ailemden utandığım için erkek arkadaşımın ailesiyle tanışmaya gitmedim...

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Buraya çok konu açılıyor onun için soruyorum canım.hiç dedin mi annem keşke bizim için babama bi şans verseydi böyle dağılmazdık belki diye hiç düşündün mü.

hayır demedim çünkü annemin karakteri,eğitimi vs buna katlanmasını gerektirmiyor. annemi hep çok güçlü buldum sadece bana ilgi göstermediği için kırgınım. yani annemle babam boşanmasa da durum farklı olmazdı.
 
Bosanma nasil olur hic bilmezken ben de bosandim, ailen gibi. Hic istemezdim ogluma boyle seyler yasatmayi, ama kadinlar herseye katlanabiliyorlar da aldatma olunca yapamiyorlar iste. Oglum su an benimle ve bir gun o da buyuyunce bu yuvadan ucup gidecek. O da yuvasini kuracak. O da kiz arkadasinin ailesiyle tanismayi ne bicim ailem var diye ertelerse cok uzulurum.
Evet dagildik biz ama bosansak da biz hala onun anne ve babasiyiz. Keske boyle olmasaydi...biz anne ve baba olarak yollarimizi ayirdik ama oglumuz o bizim, canimiz...Oglumun benden utanmasini istemem ben. Aksine annem tek basina, yapayalniz beni buyuttu diye gurur duymasini isterim.
Ne olursa olsun onlar senin annen ve baban. Canin kanin. Sana birsey olsa ilk kosanlar onlar olur. Ya hic olmasalardi? yapayalniz tek basina olsaydin daha aci degil mi?
 
Bosanma nasil olur hic bilmezken ben de bosandim, ailen gibi. Hic istemezdim ogluma boyle seyler yasatmayi, ama kadinlar herseye katlanabiliyorlar da aldatma olunca yapamiyorlar iste. Oglum su an benimle ve bir gun o da buyuyunce bu yuvadan ucup gidecek. O da yuvasini kuracak. O da kiz arkadasinin ailesiyle tanismayi ne bicim ailem var diye ertelerse cok uzulurum.
Evet dagildik biz ama bosansak da biz hala onun anne ve babasiyiz. Keske boyle olmasaydi...biz anne ve baba olarak yollarimizi ayirdik ama oglumuz o bizim, canimiz...Oglumun benden utanmasini istemem ben. Aksine annem tek basina, yapayalniz beni buyuttu diye gurur duymasini isterim.
Ne olursa olsun onlar senin annen ve baban. Canin kanin. Sana birsey olsa ilk kosanlar onlar olur. Ya hic olmasalardi? yapayalniz tek basina olsaydin daha aci degil mi?


siz çalışıyor musunuz bilmiyorum ama bakın benim annem doktor. hem de çocuklarla içli dışlı olması gereken bir uzmanlığı var. 1 hafta önce muayeneye gelen çocuğu 1 hafta sonra hatırlayıp "durumu nasıl?" diye arayacak kadar düşünceli ama 1 haftadır kızını aramayacak kadar da düşüncesiz. 13 yaşımdan beri yurtta kalıyorum. annem tek yaşıyordu yeni evlendi. beni yanına alabilirdi. sizin durumunuz farklı,oğlunuz büyük ihtimalle sizden utanmayacak. ama benim annemden utanma sebebim anne olamaması. insanların da bu zayıf noktamı bilmesinden çekiniyorum.çünkü annesine sarılan bir çocuk görsem burnum sızlıyor. annem kötü bir insan,neden boşandı vs demiyorum. sadece bu durumu daha iyi yönetebilirdi,beni kendine en uzak noktaya atmayabilirdi. benim zoruma giden tek şey bu.
 
Anne baba boşanmış ikisinin de gayet normal bir hayatları var utanılacak bir halleri yok ayrıca babanızın çocukları elbette kardeşiniz

Ben sizi çok öfkeli çok patlamaya hazır ve aileye karşı biraz da haksizlik yapar görüyorum şu an utanılacak ne var ortada

çok öfkeliyim doğru söylüyorsunuz. ama buraya yazmadığım o kadar çok şey var ki. utanılacak şey belki yoktur ama yine de insanın içinde bir burukluk oluyor. annem bu zamana kadar tek yaşayıp beni yanına almadı mesela insan sorguluyor neden acaba diye. neden aramıyor diyorum,neden aklına gelmiyorum? kızımın bir sorunu,benimle paylaşacak bir şeyi var mı diye neden merak etmiyor diye kendimi yiyip bitiriyorum.

erkek arkadaşımla bir avmde gezerken annemle karşılaştık. gayet sıcakkanlı davrandı. böyle bir kişinin varlığından bile habersizdi esasen. ama sonra normal bir anneden beklenecek davranış en azından bir mesajdır,konuyla ilgili bir yorumdur. ne o konuştu ne de ben anlattım. en son yanılmıyorsam 2 hafta önce anneannemin doğum gününde görüştük. 1 hafta önce de üşütmüştüm ilaç sormak için aradım ve daha fazlası yok. benim utandığım ya da kırıldığım nokta bu. annemin beni bu kadar önemsememesini gerektirecek ne yaptım diye düşünüyorum. zayıf noktamı insanlar anlamasın diye çaba sarf ediyorum. belki haklıyım belki haksızım bilemem.
 
Utanılacak bir şey yok. Anne-baba olmamaları senin suçun ya da utancın değil, olmamalı! Annen seni arayıp sormuyorsa bu senin değil onun ayıbıdır. Arayıp sormuyor olması seni sevmediği anlamına da gelmez her anne evladını sever. Gece 3te gitmek zorunda kalıyormuş seni o durumda bırakabilecek kimsesi olmadığı için yurtta kaldın belki. Hiç sordun mu neden böyle anne diye? Dile getir belki her şey daha güzel olur senin için. Ayrıca anne-babanın boşanmış olup yeniden evlenmiş olmaları erkek arkadaşını pekte alâkadar eden bir durum değil. Anlaşamayıp ayrılan çok insan var herkesin başına gelebilir. Seni böyle kabul etmeyecek ise zaten hayatında olmasın daha iyi. Anlaşamadılar ayrıldılar bitti gitti konuyu deşmeye hakkı yok. Bence ona güzel bir şekilde anlat. Boşuna tanışmamışsın ailesi ile. Ve sana tavsiye asla zayıf noktanı kimseye gösterme.. Sen annen babana kırgın olsan bile bunu karşı taraf bilmemeli.
 
Aynı şehirde 10 dk mesafede olup bu kadar kopuk olmaniz neden?
Sen mi böyle istedin yoksa annen ve baban bu düzeni böyle kurdular.
Seninle az iletişimde olmak onların seçimi mi ?
 
çok öfkeliyim doğru söylüyorsunuz. ama buraya yazmadığım o kadar çok şey var ki. utanılacak şey belki yoktur ama yine de insanın içinde bir burukluk oluyor. annem bu zamana kadar tek yaşayıp beni yanına almadı mesela insan sorguluyor neden acaba diye. neden aramıyor diyorum,neden aklına gelmiyorum? kızımın bir sorunu,benimle paylaşacak bir şeyi var mı diye neden merak etmiyor diye kendimi yiyip bitiriyorum.

erkek arkadaşımla bir avmde gezerken annemle karşılaştık. gayet sıcakkanlı davrandı. böyle bir kişinin varlığından bile habersizdi esasen. ama sonra normal bir anneden beklenecek davranış en azından bir mesajdır,konuyla ilgili bir yorumdur. ne o konuştu ne de ben anlattım. en son yanılmıyorsam 2 hafta önce anneannemin doğum gününde görüştük. 1 hafta önce de üşütmüştüm ilaç sormak için aradım ve daha fazlası yok. benim utandığım ya da kırıldığım nokta bu. annemin beni bu kadar önemsememesini gerektirecek ne yaptım diye düşünüyorum. zayıf noktamı insanlar anlamasın diye çaba sarf ediyorum. belki haklıyım belki haksızım bilemem.
Haklısın ama bu hakliliği ortaya çıkarıs biçimin ve zamanın hatalı

Annen böyle davranıyor diye kimse seni kınamaz yargılamaz
 
Aynı şehirde 10 dk mesafede olup bu kadar kopuk olmaniz neden?
Sen mi böyle istedin yoksa annen ve baban bu düzeni böyle kurdular.
Seninle az iletişimde olmak onların seçimi mi ?

ben elimden geldiği kadar arayıp sormaya çalıştım ama annem genelde müsait olmadı. kalmaya zaten gitmem en son 16 yaşımda falan kalmıştım annemde. babama haftasonları gidiyorum. babam her akşam eve gittin mi diye yazıyor ama dediğim gibi annemle 1 hafta önce konuştuk,mesaj atsam görmüyor mesela 10 saat sonra görüyor bir anlamı kalmıyor yani. bir bakıma annemin kendi seçimi iletişimsizlik.
 
ben elimden geldiği kadar arayıp sormaya çalıştım ama annem genelde müsait olmadı. kalmaya zaten gitmem en son 16 yaşımda falan kalmıştım annemde. babama haftasonları gidiyorum. babam her akşam eve gittin mi diye yazıyor ama dediğim gibi annemle 1 hafta önce konuştuk,mesaj atsam görmüyor mesela 10 saat sonra görüyor bir anlamı kalmıyor yani. bir bakıma annemin kendi seçimi iletişimsizlik.

Ama o halde en azından babanıza haksızlık etmeyin. Onunla daha çok görüşün mesela.
Kimsesiz hissetmeniz için bir sebep yok.
Belli ki babanız yeni kurduğu düzende daha iyi ama anneniz henüz rahat edememis problemleri var belki de..

Utanmayin eksik hissetmeniz.
Duygularinizi sevgilinizle paylaşmaktan çekinmeyin.
Çünkü ailesiyle tanışma aşamasına gelmiş bir ilişki bu kadar seffafligi hakediyordur.
 
Ama o halde en azından babanıza haksızlık etmeyin. Onunla daha çok görüşün mesela.
Kimsesiz hissetmeniz için bir sebep yok.
Belli ki babanız yeni kurduğu düzende daha iyi ama anneniz henüz rahat edememis problemleri var belki de..

Utanmayin eksik hissetmeniz.
Duygularinizi sevgilinizle paylaşmaktan çekinmeyin.
Çünkü ailesiyle tanışma aşamasına gelmiş bir ilişki bu kadar seffafligi hakediyordur.

annemin tek problemi çevreye kendini kanıtlamak. yani "bakın ben boşandım ama ayaklarımın üzerinde durabiliyorum,ondan daha iyiyim" vs gibi tavırlarla babamı ezmek. ikisinin de mesleği aynı annem babamdan daha alt seviyede olmasına rağmen boşandıktan sonra babamı şimdi nerdeyse ikiye katlıyor hem maddi olarak hem statü anlamında. bunu kendisine anlatmayı,kendisini yıpratmaması gerektiğini söylemeyi çok istedim ama olmadı. işin kötüsü çevremiz bile farkında. annemin akrabaları da bu tavırlarına anlam veremiyor. sanırım benim annemi böyle kabul etmem gerek ama yapamıyorum.

çok teşekkürler zaman ayırdığınız için.
 
Neden ailenden utanıyorsun? Sonuçta hoş bir şekilde ayrılmamışlar ama ayrılıp yollarını çizmişler.
Sen bir bireysin ve kimse seni annen baban için yargılamaz kaldı ki kötü değiller. Sadece becerememişler.
Senin yerinde olsam babamın çocuklarına kardeş demiyorum falan gibi bir açıklama yapmam. Üvey anne ilede samimi olmasamda kötü olmamm.
Ailenin arkanda olması evlilik hayatında seni daha sağlam bir yerlere getirir.
 
Annem gecenin bir yarisi telefon geliyor ve gidiyor diyor . Sadece bu konuda sana kesinlikle hak veriyorum ne demek istedigini cok iyi anliyorum ama erkek arkadasina da guvenme derim bir kere düşmeye gör. Herkes vurar bi tekme.. anlamissindr umarm
 
Annem gecenin bir yarisi telefon geliyor ve gidiyor diyor . Sadece bu konuda sana kesinlikle hak veriyorum ne demek istedigini cok iyi anliyorum ama erkek arkadasina da guvenme derim bir kere düşmeye gör. Herkes vurar bi tekme.. anlamissindr umarm

ne anladınız bilmiyorum ama annem doktor. mesleği gereği gidiyor. zaten beraber yaşamıyoruz. teşekkür ederim öneriniz için ama erkek arkadaşımdan başka sığınacak kimsem yok mecburen ona sarılıyorum.
 
tatlım utanma senin yaptogın birsey yok . acıklamada yapma bosandılar dersin anlasamdılar onun çocugu var dersin .

sen sıkılmıssın keske erkek arkadasını tembihlesydin de aişesi belki oyle soru sormazdıda

bide babanı takma salla ne anlayacak senin ruhundan.
 
ne anladınız bilmiyorum ama annem doktor. mesleği gereği gidiyor. zaten beraber yaşamıyoruz. teşekkür ederim öneriniz için ama erkek arkadaşımdan başka sığınacak kimsem yok mecburen ona sarılıyorum.
Bak canm annen ne güzel doktor madem ben de yanliş anladm sen oyle yazinca. Kesinlikle utanmamalisin. Ben de ailemin ilgisizliginden hayatimin hatasini yaptm. Yanlis adamla evlendm ve daha neler neler. Sen gbi ben de guvendm . Guvenme ...
 
İlk mesajınızda ne alaka bunları dert edip neden tanışmamış dedim ama daha sonraki yazdıklarınızdan az çok anladım sizi.

Baba ve annenizin bir ikili olarak özel yaşantısında ne yaşadığı,neler yaptığı hiç kimseyi,ileride eşinizin ailesini bile ilgilendirmez. Bu durumda tek açıklamanız "anlaşamadılar,boşandılar." Olsun. Merak eden daha fazlasını açana "onların özel hayatı" deyin geçin.

Esas mevzuya yanı yalnız hissettiğinizi anlamasınlar diye erkek arkadaşınızın ailesi tanışmamanıza gelecek olur isem ilk tanışmada özel hayatınızın bu kadar ayrıntısından bahsetmezsiniz ki.çok yüzeysel geçer ilk tanışmanız.siz anlatmadıkça kimse sizin aile hayatınızda içinizde neler olduğunu bilmez.

Ki yaşadıklarınız zor şeyler ancak utanılacak şeyler değil. düşünceniz hiç sağlıklı değil bence.

Ve bu düşüncenizin temelinde anne babanızdan istediğiniz ilgiyi almamanız yatıyor olabilir.
Anne ve babanızı karşınıza alıp bakın siz böyle böyle yapıyorsunuz sonucunda ben bunları hissediyorum,neden böyle davranıyorsunuz şeklinde konuştunuz mu?
 
İlk mesajınızda ne alaka bunları dert edip neden tanışmamış dedim ama daha sonraki yazdıklarınızdan az çok anladım sizi.

Baba ve annenizin bir ikili olarak özel yaşantısında ne yaşadığı,neler yaptığı hiç kimseyi,ileride eşinizin ailesini bile ilgilendirmez. Bu durumda tek açıklamanız "anlaşamadılar,boşandılar." Olsun. Merak eden daha fazlasını açana "onların özel hayatı" deyin geçin.

Esas mevzuya yanı yalnız hissettiğinizi anlamasınlar diye erkek arkadaşınızın ailesi tanışmamanıza gelecek olur isem ilk tanışmada özel hayatınızın bu kadar ayrıntısından bahsetmezsiniz ki.çok yüzeysel geçer ilk tanışmanız.siz anlatmadıkça kimse sizin aile hayatınızda içinizde neler olduğunu bilmez.

Ki yaşadıklarınız zor şeyler ancak utanılacak şeyler değil. düşünceniz hiç sağlıklı değil bence.

Ve bu düşüncenizin temelinde anne babanızdan istediğiniz ilgiyi almamanız yatıyor olabilir.
Anne ve babanızı karşınıza alıp bakın siz böyle böyle yapıyorsunuz sonucunda ben bunları hissediyorum,neden böyle davranıyorsunuz şeklinde konuştunuz mu?

annemle konuşamadım babamla konuştum. "ne istiyorsun okulunu ödüyoruz,kiranı veriyoruz,gezip tozuyorsun,bir sıkıntın olursa baban var daha ne yapayım elinden tutup parka mı götüreyim? işim gücüm var böyle kuruntu yapma" gibi bir cevap verdi. annemle böyle bir imkanım yok. yani ne zaman boş vs bilmiyorum zaten herhalde bayramda görüşürüz.
 
annemle konuşamadım babamla konuştum. "ne istiyorsun okulunu ödüyoruz,kiranı veriyoruz,gezip tozuyorsun,bir sıkıntın olursa baban var daha ne yapayım elinden tutup parka mı götüreyim? işim gücüm var böyle kuruntu yapma" gibi bir cevap verdi. annemle böyle bir imkanım yok. yani ne zaman boş vs bilmiyorum zaten herhalde bayramda görüşürüz.
Alla alla çok yoğun doktorlar gördüm de böylesini görmedim. Biraz annenize doğru sizin adım atmanız gerekecek anlaşılan. siz arayın ne zaman uygun sorun,bi akşam yemeği ayarlayın ya da çok yoğunsa çalıştığı hastanede bi öğle yemeği yiyin :) bence size neler hissettirdiklerini bilmemeliler.

Hmm valla yetişkin çoçuğum olsa ben de babanıza yakın bir cevap verirdim galiba :) ama sizinki bir senelik bi ilgisizlik değil anladığım kadarıyla bir birikmiştik var.

Mesela babanızla haftada bir baba-kız gününüz olabilir.bunu siz talep edin babanızdan.beraber sevdiğiniz bi aktivite yapın.sinema,tiyatro,yemek vs gibi

Ne yazık ki anne babalar farkınd olmuyor ne yaptıklarının,bu durumda olgun olup adım atması çocuklara düşüyor.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X