Oğlak burçlarının çok hakkına giriyorlar aşkileytam ajsjskdk. O kadar da soğuk değilim yahu. Tamam 25 yıldır arkadaş çevrem hep aynı artmıyor ya da eksilmiyor, mesafeliyim ama soğuk değilim valla bak.
Yok ben onu anladım zaten. Şöyle ki yıllarca kız kısmının okumasına şiddetle karşı olan be gereksiz bulan, mühim olanın kocaya layık tam teşekküllü bir hanım olmak olduğunu ısrarla dayatan biricik annecim, benim tırnaklarımla kazıya kazıya okuduğum ve hala okumaya devam ettiğim eğitim sürecini, bu yıl tekrar devam ettirme kararımı duyup yine baltalamaya çalışarak (üniversite kaydım hiç silinmedi, biri bitince ötekine kayıt yaptırıyorum bu yıl da sosyoloji okuyasım geldi) beni delirten annem, eşimin kendi işini kurma kararını ve beni de yanında istediğini duyunca "asla izin vermem verdiğin onca emek çöp mü olacak. Kendi mesleğini yap" diye höykürdü. Güleyim mi küfür mü edeyim bilemedim valla.
aileni tamamen bir kenara bırakıp gerçekten eşine ve evliliğine sarılmalısın idrak ben eşinin zannedildiği kadar kötü olduğunu düşünmüyorum
Bence çok hata yapıyorsunuz umarım yasamazsiniz ama yillar size bunu acı olarak öğretecek gibi . Bunu bir kucugunuz olarak söylüyorum yani haddim olmayarak ama malesef böyle .İnanın samimiyetle söylüyorum yapamıyorum. Bakın 32 yaşındayım ben. 32 yılda bir kez bile ne anneme, ne babama, ne abime, ne kardeşime kırıcı bir söz söylemedim ve dahi sesimi yükseltmedim. Birkaç kez buna teşebbüs ettim kalbime taş oturdu günlerce. Panik atak geçirdim. Gerçekten kıramıyorum. Sonra ben zarar görüyorum.
Annenin ruh sağlığı gerçekten iyi mi acaba. Normal değil çünkü. Düşünsene 9 ay karnimizda büyütüyoruz, binbir emekle hastalığında okulunda herseyindeyiz. Hayatımız çocukların üzerine kurulu.pek tabi kaybetme korkusu olmalı. Bunun olmaması anormal. İllaki annen de seni binbir emekle buyutmustur
evliliğinizin başından beri mi böyleydi yoksa zamanla birbirinize karşı olan tutumunuzla mı bu hale geldi ya da arttı?Kötü değil, asık suratlı, kindar, hayattan bezmiş, felaket tellalı ve negatif bir insan. Tek başına kesinlikle kötü bir insan değil. Evlilik içinde kötü demesek de, anlaşması ve evlilik yürütmesi zor bir insan. He imkansız mı, ruh sağlığı normal bir kadın ile hayır imkansız değil.
Yazıklar olsun demekten başka birşey diyemiyorum. Kendı yetım torunları ıcın sıze duyar kastıran annenızın kendı evladına kayıtsız kalabılmesını acıklayacak tek bir cümle dahi olmaması.. Hayat cok acımasızAhahs bugün hala gelme dediğim için tek mi geleyim ben de kapar mıyım hastalık diyordu. Aman gelmesin artık daha iyiyim şükür. Ağlak halim geçti.
Bu sefer öyle olmadı. Eşimi dinledim arayıp gelmeyin dedim gelmiyorlar. Altta arkadaşa detaylı yazdım.
Eğer öyleyse tedavi ettirseniz keşke. Çünkü farkında bile değil. Ben de tedavi olmadan önce herşeyimi normal saniyodum. Annenize bı bezmislik, bir umursamamazlik, ölsem de bitse çaresizliği gördüm. Yoksa siz de annesiniz evladı kaybetme korkusu hicbiseye benzemezIlla ki çok emeği var üstümde. Çocukken geçirdiğim kazaların ardından günlerce özenle bakardı bana mesela. Kötü biri olduğunu düşünüyorum. Normal olmadığını düşünüyorum. Ciddi ciddi kalıcı ruhsal problemleri var bence ama bir türlü keşfedilmiyor.
Bence çok hata yapıyorsunuz umarım yasamazsiniz ama yillar size bunu acı olarak öğretecek gibi . Bunu bir kucugunuz olarak söylüyorum yani haddim olmayarak ama malesef böyle .
Belki coktan okumussundur ama narsist kisilik bozuklugu, manipulasyon, gaslighting, bunlar hakkinda okumayi tavsiye ederim. Yanlis soyluyor da olabilirim cunku psikolog degilim bilgim yok. Ama aklima ilk bu geldi yani cagrisim yapti.
2 hafta once kizim havale gecirdi. Annemin rahatsizliklari oldugu icin once babami aradim. Daha sesinde yikilis hissettim. Uzaktaydi hemen gelemedi. Ayni gun ogleden sonra eve gectik ayni mahalledeyiz ve annem aksamuzeri geldi. Zaten onlar geldi biz tekrar hastaneye gittik atesi vardı kizimin. Sonra o gece hastanede kaldik gorumcem hic beklemedigim şekilde cok yardimci oldu, annem babam kayınpederim ziyarete geldi. Neyse iki gun sonra eve gectik annem yemek yapmış dedigi sey delikli tisortle hastaneye gitmisim. Havaleyi detayli anlatmamistim. Çıldırdım resmen yine de sakince sen neler yaşadığımı biliyormusun insan o anda ciplak bile gider hastaneye dedim. Sonrada uzuldu sekeri oynamis bu sefer yine uzulen ben oluyorum.
Genc kızken hasta olurdum babam daha cok uzulup ilgilenirdi benle. Bazen ne yaparsan yap insanlar degismez. Oldukları gibi kabullenmek gerek.
Bende nerdeyse her gun ariyorum. Bir gun aramasam sonraki gun yine ben ararim. Cok nadir annem beni geri arar. Ama senin durumunda olsam coktan bayraklari açıp arayip agzima geleni soylerdim iyi dayaniyorsun...
Ben geç kalınmış pişmanlıktan ölesiye korkuyorum. Hayatta neredeyse hiçbir korkum yok evlat acısından başka. Fobilerim, endişelerim yok normal hayatta. Ancak elimden bir şey gelmediği noktada olup pişmanlıkla ve vicdan azabı ile baş başa kalmaktan çok korkuyorum.
Üç Aylık evliydim. Annem o kadar bencildi ki, aylardır görmediğim arkadaşlarıma gitmek istesem bana gel şuram ağırıyor buram ağırıyor derdi. O gün de annemlerin yanına gidecektim. Önce arkadaşıma uğradım ve anneme söylemedim. Söylesem yine azarlayacak gel diyecekti. Neyse bir telefon geldi. Kardeşim arıyor. Nerede kaldın annemin başı çok ağırıyor yolda mısın dedi. Evet yoldayım geliyorum dedim. Arkadaşım dedi ki "idrak bak yine aynı şeyi yapıyorlar bu kez kendini düşün az otur sohbet edelim" onu dinledim ilk kez. Oturdum. Yarım saat sonra falan kalkıp gittim ki annem hastanede. Anevrizma. Baloncuktan lan sızmaya başlamış ambulansla sevk gerekli ameliyat için vs. Ben o pişmanlığı tam üç yıl yaşadım. Panik atak oldum, emziriyorum ilaç içemedim. Ömrümün en berbat zamanlarıydı.
Korkuyorum. Benim yüzümden, benim sebep olduğum herhangi bir şey olsun istemiyorum. Çünkü annem çok zayıf. Hep zayıftı, hala zayıf. En ufak üzüntüde bayılır hastanelik olur. İdrak toparlar her şeyi. "senin yüzünden" cümlesi ile yaşayamam ben.
evliliğinizin başından beri mi böyleydi yoksa zamanla birbirinize karşı olan tutumunuzla mı bu hale geldi ya da arttı?
Yazıklar olsun demekten başka birşey diyemiyorum. Kendı yetım torunları ıcın sıze duyar kastıran annenızın kendı evladına kayıtsız kalabılmesını acıklayacak tek bir cümle dahi olmaması.. Hayat cok acımasız
ailene gösterdiğin müsamahanın yarısını eşine göstersen hayatını ve iç dünyanı yoluna koyabilirsin buna inanıyorumYok başından beri böyle değildi tabi ki. Merhametli sevgi doluydu. Zamanla bu hale geldi.
Mühim değil. Yeğenlerimle ilgili çok düşünmemeye çalışıyorum çünkü annem yüzünden onlardan uzaklaşmak istemiyorum. Zaten haftaya bilmem kaçıncı tatile gidecekler ve sen de gel hafta sonu diyecekler. Eşim kesinlikle gitmemi istemiyor ve gitmeyeceğim. Normalde karışmazdı bana ama bu sefer gitme diyor.
Icim sızladıeşinizden cok iyi bahsetmissiniz buna cok sevindim. Ailesi de kendi çaplarında el uzatmışlar yine sağolsunlar. Bence artik hayatınıza onlarla devam etmeye bakın. Aile de atsan atilmaz tabii ama belki biraz mesafe sizi daha az beklenti içine sokar. Ararlarsa sevinin, aramazlarsa beklemeyin gibi
Cok gecmis olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?