Anladım ama 1 saat yemek yemedi diye çocuklar perişan olmaz ama gitmeden siz hazırlayıp yedirseydiniz madem. Dediğim gibi annenizin huyu suyu belli, sihirli değnek değmeyeceğine göre değişim beklmek yersiz olur.Yemek vardı dünden koymamış, büyük canlı dersteydi o kendisi halleder işini ama küçüğüde yedirmemiş yemekler vardı eline telefon vermiş ve çocuk halının üzerinde uyumuş, ekmeğimde vardı madem çok acıkmıştı bir çay koyup doyuruversin karnını hem kendisi yememiş, hemde çocuklara olan yemekleri de koymamış perişan olmuş dediğim bu yüzdendi
Yemek vardı dünden koymamış, büyük canlı dersteydi o kendisi halleder işini ama küçüğüde yedirmemiş yemekler vardı eline telefon vermiş ve çocuk halının üzerinde uyumuş, ekmeğimde vardı madem çok acıkmıştı bir çay koyup doyuruversin karnını hem kendisi yememiş, hemde çocuklara olan yemekleri de koymamış perişan olmuş dediğim bu yüzdendi
Uzun olmasın diye uzunn uzun yazmadım, ama her ayrıntıyı anlattım gittim, kendisinede dedim, erken kahvaltı yaptılar öğlen yemeği var dolapta, sende acıktıysan beraber yiyin, akşamın malzemelerini hazırladım dedim yeneğin menüsünü de söyledim, kendiside yardım edecek gibi haa tabiki dedi bende öyle söyleyince hiç değilse ben gelene kadar karınlarını doyururlar diye düşündüm, meyveye kadar çıkartıp koydum masanın üzerine hazırladım herşeylerini yoksa dediğiniz gibi eşime dahi bıraksam anlatıyorum yedimi yemedimi ne yiyecek aynı şekilde annemede söylemeden çıkmadımpeki bunu ona söylediniz mi
saat 1500 te bir eve gitsem henüz 4 yaşında olan çocuğu öğle yemeği yemediği aklıma gelmez
ama anneniz ben daha kahvaltı yapmadım diye trip atmış
o zaman ona "tamam, dolapta yemek var ısıt hem sen ye hem de X e yedir" demeniz gerekmiyor muydu
duygusalsınız ama beklentileriniz gerçekçi değil
yani annenizi tanıyorsunuz ama tanımasanız da çocuğa yemek yedirilecekse söylemeniz gerekir, kime bırakırsanız bırakın zira sizin önceden yedirmediğinizi bilemez
eşime bıraksam saat 15.00'te çocuğu ona da derim "öğlen yemek yedirmedim, sen ayarla" diye
Yok müşkül durumlar hariç hiç kimseden yardım almadım çok şükür anneme veya bir başkasına güvenerek asla çocuk yapmadım, kendiside biliyor ben pek birşey istemem ondan zira kardeşlerimede ben annelik yaptım aynı sizin anneniz gibi benim üstüme atmıştı 2 kardeşimi, şimdi sorsanızz kabul etmezler belki, şimdi bazı kişiler diyorki ne çok şey beklemişsin annenden yapsaydın kendin ama zaten yapılmışı bile yedirmemiş 8 ayda bir defa birşey istemişim ondada böyle olunca zoruma gitti sadece yoksa amacım asla doğurdum eşşek gibi bakacak mecbur vs. Demek değil işin aslı kimse kimseye bakmak mecburiyetinde değil ama her kız annesinden bekler işte, ama beklemiyorum bu saatten sonra sağolsunSeni çok iyi anlıyorum benim annemde eşimi bahane edip defolup evine gitmişti kızımın doğumunda ki birde dikişliydim
Onun bu davranışını asla afetmedin aslında çocukkende ilgili değilde bütün sorumluluğu ablamın üstüne atardı böyle kadınlar 4 çocuk doğurmamalı , zaten anneme dedim sen bizimle hiç doğru düzgün ilgilenmedim dedim , ona güverekte zaten çocuk doğurmadım
Kimseye çocuk konusundada güvenmeyin zaten
Bunlar ne biçim insan ya benim de kızım var daha çok küçük, ilerde darda zorda olsa nasıl kosacagimi şaşırırım...Merhabalar hanımlar size danışmak istediğim bir konu var lütfen dışarıdan bir göz olarak bana fikir verin
Şuan 33 haftalık hamileyim ilk doğumum aşırı zorlu oldu normaldi ama çok çektim annem doğumuma bile son anda gelmiş, başkasının çocuğu doğuruyor gibi evde öyle beklemiş, hiç umursamamış ben çok sonradan öğrendim çünkü devlette kimseyi almıyorlardı içeriye, sonrasında da hep kaçtı hiç ilgilenmedi gelmedide hiç...
İkinci doğumum diğerinden 6 sene sonra oldu onda belki değişmiştir diye düşündüm ama malesef daha beterlerini yaptı, son anda sezeryana döndü doğum, kimsem olmadığı için etrafımda refakatçim olarak durmasını istedim ama it gibi pişman oldum,odada ne benimle ne bebekle asla ilgilenmedi, sürekli elinde telefon birileriyle konuştu durdu, hastanede sıkılıyorum diyip sürekli birilerini çağırdı ve zaten 1 gün kaldığımız hastanede tüm gününü çağırdığı kişilerle hastanenin kantininde geçirdi,ben odada bebeğe hep tek baktım ve gecede hep uyudu asla bebeği kucağıma dahi vermedi hep kalkıp ben aldım kucağıma, 1 gün sonra taburcu olduk, eve geldik durup dururken kavga çıkardı eşin beni istemiyor öyle sezdim diyip ortalığı karıştırdı ve 1 günlük sezeryanlı iken beni öylece bırakıp gitti, 10 gün 15 gün boyuncada asla ne aradı ne de sordu ama asla kimsenin istememesi gibi bir durum söz konusu olmadı kimse ağzını bile açmadı ona ama onada birşeyler uydurdu kaçtı, onuda sineye çektim yapacak birşey yok dedim sustum.
Ve ikinci doğumumdan 4 sene sonra, yani Bu sene haziran ayında korunduğumuz halde sürpriz bir şekilde tekrar hamile olduğumu öğrendim ama kesinlikle annemi hiçbir işime dahil etmedim çünkü artık anladım istemiyor öz evladı yük geliyor, yine aynı şeyleri yaşatacak bana biliyorum az buçuk tahmin ediyorum yapacaklarını. sadece ve sadece 4 gün önce çok müşkülde kaldığım için aradım bir tek 8 ay boyunca 1 kere yani ve rica ettim nst kontrolüm var 2 aydır zaten pandemi var diye hastaneye gidemedim 1 saatliğine gelip bizim evde çocukların yanında durabilir misin, bırakacak kimse yok dedim oda çok zorda kaldığım için, normalde eşim bakıyor ben hastaneye gidiyorum ama o gün için izin alamadı,
annem de tamam sen beni sabah erkenden ara hatırlat ben uyuyor oluyorum genelde dedi, erken değil ama 11.30 gibi aradım ve 3 gibi gelseniz yeter 1 saate dönerim zaten dedim, geldi saat 3te suratı 5 karış, noldu dedim kahvaltı bile yapmadım aç geldim dedi, bende anne ben seni 11.30 aradım o zamandan bu zamana kaç saat geçti neden yapmadın dedim, uyuyorum ben diyor sürekli böyle öğleden sonraya kadar sürekli uyur herhangi birşey olduğunda kahvaltı yapmadım ben der ortaya düşer, insanlar senin kahvaltı yapmadığını nereden bilsin acaba?? Son günlerime geldim yürüyemiyorum bile ellerim ayaklarım şişti, hastaneden geldim ne çocuklara bakmış, ne yemek yapmış, nede bir çöpün ucundan tutmuş geldiğimde öylece oturuyordu, çocuklarım perişan olmuş, bana acıktık biz dedi ve o halimle yemek yapıp sofra kurdum ve elini dahi kımıldatmadı, kızım senin ayakta duracak halin yok şu çorbanıda ben yapayım bile demedi anlayacağınız, herkesin annesi böyle mi yaa bıktım artık asla bir annelik yapmıyor, ama yeğenleri var onların her işine koşar, saatlerce onlarla telefonda konuşur, temizliklerinden, yemeklerine herşeylerini yapar ama öz çocuklarına asla yapmıyor hep külfetiz iki kızı biz ona..
Kız kardeşimde geçen sene doğum yaptı o sancı çektiği andada, gün oturmasına gitmiş akşama kadar asla gelmedi, en son abla sanırım doğuruyorum hastaneye gidiyorum ben dedi, ve koşarak ben gittim yanına ve kız kardeşimin doğumunda ben bulundum onunlada ilgilenmedi malesef.
Ve şimdi 3. Doğumda eşim onu asla istemiyor tamamen soğudum annenden yüzünü dahi görmek istemiyorum, bir insan evlatlarını bu kadar hiçe sayarmı diyor, bu doğumda etrafımızda bulunmasın, gelmesin gitmesin diyor, işin aslı bende asla istemiyorum ama ortada şuan kavga, tartışma vs. De yok nasıl istenmediğini ve yaptıklarının merhametsizce şeyler olduğunu fark ettireceğim(işin aslı daha önce çok seferde kavga çıkarmadan dile getirdim ama asla oralıklı olmuyor) çok soğudum gerçekten bu anlattığım daha devede kulak anlatsam aşırı uzun olur kimse okumaz, sizin anneniz böyle birisi olsa napardınız??
(not olarak her kız gibi bende annemi yanımda istedim sadece, başka hiçbir çıkar menfaat beklemiyorum,yardımı da yok zatende, manende hiçbir şekilde yanımda olmuyor)
Yemek olmasa bile basit bir şeyler yapıp yedirebilirdi insan torunlarını ac birakir mı?bakalım daha neler nornallestirilecek bu sitedeYok müşkül durumlar hariç hiç kimseden yardım almadım çok şükür anneme veya bir başkasına güvenerek asla çocuk yapmadım, kendiside biliyor ben pek birşey istemem ondan zira kardeşlerimede ben annelik yaptım aynı sizin anneniz gibi benim üstüme atmıştı 2 kardeşimi, şimdi sorsanızz kabul etmezler belki, şimdi bazı kişiler diyorki ne çok şey beklemişsin annenden yapsaydın kendin ama zaten yapılmışı bile yedirmemiş 8 ayda bir defa birşey istemişim ondada böyle olunca zoruma gitti sadece yoksa amacım asla doğurdum eşşek gibi bakacak mecbur vs. Demek değil işin aslı kimse kimseye bakmak mecburiyetinde değil ama her kız annesinden bekler işte, ama beklemiyorum bu saatten sonra sağolsun
Haklısınız ama işte zaten normalde ilgilenmeyen birinden beklemişsinzi sorun orda. 40 yılda bir işi düştü az yardımım dokunsun diye düşünmemiştir anneniz, aksine hiç dertleri bitmiyor ben daha kahvaltımı bile yapmadan geldim buraya diye düşünmüş olma ihtimali yüksek.Yok müşkül durumlar hariç hiç kimseden yardım almadım çok şükür anneme veya bir başkasına güvenerek asla çocuk yapmadım, kendiside biliyor ben pek birşey istemem ondan zira kardeşlerimede ben annelik yaptım aynı sizin anneniz gibi benim üstüme atmıştı 2 kardeşimi, şimdi sorsanızz kabul etmezler belki, şimdi bazı kişiler diyorki ne çok şey beklemişsin annenden yapsaydın kendin ama zaten yapılmışı bile yedirmemiş 8 ayda bir defa birşey istemişim ondada böyle olunca zoruma gitti sadece yoksa amacım asla doğurdum eşşek gibi bakacak mecbur vs. Demek değil işin aslı kimse kimseye bakmak mecburiyetinde değil ama her kız annesinden bekler işte, ama beklemiyorum bu saatten sonra sağolsun
Aynı anneden bende de var, yeğen sevgisine kadar aynı hatta, bana hayatına kuzucuğum dememiştir olrın telefonlarını öyle açar kendinden geçer kuzucuğum derken., ne çektiğini iyi biliyorum, çağırma anneni,sadece ara şu gün doğum var de, bir de gideceğin gün ara ben doğuma gidiyorum dua et de, geleyim mi diye sormaz ama sorarsa sen nasıl istersen de geç. İster gelsin ister gelmesin. Ben bütün beklentimi kestim annemden 1.5 yıldır mecburiyet halleri dışında aramıyorum bile, böyle daha huzurlu oluyor insan emin olMerhabalar hanımlar size danışmak istediğim bir konu var lütfen dışarıdan bir göz olarak bana fikir verin
Şuan 33 haftalık hamileyim ilk doğumum aşırı zorlu oldu normaldi ama çok çektim annem doğumuma bile son anda gelmiş, başkasının çocuğu doğuruyor gibi evde öyle beklemiş, hiç umursamamış ben çok sonradan öğrendim çünkü devlette kimseyi almıyorlardı içeriye, sonrasında da hep kaçtı hiç ilgilenmedi gelmedide hiç...
İkinci doğumum diğerinden 6 sene sonra oldu onda belki değişmiştir diye düşündüm ama malesef daha beterlerini yaptı, son anda sezeryana döndü doğum, kimsem olmadığı için etrafımda refakatçim olarak durmasını istedim ama it gibi pişman oldum,odada ne benimle ne bebekle asla ilgilenmedi, sürekli elinde telefon birileriyle konuştu durdu, hastanede sıkılıyorum diyip sürekli birilerini çağırdı ve zaten 1 gün kaldığımız hastanede tüm gününü çağırdığı kişilerle hastanenin kantininde geçirdi,ben odada bebeğe hep tek baktım ve gecede hep uyudu asla bebeği kucağıma dahi vermedi hep kalkıp ben aldım kucağıma, 1 gün sonra taburcu olduk, eve geldik durup dururken kavga çıkardı eşin beni istemiyor öyle sezdim diyip ortalığı karıştırdı ve 1 günlük sezeryanlı iken beni öylece bırakıp gitti, 10 gün 15 gün boyuncada asla ne aradı ne de sordu ama asla kimsenin istememesi gibi bir durum söz konusu olmadı kimse ağzını bile açmadı ona ama onada birşeyler uydurdu kaçtı, onuda sineye çektim yapacak birşey yok dedim sustum.
Ve ikinci doğumumdan 4 sene sonra, yani Bu sene haziran ayında korunduğumuz halde sürpriz bir şekilde tekrar hamile olduğumu öğrendim ama kesinlikle annemi hiçbir işime dahil etmedim çünkü artık anladım istemiyor öz evladı yük geliyor, yine aynı şeyleri yaşatacak bana biliyorum az buçuk tahmin ediyorum yapacaklarını. sadece ve sadece 4 gün önce çok müşkülde kaldığım için aradım bir tek 8 ay boyunca 1 kere yani ve rica ettim nst kontrolüm var 2 aydır zaten pandemi var diye hastaneye gidemedim 1 saatliğine gelip bizim evde çocukların yanında durabilir misin, bırakacak kimse yok dedim oda çok zorda kaldığım için, normalde eşim bakıyor ben hastaneye gidiyorum ama o gün için izin alamadı,
annem de tamam sen beni sabah erkenden ara hatırlat ben uyuyor oluyorum genelde dedi, erken değil ama 11.30 gibi aradım ve 3 gibi gelseniz yeter 1 saate dönerim zaten dedim, geldi saat 3te suratı 5 karış, noldu dedim kahvaltı bile yapmadım aç geldim dedi, bende anne ben seni 11.30 aradım o zamandan bu zamana kaç saat geçti neden yapmadın dedim, uyuyorum ben diyor sürekli böyle öğleden sonraya kadar sürekli uyur herhangi birşey olduğunda kahvaltı yapmadım ben der ortaya düşer, insanlar senin kahvaltı yapmadığını nereden bilsin acaba?? Son günlerime geldim yürüyemiyorum bile ellerim ayaklarım şişti, hastaneden geldim ne çocuklara bakmış, ne yemek yapmış, nede bir çöpün ucundan tutmuş geldiğimde öylece oturuyordu, çocuklarım perişan olmuş, bana acıktık biz dedi ve o halimle yemek yapıp sofra kurdum ve elini dahi kımıldatmadı, kızım senin ayakta duracak halin yok şu çorbanıda ben yapayım bile demedi anlayacağınız, herkesin annesi böyle mi yaa bıktım artık asla bir annelik yapmıyor, ama yeğenleri var onların her işine koşar, saatlerce onlarla telefonda konuşur, temizliklerinden, yemeklerine herşeylerini yapar ama öz çocuklarına asla yapmıyor hep külfetiz iki kızı biz ona..
Kız kardeşimde geçen sene doğum yaptı o sancı çektiği andada, gün oturmasına gitmiş akşama kadar asla gelmedi, en son abla sanırım doğuruyorum hastaneye gidiyorum ben dedi, ve koşarak ben gittim yanına ve kız kardeşimin doğumunda ben bulundum onunlada ilgilenmedi malesef.
Ve şimdi 3. Doğumda eşim onu asla istemiyor tamamen soğudum annenden yüzünü dahi görmek istemiyorum, bir insan evlatlarını bu kadar hiçe sayarmı diyor, bu doğumda etrafımızda bulunmasın, gelmesin gitmesin diyor, işin aslı bende asla istemiyorum ama ortada şuan kavga, tartışma vs. De yok nasıl istenmediğini ve yaptıklarının merhametsizce şeyler olduğunu fark ettireceğim(işin aslı daha önce çok seferde kavga çıkarmadan dile getirdim ama asla oralıklı olmuyor) çok soğudum gerçekten bu anlattığım daha devede kulak anlatsam aşırı uzun olur kimse okumaz, sizin anneniz böyle birisi olsa napardınız??
(not olarak her kız gibi bende annemi yanımda istedim sadece, başka hiçbir çıkar menfaat beklemiyorum,yardımı da yok zatende, manende hiçbir şekilde yanımda olmuyor)
Eşimde sizin gibi düşünüyor normal davranışları yok diyor, malesef bende öyle düşünmeye başladımSahsen annenizin biraz ailesinden kopmuş vaziyette gördüm. Psikolojisi nasil? Cok uyuyor ve kendi yemegini dahi ihmal ediyor (kahvalti yapmadigini var sayiyorum). Sorumlukuktan kaciyor gibi
Bende aynen bu şekil yapacağım, daha bünyemde psikolojimde kaldırmıyor en iyisi uzak kalmak, bende sizi çok iyi anlıyorum Allah sizede güç ve sabır versin asla laftan sözden halden anlamıyorlarAynı anneden bende de var, yeğen sevgisine kadar aynı hatta, bana hayatına kuzucuğum dememiştir olrın telefonlarını öyle açar kendinden geçer kuzucuğum derken., ne çektiğini iyi biliyorum, çağırma anneni,sadece ara şu gün doğum var de, bir de gideceğin gün ara ben doğuma gidiyorum dua et de, geleyim mi diye sormaz ama sorarsa sen nasıl istersen de geç. İster gelsin ister gelmesin. Ben bütün beklentimi kestim annemden 1.5 yıldır mecburiyet halleri dışında aramıyorum bile, böyle daha huzurlu oluyor insan emin ol
İşte insan çocukken farkedemiyor ama bize çocukkende aynıydı dün kızlardeşim biz okula giderken hiçbirşey kalkıp hazırlamazdı dimi abla dedi, evet düşünüyorum malesef yapmıyordu kendimiz hazırlayıp yiyip gidiyorduk ama söyleyincede kavga çıkartıyor anında yorulduk artık, zoruma giden bu zaten komşum bazen kızını bırakır ben o çocuğu yedirmeden hayatta bırakmam ilgilenirim yani ben mi aşırı fazla beklentideyim bu durum bana normal gelmiyorNasil bir tembellikmis bu kendi aksama kadar aç, kucucuk cocuk halinin ustunde uyuyacak kadar.
Depresyonda falan mi yani insan yabanci birinin cocugu olsa alir doyurur yatirir
Çok teşekkür ederim Allah razı olsunAy üzülme canım ya.
Çagırma da, gelmesin de.
Güzel güzel yap doğumunu al evladını kucagına.
O anın tadını çıkar.
Niye bunları düşünüp demoralize ediyorsun kendini ?
Demekki 1 saat için bile çağırmamam lazım onuda anladım,Allahım bana güç kuvvet versinde ben başka birşey istemiyorum,beni doğurandan bile birşey istemem külfet geliyorsa istememek daha hayırlı sanırımSiz demeseniz bile annenizin çocuklara açmısınız diye sorması gerekirdi. Kaç yaşına gelmiş kadın tecrübeyi geçtim torun yahu bu. Benim annem bizden çok sever torunlarınıhem tecrübesi hemde aşırı sevgisinden dolayı benim bir şeyi tembihlememe gerek kalmaz. Çocuk halının üzerinde uyuyakalmış diyorsunuz. Vicdansız sanırım anneniz biraz. Kaldırmak aklıma gelmemiş mi kim ne derse desin normal değil annenizin umursamazlığı.
Bana sevmediğim insan bile emanet edilse emanet diye gözünün içine bakarım.