sufisentir
öncelikle gerçekten çok tatlı düzgün bir insan olduğunuzu düşündüm yazdıklarınızdan umarım vereceğiniz karar sizin için en doğru karar olur.
Ben 33 yaşındayım, 1.5 sene öncesine kadar hayatımın 8 senesini cinsellik haricinde hiçbir şeyin yolunda gitmediği bir ilişkide harcadım. Bu kadar zaman sürdü çünkü cinsel hayatımız çok iyiydi. Bu benim hayatımdaki en büyük yanlıştı, evlensek ne kadar korkunç olurdu şimdi geriye dönüp bakınca hayal etmek bile istemiyorum.
Ancak sizinki de en az benim ilişkim kadar kötü ve yanlış bir ilişki. İlişkide cinsellik de saygı da anlayış da dostluk da hepsi bir arada olmalı. Bunların hepsinin ayrı önemi var ve yokluğu ilişkiye zarar verir. Siz 5 sene direnmişsiniz, elinizden gelen tüm desteği eşinize vermişsiniz ancak karşılık alamamışsınız. Evet iyi bir insan olabilir ancak hayatta kimse insanın kendisinden önemli değil. Belli ki çok mutsuzsunuz ve eşinizin diğer güzel özellikleri bu mutsuzluğunuzu kapamaya yetmiyor. Ve daha o kadar gençsiniz ki.. Her şeye yeniden başlayacak, yeniden aşık olacak sevilecek sevişecek çok zaman var daha önünüzde. Kendinize yazık etmeyin, 5 senenizi harcamışsınız bir 5 senenizi daha harcamayın. Eşinizdi çabalaması gereken taraf, sizin zorunuz olmadan hiç çabalamadığını kendiniz söylüyorsunuz.
Artık mutlu olma zamanınız gelmiş geçiyor bile bence. Yapılması gerekeni biliyorsunuz, bahanelerin alışkanlıkların arkasına sığınmayın, yapın bunu. Ben 8 senelik ilişkinin yan etkilerinden sıyrıldım, şu an sevgi saygı arkadaşlık cinsellik hepsinin güzel olduğu bir insanla nişanlıyım, inanıyorum ki siz de bu evliliğin yan etkilerinden sıyrılınca aynısını başarabilirsiniz. Bu hayata bir kere geliyoruz, kendinize yazık etmeyin lütfen.
Merhaba güzel düşünceleriniz icin cok teşekkür ederim.
Sizin yorumunuz nezdinde diğer arkadaslara ve size toplu cevap yazayim.
Biz artik evleri ayirdik tamamen ben yalnız yaşıyorum kizlar.
Terapi almaya basladim 5 seans yaptik daha da devam edecegim.
Terapist esimi de görmek istedi onunla da seanslar yapti birlikte de 1 seans yaptık.
Terapistin dedigi (kendisi alanda cok iyi odtü mezunu doktora yapmis bir psikolog) sizin esiniz yok dedi bana.
O kadar yok ki cinselliği yasamak hissetmek için bi ozsaygi gerekir ama sizin esiniz yok kimligi kişiliği duyguları yok gibi sanki dedi.
Gördüğüm en zor vakalardan biri dedi.
Benim soylediklerimi anladığını sanmıyorum bana kendini yeterince acmiyor dedi.
Bi insanin bu kadar iyi olmasi hicbir seye öfkelenmemesi normal bi durum degil, bizi biz yapan öfkemiz kaygımızdir dedi.
Ofke yakınlaştırır kırgınlık uzaklaştırır dedi.
Esiniz size öfke bile duymuyor bu normal degil dedi.
Cok fazla sey soyledi aslinda buraya yazmaya parmaklarım yetmez diyeyim.
Yıllardır hissettigim yalnızlığın sebebini anlamış oldum böylece.
Psikoloğun bastira bastıra sizin esiniz yok ki demesi cok ağır geldi bana epey sarsıldım.
Simdi arkadasimla tatile çıktım yalniz yasamayi sadece kendimi dusunmeyi deneyimlemeye çalışıyorum.
Esimle de dışarda görüşüyoruz arada bir ben hep arkadaş kalmak istiyorum onunla çünkü.
Bakalım boşanmak artik kaçınılmaz görünüyor olay sadece cinsellikte degil artık ben daha farkli birini istiyorum ondan emin oldum.
Olmayacaksa da yalniz yasarim beklentiye girmem en azından diye düşünüyorum.
Şimdi esim bosanmayi düşünsün kabullensin somut adımlar atalım istiyorum mümkünse anlaşmalı tek celsede yipranmadan boşanalım istiyorum çünkü.
Bakalim zaman ve de hayat bize daha doğrusu bana neler gösterecek?
Sizin adiniza da cok sevindim hepimiz mutlu olalım dilerim .