- 29 Nisan 2013
- 16.168
- 30.996
Psikolojik destek almalısın. Elbet her ayrılık bir travma yaşatıyor. Evden kedi gitse insan üzülüyor. Yarim kalmış gibi hissetmek, gelecek kaygisi, düzenin bozulması... bunların hepsini yaşadım.Bakın ya ben derdimi tam anlatamadım ya da anlamakta zorluk yaşıyorsunuz. Benim derdim para değil. Maddi durumum iyi şükür. Zaten farkettiyseniz yazmışım oraya benim kendi üstüme dairem çalışmak istediğim zaman aileden kalan bir giyim mağazam zaten var. Burda mevzu hiç bir zaman para olmadı. Ben burda psikolojik olarak nasıl atlattınız diye sordum. Çünkü bunun çocuklarla çok ta bir ilgisi yok.
Yaralarının iyileşmesi için zaman gerekiyor. Bu zaman herkese göre değişiyor. Kiminde 1 ay, kiminde birkaç yıl. Bu sure biraz da sana bağlı. Biraz da evlilik süresi uzun olanlarda bu süre biraz daha uzun olabiliyor. Yine de hersey senin elinde.
Ben kendime bir düzen kurdum önce. Oglumu da alarak ondan farklı bir şehirde yeni bir düzen kurdum, yeni bir işe başladım. Ondan farklı bir yerde olmak toparlanmak için daha iyi geldi bana. Onunla ortak hiç kimseyle görüşmedim. Kitap okudum bol bol. Acımı içime atmadım, ağladığım da oldu. Tatile gittim oğlumla. Kendimi işime verdim. Öyle böyle derken bir bakıyorsun artık acıtmıyor. Diyeceğim o ki zamana bırakmalısın ama sen de toparlanmak için çaba sarfetmelisin, acını da yaşa ama kendini de salma sakın.