kızlar mutlu olamıyorum artık çok güçsüz yalnız yorgun hissediyorum kendimi,erkek arkadaşıma duyduğum aşktan şüphe ediyorum artık mesela
çocukluğum çok zor geçti 2 kardeşiz erkek kardeşim doğdu ben 7 yaşındayken o günden sonra hayatım değişti...mesela kardeşimle kavga ettik bi gün o ağladı ablama vurcam diye hayır dedim babam elimi tuttu benim ona vur dedi
okul dışında sokağa çıkamadm kızım ben bişi olurmuş evde bi kez bile istediğim kanal açılmadı çünkü erkek kardeşim vardı o erkekti o küçüktü bende sanki kocaman kızdım yaa..
ona 2 bisiklet alındı bana 0 ben kızım insanlar bakar
ona pc alındı bana hayır o çocuktu çünkü şuanki pcmi işe girip kendim aldım neyse o sorun değilde
hiçbir okul gezisi pikniğine gönderilmedim evde kitap okumak için ölürdüm lise zamanı ama babam kızardı yokkkk ders çalış diye okula gittiğim saatler cennet gibiydi insanların arasındaydım kaprisli kardeşimle onun yalakası babam yoktu böle yazdığıma tepki alcağım ama evet içimden bu geçiyor
üniyi kazandığımda hayatım değişti ailemle aynı şehirde üni kazanmama rağmen zamanla sesim çıkmaya başladı babamla eski günleri tartıştım özür bile diledi benden ama çok yorgumun ben çok mutsuzum hiçbişey beni mutlu etmiyo yalnızım... babam onu kucağına alıp severken benlede sohbet etse isterdim ama olmadı şimdi babam istiyor ama ben istemiyorum onla konuşmak selam vermek yeter ne paylaşcam ki artık onla
mesela ben ilkoluldayken maddi durumumuz çok kötüydü simit alcak kadar bile harçlığım olmadı..babam kardeşime para verirdi bi kez bende istedim okulda bişey alırım diye kıskanç diye bağırdı bana
şimdi ona ben kıskanç değilim sen ayrımcı ve bencildin bende çok büyük yaralar açtın yaşladığında bakmam sana oğlun baksın diyorum haklısın kızım cahildim sen affet diyor
yılların yorgunluğu var üstümde heryerde en sessiz en çekingen benim..babamdan hiç dayak yemedim ama keşke dövseydide bu kadar ezmeseydi bu kadar spğutmasaydı beni hayattan..
anneme soruyor öylemiydm ya o kadar mı diyor annemde daha fazlası beni bile soğuttun hayattan çenenle diyor..annem yanımdaydı ama yetmedi babamın beni ezmesine çare olamadı
çocukluğum çok zor geçti 2 kardeşiz erkek kardeşim doğdu ben 7 yaşındayken o günden sonra hayatım değişti...mesela kardeşimle kavga ettik bi gün o ağladı ablama vurcam diye hayır dedim babam elimi tuttu benim ona vur dedi
okul dışında sokağa çıkamadm kızım ben bişi olurmuş evde bi kez bile istediğim kanal açılmadı çünkü erkek kardeşim vardı o erkekti o küçüktü bende sanki kocaman kızdım yaa..
ona 2 bisiklet alındı bana 0 ben kızım insanlar bakar
ona pc alındı bana hayır o çocuktu çünkü şuanki pcmi işe girip kendim aldım neyse o sorun değilde
hiçbir okul gezisi pikniğine gönderilmedim evde kitap okumak için ölürdüm lise zamanı ama babam kızardı yokkkk ders çalış diye
okula gittiğim saatler cennet gibiydi insanların arasındaydım kaprisli kardeşimle onun yalakası babam yoktu böle yazdığıma tepki alcağım ama evet içimden bu geçiyorüniyi kazandığımda hayatım değişti ailemle aynı şehirde üni kazanmama rağmen zamanla sesim çıkmaya başladı babamla eski günleri tartıştım özür bile diledi benden ama çok yorgumun ben çok mutsuzum hiçbişey beni mutlu etmiyo yalnızım... babam onu kucağına alıp severken benlede sohbet etse isterdim ama olmadı şimdi babam istiyor ama ben istemiyorum onla konuşmak selam vermek yeter ne paylaşcam ki artık onla
mesela ben ilkoluldayken maddi durumumuz çok kötüydü simit alcak kadar bile harçlığım olmadı..babam kardeşime para verirdi bi kez bende istedim okulda bişey alırım diye kıskanç diye bağırdı bana
şimdi ona ben kıskanç değilim sen ayrımcı ve bencildin bende çok büyük yaralar açtın yaşladığında bakmam sana oğlun baksın diyorum haklısın kızım cahildim sen affet diyor
yılların yorgunluğu var üstümde heryerde en sessiz en çekingen benim..babamdan hiç dayak yemedim ama keşke dövseydide bu kadar ezmeseydi bu kadar spğutmasaydı beni hayattan..
anneme soruyor öylemiydm ya o kadar mı diyor annemde daha fazlası beni bile soğuttun hayattan çenenle diyor..annem yanımdaydı ama yetmedi babamın beni ezmesine çare olamadı
Son düzenleme:
