenecek dlye birşey yok. Siz en ağırını hissediyorsunuz. Başkasının başına kötü şeyler geldi vs gibi söylemler yarıştırmaz. Siz size göre en ağırını yaşadınız yaşıyorsunuz... Ama bunun da bir sonu olacak, sizde iyileşeceksiniz...
Etkinlikler var mı orada. Kurslar vs... Resim kursu olur Kuran kursu olur. Artık neye yakınsanız. Terapi alırken çocukları kısa süre bir kursa bırakıp, sizde etkinliklere katılın.. Ev işi konusunda da destek alın. Güzel komik romanlar okuyun... Kafanızı dağıtın...
Amin inşallah, Rabbim hiç birinize bunu yaşatmasın. Tramva, panik atak bunlar bana uzak şeylerdi ve çok anlamlandıramazdım. Özellikle panik atakta beynin oyunu olunca buna mudahele edebilirler bence derdim ama öyle değilmiş. Beyin düşündüğü an mesela bende aşırı titreme, nefes alamama, o sesleri duyma, nabzımın çok yukselmesi, kollarımda ve bacaklarımda güçsüzlük başlıyor ve bunu bastırana kadar neler çekiyorum.çok hak veriyorum
umarım o sesleri bir daha hiç duymazsınız
bizlerde duymayalım tabi ki
ben aylarca gerçekten yataktan sallanarak uyandım çok bağırdım deprem oluyor diye
kısacası herkeste bi emare bıraktı az veya çok
Destek alıyorum ama yeterli değil sanırım. O arkadaşın dediğini araştırıyorum denemem lazım. Normal anımda çocuklara yansıtmıyorum ama, bazen istemsiz 2. Moda geçince algılayamıyorum. Çocuklarım elbette etkilendi. İlk zamanki artçılarda küçük olan "Anne başım" diyordu. O kafasından yaralanmıştı çünkü. Şimdilerde ise düşse ozellikle duvara çarpmışsa "Anne duvara kız, beni kırdı" diyor. İlk zamanlar wc. Ye banyoya girerken kapıyı kapattırmıyordu. Anne kapatma diye acı acı ağlıyordu ve mecburen açmak durumunda kalıyordum. Yanlıştı ama ben banyo yaparken kapının dışında korkudan ağlayan bir çocukla bunu yapamıyordum. Iç çamasırımla duş alıp en son caktırmadan çıkarıyordum vs.Yukarıdaki alıntıda yazılanı okuyun derim çok güzel bir öneri.
Desteksiz birşey başarmanızı kimse bekleyemez ki sizden. Yukarıdaki bayanın da dediği gibi travma sonrası stres bozukluğu olma ihtimali çok yüksek bunun. Bir uzman desteği ile yol kat etmeniz gerek. Size kendi başınıza iyi olun demiyorum benim maddi gücüm olsa ben bile istiyorum terapi görmek. Ama depremzedelere ücret almadan terapi yapan uzmanlar var bence bu araştırmaya değer. Kendinizi bırakıp pes ederseniz çocuklarınızın psikolojik durumu kötüleşir. Unutmayın o günü onlar da yaşadılar kim bilir ne kadar korktular. Belki de travma içlerinde kaldı ama sizin gibi dışa vuramadılar. O yüzden bir an evvel çocuklarınız için toparlanmanız gerekiyor. Sizi gördükçe aslında depremde yaşadıkları travmanın üzerine bir de sizi gördükleri hal ve durum ekleniyor. Onlar için psikolojik hasarın durumu artırır bu. Uzman desteği almak zorundasınız. Zaten bunu sadece kendi çabanız ile atlatmanızı isteyemez kimse. Ama birşeyleri geride bırakmak için başlamak zorundasınız bir yerden. Çocuklarınız için
Evet, durumum tam da bu, teşekkür ederim. Muhakkak yapacağım.Hanımefendi son derece haklı, tedavisi gayet mümkün bir sıkıntı yaşıyorsunuz.
Travma Sonrası Stres Bozukluğu (İngilizce PTSD Türkçesi TSSB) diye geçer. Deprem savaş gibi büyük olaylardan sonra sıkça görülür, buyrun link:
Deprem ve Afet Sonrası Gelişen Travma Sonrası Stres Bozukluğu Nedir? Neler Yapılabilir?
Afetlerle ilgili gerekli önlemlerin alınması, can ve mal kaybını azaltabileceği gibi ruh sağlığını olumsuz yönde etkileyebilecek travmatik süreçleri hafifletebilir. Travmatik süreçler ve travma sonrası stres bozukluğu hakkında toplum bilinçlendirilmelidir. Deprem, sel, yangın gibi yıkıcı doğal...www.medicalpark.com.tr
Sesleri sormuştunuz PTSD de halüsinasyonlar ve gerçeklikten kopma gibi etkiler olabiliyor, bu sesler oradan da kaynaklanıyor olabilir.
Forumdan elbette teşhis konulmaz ancak burada şizofrenden kötü diye ağır saçmalayan bir doktor var.
Umudunuz bol olsun, tedavi için doğru doktorla harika sonuç alırsınız
Terapi ile güzel ilerlenir, ilacınızı da doktor ayarlar, ikisi bir arada olacak.
Çok teşekkür ederim ❤ inşallah düzelir.Arkadaşım size sımsıkı sarılıp geçecek diyorum buradan, inanın ki geçecek. Biz İstanbul’da sarsıldık gördüklerimiz, izlediklerimizle sizin kolay mı yaşadıklarınız? Düzelecek inanın bir anda olmayacak belki ama düzelecek kendinize yüklenmeyin nolur.
Tv. De tam gösterilmedi ve iyi ki görmedinizde. İlk an da deprem olduğunu bile anlamadık karanlıktı. Gün ağardığında kıyamet kopmuştu. Şehirde sağ kalan herkes anlamsızca yürümeye başladı. Enkaz doluydu her yer ve mesela yarı görünür sekilde yüzeye yakın enkaz altından yardım isteyenler vardı. Sanki Hulk gibi kaldırmaya çalışıyorsun ama gücün yetmiyor. İşin ilginç yanı yaralıyız, kırık var ama acı yoktu. Enkazda birine yardım için pencere cekeyim dedim baktım kolumda gariplik var gücümü veremiyorum ama acı yok. Eşim dedi ki kolun kırık zorlama, geriye cekildim ve yere oturdum o an bedenimi kontrol ettim ayağımız çıplaktı ve sol ayağım kanlıydı iyice bakınca aşık kemiğimin ordan etin yırtıldığını gördüm bir de şişmişti. Meğer orasıda kırıkmıs. Normal zamanda kırık yaşadım ama çok acıyordu ama, bu kez bir acı duymuyordum. Hatta uzerinde yürümüşüm. Nasıl bir ruh haline girdiysek ruhumuzun acısindan beden acısı yok olmuş.İyi bir psikiyatr( ilaç da gerekir) ile yola devam. Çok doğal. Biz TV karşısında harap olduk. Kaç gün kızıma baka baka, bağıra bağıra ağladım. Enkazdan çıkmak ne demek, çok doğal çok. Daha 1 yıl bile olmadı. Tedavinize odaklanın. Eksik kalan da kalsın. Hem belki yeni siz, eski sizden daha özgür, mutlu olur.
Size de çok geçmiş olsun. 99 depremini yaşayıp, Hatay'da yakalananlar bunun çok daha korkunç olduğunu söylediler. Yuzeye çok yakındı ve çok şiddetliydi. Onlar iki tramva yaşadı yani. Şu an sehir değiştirdim bir süre önce ama halen iyi değilim.Mümkünse şehir değiştirin. Biz 99 depremini yaşadığımız evden daha kötü bir eve geçtiğimiz halde bile o evde deprem anısı olmadigi için daha rahattık. Panik atakta kitabı var. Onu mutlaka okuyun. İlaçlar bir sürü sonra rayına oturuyor. Bu süreçte kendinize baskı yapmayin. Ben aylarca uykuda bile geçirdim. Şu an daha iyiyim. Bir süre sonra da ilaçları bırakacağım.
Kan değerlerinizi kontrol ettirin. Daha hızlı toparlarsiniz.
Kendinize yüklenmeyin. Bu süreçte sizi kimse anlayamaz. Anlamalarını da beklemeyin.
Amin inşallahAile ve sosyal hizmetler bakanligi boyle durumlar icin hem cocuklar hem yetiskinlere yönelik calisma yapmis olmaliydi? Bolgenizde calisma yapilmadi mi ya da siz mi denk gelmediniz, bilemiyorum.
Travma sonrasi stres bozuklugu yasadiginiz seyin adi. Belki hollywood filmleri izleyen biriyseniz ozellikle Vietnam gazilerinin yasadiklarini anlatan filmlerde cok denk gelirsiniz bu bahsettigim soruna. ("Dogum gunu 4 temmuz", "Gunaydin Vietnam" gibi filmler bizzat bu konuyu isler)
Cok agir ve sancili bir surectir atlatmasi zordur ama siz ilk adimi atmis ve bir sorununuz olduğunu kesfedip kabullenmissiniz.
Bu da hala o bahsettiginiz "guclu" yaninizin hayatta oldugunu gosterir.
Bolgenizde bir gazi hastanesi var ise (savas gazisi) bu hastanede muhtemelen tssb'yi ozel olarak calisan psikolog & psikiyatristler bulabilirsiniz. Destek almalisiniz ozetle.
Cok gecmis olsun, Allah vatanimizin hicbir evladini bir daha boyle felaketlerle sinamasin.
Çok teşekkür ederim, inşallahCok gecmis olsun, buyuk bir travma.
Insaniz, yasadiklarimizin agirligi bazi donemlerde kendisini hissettirir, iyilesmek bir anda olmaz ki? Kendinize surekli sunu hatirlatin, siz gercekten zor bir donemden gectiniz ve bunun bu kadar kisa surede atlatilmasi imkansiz. Insan oldugunuz icin su an psikolojik olarak toparlanamamaniz cok normal. Kendinize zaman taniyin, eski temponuza donmek icin kendinizi zorlamayin. Tekrar eski nesenize doneceksiniz, bu donem de geride kalacak.
ÖZÜR DİLEYEREK BÜYÜK HARFLE YAZIYORUM... BAĞIRMAK ANLAMI TAŞIDIĞINDAN GEREKİRSE BAĞIRMAK İSTİYORUM.
BUGÜN RÜYAMDA SİZLERİ GÖRDÜM AMA DERNEK ŞEKLİNDE YANIMA GELMİŞTİNİZ. HEPİNİZLE YÜZ YÜZE KONUŞTUM. HELE BİR TANENİZ VARDI VE SOL YANAĞIMA ELİNİ KOYARAK KONUŞTU BENİMLE. İNANILMAZ BİR ENERJİ BARİYERİ KURMUŞTUNUZ VE KORUYORDUNUZ BENİ. SABAH ÇOK ENERJİK UYANDIM, SABAH ERKENDİ ZATEN EŞİM İŞE GİTMEDEN YATAKTA GÜLÜMSEDİĞİMİ GÖRÜNCE "HAYIRDIR TAVANLA MI TELEPATİ KURDUN? TAVANA O DA BAKIP, KARIM SANA EMANET AKŞAMA KADAR KONUŞUP, GÜLÜN DEDİ" BU KEZ HAREKETİ KOMİK GELDİ VE İLK DEFA KAHKAHA ATTIM.
BANA NASIL İYİ GELDİNİZ ANLATAMAM... ŞU RUHUMA ŞİFA GİBİSİNİZ. RABBİM SİZİ DE HEP MUTLU ETSİN İNŞALLAH
Korkunç şeyler yaşadınız, çok ağır bir travma geçirdiniz.Merhabalar, 6 şubat depremine Hatay merkezde yakaladım. Canımız mucize eseri sağ ve her seyimizi, yakınlarımızı kaybettik... Yaşıyor muyum? Tartışılır.
Eskiden her şeye yeten, çocuklarını yalnız büyüten (baba meslek gereği çoğunlukla yok) hani şu "Güçlü kadın" dediklerindendim. Ama şu an işe yaramazın teki, çöp gibiyim.
Deprem gecesi yine yatmadan evi toparlamış, yarım kalan işlerimi tamamlamış, çocuklarımı uyutmuştum. Bir de 6 ay öncesi... her eşyamı keyfime göre almıştım yani hayat istediğim ölçüde ilerliyordu... ve o anı yaşadık. Tek bildiğim uğultu, duvar sesleri, çocuklara özellikle küçük olana koşmam, (koşamamam) birden yıkılan duvarlar ve bir boşluktan çıkabilmemiz. Kurtulduk!!
1 ay kadar olayı idrak edemedim. Şokta gibiydim ve bir ay sonrası uykusuzluk, sesten korkma, çocuklarım ölecek hissi ve gün içerisinde ara ara duyduğum uğultu ve catırtı. Sonrasında panik atağın en şiddetli belirtilerini yaşamam, hastaneye kaldırılmam ve şuurumu kaybetmişcesine o sesleri duyup, hastanedeki onca insanın içerisinde "Yaaa bu sesleri duymuyor musunuz?" Diye bağırmam. Psikiyatri doktorunun gelmesi ve ona bile "Neden sakin duruyorsun? Bu sesleri nasıl duymuyorsun?" Demem. Doktorun önce bir serum verip (sanırım sakinlestirici) sonra benimle konuşması. İlacın etkisi geçince yine aynı şeyleri yaşamam ve çığlıklarıma hastane polisinin gelip doktoru çağırması ve sorması doktorun "Abi şizofreni olsa bile tedavisi mümkün ama bu daha zor bir vaka" demesi. Sonrasında kırmızı receteli ilaçlar, psikiyatri vs. Biraz daha durulmamla devam etti.
Henüz atlatamadım. İlacları alınca bir süre sesler kulağımda yok. Normal insanlar gibi düşünebiliyorum, unutuyorum vs. Ama bu durum evime, aileme çok kötü yansıdı. Örneğin eskiden çok titizken şu an bazen hiç iş yapmıyorum her an harfiyat dolacak gibi. Çok çabalıyorum mesela mutfağa gidiyorum bulaşıklar yıkanacak ama bir bahane ile yalan bile söyleyerek geri çıkıyorum (acizliğime kılıf uyduruyorum)
Küçük oğlum çok yaramaz ve normalinde sınırlı serbestlik veren bir anneyken. Şu an zıplama, dur, hayır, yapma... Ama çocuk neden bunu yapmasın? Anlatamıyorum çoğunlukla. Oyunla anlatıyorum ama bir süre sonra o da sona eriyor. Eskisi kadar eğitemiyorum. Yaramazlık yapınca sadece aşagıya ses olmasın diye uyarmaya, anlatmaya çalışıyorum. O, uyuyuncada "Neden sesim yükseldi? Neden kızdım?(eskiden sesin yukselmezdi) Ya şu an ölse? Diyerek çocuğa hakim olamıyorum. Hani mustakilde olsak direkt salacağım, evi yaksa dur demem sanırım.
Bazen kendi kendimle konuşuyorum farkında olmadan. Sanki bedenimde iki kişi var. Birisi sürekli beni suçluyor, sen işe yaramazsın, artık hiç bir şeye gücün yetmiyor, çocuğuna bile koşamadın, evi bile idare edemiyorsun, maddi manevi yeniden başlaman gerekirken sen yerine çakılıyorsun, her seyi yarım bıraktın işini bile... Sonra sesli bir şekilde gücüm yetmiyor, çocukları bırakıp tekrar çalışamam, ölecekler. Tamam dışarda çalışamıyorum ama evden kendi işimi kuracağım dünyanın sonu değil ya. En azından çocuklarım benden BAŞKA BİR BİNADA kalmaz aynı binada oluruz. Bırak artık beni, sus artık diyorum.
Bazen karşımda eşim varken oluyor. Konuşurken gözümü kapatıyorum, eşimi unutuyorum. Gözlerimi açınca eşimin karşımda üzgün bir ifadeyle bana baktığını görüyorum.
Bana "Bak calışmadığım zamanlarda sana ev işinde yardımcı olayım ama benden mükemmeli bekleme ben temizlikten anlamam. Yapmaya kalkıyorum benden, senin gibi detaylı bir temizlik bekleme (eski halim) söyleniyorsun ben de sinirleniyorum. Eski standartımızda olamayız madden ama bak ben çalışıyorum. Sen de evden destek olacaksan bunada tamam. İşe dön diyemem ama lütfen çalışıp kafa dağıtacaksan hangi sektörde bunu yapacağını belirle. Deneyimin yok ve bunun stresinide yaşıyorsun. Sana yol gösterecek, e ticaretle uğraşan kişilerden fikir al, konuş en azından kendine bir yol çizersin. Bu şekilde ev umrumda değil ama çocukla iyi bir ebeveyn olamayacaksın. Artı olarak çok agresiflestin. Eski seni tanımasam idare etmem ama o güçlü, başarılı, hırslı, benim yerimi bile dolduran kadın elbet yeniden doğacak. Geçici bir sürec diye umuyorum diyor. Sanırım iyi bir eşte değilim artık. Bazen normalim ama çoğunlukla bir tuhafım. %25 eski halim %75 anormal halimdeyim.
Uzun oldu biraz ama gerçekten sizlerin fikir, öneri, yol göstermelerine ihtiyacım var.
Amin inşallahyıkım olan bölgedeyken iletişim kopukluğu, yalan bilgi vs. Çoktu. Hani bir tık normale binmesi 1 ayı buldu. Duzelmesi değil, bir tık iyi oldu. Sonra insanlar daha güvenli yerlere gecmeye başladı. Kalabilen, barınabilen veya çok acı kayip verenlerin önemli kısmı ordaydı. Bir süre sonra bizde güvenli bölgeye geçtik. O sürecte olmuş olabilir. Çünkü öncesinde insanların ruhundan önce yemek, barınma ve sağlığa yüklenildi.
Zaten o güçlü yanımla, şu an ki acizliğim savaşıyor. Yenilgi hoşuma gitmedi. Oncesinde hem çalıştım, hem çocukları kısmen babasız büyuttüm, hem erkek oldum, hem kadın oldum. Kendi paramı kazanan, eşine sadece manen ihtiyacı olan bir kadındım. Şu an mesela eşimle rolleri değiştik. O, her seyimizi sırtlandı.
Her ne kadar eşim olsa bile şu an onun kartını kullanmam, ondan para almam tuhafıma gidiyor. Asla bana hesap sormaz, karışmaz ama sanki borç alıyormuşum hissi var ve "İstemek" alışkanlığım olmadığından dolayı. Bir sey almak istesem kıvranıyorum. Çalışmak nasıl bir ozgüven ve özgürlükmüş. Bir erkeğin eline bakmak aşamadığım bir durum ve bu da beni çok etkiliyor
ÖZÜR DİLEYEREK BÜYÜK HARFLE YAZIYORUM... BAĞIRMAK ANLAMI TAŞIDIĞINDAN GEREKİRSE BAĞIRMAK İSTİYORUM.
BUGÜN RÜYAMDA SİZLERİ GÖRDÜM AMA DERNEK ŞEKLİNDE YANIMA GELMİŞTİNİZ. HEPİNİZLE YÜZ YÜZE KONUŞTUM. HELE BİR TANENİZ VARDI VE SOL YANAĞIMA ELİNİ KOYARAK KONUŞTU BENİMLE. İNANILMAZ BİR ENERJİ BARİYERİ KURMUŞTUNUZ VE KORUYORDUNUZ BENİ. SABAH ÇOK ENERJİK UYANDIM, SABAH ERKENDİ ZATEN EŞİM İŞE GİTMEDEN YATAKTA GÜLÜMSEDİĞİMİ GÖRÜNCE "HAYIRDIR TAVANLA MI TELEPATİ KURDUN? TAVANA O DA BAKIP, KARIM SANA EMANET AKŞAMA KADAR KONUŞUP, GÜLÜN DEDİ" BU KEZ HAREKETİ KOMİK GELDİ VE İLK DEFA KAHKAHA ATTIM.
BANA NASIL İYİ GELDİNİZ ANLATAMAM... ŞU RUHUMA ŞİFA GİBİSİNİZ. RABBİM SİZİ DE HEP MUTLU ETSİN İNŞALLAH
Gözlerim doldu. Bana her zaman yazabilirsin. Tüm depremzede kardeşlerimiz bilsin. Yalnız değilsin. Yalnız değilsiniz.ÖZÜR DİLEYEREK BÜYÜK HARFLE YAZIYORUM... BAĞIRMAK ANLAMI TAŞIDIĞINDAN GEREKİRSE BAĞIRMAK İSTİYORUM.
BUGÜN RÜYAMDA SİZLERİ GÖRDÜM AMA DERNEK ŞEKLİNDE YANIMA GELMİŞTİNİZ. HEPİNİZLE YÜZ YÜZE KONUŞTUM. HELE BİR TANENİZ VARDI VE SOL YANAĞIMA ELİNİ KOYARAK KONUŞTU BENİMLE. İNANILMAZ BİR ENERJİ BARİYERİ KURMUŞTUNUZ VE KORUYORDUNUZ BENİ. SABAH ÇOK ENERJİK UYANDIM, SABAH ERKENDİ ZATEN EŞİM İŞE GİTMEDEN YATAKTA GÜLÜMSEDİĞİMİ GÖRÜNCE "HAYIRDIR TAVANLA MI TELEPATİ KURDUN? TAVANA O DA BAKIP, KARIM SANA EMANET AKŞAMA KADAR KONUŞUP, GÜLÜN DEDİ" BU KEZ HAREKETİ KOMİK GELDİ VE İLK DEFA KAHKAHA ATTIM.
BANA NASIL İYİ GELDİNİZ ANLATAMAM... ŞU RUHUMA ŞİFA GİBİSİNİZ. RABBİM SİZİ DE HEP MUTLU ETSİN İNŞALLAH