• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

40 dan sonra bebek

Açıkçası 40 bana çok geliyor.
Benim gebeliğim sağlıkla ilerlerse, kucağıma aldığımda 30 olacağım.
Eğer annem beni 40 yaşında dünyaya getirmiş olsaydı, şuan 70 yaşında olurdu. Bilmem , hayatta olur muydu 🫣 Tamam, ömür ne zaman biter bilemeyiz ama yaş ilerledikçe hastalık ve ölüm ihtimalleri çok daha artıyor.
Allah nasip ederse çocuğum olduğunda da anneme ihtiyaç duyacağım. Mesela hastanede yanımda olsun isterim. Belki birkaç hafta benimle kalsın.
70 yaşında olsaydı bunları yapamazdı 😔
İş olarak düşünülmesin, manevi anlamda insan gerçekten annesine ihtiyaç duyuyor. Yaş ilerledikce o anne şefkati hala isteniyor.

Ölüm, hastalık gibi şeyler , hangi yaşta gebe kalırsak kalalım başımıza gelebilir. Ancak şuan gebelik topiclerinde de görüyorum, ileri yaşta risk her zaman daha fazla.

Ben şundan yanayım;
Günün birinde mutlaka çocuğum olsun deniyorsa, 40 beklememek gerek.
Ama çocuk olmaz, tedaviler yanıt vermez vs o ayrı bir konu. Bilinçli bir şekilde 40 yasa çocuk bırakmak , sağlıklı bir gebelik olsa bile manevi açıdan çocuğa zor diye düşünüyorum.

Ben 36 da doğurdum daha 1 yıl önce. Annem 66 yaşındaydı. 70 ile 66 arasında 4 yıl var :p yani neredeyse 70ti diyebiliriz. Hastanede 2 gün yanımda kaldı. Evde 40 gün yardım etti :) Yani tabi insanlar her yaşta ölebilir. Ama 70 yaş öyle aman bir ayağım çukurda bir yaş değil. İnşallah annemle sağlıklı daha uzun yıllar göreceğiz.

İşte hep beynimizin yaş kavramını nereye koyduğuyla alakalı :) tabi ki annem şimdi tam zamanlı çocuk bakamaz. Hafta içi kahvaltıya gidiyoruz 2 saat bakıyor ama elbette yoruluyor. Fakat benim annemden çok daha dinç insanlar da var. Bakabilecek kadar iyi durumda olan da var yani. Ama artık hayat 20lerde çocuk sahibi olmaya uygun değil bence. Bir kere yeni çalışmalara göre beyin 25 yaşında olgunlaşıyormuş. Bundan önce verilen kararlar şüpheli :p 25 öncesi evlenip çocuk yapmak günümüzde yanlış karar boşanma açısından risk. En iyi evlilikler 25-35 yaş arası yapılıyor. Bu dönemde evlendiniz hemen çocuk yapmak da uygun değil. Birbirini tanı, evliliğin tadını çıkar, gez, toz, yapmak istediklerini yap, kariyer vs derken zaten yaş en en az 30.

Artık günümüzde ben 40 yaşı hiç geç bulmuyorum ama tabi mıhafazakarsanız ve testleri yaptırmam diyorsanız gençken olduğunuzdan daha risklisiniz o ayrı.
 
Ben 36 da doğurdum daha 1 yıl önce. Annem 66 yaşındaydı. 70 ile 66 arasında 4 yıl var :p yani neredeyse 70ti diyebiliriz. Hastanede 2 gün yanımda kaldı. Evde 40 gün yardım etti :) Yani tabi insanlar her yaşta ölebilir. Ama 70 yaş öyle aman bir ayağım çukurda bir yaş değil. İnşallah annemle sağlıklı daha uzun yıllar göreceğiz.

İşte hep beynimizin yaş kavramını nereye koyduğuyla alakalı :) tabi ki annem şimdi tam zamanlı çocuk bakamaz. Hafta içi kahvaltıya gidiyoruz 2 saat bakıyor ama elbette yoruluyor. Fakat benim annemden çok daha dinç insanlar da var. Bakabilecek kadar iyi durumda olan da var yani. Ama artık hayat 20lerde çocuk sahibi olmaya uygun değil bence. Bir kere yeni çalışmalara göre beyin 25 yaşında olgunlaşıyormuş. Bundan önce verilen kararlar şüpheli :p 25 öncesi evlenip çocuk yapmak günümüzde yanlış karar boşanma açısından risk. En iyi evlilikler 25-35 yaş arası yapılıyor. Bu dönemde evlendiniz hemen çocuk yapmak da uygun değil. Birbirini tanı, evliliğin tadını çıkar, gez, toz, yapmak istediklerini yap, kariyer vs derken zaten yaş en en az 30.

Artık günümüzde ben 40 yaşı hiç geç bulmuyorum ama tabi mıhafazakarsanız ve testleri yaptırmam diyorsanız gençken olduğunuzdan daha risklisiniz o ayrı.

İstisnalar elbet vardır.
Yaş ilerledikçe riskin artması tıbbi bir gerçek, enerjinin düşmesi , hastalık riskinin artması ve ölüm gerçeğinin olması da biyolojik olarak bir gerçek.
Dediğim gibi neyin ne zaman başa geleceği bilinmez ama Perşembe'nin gelişi de Çarşamba'dan bellidir.

Bilinçli olarak 40 yasa çocuk bırakmak, çocuğun ilerleyen yaşları için bencillik gibi geliyor bana.
Herkesin kendi düşüncesi tabi ki 🙏

Yazdığım hiç bir yazı da 20-25 de doğursun demedim bu arada kimseye. Sadece 40 yaşın bilinçli olarak çocuk yapmak için geç olduğunu vurgulamak istedim. ( Bilimsel verilere dayanarak)

Bebeğiniz hayırlı olsun 😇🙏
 
Ben 36 da doğurdum daha 1 yıl önce. Annem 66 yaşındaydı. 70 ile 66 arasında 4 yıl var :p yani neredeyse 70ti diyebiliriz. Hastanede 2 gün yanımda kaldı. Evde 40 gün yardım etti :) Yani tabi insanlar her yaşta ölebilir. Ama 70 yaş öyle aman bir ayağım çukurda bir yaş değil. İnşallah annemle sağlıklı daha uzun yıllar göreceğiz.

İşte hep beynimizin yaş kavramını nereye koyduğuyla alakalı :) tabi ki annem şimdi tam zamanlı çocuk bakamaz. Hafta içi kahvaltıya gidiyoruz 2 saat bakıyor ama elbette yoruluyor. Fakat benim annemden çok daha dinç insanlar da var. Bakabilecek kadar iyi durumda olan da var yani. Ama artık hayat 20lerde çocuk sahibi olmaya uygun değil bence. Bir kere yeni çalışmalara göre beyin 25 yaşında olgunlaşıyormuş. Bundan önce verilen kararlar şüpheli :p 25 öncesi evlenip çocuk yapmak günümüzde yanlış karar boşanma açısından risk. En iyi evlilikler 25-35 yaş arası yapılıyor. Bu dönemde evlendiniz hemen çocuk yapmak da uygun değil. Birbirini tanı, evliliğin tadını çıkar, gez, toz, yapmak istediklerini yap, kariyer vs derken zaten yaş en en az 30.

Artık günümüzde ben 40 yaşı hiç geç bulmuyorum ama tabi mıhafazakarsanız ve testleri yaptırmam diyorsanız gençken olduğunuzdan daha risklisiniz o ayrı.
Bende 39 yaşımda doğum yaptım 1 yıl önce yazdıklarına katılıyorum
Ayrıca evlenmek anne olmak bunlar sipariş üzerine olmuyor ki nasip kader değil mi ben 37 de evlendim 39 anne oldum 2 yıl beklemek de benim tercihimdi şimdi tekrar anne olmayı düşünüyorum kızım 2 yaşındayken nasip olursa
 
Merhaba hanımlar bu konuda tecrübe ve görüşü olan paylaşırsa sevinrim 42 yaşındayım evladım var ama Allah bağışlarsa.ama ben nedense 1 tane daha olsun istiyorum çok içimden geliyor bu yaştan sonra risk mi bir bayan için.cocuk yetiştirmek kolay değil hem manevi hem maddi yükü var ayrıca çalışan bir bayanım ama çok yoğun değilim deneyim ve kıymetli fikrinizi paylaşırsanız sevinrim
Arkadaşımın 45 yaşında bir kızı oldu şükür hiç sorun yasamadi şu an kızımız üniversite bitirdi yüksek lisans yapıyor korkmayın istiyorsanız harika iyiki olmuş dersiniz
 
Yazılanları ilgiyle okudum. 40tan sonra bir bebege, 50inde bir ergene enerjin yetecek mi, 60 yaşına geldiğinde evladına yük olacak mısın diye soran cümleleri eminim 40tan sonra hamile olan veya cocuk düşünen her kadın kendine sormuştur.

Ben uzun bir egitim ve sonra iş yaşamı derken 32 yasında evlendim. Evlilik rayına oturmadan cocuk yapma fikri sorumsuzca geldi, herkes böyle olmak zorunda değil ama ben bizim ilişkimizde böylesini dogru buldum. Zaten bekarken de yeni evliyken de anneliğe ve cocuk fikrine yakın olamadım. Herkes doguracak diye şart yok zaten deyip aştım konuyu. Bu dunya ile inanılmaz bir bag kuruyorsun cocuk üzerinden. Beni cocuk degil bu fikir mesgul etti devamlı. Cok farklı ailelerden geliyor olmamız ve bunu evliliğe taşımamız söz konusuydu aynı zamanda. Eşimle 2 yıl beraber yaşadıktan sonra görevim nedeniyle başka şehre taşındım. 3 yıl ayrı yaşadık. Sonra bir araya gelince yeniden bir adaptasyon, ardından eşimin istegi beni ikna etmesi üzerine cocuk düşünmeye başladık. Ama baktık ki olmuyor.

Tüp bebek için iyi bir profesore gittim. Aslında her yıl genel kontrollerim duzenli yapılmışsa da birden bire rahim sorunları yaşadığımı öğrendim. Patates cuvalı tabir edilen myoma görüntüsü, memede alınması gereken kistler vs hepsi bir yıl olmadan bedenimi sarmış. Bir de bağışıklık sistemi hastalıklarım var, vitiligo haşimato gibi. Tüp bebekte amh degerimin tükendiği menopoza girdiğim söylendi. Hala regl oluyordum. Tedaviye başlandı, iğnelere yumurtalık cevap vermedi ve olgunlasmadı. Doktorum Türkiyenin her yerinden hasta alan ünlü başarılı bir profesordu, bosu bosuna umut tacirlerinin eline düşmeyin dedi, prp de sizde işe yaramaz deyip konuyu kapattı. Acıkcası ben doktorlarda gercekçiliği severim, ama saglık calışanının hasta ile bag kurabilmesi gereğine de inanırım. Bu acıdan onu zayıf buldum ve devamlı bana Kıbrıstan bahsetmesi, taşıyıcı anne teklif etmesi beni kendinden cokca soguttu. Sonunda da bagısıklık sistemimin saldırgan olmasından dolayı, yumurtalıgımı erken bozdugunu soyledi.

Ben doktorlara tıbba bi şekilde hep güvenmişimdir. Zaten yasım da ilerledi eh menopoza da giriyormusum deyip konuyu zihnimde kapattım. Üzülsem de dogru olan belki budur, hayırlısı budur deyip baska kapılar da calmayı istemedim. Evladın da annenin de hayırlısı var hayırsızı var diyip belki Allah beni bir hayırsız evlattan veya hayırsız annelikten korudu diye düşünüp bıraktım.

......................................................................

görmüş gezmiş geçirmiş olgun bir anne olucaksınız. ne güzel. Rabbim sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.

herkes yaşlı olmaktan bahsetmiş ama insan yaş aldıkça hayattan ders alıyor ve bilinçli bir anne olmak kadar güzel bşy yoktur diye düşünüyorum. yoksa başında kavak yelleri, evliliği, karakteri oturmamış kişiler ebeveyn olduklarında çıkan kötü sonuçları da görüyoruz çevremizde.
 
ben şeye katılmıyorum kendine iyi bakan, spor yapan, hobileri ilgi alanları olan bir insan için 60 yaş yaşlı değil ki. Çoğu gelişmiş ülkede 60 yaşa yeni 40 yaş diyorlar. Benim de çevremde gördüğüm nice 60 yaşındaki çalışıyor, sporuna gidiyor, seyahat ediyor. Yani 60'a 80 muamelesi yapmak çok 1950'lerde kalmadı mı? Yaşlar uzuyor, geçen bbcde bir araştırma gördüm şu anki doğan çocukların çoğu ileride 100 yaşına gelicekmiş. Türkiye'de yaş konseptine bakış açısını yeniden düzenlememiz gerekiyor bence.
Neyini yeniden düzenleyelim, armutla elmayı kıyaslıyorsunuz.
Avrupa vatandaşlarının stressizliği, beslenme imkanları, insanca yaşama koşulları bizimkiyle bir mi?
İsterse herkes 100 yaşına kadar yaşasın, bir çocuğun dinamik, kafası çalışan, orası burası ağrımayan ebeveyne ihtiyacı vardır. Aynı zamanda onlarla uzun yıllar yaşayabilmeye de.
 
Neyini yeniden düzenleyelim, armutla elmayı kıyaslıyorsunuz.
Avrupa vatandaşlarının stressizliği, beslenme imkanları, insanca yaşama koşulları bizimkiyle bir mi?
İsterse herkes 100 yaşına kadar yaşasın, bir çocuğun dinamik, kafası çalışan, orası burası ağrımayan ebeveyne ihtiyacı vardır. Aynı zamanda onlarla uzun yıllar yaşayabilmeye de.
hanımefendi yazdığım mantıklı şeyi eksileyip böyle şeyler yazmışsınız ama siz 40- 50 yaşında çöküyorsanız ve kendinizi yaşlı kategorisine koyuyorsanız o sizin probleminiz.
 
hanımefendi yazdığım mantıklı şeyi eksileyip böyle şeyler yazmışsınız ama siz 40- 50 yaşında çöküyorsanız ve kendinizi yaşlı kategorisine koyuyorsanız o sizin probleminiz.
Kendimi yaşlı yerine koymuyorum, insanımızın ortalama yaş ömrü belli, 60 yaşından itibaren almadıkları ilaç kalmıyor.
Hiç kimse bu senin annen mi demeyecek, herkes babayı dede, anneyi anneanne sanacak. Veli toplantılarına çağırmaya utanacak çocuk. Belli bir yıldan sonra da önce hasta bakıcı olacak sonra da erken yaşta ebeveyn ölümünü tadacak. Bu kadar bencillik maşallah.
Amaaan, bana ne.
 
Merhaba hanımlar bu konuda tecrübe ve görüşü olan paylaşırsa sevinrim 42 yaşındayım evladım var ama Allah bağışlarsa.ama ben nedense 1 tane daha olsun istiyorum çok içimden geliyor bu yaştan sonra risk mi bir bayan için.cocuk yetiştirmek kolay değil hem manevi hem maddi yükü var ayrıca çalışan bir bayanım ama çok yoğun değilim deneyim ve kıymetli fikrinizi paylaşırsanız sevinrim
Risk bence. Hem çok fazla yas farkı olur sizinle. Annemle küçük kardeslerim arasinda 40 yas var. Ve inanin ilgilenemiyorlar. Ortaokul 8 e kadar güzel ilgilendiler ama lisede hic ilgilenemediler diger kardesler olarak hala biz ilgileniyoruz çocuklarla. Şuan mesela dinlenme dönemleri annemlerin artık ama daha lisede çocukları var daha bunun üniversitesi duğünü var. Diğer kardesler olarak elimizden geleni yapıyoruz onlara ama çocuklar alınıyor anne babanın böyle olmasına. Yanliş anlasılma olmasın bizimle cok iyi ilgilendi anne babam ama artık dediğim gibi yaslandilar hayat yıprattı. Tavsiyem tek çocukra kalmanız yönünde. Sağlık riskini bilemiyorum ama risk büyükse o da ayrı zor tabi. Kardesim ozel egitim merkezinde çalışıyor çok sevoyor oradaki çocukları ama anlattığı zaman ben çok üzülüyorum aileye ayrı zor çocuğa ayrı
 
Hiç çocuğunuz olmasa risk alın derdim ama
İkinci çocuk için gerek olmadığını düşünüyorum. 38 yaşındayım ben de istemiyorum,belli yaştan sonra çok zor.
 
Kendimi yaşlı yerine koymuyorum, insanımızın ortalama yaş ömrü belli, 60 yaşından itibaren almadıkları ilaç kalmıyor.
Hiç kimse bu senin annen mi demeyecek, herkes babayı dede, anneyi anneanne sanacak. Veli toplantılarına çağırmaya utanacak çocuk. Belli bir yıldan sonra da önce hasta bakıcı olacak sonra da erken yaşta ebeveyn ölümünü tadacak. Bu kadar bencillik maşallah.
Amaaan, bana ne.
tamam siz 20 yaşında üreyin, 40-50 gibi benden geçti artık yaşlandım diyip 60'da da elden ayaktan çekilin fakat benim bu şekilde yaşamaya niyetim yok.
 
tamam siz 20 yaşında üreyin, 40-50 gibi benden geçti artık yaşlandım diyip 60'da da elden ayaktan çekilin fakat benim bu şekilde yaşamaya niyetim yok.
Bana ne hanımefendi? Sordum mu ben size üreme planınız ne diye? Konu sahibine yazdım ben, alıntıladınız da alıntıladınız beni.
Kimi ikna etmeye çalışıyorsunuz siz? Hiç tanımadığınız beni mi, kendinizi mi? Salın artık beni.
 
Bana ne hanımefendi? Sordum mu ben size üreme planınız ne diye? Konu sahibine yazdım ben, alıntıladınız da alıntıladınız beni.
Kimi ikna etmeye çalışıyorsunuz siz? Hiç tanımadığınız beni mi, kendinizi mi? Salın artık beni.
siz beni alıntılayarak başladınız. yukarıyı okuyun lütfen. Salarsanız please
 
siz beni alıntılayarak başladınız. yukarıyı okuyun lütfen. Salarsanız please
Sayfa 17ye bakarsanız ilk sizin yazdığınızı görürsünüz, bunu unutkanlıklarınız devam ederse önlem alın isterseniz, malum 60larınızda hala çocuk bakma planlarındasınız.

 
Sayfa 17ye bakarsanız ilk sizin yazdığınızı görürsünüz, bunu unutkanlıklarınız devam ederse önlem alın isterseniz, malum 60larınızda hala çocuk bakma planlarındasınız.

Çok şükür. Doğru kendime bakmak önemli, 60 da genç olucam ben.
 
Bana ne hanımefendi? Sordum mu ben size üreme planınız ne diye? Konu sahibine yazdım ben, alıntıladınız da alıntıladınız beni.
Kimi ikna etmeye çalışıyorsunuz siz? Hiç tanımadığınız beni mi, kendinizi mi? Salın artık beni.
Bu jenerasyonda zaten çoğu insan 30larında çocuk sahibi oluyor. Ha 35 ha 40 aradaki 5 yaş düşündüğünüz kadar önemli değil.
 
Yazılanları ilgiyle okudum. 40tan sonra bir bebege, 50inde bir ergene enerjin yetecek mi, 60 yaşına geldiğinde evladına yük olacak mısın diye soran cümleleri eminim 40tan sonra hamile olan veya cocuk düşünen her kadın kendine sormuştur.

Ben uzun bir egitim ve sonra iş yaşamı derken 32 yasında evlendim. Evlilik rayına oturmadan cocuk yapma fikri sorumsuzca geldi, herkes böyle olmak zorunda değil ama ben bizim ilişkimizde böylesini dogru buldum. Zaten bekarken de yeni evliyken de anneliğe ve cocuk fikrine yakın olamadım. Herkes doguracak diye şart yok zaten deyip aştım konuyu. Bu dunya ile inanılmaz bir bag kuruyorsun cocuk üzerinden. Beni cocuk degil bu fikir mesgul etti devamlı. Cok farklı ailelerden geliyor olmamız ve bunu evliliğe taşımamız söz konusuydu aynı zamanda. Eşimle 2 yıl beraber yaşadıktan sonra görevim nedeniyle başka şehre taşındım. 3 yıl ayrı yaşadık. Sonra bir araya gelince yeniden bir adaptasyon, ardından eşimin istegi beni ikna etmesi üzerine cocuk düşünmeye başladık. Ama baktık ki olmuyor.

Tüp bebek için iyi bir profesore gittim. Aslında her yıl genel kontrollerim duzenli yapılmışsa da birden bire rahim sorunları yaşadığımı öğrendim. Patates cuvalı tabir edilen myoma görüntüsü, memede alınması gereken kistler vs hepsi bir yıl olmadan bedenimi sarmış. Bir de bağışıklık sistemi hastalıklarım var, vitiligo haşimato gibi. Tüp bebekte amh degerimin tükendiği menopoza girdiğim söylendi. Hala regl oluyordum. Tedaviye başlandı, iğnelere yumurtalık cevap vermedi ve olgunlasmadı. Doktorum Türkiyenin her yerinden hasta alan ünlü başarılı bir profesordu, bosu bosuna umut tacirlerinin eline düşmeyin dedi, prp de sizde işe yaramaz deyip konuyu kapattı. Acıkcası ben doktorlarda gercekçiliği severim, ama saglık calışanının hasta ile bag kurabilmesi gereğine de inanırım. Bu acıdan onu zayıf buldum ve devamlı bana Kıbrıstan bahsetmesi, taşıyıcı anne teklif etmesi beni kendinden cokca soguttu. Sonunda da bagısıklık sistemimin saldırgan olmasından dolayı, yumurtalıgımı erken bozdugunu soyledi.

Ben doktorlara tıbba bi şekilde hep güvenmişimdir. Zaten yasım da ilerledi eh menopoza da giriyormusum deyip konuyu zihnimde kapattım. Üzülsem de dogru olan belki budur, hayırlısı budur deyip baska kapılar da calmayı istemedim. Evladın da annenin de hayırlısı var hayırsızı var diyip belki Allah beni bir hayırsız evlattan veya hayırsız annelikten korudu diye düşünüp bıraktım.

Bu razı olmuş halim sürerken spora, yüzmeye ve yabancı dil kursuna yazıldım. Nasıl bir hamur delisi olsam da, bağışıklık sistemimi baskılamak, baska organlarıma da saldırmasını engellemek için glutensiz beslenmeye gectim. 6 kilo zayıflayıp 66 kiloya indim. Eşimle gezdik tozduk tatil yaptık. Mesleğim geregi devamlı yurt dışında oluyorum, hayatıma hem stresini yaşayarak hem şükür sebeplerini arayarak oldugu gibi devam ettim.

Şu anda 41 yaşındayım. 40 yaşımın sonlarına dogru kendimden süphelenip birgun hamilelik testi yaptım. Pozitif cıktı. Sasırdım, doktora gittim orda da kandan pozitif. Eşim o kadar kanıksamış ki, içtigim tiroid hormonu hapları dengemi bozmustur, hamile değilimdir veya dış gebelik? dedi devamlı, ama ultrasonda keseyi de gördük şükür.

Şuan 20.haftamdayım. Başka bir riskli gebelik profesorunun takibindeyim. Bebeğim büyüdükce myomlar da büyüyor, 8 santimlik bir myoma başını yastık gibi dayamış görünüyor şu anda çocugum :) düşününce korku veriyor çünkü risklerini biliyorum. Ama Allahın birplanı bir takdiri gözüyle bakıyorum hamileliğime ve bebegimi cok seviyorum.12.haftada doktorumun yonlendirmesiyle kan verip Amerikaya dna testine yolladık. Panorama testin sonucu hepsinde negatif geldi şükür.

Doktorum ilk trimesterde zayıflayıp 65e düşseö de bebeğin tüm gelişimi normal diyor. Tek korkumuz bu myomlar. Kan testlerimi her 4.haftada veriyorum, tiroidimi de takip ediyor endokrinoloji. Vitaminlerim demir vs hepsi iyi görünüyor sadece kilo almıyorum. 5 aylık olacagız bu hafta fakat sadece 750 gram aldım. Doktorum diyetisyenle ilerliyor gibi saglıklı oldugumu kilonun onumuzdeki haftalardan sonra önem kazanacagını şu ankilo almamamın sorun olmadıgını söylüyor.

41 yaşında, önümüzdeki agustosta inşallah anne olacagım. Annem abimi 17 beni 20 yaşına girdiği hafta dogurmuş. 40 yaşında da myomlar nedeniyle rahmi alınmış bir kadın. Yani genetiğim bunlar. Şu anda torunlarıyla ilişkisi sanki 20 yasında genc bir anne gibi hala. O kadar enerjik, sevgi dolu. Demem o ki genc bir annesi olmanın tüm nimetleriyle büyüdüm ama ileri yaşta bir anne olacagım.

Bu başlık altında sayılan tüm riskler ve acabalar benim kafamda aylarca hatta yıllarca dönüp durdu. Ama şu an aklımı bulandırmamaya calısıyorum. Bana hamileliği tattıran Allah saglıkla büyütür inşallah bebeğimi. Bu satırları 40tan sonra hamilelik isteyen ama olmayan hemcinslerime umut vermek için yazdım.
Ne tatlı anlatmışsınız ... Allah'ım sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin. Bu kadar pozitif,sosyal ve spor dolu hayatın kalanı da bebeğinizle dinamik eğlenceli geçecektir.
 
Merhaba hanımlar bu konuda tecrübe ve görüşü olan paylaşırsa sevinrim 42 yaşındayım evladım var ama Allah bağışlarsa.ama ben nedense 1 tane daha olsun istiyorum çok içimden geliyor bu yaştan sonra risk mi bir bayan için.cocuk yetiştirmek kolay değil hem manevi hem maddi yükü var ayrıca çalışan bir bayanım ama çok yoğun değilim deneyim ve kıymetli fikrinizi paylaşırsanız sevinrim
Ya hep savunurdum artık 40 çok genç vs diye, bu konuya da yazmıştım sanırım ama insan başına gelmeden anlamıyormuş… yakınımız 40 yaşında hamile kaldı yeni, bebekte down şüphesi var. Elbette sapasağlam bir gebeliğiniz de olabilir ama risk de var tabi yaş dolasıyla. Kendi sağlık durumunuzu iyice gözden geçirin. Bazıları 40 yaşında 25 yaş sağlığındalar. Sağlıklı besleniyor musunuz, spor yapıyor musunuz, ruhsal sağlığınız yernde mi, risk farkörü hastalıklarınız var mı? Bunlara göz atmak lazım. Yoksa yaş sadece bir sayı🤍
 
Bu jenerasyonda zaten çoğu insan 30larında çocuk sahibi oluyor. Ha 35 ha 40 aradaki 5 yaş düşündüğünüz kadar önemli değil.
Ha 40 ha 45, o zaman ha 45 ha 50 diye mi gidecek bu?
Ben 40 yaş için, düz 40 için, bir şey demedim zaten. Konu sahibi unuttum şimdi, 42-43 yaşındaydı, hamile kaldı, doğurdu derken 45 olacak. Şimdi siz 60larında bir insanın yanında 15 yaşında çocuk görseniz çocuğu mu dersiniz torunu mu?
Gerçekten yazık çocuklara.
 
tıbbi olarak riskli grubuna alınıyor bildiğim kadarıyla. detaylı yapılıyor kontrolleri. yumurtalarınıza baktırıp sağlıkları hakkında bilgi edinebilirsiniz. ayrıca bu çok öznel. şahsen ben tercih etmezdim. Şu an yaşım 32, 35'ten sonra bana psikolojik olarak zor geliyor. Çocuk kendi sorumluluğunu alana kadar siz 50'li yaşları ortalayacaksınız. zor bir karar açıkçası.
Çocuk kendi sorumluluğununhangi yasta alır merak ettim de?
 
Back