Anlamadığım sanmayın anlıyorum emin olun. Erkekler çok tuhaf cidden hiç beklemeidğin jesti yaparken en göz önnüde olanı göremiyorlar. Bunun sizi sevmemesi, değer vermemesiyle ilgisi olduğunu düşünmüyorum
Anlamadığım sanmayın anlıyorum emin olun. Erkekler çok tuhaf cidden hiç beklemeidğin jesti yaparken en göz önnüde olanı göremiyorlar. Bunun sizi sevmemesi, değer vermemesiyle ilgisi olduğunu düşünmüyorumO da öyle söyledi çok kötü durumdaymış. Ama hiç düşünemedi bizi. Egosundan gelip de kendisi konuşmadı ben bu kadar düşüncesizlik edebileceğini asla tahmin bile edemezdim ona ayrı şok oldum zaten. Nasıl böyle yapar diye içim içimi yedi mahvoldum
Evet tüm bunlara hiç gerek yoktu beni en çok üzen de bu. Biz gayet güzel ebeveyn olabilirdik böyle mi olması gerekiyordu. Gelse iki dk konuşsa çözülürdü ama o susmayı tercih etti yalnız bıraktı benieşinizi en iyi siz tanırsınız ama yazdıklarınızdan hormonlarınız yüzünden yanlış anlamış olabilme ihtimalinize yoğunlaştım daha çok. siz böyle olduğu için kırılmışsınız, eşiniz de "benim nasıl gerçekten zarar vereceğimi düşünmüş" diye kırılmış olması normal. ben de normalde yapmayacağım bir şeyi şakayla karışık söylersem ve eşim celallenirse beni hiç mi tanımadın derim açıkçası. 4 gün iletişim kurmamanız kötü olmuş ama, aslında konuşup çözülebilecek bir şeymiş dakikada. bence telafi etmeye çalışıyorsa siz de biraz yumuşayın, biz ne kadar lohusa olsak da erkekler de yepyeni bir hayata giriyor ve adapte olmakta zorlanıyor. hatta yanlış bilmiyorsam bizimle doğru orantılı olarak hormonlarında artışlar oluyormuş, geçenlerde okumuştum doğru yanlış bilemem
Sakin ol. Abartılcak hıcbırsey olmamıs ortada. Konusarak halolucak konular için bu kadar strese gırmene hıc gerek yok. Anın, annelıgın tadını cıkar. Konus, yardım ıste, hatta soyle sunu yap bunu yap dıye. Hee sen konustun, soyledın, ıstedın ama yapmıyor ustune sana ters davranıyorsa o ayrı bır duurum. Ama suan bu kadar celallenmeyw buyutmeyw degecek bırsey yok ortadaCiddi ciddi boşanmayı düşündüm o hale geldim. Babamlar memlekette değil arayıp soracaktım ne zaman varacaksınız ben de geliyorum diye. Umarım zamanla abarttığımı fark ederim
O kadar haklısınız ki ben bu yüzden hiç beklemezdim eşimden çok düşünceli anlayışlı bi insan bunları nasıl yapabilir şok oldumErkekler çok tuhaf cidden hiç beklemeidğin jesti yaparken en göz önnüde olanı göremiyorlar.
siz de o 4 günü hayal kırıklığıyla geçirdiğiniz için çabuk atlatamamanız normal ama yanlış anlama ihtimalinizi düşünüp gözlemleyin bakalım.. sonuçta karşınızdaki de çabalıyorEvet tüm bunlara hiç gerek yoktu beni en çok üzen de bu. Biz gayet güzel ebeveyn olabilirdik böyle mi olması gerekiyordu. Gelse iki dk konuşsa çözülürdü ama o susmayı tercih etti yalnız bıraktı beni
Beni yalnız bırakması beni çok üzdüSakin ol. Abartılcak hıcbırsey olmamıs ortada. Konusarak halolucak konular için bu kadar strese gırmene hıc gerek yok. Anın, annelıgın tadını cıkar. Konus, yardım ıste, hatta soyle sunu yap bunu yap dıye. Hee sen konustun, soyledın, ıstedın ama yapmıyor ustune sana ters davranıyorsa o ayrı bır duurum. Ama suan bu kadar celallenmeyw buyutmeyw degecek bırsey yok ortada
İşte gercekten dusunemıyorlar. Hele ılk cocukta noldugunu dahı anlaadıklarını sanmıyorum. Gercekten bır bocalama yaşıyorlar. Dusun eve bırden aglayan ılgı ısteyen ama dılınden anlamadığın korumasız bır canlı gelıyor. Anne ıcın zorlugu degısım tartısılamaz bıle ama erkkler duz beyın duz mantık. BıraDa empatıden eksıkler. Napacagını anlayamıyor, ne dıcek kestiremiyor, onlarda bocalıyor.Beni yalnız bırakması beni çok üzdü
Ah be kedi, bu adamdaki red flaglari soylediğimizde bize kiziyordun, çocuk için acele etme de dedik halbuki...O çocuk senin, annesi sensin, madem dünyaya geldi babasından bile koruyup kollamak artık senin görevin...Kocan şimdilik geri adım atmış ama tekrarı olursa önceden söylediklerimizi hatırla, aç gozunu lütfen ..15 gün önce doğum yaptım.
Eşim öğretmen. Çocukları çok sever iletişimi iyidir. Memlekete gittiğimizde yeğenlerim beni değil onu görmek ister.
İyi bir baba olacağına güvenerek ve evliliğimde de mutlu olduğum için planlı şekilde hamile kaldım.
Birkaç gün önce ben bir şeyler yiyeceğim için bebeğe mama yedirmesini istedim. Bebek ağlıyordu ellerini de yüzüne götürüyordu. Bir süre yediremedi sonra kızgın şekilde konuşmaya başladı çocukla. Sana şöyle yaparım böyle yaparım, şu yumruğunu vururum gibisinden. Ve ben şok oldum. Bırak ben yediririm ne biçim konuşuyorsun çocukla dedim, hayır ben şakalaşıyorum diyip vermedi çocuğu. Sonra da severek güzel konuşarak yedirmeye çalıştı. Ama ben o kadar etkilendim ki gece kâbus bile gördüm bu yüzden. Ses tonu çok kötüydü basbayağı kızıyordu çocuğa.
Bu olaydan sonra o bana tavır aldı ben ona tavır aldım ve konuşmayı bıraktık. Bebeğim zor bi çocuk saatlerce emmek istiyor bırakmıyor beni. Çok yorucu bir süreç geçiriyorum ve kocam yüzüme bakmıyor benimle konuşmuyor. Ben sıkıntılı zamanlarımı ona sarılarak atlatan bi insanım ve beni böyle bir süreçte yapayalnız bıraktı. Ben çocuğumuz olunca mutlu bi aile oluruz sanmıştım çok hevesliydim. Geldiğimiz noktayı düşünüp düşünüp ağladım.
En son dayanamadım ağır bi mesaj attım buna. Geldi kapıya dayandı aç kapıyı diye. Açmadım. Beni suçlamaya başladı. Bu kadar saçma bir şey yüzünden ona tavır almışım, onun çocuğa zarar verebileceğini nasıl düşünürmüşüm. 15 günlük babayım çocuğuma hasret kaldım diyip ağlamaya başladı. Her geldiğinde bebek ya emiyormuş ya uyuyormuş, uyanıkken ben ona çocuğu götürmeliymişim ama götürmemişim. Kendimi o odaya kapatmışım (ilk kez mesaj attım diye kapıyı kitledim yoksa kapı hep açıktı) benim yüzümden çocuğuyla ilgilenememiş. Ben çocuğa olan tavrını söylediğimde kriz geçirdi sen kocanı hiç mi tanımadın nasıl bunu düşünürsün diye.
Sonunda odaya geldiğinde sakindi. Yanlış anlaşılmalar olmuş düzeltelim dedi. Ben de beni yapayalnız bıraktığını söyledim. Sarılmaya çalıştı izin vermedim. Bebeği sevdi ben sana zarar verebilir miyim dedi. Benim ağrıma giden bu oldu ben başka çocukları bile bu kadar sever ilgilenirken sen nasıl benim kendi çocuğuma zarar verebileceğimi düşünürsün diyip yine ağladı.
Ben yeni anne oldum hiç mi bu kız ne haldedir diye düşünmedin dedim o kısımları düşünememişim dedi özür diledi. Bir tek emzirmeyi yapamam geri kalan her şeyiyle ben ilgilenirim dedi. şimdi çocuk hep kucağında bana da sarılmaya çalışıyor ben istemiyorum. Dört günde hissettiklerimi aşamıyorum. O yapayalnızlık bebekle bir başıma çaresiz kalmışlığımı düşündükçe içim soğumuyor. Ben birlikte çocuğumuzu severiz bakarız sanmıştım. Sanki baba ölmüş de ben bir başıma kalmışım gibi bir ortam oldu dört gün. Eşimin yanımda olmadığını düşünüp sürekli ağladım. Ne düzgün yemek yiyebildim ne duş alabildim ben çocuğa bakmaktan. Şimdi iyi olsa da bana o dört günü yaşattığı için affedemiyorum onu. Hayat boyu unutamayacakmışım gibi hissediyorum ve muhtemelen bir gün boşanma kararı alırsam en başta aklıma gelecek şey o dört gün yaşadıklarım hissettiklerim olacak. Dış gözden fikirlerinizi almak istiyorum ben abartıyor muyum bu durumu? Lütfen kırıcı yorum yapmayın zaten bitik haldeyim
Konudan bağımsız bugün nedense aklıma geliverdin. " Ne kadar saf, kırılgan, düşünceli biri" diye aklımdan seni geçirirken bugün tesadüf ki tam da bu özelliğinle alakalı bir konu açmışsın.15 gün önce doğum yaptım.
Eşim öğretmen. Çocukları çok sever iletişimi iyidir. Memlekete gittiğimizde yeğenlerim beni değil onu görmek ister.
İyi bir baba olacağına güvenerek ve evliliğimde de mutlu olduğum için planlı şekilde hamile kaldım.
Birkaç gün önce ben bir şeyler yiyeceğim için bebeğe mama yedirmesini istedim. Bebek ağlıyordu ellerini de yüzüne götürüyordu. Bir süre yediremedi sonra kızgın şekilde konuşmaya başladı çocukla. Sana şöyle yaparım böyle yaparım, şu yumruğunu vururum gibisinden. Ve ben şok oldum. Bırak ben yediririm ne biçim konuşuyorsun çocukla dedim, hayır ben şakalaşıyorum diyip vermedi çocuğu. Sonra da severek güzel konuşarak yedirmeye çalıştı. Ama ben o kadar etkilendim ki gece kâbus bile gördüm bu yüzden. Ses tonu çok kötüydü basbayağı kızıyordu çocuğa.
Bu olaydan sonra o bana tavır aldı ben ona tavır aldım ve konuşmayı bıraktık. Bebeğim zor bi çocuk saatlerce emmek istiyor bırakmıyor beni. Çok yorucu bir süreç geçiriyorum ve kocam yüzüme bakmıyor benimle konuşmuyor. Ben sıkıntılı zamanlarımı ona sarılarak atlatan bi insanım ve beni böyle bir süreçte yapayalnız bıraktı. Ben çocuğumuz olunca mutlu bi aile oluruz sanmıştım çok hevesliydim. Geldiğimiz noktayı düşünüp düşünüp ağladım.
En son dayanamadım ağır bi mesaj attım buna. Geldi kapıya dayandı aç kapıyı diye. Açmadım. Beni suçlamaya başladı. Bu kadar saçma bir şey yüzünden ona tavır almışım, onun çocuğa zarar verebileceğini nasıl düşünürmüşüm. 15 günlük babayım çocuğuma hasret kaldım diyip ağlamaya başladı. Her geldiğinde bebek ya emiyormuş ya uyuyormuş, uyanıkken ben ona çocuğu götürmeliymişim ama götürmemişim. Kendimi o odaya kapatmışım (ilk kez mesaj attım diye kapıyı kitledim yoksa kapı hep açıktı) benim yüzümden çocuğuyla ilgilenememiş. Ben çocuğa olan tavrını söylediğimde kriz geçirdi sen kocanı hiç mi tanımadın nasıl bunu düşünürsün diye.
Sonunda odaya geldiğinde sakindi. Yanlış anlaşılmalar olmuş düzeltelim dedi. Ben de beni yapayalnız bıraktığını söyledim. Sarılmaya çalıştı izin vermedim. Bebeği sevdi ben sana zarar verebilir miyim dedi. Benim ağrıma giden bu oldu ben başka çocukları bile bu kadar sever ilgilenirken sen nasıl benim kendi çocuğuma zarar verebileceğimi düşünürsün diyip yine ağladı.
Ben yeni anne oldum hiç mi bu kız ne haldedir diye düşünmedin dedim o kısımları düşünememişim dedi özür diledi. Bir tek emzirmeyi yapamam geri kalan her şeyiyle ben ilgilenirim dedi. şimdi çocuk hep kucağında bana da sarılmaya çalışıyor ben istemiyorum. Dört günde hissettiklerimi aşamıyorum. O yapayalnızlık bebekle bir başıma çaresiz kalmışlığımı düşündükçe içim soğumuyor. Ben birlikte çocuğumuzu severiz bakarız sanmıştım. Sanki baba ölmüş de ben bir başıma kalmışım gibi bir ortam oldu dört gün. Eşimin yanımda olmadığını düşünüp sürekli ağladım. Ne düzgün yemek yiyebildim ne duş alabildim ben çocuğa bakmaktan. Şimdi iyi olsa da bana o dört günü yaşattığı için affedemiyorum onu. Hayat boyu unutamayacakmışım gibi hissediyorum ve muhtemelen bir gün boşanma kararı alırsam en başta aklıma gelecek şey o dört gün yaşadıklarım hissettiklerim olacak. Dış gözden fikirlerinizi almak istiyorum ben abartıyor muyum bu durumu? Lütfen kırıcı yorum yapmayın zaten bitik haldeyim
Öncelikle teşekkür ederim fikirlerin için. Ben de seni seviyorum.Konudan bağımsız bugün nedense aklıma geliverdin. " Ne kadar saf, kırılgan, düşünceli biri" diye aklımdan seni geçirirken bugün tesadüf ki tam da bu özelliğinle alakalı bir konu açmışsın.
Kusura bakma ama ben bu konuda fazla abartıp olayı fazla dramatize ettiğini düşünüyorum. Evet belki o an bebeğe kızmamalıydı ama bir an kendine hakim olamamıştır, ne bileyim çok yorgundur da o yüzden kızmıştır. Sen fazla abarttığın için adam da böyle düşünmüştür haliyle. Mesele " ben haklıyım", "hayır ben haklıyım" dönmüş resmen. Ama olay incir çekirdeğini bile doldurmaz .
Sen şu an bebeğini öpmeye bile kıyamıyorsundur, o yüzden kocanın o hareketine ayrıca sinirlenmişsindir. Ama unutma o da babası. Şu anki olay için demiyorum ama bebek bile olsa yapmaması gereken bir şey yapınca hafifçe kaş çatılıp biraz sert bir tonda " yapma, olmaz" demek gerekir.
Bu arada erkek haliyle doğuran, emziren olmadığı için senin halinden istese de tam olarak anlayamaz. Ama bak adam ne güzel demiş " emzirme dışında her şeyini ben yaparım" diye .
Afedersin "osuruktan tayyare " konular için birbirinizi üzmeyin, günlerce konuşmamak ne demek!?
Çok kızmadım açıkçası açtığım konularda eşimi gömenlere pek bir şey dememiş hak vermişimdir genellikle. Düşündüm tarttım iyi baba olur dedim şu an bebekle ilgileniyor bana da ilgi gösteriyor ama kalbimi çok kırdı bir kere.Ah be kedi, bu adamdaki red flaglari soylediğimizde bize kiziyordun, çocuk için acele etme de dedik halbuki...O çocuk senin, annesi sensin, madem dünyaya geldi babasından bile koruyup kollamak artık senin görevin...Kocan şimdilik geri adım atmış ama tekrarı olursa önceden söylediklerimizi hatırla, aç gozunu lütfen ..
Emin ol o süreçte bir cok kadın eşini zihninde defalarca boşamıştır. Zamanla daha dengeli bir iletişim kuracaksınız 3 kişilik aile olarak.Ciddi ciddi boşanmayı düşündüm o hale geldim. Babamlar memlekette değil arayıp soracaktım ne zaman varacaksınız ben de geliyorum diye. Umarım zamanla abarttığımı fark ederim
Aman bu erkek milleti ayrı bir cins resmen. Birbiriyle küfürleşerek, birbirine vurup boğuşarak şakalaşan bir türden bu konuda çok bir beklentin olmasın. :))Kızdığını kabul etmiyor o şakalaşıyormuş baba oğul şakalaşmalarıymış.
Ay güldüm vallahi, yapmaması gereken bir sey derken ne mesela, pııırrrt, gırk , corrkKonudan bağımsız bugün nedense aklıma geliverdin. " Ne kadar saf, kırılgan, düşünceli biri" diye aklımdan seni geçirirken bugün tesadüf ki tam da bu özelliğinle alakalı bir konu açmışsın.
Kusura bakma ama ben bu konuda fazla abartıp olayı fazla dramatize ettiğini düşünüyorum. Evet belki o an bebeğe kızmamalıydı ama bir an kendine hakim olamamıştır, ne bileyim çok yorgundur da o yüzden kızmıştır. Sen fazla abarttığın için adam da böyle düşünmüştür haliyle. Mesele " ben haklıyım", "hayır ben haklıyım" dönmüş resmen. Ama olay incir çekirdeğini bile doldurmaz .
Sen şu an bebeğini öpmeye bile kıyamıyorsundur, o yüzden kocanın o hareketine ayrıca sinirlenmişsindir. Ama unutma o da babası. Şu anki olay için demiyorum ama bebek bile olsa yapmaması gereken bir şey yapınca hafifçe kaş çatılıp biraz sert bir tonda " yapma, olmaz" demek gerekir.
Bu arada erkek haliyle doğuran, emziren olmadığı için senin halinden istese de tam olarak anlayamaz. Ama bak adam ne güzel demiş " emzirme dışında her şeyini ben yaparım" diye .
Afedersin "osuruktan tayyare " konular için birbirinizi üzmeyin, günlerce konuşmamak ne demek!?
Benim kastettiğim bebek, yürümeye başlayan bebek.Ay güldüm vallahi, yapmaması gereken bir sey derken ne mesela, pııırrrt, gırk , corrkBebiş o bee, mis kokulu tatlı kuş, yapmaması gereken ne yapabilir
Baba da ögrenecek, bebiş ögretecek ona, nasıl baba olunur:)
İnşallah halledebilirsiniz. Lütfen kendinizi yıpratmamaya çalışın. Bi anne olarak en büyük motivasyonum mutlu anne mutlu bebek demek olması. Zamanla ne demek olduğunu daha iyi anlayacağınızı düşünüyorum. Akışına bırakınO kadar haklısınız ki ben bu yüzden hiç beklemezdim eşimden çok düşünceli anlayışlı bi insan bunları nasıl yapabilir şok oldum
Bir de ne söylemiştiniz ki? Ev işleri konusunda tartışırken söylenmişti çözmeden çocuk yapmayı düşünme tarzında. Çözeli yıl oldu. Başka da bana çocuk yapmadan önce iyi düşün dendiğini ben hiç hatırlamıyorum ya da tam olarak neye gözümü açmam gerekiyor onu da anlamadımAh be kedi, bu adamdaki red flaglari soylediğimizde bize kiziyordun, çocuk için acele etme de dedik halbuki...O çocuk senin, annesi sensin, madem dünyaya geldi babasından bile koruyup kollamak artık senin görevin...Kocan şimdilik geri adım atmış ama tekrarı olursa önceden söylediklerimizi hatırla, aç gozunu lütfen ..
Sen şimdi tamamen kendinle ve bebeginle ilgilen. Kocana da mutlaka sorumluluk ver ama lütfen çok dikkat et kendine ve bebişe...Sen iyi olursan çocuğun da iyi olur unutma. Sıkma canını olur mu?Çok kızmadım açıkçası açtığım konularda eşimi gömenlere pek bir şey dememiş hak vermişimdir genellikle. Düşündüm tarttım iyi baba olur dedim şu an bebekle ilgileniyor bana da ilgi gösteriyor ama kalbimi çok kırdı bir kere.