- 21 Kasım 2012
- 2.376
- 3
Kızlaaarr günaydın. İyi haftalar hepinizeee..
Dün gelen giden bir de benim gaz sancılarım derken yoğun bir gün geçirdim ve giremedim. En son gündüz oğluşlarımı görmüştüm. Öğlende doktoruyla görüşebildik. Şimdilik 35 hafta olana kadar burada gibiler. Ama ilerlemeleri iyi yakında solunum cihazından çıkarabiliriz dedi. Eğer solunum cihazından çabuk çıkarlarsa anneye teslim süresi daha erken olabiliyormuş.
Gece dayanamadı görmek istedim yine. İndim ki Aras ağlıyo... Ama solunum cihazına bağlı olduğu için sesi çıkmıyor. O kadar dokundu ki bana. Ağlıyor ve ilgilenen kimse yok. Gittim hemen yanına. Annecim ağlama ben geldim dedim. Ne olmuş kuzucuğuma. Sesimi duyunca sustu sakinleşti bir süre sonrada uyudu..
Sonra Sarp'ın yanına geçtim. Uyuyordu miniğim. Bir an sıçradı sonra o da ağlamaya başladı. Hala kendilerini anne karnında sandıkları için boşluğa düşer gibi oluyorlar. Onunla da konuştum. Minik böceğim korkma ben senin yanındayım dedim. Hemen susup o da uyudu. Zaten çok tutmuyor hemşireler. Çok güzel ilgileniyorlar kabul ediyorum ama bu şekilde ağlarken ilgisiz kalmaları, ağlayan bir çocuğun sesinin çıkmaması, çocuklarımı yalnız görmek çok dokundu bana. ikisi ayrı ayrı küvezdeler. 24 saat öncesine kadar 3 kişiydik. Bir baktık üçümüzde ayrı yerdeyiz.
Çok zormuş kızlar evlatlarından ayrı düşmek. Dün geceye kadar anlamamıştım. Dün gece ben sanırım bir daha gelip göremeyeceğim dedim kendi kendime. içim dayanmıyor. Zor tutuyorum kendimi. Sonra düşündüm dedim ki bir sesim bile yanındaki varlığımı ifade ediyor onlara. Sesimi tanıyıp mı sustu tesadüf mü oldu bilmiyorum ama beni hissettklerine eminim. Allah kimseyi yavrularından ayrı koymasın. B ugün 12-1 arası yeniden görmeye gideceğim. hatta her gün üşenmeyip evden kalkıp gelip onlara yanlarında olduğumu göstereceğim. İçeri sokmasalarda bekleyeceğim kapılarında.
Bu arada dün süt sağmaya başladık.Evde şakır şakır gelen sütüm gelmez oldu. Sorun değil gelir yakında dert etmiyorum. Ama kızlar göğüs uçlarım isyana hazırlanıyor. Düşününki ben neolur ne olmaz diye Linsanoh a başlamıştım. Aman diyorum şimdiden başlayın. Allah hepimize evlatlarımızı bağışlasın.
8 ay boyunca tek birşey için duıa etmiştim. Erken doğup küvezde kalmasınlar diye. Olmadı. Aksilikler oldu. Bugün taburcu olabilirim duruma göre. Onları burada bırakıp gitmeyi hazmedemiyorum. Sanki aramızda 10 kat bile olsa yakındık eve gidince çok uzaklaşacakmışız gibi... Moralimi bozmak istgemiyorum sütümü kesmesin diye. Ama çok zor duruyorum kızlar. Anlatamıyorum kimseye güçlü durmaya çalışıyorum.. Allahım bana da yavrularıma da güç versin. Dualarınızı esirgememeniz dileğiyle. Benim için karnınızı sevin. Yavrularınızı öpün. Ben 24 saatte bile çok özledim bu duyguyu. Sıkı sıkı sarılın onlara. Bol bol da konuşun.. Sonra benim gibi keşke son kez onları çok sevdiğimi söyleyebilseydim diye pişman olmayın...
Dün gelen giden bir de benim gaz sancılarım derken yoğun bir gün geçirdim ve giremedim. En son gündüz oğluşlarımı görmüştüm. Öğlende doktoruyla görüşebildik. Şimdilik 35 hafta olana kadar burada gibiler. Ama ilerlemeleri iyi yakında solunum cihazından çıkarabiliriz dedi. Eğer solunum cihazından çabuk çıkarlarsa anneye teslim süresi daha erken olabiliyormuş.
Gece dayanamadı görmek istedim yine. İndim ki Aras ağlıyo... Ama solunum cihazına bağlı olduğu için sesi çıkmıyor. O kadar dokundu ki bana. Ağlıyor ve ilgilenen kimse yok. Gittim hemen yanına. Annecim ağlama ben geldim dedim. Ne olmuş kuzucuğuma. Sesimi duyunca sustu sakinleşti bir süre sonrada uyudu..
Sonra Sarp'ın yanına geçtim. Uyuyordu miniğim. Bir an sıçradı sonra o da ağlamaya başladı. Hala kendilerini anne karnında sandıkları için boşluğa düşer gibi oluyorlar. Onunla da konuştum. Minik böceğim korkma ben senin yanındayım dedim. Hemen susup o da uyudu. Zaten çok tutmuyor hemşireler. Çok güzel ilgileniyorlar kabul ediyorum ama bu şekilde ağlarken ilgisiz kalmaları, ağlayan bir çocuğun sesinin çıkmaması, çocuklarımı yalnız görmek çok dokundu bana. ikisi ayrı ayrı küvezdeler. 24 saat öncesine kadar 3 kişiydik. Bir baktık üçümüzde ayrı yerdeyiz.
Çok zormuş kızlar evlatlarından ayrı düşmek. Dün geceye kadar anlamamıştım. Dün gece ben sanırım bir daha gelip göremeyeceğim dedim kendi kendime. içim dayanmıyor. Zor tutuyorum kendimi. Sonra düşündüm dedim ki bir sesim bile yanındaki varlığımı ifade ediyor onlara. Sesimi tanıyıp mı sustu tesadüf mü oldu bilmiyorum ama beni hissettklerine eminim. Allah kimseyi yavrularından ayrı koymasın. B ugün 12-1 arası yeniden görmeye gideceğim. hatta her gün üşenmeyip evden kalkıp gelip onlara yanlarında olduğumu göstereceğim. İçeri sokmasalarda bekleyeceğim kapılarında.
Bu arada dün süt sağmaya başladık.Evde şakır şakır gelen sütüm gelmez oldu. Sorun değil gelir yakında dert etmiyorum. Ama kızlar göğüs uçlarım isyana hazırlanıyor. Düşününki ben neolur ne olmaz diye Linsanoh a başlamıştım. Aman diyorum şimdiden başlayın. Allah hepimize evlatlarımızı bağışlasın.
8 ay boyunca tek birşey için duıa etmiştim. Erken doğup küvezde kalmasınlar diye. Olmadı. Aksilikler oldu. Bugün taburcu olabilirim duruma göre. Onları burada bırakıp gitmeyi hazmedemiyorum. Sanki aramızda 10 kat bile olsa yakındık eve gidince çok uzaklaşacakmışız gibi... Moralimi bozmak istgemiyorum sütümü kesmesin diye. Ama çok zor duruyorum kızlar. Anlatamıyorum kimseye güçlü durmaya çalışıyorum.. Allahım bana da yavrularıma da güç versin. Dualarınızı esirgememeniz dileğiyle. Benim için karnınızı sevin. Yavrularınızı öpün. Ben 24 saatte bile çok özledim bu duyguyu. Sıkı sıkı sarılın onlara. Bol bol da konuşun.. Sonra benim gibi keşke son kez onları çok sevdiğimi söyleyebilseydim diye pişman olmayın...
o yüzden telaşlandım açıkçası.
