Sürekli fikir değiştiriyorlarZorunda değilsiniz elbette. Sadece ailenizin söylediklerini kendi akıl süzgecinizden geçirneyi unutmayın yeter.
Diyorum kabul ediyorlar iki gün sonra unutuyorlarOnların değişken fikirlerine bakma.
Sen kendi yolunda ilerle.
Hayat bir şekilde senşn istediğin gibi ilerleyecektir.
YDS ve ALES'e çalışıyor musun?
Akademik kariyer istiyorum bununla ilgili şu puanlarım var diyebilmelisin ailene karşı da.
Sert yorumlarım var biliyorum ama kendi hâlinde değil eziktir o.evlilik duygu meselesidir.sesi soluğu çıkmasın sadık olsun değil yani.kafa yapinizi değiştirin.kendi halinde demek eziğin kibar hâlidir zaten.Herkese merhaba. Ben üniversite son sınıfım. 6 ay sonra okulum bitiyor. Hedefim akademisyen olmak.
Ailem özellikle de annem hep onun istediği gibi biri olmam için zorladı. Gerek giyimde gerekse başka şeylerde. Başkalarını övdü onları örnek gösterdi. Halbuki ben de gayet başarılı ve iyiydim. Ben de sevilirdim çevrem tarafından.
Beni istemediğim halde İmam Hatip'e gönderdiler. Üniversite okumaya gelince de annem İlahiyat okuyup hoca olmanı istiyorum dedi. Ben ise çok çalışıp kendi istediğim bölümü kazandım. Uluslararası Ticaret ve Lojistik okuyorum
6 ay sonra inşallah mezun olacağım bu sefer de memur ol baskısı başladı. Etrafımdakiler atanıyor diye benim de memur olmamı istiyor. Katip ol diyor. Ben hep akademisyenlik istedim. O yolda da ilerlemeyi düşünüyorum.
2 yil önce eskiden beri tanıdığımız bir aile beni kendi akrabalarının oğluna görücü olarak aradılar. Oğlan memurmus evi varmış öyle dediler. Ben istemediğimi belirttim. Çünkü o aile iyi değil. Oğlanın babaannesi kendini asarak intihar etti. Ben ta çocukluğumdan beri biliyorum onları. Kadın bi keresinde annemin yüzüne telefonu kapattı. Babam da onlar iyi degil dedi. Annem hep ısrar etti. "Fazla yasin geçmeden evlenmelisin" dedi. Ben hep istemedigimi söyleyince bu sefer de "Onlar bize doğru insanı bulmazlar" dedi. Gitti akrabalara bile anlattı bunu, bu çocuğu istemiyorum diye alttan alttan ısrar ettiler onlar da. Geçen sene bir gün teyzemle de konuşuyorduk bu konuyu. Tekrar istemediğimi belirtince "Onlar iyiler ya" dedi. Annem sürekli fikir degistiriyor.
Okulum bitince kabul etmek istediğim biri var. En azından tanışmak istiyorum. Bu oğlanla daha önce konuştuk baya iyi birisi. Kotu alışkanlıkları yok. İşi gücü var. Kendi halinde bir insan. Bu oğlanı sırf babası kötü diye istemiyorlar. Ben de dedim ki "En azından tanışalım. Onyargili olmayalım. Kimse babasının kötü olmasını istemez" dedim. Annem tamam dedi, biz seni sevmediğin biriyle evlendirmeyiz dedi. Ama sanırım yine fikri değişti. Kimse benim fikirlerimi onemsemiyor.
Kısaca ailem bizim istediğimiz gibi ol, bizim istediğimiz biriyle evlen, bizim istediğimiz mesleği yap diyor. Ben onlarin dediğini yapmak zorunda mıyım?
Ezik değil bence gayet normal birisi. Zaten iyice tanımadan evlenmem ama neden kendi sevdiğimi bırakıp ailemin istediğini seçeyim?Sert yorumlarım var biliyorum ama kendi hâlinde değil eziktir o.evlilik duygu meselesidir.sesi soluğu çıkmasın sadık olsun değil yani.kafa yapinizi değiştirin.kendi halinde demek eziğin kibar hâlidir zaten.
Ortada ilişki yok anladığım kadarıyla.beklediğin gibi olmayabilir.hemen de evlenemek zorunda değilsin.hemen o gözle bakma.Ezik değil bence gayet normal birisi. Zaten iyice tanımadan evlenmem ama neden kendi sevdiğimi bırakıp ailemin istediğini seçeyim?
Ben de zaten bakmıyorum önce bi tanisacagim dedim. Hemen evleneceğim demedimOrtada ilişki yok anladığım kadarıyla.beklediğin gibi olmayabilir.hemen de evlenemek zorunda değilsin.hemen o gözle bakma.
Sizin evde sizde dahil herkesin kafası problemliHerkese merhaba. Ben üniversite son sınıfım. 6 ay sonra okulum bitiyor. Hedefim akademisyen olmak.
Ailem özellikle de annem hep onun istediği gibi biri olmam için zorladı. Gerek giyimde gerekse başka şeylerde. Başkalarını övdü onları örnek gösterdi. Halbuki ben de gayet başarılı ve iyiydim. Ben de sevilirdim çevrem tarafından.
Beni istemediğim halde İmam Hatip'e gönderdiler. Üniversite okumaya gelince de annem İlahiyat okuyup hoca olmanı istiyorum dedi. Ben ise çok çalışıp kendi istediğim bölümü kazandım. Uluslararası Ticaret ve Lojistik okuyorum
6 ay sonra inşallah mezun olacağım bu sefer de memur ol baskısı başladı. Etrafımdakiler atanıyor diye benim de memur olmamı istiyor. Katip ol diyor. Ben hep akademisyenlik istedim. O yolda da ilerlemeyi düşünüyorum.
2 yil önce eskiden beri tanıdığımız bir aile beni kendi akrabalarının oğluna görücü olarak aradılar. Oğlan memurmus evi varmış öyle dediler. Ben istemediğimi belirttim. Çünkü o aile iyi değil. Oğlanın babaannesi kendini asarak intihar etti. Ben ta çocukluğumdan beri biliyorum onları. Kadın bi keresinde annemin yüzüne telefonu kapattı. Babam da onlar iyi degil dedi. Annem hep ısrar etti. "Fazla yasin geçmeden evlenmelisin" dedi. Ben hep istemedigimi söyleyince bu sefer de "Onlar bize doğru insanı bulmazlar" dedi. Gitti akrabalara bile anlattı bunu, bu çocuğu istemiyorum diye alttan alttan ısrar ettiler onlar da. Geçen sene bir gün teyzemle de konuşuyorduk bu konuyu. Tekrar istemediğimi belirtince "Onlar iyiler ya" dedi. Annem sürekli fikir degistiriyor.
Okulum bitince kabul etmek istediğim biri var. En azından tanışmak istiyorum. Bu oğlanla daha önce konuştuk baya iyi birisi. Kotu alışkanlıkları yok. İşi gücü var. Kendi halinde bir insan. Bu oğlanı sırf babası kötü diye istemiyorlar. Ben de dedim ki "En azından tanışalım. Onyargili olmayalım. Kimse babasının kötü olmasını istemez" dedim. Annem tamam dedi, biz seni sevmediğin biriyle evlendirmeyiz dedi. Ama sanırım yine fikri değişti. Kimse benim fikirlerimi onemsemiyor.
Kısaca ailem bizim istediğimiz gibi ol, bizim istediğimiz biriyle evlen, bizim istediğimiz mesleği yap diyor. Ben onlarin dediğini yapmak zorunda mıyım?
Son karar her zaman size ait çünkü hayat sizin. Akademisyenlik büyüktür katiplikten ayrıca. Bunu siz de anlamışsınızdır. Hedefleriniz her zaman büyük olsun.Sürekli fikir değiştiriyorlar
Benim problemli olma sebebim de belliSizin evde sizde dahil herkesin kafası problemli
Ben hep yüksek tuttum ama onlar beni küçük gördükleri için benim başaracağıma inanmadilarSon karar her zaman size ait çünkü hayat sizin. Akademisyenlik büyüktür katiplikten ayrıca. Bunu siz de anlamışsınızdır. Hedefleriniz her zaman büyük olsun.
Asla izin vermezlerneden o aileden ayrılıp 1+1 ev tutmuyorsun sorun yaratan insanlardan kaçmalısın..
en büyük darbe en yakınından yer..
sen kendi bildiğini yapmalısın... karar senin kaç yaşındasin..
bu kararlar onlar degil sen vereceksin.
Tanıyorlar, çocuğun annesi ve kız kardeşleri iyiler ama babası ahlaksız ve zalim birisi. Zaten çocuk da o adamdan kaçmak için memur olup başka şehre gitti. Ben de aileme "Onyargili olmayalım en azından çocukla tanışalım" dedim, annem kabul etti. Ama sonradan yine fikir değiştirdi sanirim. Oturup sohbet edeceği insanlarla dünür olmak istiyormuş. Babasıyla değil de annesigille otururuz dedim ben de.Ailen bu çocuğu tanıyor mu ailesini falan? Babasının kötü olduğunu nerden biliyorlar? Kötülükten kasıt ne?
neden..Asla izin vermezler
Başka şehre gitsem de ne değişecek ki?neden..
akademisyenlik için başka şehirde üniversite okuyamaz misin