40 derece ateş mi daha kötü ailem mi bilemedim.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Keşke hiçbirşey atmasaydınız en azından haberleri olmazdı.bu serumla resim atanlara vs ben çok sinir oluyorum.o kadar kötü durum olsa bunu düşünmezlerdi diyorum.bu tür insanları tepki olarak aramam sormam ama ailemden biri olsa tabiki istisna yapardım.gelmeye niyetleri yoksa arasalardı en azından çok ayıp olmuş.

Ben de sizinle aynı şeyi düşünüyorum hatta konuda belirttim. Ancak görüp yine de aramayacaklar mı diye merak ettim. Sevgisizlik insanı Beyinsiz de yapıyor :)
 
Bence böyle üzülüp kendini yiyeceğine ara içindekileri suratlarına söyle adamakıllı özür dinlemedikleri sürece de ilişkini kes. Çünkü söylenmemiş duygular insanın kalbinde yük olarak kalıyor

Konuştum söyledim yine onlar haklı. Az daha uzatsam sen de böyle yapmıştın geçmişte bilmem ne diye başlardı konuşmaya. Kısa kestim o yüzden.
 
Allah acil şifalar versin.
Ben de bazen korkuyorum acaba çocuklar yetişkin olunca değersizleşiyor mu diye?
Biz de mi böyle olacağız?

Ben de 40 yaşımdan sonra aileme rest çektim. Hala canım sıkılıyor ama beklenti olmayınca hayal kırıklığı da olmuyor.

Böyle olmayalım lütfen. Kırk yaşına da gelseler anne özlemi ihtiyacı hissedince yanlarında olalım.
 
Teşekkür ederim hep böyle değildi. Babam onun istediği ve tercih ettiği kişiyle evlenmeyi reddedip hür irademle evlendiğim için kin dolu bana. Bu yüzden eşimi sevmiyor ve kabullenmiyor. Eşimin hiçbir saygısızlığı olmadığı halde her hareketine takıyor. Annem de ona göre mükemmel damat zengin yakışıklı ve dahi esprili olması gerektiği, eşim de bu tanımlara uymadığı için sevmiyor. Gerçi sadece zengin olsaydı da annem için yeterli olurdu.

Daha evveline gidersek de bekarken fark etmiyordum pek. Aslında annem de babam da aynıydı ama insan anne olmadan nelerden yoksun kaldığını fark etmiyor. Anne olunca farkındalık gelişiyor ve taş oturuyor içine. Ses çıkarmaya başlıyorsun. Yok hayır oğlumu ezdirmem sizin için, hayır eşime laf söyletmem diyorsun işte o durumda düşman gibi yaklaşmaya başlıyorlar. Durum bu.
Eşin zengin olsaydı annene ne faydası olacaktı? Ya da o kadar önemliyse kendi oğlu da istediği gibi zengin ve esprili mi?
Biraz önceki konuşmalarınızı okudum ve çok öfkelendim. Hâlâ nasıl üste çıkmaya çalışıyor akıl alır gibi değil.
Yanlış anlama lütfen ama insanın aklına acaba öz değiller mi diye geliyor 😔
 
Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi istanbullu gelin'i izlediniz mi?
annenin doyuramadığını dünya doyuramaz diyordu terapist...

eşinizle ilişkinize sahip çıkmaya karar vermişsiniz. buna çok sevindim.
O nasıl bir sözmüş içim sarsıldı
Gerçekten öyle annenin doyuramadığını tüm dünya doyuramıyor
Bizzat yaşadım öğrendim
Evlatlarım yaşamasın ve öğrenmesin bu durumu inşallah

Konu sahibi arkadaşım çok çok geçmiş olsun rabbim şifalar versin

Tırnağı kırılsa kıyameti koparan hatunlardan olamadık ondan sanırım Bu yalnız bırakılmışlığımız

Olsun eşiniz ve ailesinden yana şanslısınız bu da az şey değil inanın

Tekrar bol bol kalıcı şifalar diliyorum size
 
AA olur mu ciddi uğraşları var canım kardeşimin. Arkadaşları ile kahvede okey oynaması gerek. Beynini okey masasında bırakıp, bıyığı sigaradan sararmış emekli amca olma gayreti var ve bu çok mühim bir mesele. Vakti yok, çok yoğun.

yoksa sizinde onu aramaya vaktiniz olmasın boşveriiiiiiiiin :110:
 
bir kaç benzer konunuza denk geldim daha önce de çok yakın buldum yaşadıklarını kendime idrak.yıllardır benim de bir türlü çözemediğim bir konu çünkü.detaylara girmeyeceğim konunda kısaca ne çocukluğum çocukluktu ne de genç kızlığım.ben hep jokerdim evdeki iş güç için. ruhum,düşüncelerim hiç önemsenmedi.sessizdim,hırçındım bu anlaşılmamalardan.sonra beni evden göndermeyi düşünmüş olacaklar ki istemediğim saçma sapan bir evlilik... bir şekilde bitti yıllar önce.şimdi üzerinden yıllar geçti evlendim sevdim sevildim, çocuklarım var hala aynılar.2 yıl önce hastalanmamdan dolayı iki çocuğumla gidemediğim kardeşimin mezuniyeti sorun oldu onlara aramadılar.bayramda gittim aramıyorlar.bende artık ipler koptu yılların birikimini vurdum yüzlerine.iyi mi oldu kötü mü bilmem.ama çok vicdanımı yokluyorum ana-baba hakkı diye.sonra diyorum peki evlat hakkı ne olacak.değişmiyor değişmeyecek kabullenmek en güzeli benim yöntemim.daha ne kadar zarar verebilirler ki?
 
Bende bu siralar annem ile küsüm. Artik baya bir mesafe almaya karar verdim. Yillardan gelen birseye bende sonunda "dur" demek istiyorum. Ve o kadar zorlaniyorum ki. Biraz yanliz kaldigimda hep aklima geliyor "neden" diye haykirmak istiyorum.

Kizimi büyütürken sanki daha çok yüzüme vuruluyor gibi his ediyorum. Benim yaptigim annelik ise, onunki ne?

Iste kaç yasinda olursun ol, ne yazikki biolojik olarak anneye ihtiyaç duymaya programlaniyoruz. Her defasinda hayal kirikligini yasiyoruz. Ben psikologa gidiyorum. Faydasi var. Bir sekilde basaracagiz idrak. Acisi tamamen dinmez fakat zaman ile azalir kim bilir.
 
Sesli güldüm. Aynen böyle oldu çünkü. Az önce annem aradı. Bak aynen yazayım konuşmayı.

-kızım ne oldu hastaymışsın bugün gördüm.
+evet anne dört gündür hastayım. Dört gündür hiç sesimin çıkmaması merak ettirmedi mi seni?
-ay ne bileyim yeğeninin doğum gününde suratın asıktı. Ben de bir şeye bozuldu heralde hatasını anlasın kendisi arasın dedim.
+hata derken? Benim bilmediğim bir hata mı yaptım ki?
-yok da suratın asıktı ya ondan işte.
+he yani farz edelim suratım asıktı bu durumda siz mükemmel insanların hatası değil benim haramdır yine. Ve hiçkimsenin bilmediği bu hata yüzünden yargıladın cezamı kestin öyle mi? Ki ben o gün hastaydım. Boğazım şişti. Gözümün ağrısından duramıyordum. Yeğenimin hatrına onca yolu geldim. Sana hasta olduğumu söyledim. O halde sabah 4e kadar yeğenime hazırlık yaptım. Özür dilerim ya gerçekten hatalarım yüzünden affet beni. Bundan sonra bu hataları yapmayacağım zaten.
-haberim yoktu diyorum. Kardeşlerin de bir şey söylemedi. Hepsi kendinden geçmiş zaten. Hem kardeşin de hastaydı. Kusura bakma ama ben de hastayım kaç gündür gribim. Kardeşin de öyle burnu akıyor sürekli mendille siliyor.
+ahahah mendille burnunu siliyor demek yazık tabi çocuğa.
-neyse iyi misin şimdi geleyim derdim ama çocuklar var malum gelemem.
+yok gelme lüzum yok. Bir şey diyor musun hastayım dinleneceğim.
-istersen bademcik ameliyatı için tanıdık doktor ayarlar baban.
-lüzum yok eşim ilgileniyor sağolsun.

Böyle bitti telefon görüşmesi. Suçlama, vicdan sömürüsü, bahane. Beklediğim şeyler ve şaşırmadım. Sesinde bir nebze üzüntü de hissetmedim. Artık gerçekten hepsinden tiksiniyorum.

Annenin bir rahatsızlığı var.
Normal anne konuşması mı bu Allah aşkına çok sinir oldum
Ne demişler gün olur devran döner, o hasta olduğunda sen gelemem falan yap bakalım ne diyecek?

Ayrıca o şekilde bende hasta olmuştum üç hafta sürmüştü acaip zor birşey, grip gibi küçümsenecek birşey değil, bende sürekli kimsem yok diyip ağlıyordum. Keşke hastaneye yatış yapsaydınız , aileniz çocuğa baksalardı hem daha çabuk toparlardın.

Görümcene de ayrı sinir oldum yerler pisse al bezi sil yahu. Kardeşinin evi orası senin.
Neyse Allah acil şifalar versin, inşallah bir an önce toparlarsın.
 
Eşinizle birbirinize sarılmışsınız bu çok güzel bir gelişme değil mi mutlu oldum adınıza.

Ben sanıyordum ki eşimin bana yaşattıkları yüzünden eski neşemi, hayata olan bakışımı, üretken halimi kaybettim. Durum öyle değilmiş. Evet eşim de duvarın üzerine taş eklemiş ama asıl sebep evlendikten sonra ailemi tanımam ve yaşadıklarımı sindiremememmiş.

Eşimin ailesi ile hiçbir konuda benzemiyoruz. Beni çileden çıkaracak hareketleri var. Düşüncemiz her anlamda zıt. Aileme söylemediğim sözleri söyledim. Çatır çatır hakkımı savundum. Yeri geldi kırdım da. Ancak hiçbir kan bağımın olmadığı insanlar "idrak bize bunları söyledi o zaman ilgilenmeyelim" demediler. Hastalık başka, hastalıkta küslük olmaz diyerek destek oldular. Benim ailem ise bahaneden başka bir şey sunmuyor. Bir de bana telefonda diyor ki annem ay neyse iyi ki kayınvaliden var destek olur sana. Sağol ya, sen demesen olmayacaktı. Bir de kayınvalidemi beğenmez kendisi.

Yok yahu iyice soğudum hepsinden.
 
Ben bunu bütün konularınızda seziyorum. Sizin bir türlü mutluluğa adım atamayışınız kendi ailenizdeki travmalar sebebiyle bence.
Bence siz boşanmamalısınız. Birbirinize tutunmalısınız. Eminim siz bir adım gitseniz eşiniz 10 adım gelir.

Ben o hastalandığında bu kadar ilgilenmiyorum ne yalan söyleyeyim. Daha doğrusu kendimce ilgileniyorum. Doktora götürür ilaçlarını verir çorbasını yaparım. Ama aklıma gelmez işte gidip gelip su ister misin, sırtın terli mi demek. Anneden görmediğim için sonradan öğrenmek kolay olmuyor ama bu da bahane değil. Bundan sonra yapabilirim. Bir de eşim hastalanınca inanılmaz sinirli oluyor. Hayata nefret kusuyor :) yardım edemiyor insan.
 
Allah şifa versin inşallah, insan bazen ailesinden tuhaf tepkiler alabiliyor. Ya da böyle saçma alinganliklar, aramamalar, ama işte insanın ailesi. Büyükleri. Sonradan insan, affediveriyor herşeyi. Arkadaşın olsa silersin, uzaklasirsin ama aile de çok zor. Inşallah Allah onlara da anlayış verir. Siz de inşallah biran önce iyileşir, şifa bulursunuz .
Silemediğim için tüm bu üzüntüler zaten. Ancak hastalık ve ölüm dışında artık görüşmeyeceğim. Yoksa ben kahrımdan ölücem sonunda.
 
Ben sanıyordum ki eşimin bana yaşattıkları yüzünden eski neşemi, hayata olan bakışımı, üretken halimi kaybettim. Durum öyle değilmiş. Evet eşim de duvarın üzerine taş eklemiş ama asıl sebep evlendikten sonra ailemi tanımam ve yaşadıklarımı sindiremememmiş.

Eşimin ailesi ile hiçbir konuda benzemiyoruz. Beni çileden çıkaracak hareketleri var. Düşüncemiz her anlamda zıt. Aileme söylemediğim sözleri söyledim. Çatır çatır hakkımı savundum. Yeri geldi kırdım da. Ancak hiçbir kan bağımın olmadığı insanlar "idrak bize bunları söyledi o zaman ilgilenmeyelim" demediler. Hastalık başka, hastalıkta küslük olmaz diyerek destek oldular. Benim ailem ise bahaneden başka bir şey sunmuyor. Bir de bana telefonda diyor ki annem ay neyse iyi ki kayınvaliden var destek olur sana. Sağol ya, sen demesen olmayacaktı. Bir de kayınvalidemi beğenmez kendisi.

Yok yahu iyice soğudum hepsinden.
Cidden her şerde bir hayr var hasta oldunuz evet ama hem eşinizle iletişiminiz daha iyi oldu hem de hayatınızdan çıkarmanız gereken kişileri bir kez daha gördünüz.

Tekrar geçmiş olsun.
 
Elbette bir gün arayacaklar. Durum buysa, sanırım ben de o zaman o telefonları cevapsız bırakırdım. En az 1-2 ay ne bana ne eşime ulaşamazlardı. Belki bişey dank eder azıcık. Bahanelerle geldiklerinde, telefona cevap verme. Çalsın dursun ama açma. Vicdanlarını rahatlatacak fırsat bulamasınlar.

Aradılar tek tek. Kardeşim aramadı henüz meşgul kendisi. Babam adeta bir yabancı gibi geçer inşallah ilaçlarını iç bilmem ne dedi. Hoş onu umursamıyorum hiçbir zaman baba kız ilişkimiz olmadı ne yaptığı ve yapmadığı umurumda değil. İncitmiyor beni. Annemle konuşmamızı ekledim gerideki sayfalarda. Evlerden ırak konuşma. Abicim de aradı sağolsun. Koyduğum mesafe yeterli gelmedi, içten de mesafe koymak gerekiyor.
 
çok geçmiş olsun size.ilerde asla öyle bir anne olmazsınız hassas bir insansınız yazdıklarınızdan onu anladım.ben de anlamıyorum bu aileler nasıl böyle vurdumduymaz oluyor..birde kendileri hasta olunca yardım beklerler hangi yüzle beklerlerse..benimkiler de sizinkiler kadar olmasa da çok rahatlar merak etmezler.ama özellikle evlenirken eşimi çok istemediler ondan böyleyiz diye düşünüyorum. acaba sizde de geçmişte bişey yasandı mı da böyle oldular?bu halde sizi üzmek istemiyprum ama bu durumun gerçekten mantıklı bir açıklaması yok mu..siz inadına oğluna düşkün ilgili olun gerisi boş.yalnız değilsiniz oğlunuz var çok sükür

Evet eşimi istemediler. Ancak annem nişanlıyken yaşadığım bir tartışma sonunda sakın nişan atayım deme sen hatalısın çocuğun bir suçu yok bilmem ne diye konuşuyordu. Hani asıl mevzu eşim değil egoları. Kibirleri. Her durumda mutlaka haklı olmaları gerektiği. Eşimi sevmediklerini biliyorum zaten. Ancak ben bekarken de annem için öncelik evlatları değildi. Babam zaten umurumda değil.
 
öncelikle geçmiş olsun elbette iyileşeceksiniz sağlam durmaya çalışın.

ailenize gelince içten içe bunu kabullenip beklentisiz yaşarsanız üzülmezsiniz. ama bunu içten kafanızda yapmanız gerekiyor. sadece aileniz için değil herkes için. herkes bir gün gidebilir, sizi yarı yolda bırakabilir , yanınızda olmayabilir.

ama siz zaten güçlü bir kadın gibi geldiniz bana hastalık yüzünden zayıf hissediyorsunuz iyileştiğinizde duygusallıktan çıkmış olursunuz. muhtemelen ailenizin aramama sebebi de her zaman başınızın çaresine kendiniz bakmışssınız ve buna alışmışlar.
 
Şu aile takıntından bi kurtulamadim idrak bu yüzden de hiç mutlu olamiyorsun :KK66: ya bırak istemiyorlar demek gelmiyor içlerinden bende babama karşı birsey hissetmiyorum birşey olsa gene ben gidiyorum ediyorum ama ondan birşey beklemiyorum mümkünse benden uzak olsun çok daha mutluyum.
Sadece baba benim için ne yokluğunu ariyorum ne özluyorum. Senin ailen zaten var birde oğlun var hala ne bekliyorsun zorla değil ya bırak valla ben bu takıntına anlam veremiyorum
Hassas bir modelmişim demek ki ben de yeni anlıyorum :) babama ben de nötrüm. Ama anneme karşı nedense hep neden böylesin diye sormak, tüm öfkemi boşaltmak ne bileyim kendine getirmek istiyorum. Babamı kabullendim hep böyleydi, dümdüz çoğunlukla kötü, duyarsız bir insandı. Ama hep aynı çizgideydi. Dolayısıyla onu kabullenip yok saymam kolay oldu. Ancak annem fedakar olduğunu söyleyen, sürekli duygulardan bahseden, herkesi Vicdansız olmakla suçlayan, hep iyi niyetinden kaybettiğini söyleyen bir insan. Ve onun bu iki türlü haline tahammül edemiyorum. O vicdanı ben niye göremiyorum demek istiyorum.
 
Şu değersizlik hissi varya, 40 derece ateşe bile bana mısın der. Ruhen çökertir insanı ki, ruhu çökenin kafası da kalkmaz. Bunun tek ilacı da sıfır beklenti.
Her işini tek başına yapan, üstesinden gelen, ağlamayana meme verende olmaz zaten. Aman boşver olmasınlar, duygusala bağlama kendini. Hem insanlar ve tutumları değişmeyecek, hem olan sana olacak. Kalan sağlar bizimdir de, yürü yolunu.
Bir gün oğlun büyüyecek, kendi hayatını arşınlamaya başlayacak. Sende o gün özgürlüğünü ve yaşadıklarından aldığın dersle kendi keyfinin kahyası olacaksın. Ne eyvallahın olacak, ne beklentin, ne de ödenmesi gereken borcun. Önce kafanı özgürleştir, gerisi çorap söküğü.

Çok geçmiş olsun, bir an önce sapa sağlam, dipçik gibi olman dileğiyle.

En dip not: Yazdıklarından anladığım kadarıyla eşin zor gün sınavını geçmiş, bir yeşil ışık yak şu adama.:super:

:) ateş çıkınca duygusallık artıyor. Valla böyle değildim ne olduysa bana. İyiydim aslında. Belki de arayacaklar diye umutla bekleyip hüsrana uğrayınca çöktüm. Ya da mühim bir bahane bekledim onu da göremedim. Gripmiş kendisi. Senede on kere grip olurum birini bile bilmez ama grip önemli tabi.

Eşim her hastalığımda destek olmuştur. Sadece aramızdaki sorunlar yüzünden balım kaymağım şeklinde değil de ilgilenip bakarak destek olur.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X