+++
O konuyu okudum ben de şimdi.Adamda hem şiddet/hakaret hem de aldatma var.Neyini affediyorsunuz konu sahibi ? Maddi olarak çok zorlanacaksanız,çocuk doğsun bir süre kalın sonra bir iş bulup bırakın bu adamı.Yazık o çocuğa.
Eşim bu ara alkole düşmüştü zaten aile olarak genelde alkol alan insanlar ama bu ara sarhoş olmayı huy edinmişti orda da alkole yenik düştüğünü düşünüyorum birazda. Evet telefonunda kadınlarla fotograflarını gordum
eşimin anne bağımlılığı. Arkadaşlar eşimin yanından 5 dakika ayrılsam kayınvalidem oğlunu doldurup üzerime gönderiyor. Evin içinde ben yokmusum gibi davranıyorlar kimse benimle konuşup muhabbet etmiyor.
Çok sakin olan eşim 3 kere boğazıma oturarak beni öldürmekle tehdir etti kapımda köpek bile olamazsın gibi çok ağır hakaretler ediyorlar
ufacık bi tartışmamızda eşim kolumdan tutup küfür ederek evden kovuyor. En son dün gece de akşam annesi babası ve eşimin balkonda aileme ve bana ettikleri hakaretleri duyunca sinir krizi geçirdim.
Şimdi ben boşanmak istiyorum sizce eşim pişman olursa gelirse affedeyim mi bi şans daha vereyim mi yoksa cocugum falan olmadan bu konuyu burda bitireyim mi ne olur yardım edin
Öyle değil ben yaşadıklarımın hiçbirini aileme anlatmamıstim bu zamana kadar üzülmesinler diye zaten Babam olanları duyar duymaz sorgusuz sualsiz geldi aldı beni o evden o da şimdi asla gitmemi istemiyor
gerçekten büyük hata !!!Sizin eşinizin ne olduğu gayet belliymiş.
Siz ona hep şans vermişsiniz. Ödülü de şiddet ve aldatılmak olmuş.
Ne diyelim.
Affedin.
Bu parayla yatan adamlar genelde sk sk yaparlarmis bunu artk onlara normal dogal biseymis gbi geliyo yani.muhtemelen ilk degildr bu yaptgi.hamilelikte ogrenmen ekstra uzucu olmus allah sabir versin allah yardmcn olsun kardesm sana ne diyeym bilemedmNerden nasıl başlanır bilmiyorum. 3 senedir birlikteyiz 14 aydır evliyiz. Evliligimin ilk 3 ayı kayınvalide faktöründen dolayı çok sancılı geçti ama aile olarak o kötü günleri atlatıp kendimize herkesin gıptayla baktığı kusursuz denecek kadar güzel olan bir hayat kurmuştuk. Birbirimizi her zaman dinler, sorunlarımızı konuşur, incitmeden anlardık birbirimizi. Eşim ankara içindeyken bensiz hiçbir yere gitmez evinden işine işinden evine gelirdi. 1 buçuk ay önce hamile olduğunu öğrendim buna çok sevinirken 15 gün önce de eşimin yurt dısındayken benim hamile oldugumu bile bile bu işi parayla yapan kadınlarla birlikte olduğunu öğrendim. Dünyam yıkıldı resmen sorunlu mutsuz bir evliliğimiz olmasaydı bu kadar uzulmezdim belki de. Yediremedim kaldıramadım kadınlığıma ve gururuma yapılmış çok büyük bir saygısızlık bu. Esim cok ağladı cok yalvardı gunlerce benimle birlikte goz yaşı döktü çok pisman sözde o da herseyden önce kendi karakterine saygısızlık yaptığını düşünüyor. Abileri yengeleri hiç kimse inanmadı inanamadı onun gibi bir adamın bunu yapmış olması herkesi çok yaraladı. Ailemin maddi durumu kötü olduğu için onlara haber bile veremedim. Karnımdaki bebekle ne yapacagımı bilmedigim icin evi terk etmedim. Belki de bu kadar güzel giden bir evliliğe bir şans daha vermek istedim bilmiyorum. Önceden aldatmak deyince bile canım yanardı asla kabullenemem derdim ama şimdi onu affettigim icin kendimden de utanıyorum. Şu an araya çok büyük bir mesafe koydum ona gerçekten yeniden guvenmeden(ki bu çok uzun bir süreç) onunla aynı masaya bile oturmak istemem. Kendi gururumu evladım için hiçe saydım umarım değer. Umarım ben gerçekten bu kararla hayatımın hatasını yapmış olmam.
Çok sakin olan eşim 3 kere boğazıma oturarak beni öldürmekle tehdir etti kapımda köpek bile olamazsın gibi çok ağır hakaretler ediyorlar kayınvalidem evde yyattığımı kalktığımı her şeyi annemlere gittiğinde anlatıyor ufacık bi tartışmamızda eşim kolumdan tutup küfür ederek evden kovuyor. En son dün gece de akşam annesi babası ve eşimin balkonda aileme ve bana ettikleri hakaretleri duyunca sinir krizi geçirdim bunca yaşadığım olayın hiç birini aileme anlatmamıştım ama artık kalamayacağımı anlayıp babamları arayıp beni almalarını söyledim Babam arayı düzeltelim diye konuşmaya calıştıgında kayinvalidemin ben hic bir şey söylemedim diye ettiği yeminleri duyunca da daha fazla kalmak istemedim. Şimdi ben boşanmak istiyorum sizce eşim pişman olursa gelirse affedeyim mi bi şans daha vereyim mi yoksa cocugum falan olmadan bu konuyu burda bitireyim mi ne olur yardım edin
Önceki konunuzdan aldım. Evet keşke çocuk olmadan orada bitirseymişsiniz. Bazı şeyler geliyorum demez..
boyu posu devrilsin inşallah, ne yazacağımı bilemedim inanın. Allah yüreğinize ferahlık versin.Günlerdir aglamaktan perişan oldum en kotusu de yanımda hiç kimsenin olmayışı hıckırıklarla ağlayarak yazıyorum bu mesajları ben. Ama bebegim için ayakta durmak zorundayim
Çok üzüldüm sizin için. Eşinizin önceki vukuatlarını da okuyunca aslında sizi haketmediği o günlerden belliymiş. Allah bebeğinize ve size sağlık versin. Eşinize söyleyecek bir şey bulamıyorum. Ben eşimin evlenmeden çok çok önce daha 18 yaşında böyle bir şey yaşadığını öğrenip yıkılmıştım, zor toparlamıştım kendimi. İğrenç bir şey. Affettiyseniz düşünmemeye çalışın. İnşallah tekrarlamaz bu durumu.23 yaşında ve 3 aylık evli bir bayanım 15 aylık bir sürecin ardından evlenmeye karar verdik yalnız eşimin evi henüz inşaat olduğu için 4 ay kadar ailesiyle birlikte oturmayı teklif etti bende sakınca görmediğim için ailemin tepkilerine rağmen kabul ettim ve sanırım şu an bu hatam yüzünden evliligim bitmek üzere. Bircogunuzunda anladığı gibi kayınvalide faktörü ve eşimin anne bağımlılığı. Arkadaşlar eşimin yanından 5 dakika ayrılsam kayınvalidem oğlunu doldurup üzerime gönderiyor. Evin içinde ben yokmusum gibi davranıyorlar kimse benimle konuşup muhabbet etmiyor eşim is seyahatine gittiği zaman izin alıp annemlerde kalıyorum 2 gece onda da kayınvalidem telefon tacizleriyle devamlı oğlunu arayıp şikayet ederek orda kalmamı engelliyor. Çok sakin olan eşim 3 kere boğazıma oturarak beni öldürmekle tehdir etti kapımda köpek bile olamazsın gibi çok ağır hakaretler ediyorlar kayınvalidem evde yyattığımı kalktığımı her şeyi annemlere gittiğinde anlatıyor ufacık bi tartışmamızda eşim kolumdan tutup küfür ederek evden kovuyor. En son dün gece de akşam annesi babası ve eşimin balkonda aileme ve bana ettikleri hakaretleri duyunca sinir krizi geçirdim bunca yaşadığım olayın hiç birini aileme anlatmamıştım ama artık kalamayacağımı anlayıp babamları arayıp beni almalarını söyledim Babam arayı düzeltelim diye konuşmaya calıştıgında kayinvalidemin ben hic bir şey söylemedim diye ettiği yeminleri duyunca da daha fazla kalmak istemedim. Şimdi ben boşanmak istiyorum sizce eşim pişman olursa gelirse affedeyim mi bi şans daha vereyim mi yoksa cocugum falan olmadan bu konuyu burda bitireyim mi ne olur yardım edin
Eşimin abisi de avukat. O da kesinlikle dava açmam gerektiğini ve bebeğim ve kendim için bütün hayat şartlarını sağlamakta mecbur olduğunu söylüyor. Ama ben yine de böyle bir adamı eğer affetmeyip boşanacaksam onun parasının değersiz olduğu bi hayat kurmak isterim
Nerden nasıl başlanır bilmiyorum. 3 senedir birlikteyiz 14 aydır evliyiz. Evliligimin ilk 3 ayı kayınvalide faktöründen dolayı çok sancılı geçti ama aile olarak o kötü günleri atlatıp kendimize herkesin gıptayla baktığı kusursuz denecek kadar güzel olan bir hayat kurmuştuk. Birbirimizi her zaman dinler, sorunlarımızı konuşur, incitmeden anlardık birbirimizi. Eşim ankara içindeyken bensiz hiçbir yere gitmez evinden işine işinden evine gelirdi. 1 buçuk ay önce hamile olduğunu öğrendim buna çok sevinirken 15 gün önce de eşimin yurt dısındayken benim hamile oldugumu bile bile bu işi parayla yapan kadınlarla birlikte olduğunu öğrendim. Dünyam yıkıldı resmen sorunlu mutsuz bir evliliğimiz olmasaydı bu kadar uzulmezdim belki de. Yediremedim kaldıramadım kadınlığıma ve gururuma yapılmış çok büyük bir saygısızlık bu. Esim cok ağladı cok yalvardı gunlerce benimle birlikte goz yaşı döktü çok pisman sözde o da herseyden önce kendi karakterine saygısızlık yaptığını düşünüyor. Abileri yengeleri hiç kimse inanmadı inanamadı onun gibi bir adamın bunu yapmış olması herkesi çok yaraladı. Ailemin maddi durumu kötü olduğu için onlara haber bile veremedim. Karnımdaki bebekle ne yapacagımı bilmedigim icin evi terk etmedim. Belki de bu kadar güzel giden bir evliliğe bir şans daha vermek istedim bilmiyorum. Önceden aldatmak deyince bile canım yanardı asla kabullenemem derdim ama şimdi onu affettigim icin kendimden de utanıyorum. Şu an araya çok büyük bir mesafe koydum ona gerçekten yeniden guvenmeden(ki bu çok uzun bir süreç) onunla aynı masaya bile oturmak istemem. Kendi gururumu evladım için hiçe saydım umarım değer. Umarım ben gerçekten bu kararla hayatımın hatasını yapmış olmam.