- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
- #141
Bende bu siralar annem ile küsüm. Artik baya bir mesafe almaya karar verdim. Yillardan gelen birseye bende sonunda "dur" demek istiyorum. Ve o kadar zorlaniyorum ki. Biraz yanliz kaldigimda hep aklima geliyor "neden" diye haykirmak istiyorum.
Kizimi büyütürken sanki daha çok yüzüme vuruluyor gibi his ediyorum. Benim yaptigim annelik ise, onunki ne?
Iste kaç yasinda olursun ol, ne yazikki biolojik olarak anneye ihtiyaç duymaya programlaniyoruz. Her defasinda hayal kirikligini yasiyoruz. Ben psikologa gidiyorum. Faydasi var. Bir sekilde basaracagiz idrak. Acisi tamamen dinmez fakat zaman ile azalir kim bilir.
İşte zaten anne olduktan sonra insan aydınlanıyor. Bekarken bu kadar zoruma gitmezdi şimdi çok zoruma gidiyor. Ben de grup terapisi alıyorum ama hastalık yüzünden gidemedim bu hafta.
Kardeşim kırk kere aradı sonunda açtım. Özür dilerim ben bakmamıştım paylaşıma, öyle hızlıca beğenip geçmiştim özür dilerim hakkını helal et ben gelicem yanına annem için bir şey diyemem ama kendi adıma çok özür dilerim diyor.