İnsan yeri geliyor 2 günlük tanıştığı kişiyle bile bağ kurabiliyor. 4 ay bizimle aynı evi paylaşmış bi insanı abla olarak görmemin benimsememin neresi saçma? Bize çok samimi davranıyordu, ben annemle babamla paylaşmadığım sıkıntılarımı onunla paylaştım. Onun o samimiyetine inanmam ahmakçaymış peki. Bir tanıdığımızın aracı olması da tipik konu komşu ortamları, bana da 2-3 defa sen şuna yakışırsın buna yakışırsın denildi ben istemedim. Evimize gelmiş kız kalıyor diye hayır kariyer yapacaksın önce evlenemezsin diye karışamazdık ya kendi istedi görüşmeyi, direkt evlilik yoluna girmeyi... Üvey babası evden kovmuş, kendi annesi sahip çıkmıyor çevremizdeki insanlar sağolsun el birliğiyle bir nişan bir de nikah ayarladık. En azından oğlana karşı kız kimsesiz görünmesin, burada çok görüyorum kayınvalide onu dedi, elti şunu söyledi sorunlarını yarın öbürgün oğlanın ailesinden kimse kızın yüzüne sen kimsesizdin seni biz sahiplendik gibi şeyler vurmasın diye. Koruyucu aile mevzusu zaten fikir olarak aklımızda yatıyordu, bu kızla bir alakası yok zaten onunla alakalı görüşmeleri bu kızdan çok sonra gerçekleştirdik. Sadece süreci başlatmamıştık sağlık raporu vs bir sürü belge isteniyor. Ama kızın son telefon açıp bağırması ister istemez üzdü annemi, ya yarın öbür gün sahipleneceğimiz çocuk da aynı şeyleri yaparsa psikolojisine girdi bunların neresi saçma Allah aşkına