- 27 Şubat 2023
- 569
- 552
Biz de hep temizlik konusunda tartışıyoruz. Başka bir problem yok. Eğitim farkı, yaşantı farkı hiçbirini sorun etmiyorum ama temizlik konusunda o kendini kaybedince ben de cinnet geçiriyorum.
Biz de hep temizlik konusunda tartışıyoruz. Başka bir problem yok. Eğitim farkı, yaşantı farkı hiçbirini sorun etmiyorum ama temizlik konusunda o kendini kaybedince ben de cinnet geçiriyorum.Hakkinda fikrinin olmadigi hic bir konu yoktu. Ev hanimi, 3 cocuk buyutmus anne, psikolog, kadin dogum uzmani, cocuk hastaliklari uzmani vb gibi davraniyordu. En son 7 aylik bebegi sisme havuzun icinde gunes gorsun diye temmuz ayinin ortasinda saat 14.00te gunesin ortasina neden koymamasi gerektigini anlatirken cinnet gecirmek uzereydim. Oyle egitimsiz bi adamda degil ustelik. Hayatin olagan akisi icinde yapilmasi/yapılmaması gereken seyleri surekli anlatmaktan bikmistim acikcasi. Ha bide maddi sorunlarda tetikliyor tartışmaları.
Biz de hep temizlik konusunda tartışıyoruz. Başka bir problem yok. Eğitim farkı, yaşantı farkı hiçbirini sorun etmiyorum ama temizlik konusunda o kendini kaybedince ben de cinnet geçiriyorum.Bebeklerim 10 aylık boşanmayı düşünmüyorum şimdilik bebekler çok küçük OKB olduğunu düşünüyorum umarım ilerde değişir yoksa ben de dayanamayacağım
Diğer konular dediğiniz "adamın " eşine ve kızına uyguladığı şiddet yalnız. Nasil herkeste var diye geciştirebilirsiniz bunları?Bence sizi üzen şey sizden habersiz kendi ailesine para göndermesi ve sizin ailenize istediğiniz gibi davranmaması. Bence bunlar aşılamayacak sorunlar değil. Bunca yıl evliliğine emek vermişsiniz.
Çözüm olarak güzel bir şekilde kartınızı alablirsiniz orun olacağını sanmıyorum, diğer konularda da emin olun herkeste anı sorunlar var. Emin olun boşanmak çözüm değil bu sorunlarınızdan. İnşallah en kısa sürede eşiniz istediğiniz yönde düzelir evliliğiniz sapasağlam olur.
Yok bu arada.konularda da emin olun herkeste anı sorunlar var.
Bence sizi üzen şey sizden habersiz kendi ailesine para göndermesi ve sizin ailenize istediğiniz gibi davranmaması. Bence bunlar aşılamayacak sorunlar değil. Bunca yıl evliliğine emek vermişsiniz.
Çözüm olarak güzel bir şekilde kartınızı alablirsiniz orun olacağını sanmıyorum, diğer konularda da emin olun herkeste anı sorunlar var. Emin olun boşanmak çözüm değil bu sorunlarınızdan. İnşallah en kısa sürede eşiniz istediğiniz yönde düzelir evliliğiniz sapasağlam olur.
Herkeste ayni sorunlar var derken? Benim esim anne babama saygisizlik etmiyor beni cocuklarimizi dovmuyor. Herkes derken kim?Bence sizi üzen şey sizden habersiz kendi ailesine para göndermesi ve sizin ailenize istediğiniz gibi davranmaması. Bence bunlar aşılamayacak sorunlar değil. Bunca yıl evliliğine emek vermişsiniz.
Çözüm olarak güzel bir şekilde kartınızı alablirsiniz orun olacağını sanmıyorum, diğer konularda da emin olun herkeste anı sorunlar var. Emin olun boşanmak çözüm değil bu sorunlarınızdan. İnşallah en kısa sürede eşiniz istediğiniz yönde düzelir evliliğiniz sapasağlam olur.
Yorumlarınız için hepinize teşekkür ediyorum.Ben o kadar sindirlmişim ki, yaşadığım ve kızıma yaşatılan şeylerin korkunçlığunu farketsem de sonuca ulaşılacak hamleleri yapmamışım.Onu bile beceremeyecek hale gelmişim. Yukarıda da yazdığım gibi.Biz aynı işyerinde çalışyoruz ve eşim dışarıya karşı gerek karakteri gerekse de iş hayatında hep övgüler alır.Herkes tarafından çok sevilir ve saygı görür.Ayrıca kurumun da amiri ve aile hayatımızı da herkese kusursuz olarak gösterir. Kızımız çok başarılı ve Türkiye'nin en iyi okullarından birinde tam burslu okuyor. Oğlumsa tam bir sevgi pıtırı.Belki beni dışarıya karşı kusursuz gösterilen aile etiketi ve aynı işyerinde çalışmam etkiledi.Çocuklarımın arkasına sığınacak değilim bilakis kızım beni kendime getirdi.Maddi olarak da çok şükür kendimize yetecek kadar kazanıyorum.Benim de pozisyonum gayet iyi.Daha önceki boşanma çabamda eşimin anlaşmalıya yanaşmaması ve beni cezalandırmak için ücretsiz izin dilekçesi vererek oğlumu alması, 6 ay sonra polis zoru ile oğlumu alacağıma ilişkin tehditleri, buna karşın özürleri, ağlaması ve benim de belki düzelir şeklindeki beklentim beni bu duruma getirdi maalesef. İyi ki bu konuyu açtım ve sayenizde bir daha kırılmamak üzere cesaretimi kazandım. Artık açılmamak üzere bu defteri kapattım.Beni kendime getiren yorumlarınız için hepinize teşekkür ediyorum.
Anne baba korktuğu için bu oğullarına baglanmislar.Evde yemek temizlik yapmasi güzel hala şiddet devam ediyormu ?Merhaba. Bu siteyi uzun süredir takip ediyorum ama bugün bir nebze iç dökmek ve dışardan bakan gözlerden fikir almak için konu açmak için üye oldum. Sanırım uzun olacak sabrınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
42 yaşındayım ve üniversiteden sınıf arkadaşımla 6 yıllık sevgililik dönemi sonrası evlendik ve şu an 16 yıllık evliyiz.Sevgilik dönemimizde eşim beni her an prensesler gibi hissettirdi, güven verdi ve ayaklarımı yerden kesti diyebilirim.Ailem, eşim konusunda (özellikle eşimin ailesi ile ilgili) tereddütlü olsalar da ben istediğim için evliliğe onay verdiler. Ailelerimizden herhangi bir maddi destek görmeden, zorluklarla mücadele ederek evlendik.Maddi manevi her zorluğu birlikte göğüsleyerek bu günlere geldik. İkimiz de rotasyona tabi kamu görevlisiyiz.3 yıl çocuk istemedik.3 yıl sonra dünyalar tatlısı bir kızımız oldu ve ben o gün aslında eşimin gerçek yüzünü görmeye başladım.
Şöyle ki, eşimin bir abisi var ve 21 yaşında liseden tanıştığı kız arkadaşı ile evlenmiş.Eltim ve kaynım aynı memleketten. İkisi de öğretmen ve tüm tatilleri boyunca eltimin ailesinde kalıp, kendilerine hiç gelmemelerinden kayınvalidem rahatsız olmuş.Bu konularda kaynımla sorun yaşamışlar ve kaynım hayatlarına karışmamalarını belirterek, eltime de herhangi bir saygısız davranışta bulunmaları halinde anne ve babasını sileceğini belirtmiş.Kayınvalidem biz üniversitedeyken sürekli eşimi arayıp eltim ve kaynım hakkında eşime dert yanıp, çok üzüldüğünü belirterek sakın sen abin gibi olma, sen de öyle olursan biz ölürüz v.b tarzı söylemlerde bulunurdu. O dönem tabi ben de saf ve tecrübesizim. Bu söylemlerin ilerdeki hayatımı mahvedeceğini nereden bilebilirim.
Biz evlendiğimizde kayınvalidemler eltim ve kaynımı bu şekilde kabul etmişlerdi.Eltime de gayet sevgi dolu yaklaşımları vardı ve kayınvalidem onların çocuklarına bakmak için adeta eltimin annesi ile yarış halinde idi.
Bizim evllilik öncesi dönemde eşim aileme karşı gayet saygılı ve kibar davranışlar sergilerdi.Ailelerden farklı şehirlerde oturduğumuz için çok da aile konularına odaklanmadım.Ta ki evliliğimizin 3. yıl sonunda kızımın doğacağı zaman, eşim memleketine tayin isteyeceğini, annesinin çocuğumuza bakacağını falan söyleyerek beni ikna etmesine ve bizim eşimin memmleketi ve oraya yakın yerlere tayin istememize kadar.Tayinimiz memleketine 45 dk olan şirin bir ilçeye çıktı ve biz taşındık.Doğuma yakın annem geldi.Onun ilk torunu olacaktı kızım.Doğumdan 1 gün önce eşim anneme benden habersiz, hastanede kendi annesinin benim yanımda kalacağını, eltimin doğumunda kendi annesine haber verilmediği için annesinin içinde ukde kaldığını, mevcut durumda kendine ihitiyacımızın olmadığını söylemiş.Annem de doğumdan 1 gün önce evine gitti.Hem eşime hem de onun lafı ile evine giden anneme çok içerledim.Doğum oldu ve ben yalnızca bebeğime odaklanmaya karar verdim. Bu süreçte araç kredisi çektiğimiz için işe başlamak zorunda kaldım ve başka kredilerimiz de olduğundan bakıcı ücreti verebilecek durumumuz yoktu. Bebeğime annesi bakmak istemedi.Benim annem uzak olan memleketimizden geldi ve 1 yıl kızıma baktı.Bu süreçte eşim anneme merhaba bile demiyordu. Eşimle bu konularda sürekli tartışmalarımız oldu ama yapısının böyle olduğunu söyleyerek durumu geçiştiriyordu.Annem benim mutluluğum için hiç bir şeye ses etmiyordu.Daha sonra annem kanser oldu ve tedaviye başladı.Bu süreçte biz bakıcı bulduk.Ama bir süre sonra bakıcının kendi torunu olunca bıraktı.Biz küçük bir ilçede ne bir kreş ne de bakıcı bulabildik.Mecburen 2 yaşındaki kızımı işyerine götürmeye başladık.Eşimi başka bir ilçeye görevlendirdiler ve benim işim iyice zorlaştı.Eşimin annesi ise 1 gün bile kızıma bakmadı.Kızım da bu süreçte zatüre oldu ve hatanede yattı. Eşimin ailesi o zaman hastaneye ziyarete geldiler ve eşimin annesi 2 hafta kızıma bakacağını söyledi.Kızım hastaneden çıktı ve kayınvalidem 5 gün kızıma bakınca bunaldığını, bu yaştan sonra 1 gün bile çocuk bakamayacağını söyledi.Ben de zor durumdayız iznimiz yok 1 hafta daha yardımcı olsan iyi olur, diğer torununa 3 yıl bakmışsın dedim.O da bana ona anneannesi de baktı dedi.Ben de benim annem de hasta olana kadar baktı dediğim için bana hakaretler ederek benim üzerime yürüdü.Ben şok olmuştum. Hayatımda ne böyle bir şey duydum ne de gördüm.Eşim annesini hemen evine götürdü. Daha sonra kayınpederim de bana ve aileme öyle hakaret ve tehditlerde bulundı ki buraya yazmıyorum bile.Ben bu durumu aileme haber verdim ve hemen yanıma geldiler.Destek oldular.Eşim ise benden ve ailemden ailesi adına özür diledi.Ben de eşime artık ailesi ile hiçbir şartta görüşmeyeceğimi söyledim. Yaklaşık 2 yıl ben eşimin ailesi ile hiç görüşmedim ama eşime karışmadım. Bu süreçte harika bir bakıcı bulduk kızım da çok mutluydu.Eşim arasıra ailesiyle görüşüyordu.Bir kaç kere kızımı da benim onayımla götürdü. Eşimle aramız çok iyiydi. Bir bebeğimiz daha olacaktı.Bir gün eşim bana kayınvalidemlerin benden özür dilemek istediğini, sadece özür dilemeleri için onlarla görüşmemi istediğini sonrasına karışmayacağını söyledi.Ben de vicdan yapıp tamam dedim.Benden özür dilediler ben de eşim üzülmesin diye konuyu kapattım. Bu arada oğlum da doğdu.
Fakat eşim sözünde durmadı ve sık sık ailesiyle görüşmek istedi.Nerdeyse her hafta sonu ailesine gitmeye başladık. Bu arada eşim abisinin ailesine ilgisizliğini telafi edebilmek için yırtınmaktan panikatak olmuştu ve ilaç kullanmaya başlamıştı. Ben gitmek istemediğimde ise bana şiddet bile uygulamaya başlamıştı. Ailesi konusunda benden olumsuz bir şey duyduğunda ya da onlara gitmediğimde bana o kadar çok öfkeleniyordu ki ne yaptığının kendi de farkında değildi.Kızım da artık babannesine gitmek istemiyor , anneannesine gidiyor diye ona da hakaretler ve şiddet başlamıştı. 10 yaşındaki kızım bu duruma sert tepki verdi ve babası ile artık hiç iletişim kurmuyor. O gitmeyince ben de artık gitmiyorum ama eşim bayramlarda falan oğlumu alıp kendi gidiyor. Onlara da bizim gitmeme nedenimizle ilgili yalanlar, türlü bahaneler uyduruyor.Hayatı bize dar ediyor.
Bu arada eşim bizim evliliğimiz süresince benim aileme gelmez gitmez.Ben ve ailem ona bu noktada hiç karışmadık.Onu bu şekilde kabul ettik.
Bu konular dışında, eşim gayet iyidir.Genelde evinden işine işinden evine.Evde çocukların eğitimi, yemesi içmesi ile ben ilgilenirim eşim pek ilgilenmez ama alışveriş, ödemeler ondadır.Yemeği genelde eşim yapar çünkü yemek yapmayı çok seviyor.Temizliği birlikte yaparız. Biz ne istesek alır.Gece-gündüz demez mutlaka alır. Ama bugüne kadar benim maaş kartım hep eşimdeydi.1 gün bile maaşımı kendim çekmedim. Eşim kendinden çok bize alır ve başka bir yere para harcamaz.Ama geçen kafama takıldı hesaplara baktım. Neredeyse her ay düzenli olarak ailesine para göndermiş.Miktarları yüksek değil ama ailesinin hiç ihtiyacı yokken benden habersiz göndermesi zoruma gitti.Çünkü ailesi benim çocuklarıma bir çorap bile almadı bugüne kadar.Eltimin çocuklarına ise, kaynımdan korktuğundan hediyeleri yağdırır.Asıl benim ailem maddi manevi hep yanımda oldu bugüne kadar.
Ben bir kaç kez eşimden boşanmaya çalıştım ama eşim boşanmaya yanaşmıyor.Terapiste gitmek, profesyonel yardım almak konusunda da onu ikna edemiyorum. Tıkanıp kaldım.Artık onunla mücadele edecek gücümün bile kalmadığını hissediyorum.Kolumu kaldıracak mecalim bile kalmadı. Yaptığım tek şey onu varken yoksaymak...Artık onu affedemiyorum ama tamamen hayatımdan çıkarmaya cesaret de edemiyorum.
Nasıl herkeste aynı sorunlar var? Bende yok, benim kocam kızlarıma vurmaya kalksa kırarım o ellerini. Adam 10 yaşındaki kızını sırf babaannesine gitmek istemediği için dövüyor. Diğer çocuğu alıp kaçırıyor 6 ay göremezsin bulamazsın bizi diyor. Gerçekten sizde de aynı sorunlar var mı, eşiniz hem sizi hem 10 yaşında kızınızı dövüyor mu? Bu ne derece koca sevdasıdır aklım durdu. Koruyamayacağınız çocukları doğurmayın artık. Millet sokaktaki beladan pislikten nasıl uzak tutarım çocuğumu derken, koca sevdalıları evdeki canilere dövdürüyor çocuklarını, neymiş emek vermişmiş. Çocuğa emek verilmiyor mu? Gebermesin sürünsün böyle kocalar.Bence sizi üzen şey sizden habersiz kendi ailesine para göndermesi ve sizin ailenize istediğiniz gibi davranmaması. Bence bunlar aşılamayacak sorunlar değil. Bunca yıl evliliğine emek vermişsiniz.
Çözüm olarak güzel bir şekilde kartınızı alablirsiniz orun olacağını sanmıyorum, diğer konularda da emin olun herkeste anı sorunlar var. Emin olun boşanmak çözüm değil bu sorunlarınızdan. İnşallah en kısa sürede eşiniz istediğiniz yönde düzelir evliliğiniz sapasağlam olur.
Senin öfkene tükürürüm, yürü git bu evden, kime güvenip horozlanıyorsan git onun eteklerinin altına saklan demeyi beceremediniz mi? Sizi saymıyor ve siz sesinizi çıkarmıyorsunuz, bu saygısızlık katlanarak büyüyor. Kendinize hak gördüğünüz insani davranış şekli bu mu?Konuşmayı hep denedim. Ama onun bakış açısı şu şekilde. Benden sadece küçücük bir şey istiyormuş ailesi ile ilgili. Ben onu bile yapmıyormuşum. Ben arıza çıkarıyormuşum. Sorunlu muşum. Ben de sen benim aileme niye gelmiyorsun dediğimde öfkesine hakim olamayıp bağırmaya başlıyor. Kısaca ben senin ailene gidip gelmem ama sen benimkine gidip geleceksin diyor. Bu saatten sonra asla düzelmez bu adam. Beni çekişmeli yeni zorluyor. Ama yılmayacağım artık.
Bu erkek milletinin ailesi de bize sanki padişah oldu. Bir aile bunlar da var. Kendi hayatın ve çocukların için en iyisi neyse onu yapKonuşmayı hep denedim. Ama onun bakış açısı şu şekilde. Benden sadece küçücük bir şey istiyormuş ailesi ile ilgili. Ben onu bile yapmıyormuşum. Ben arıza çıkarıyormuşum. Sorunlu muşum. Ben de sen benim aileme niye gelmiyorsun dediğimde öfkesine hakim olamayıp bağırmaya başlıyor. Kısaca ben senin ailene gidip gelmem ama sen benimkine gidip geleceksin diyor. Bu saatten sonra asla düzelmez bu adam. Beni çekişmeli yeni zorluyor. Ama yılmayacağım
Hala daha eşinizi düşünüyorsunuz. O size şiddet uygulamaktan utanmıyor çekinmiyor siz yok işi etkilenir yok çocuklarla ilişkisi etkilenir. Etkilensin hanımefendi, eşek kadar adam yaptıklarının sorumluluğunu alsın, bedelini ödesin. Sizin kocanızın bu kadar bulunmaz hint kumaşı olmasının nedeni ne? Ne özelliği var ki kendinizden üstün tutuyorsunuz.Evet tabi.Bunu da yapmaya çalıştım.Biz aynı işyerinde çalışıyoruz.Eşim dışardan harika bir adam, biz de örnek mutlu çiftiz. İşte dışarıya süper bir adamdan her zaman iyi bir koca, iyi bir baba olmazmış.Ben darp raporu alırsam eşimin işi de sıkıntıya girer ve çocuklarımı da etkiler diye düşündüm.Ayrıca boşanmaya kesin karar verdiğimde eşim, işyerine ücretsiz izin dilekçesi yazarak oğlumu alıp götürdü.Bana da ancak 6 ay sonra polis zoruyla alırsın çocuğunu diye mesaj attı.Ailesi devreye girdi.Çocuğumu bana geri verdiler ama ömrümden ömür gitti. Eşim özürler dileyince, biraz da çekişmeli boşanmaya çalışmak beni yorar diye düşünüp, son bir kez denemeye çalıştım.Ama o son kezler olmuyormuş.Ne yaparsa yapsın artık kararımdan dönmeyeceğim.Benim içimde şunu da yapsaydım diyeceğim hiç bir şey kalmadı.
İnanın bana tüm suç sizin, eş ailesine ve eşinize sınır çizememeniz, maaş kartınızın eşinizin elinde ve de insiyatifinde olması, kayın ailenin ne yapmaya çalıştığını anladığınız halde asla harekete geçmemeniz, kayın aileye söz hakkı ve toruna bakma hakkı tanımanız ve sonuçlarını az çok bildiğiniz halde en başında eşinizin memleketine taşınmanız, eş ailesi ile iletisimi haklı bir bir şekilde bitirdikten sonra tekrardan onlarla iletişime gecmeniz , kendinize ne yaptığınızın farkında mısınız, eltiniz akıllı bir hanım olduğu için baştan ipleri eline alıp sınır koymuş ya siz zerre sınır bilinciniz yok , şiddete uğramanıza rağmen bu evliliğe devam etmişsiniz, böylesine silik bir kadını herkes ezer tabiki de , sizi gören de işsiz güçsüz kocasının kuruşuna muhtaç bir ev hanımı sanacak , her zaman derim meslek iyi biseydir ama akıllı ve uyanık olmak bambaşka, şuanda yapmanız gereken eşinize dava açmak eğer evi başka memlekete taşımazsa ve rahat bir hayat sunmaz ise kesin bir dille boşanacağınızı belirtin ve bu konuda blöf yapmayın, direk boşanmak davası açıp tayin isteyin , ben sizin bunları dahi yapacağınıza asla inanmasam da gereken tavsiyeyi verdimMerhaba. Bu siteyi uzun süredir takip ediyorum ama bugün bir nebze iç dökmek ve dışardan bakan gözlerden fikir almak için konu açmak için üye oldum. Sanırım uzun olacak sabrınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
42 yaşındayım ve üniversiteden sınıf arkadaşımla 6 yıllık sevgililik dönemi sonrası evlendik ve şu an 16 yıllık evliyiz.Sevgilik dönemimizde eşim beni her an prensesler gibi hissettirdi, güven verdi ve ayaklarımı yerden kesti diyebilirim.Ailem, eşim konusunda (özellikle eşimin ailesi ile ilgili) tereddütlü olsalar da ben istediğim için evliliğe onay verdiler. Ailelerimizden herhangi bir maddi destek görmeden, zorluklarla mücadele ederek evlendik.Maddi manevi her zorluğu birlikte göğüsleyerek bu günlere geldik. İkimiz de rotasyona tabi kamu görevlisiyiz.3 yıl çocuk istemedik.3 yıl sonra dünyalar tatlısı bir kızımız oldu ve ben o gün aslında eşimin gerçek yüzünü görmeye başladım.
Şöyle ki, eşimin bir abisi var ve 21 yaşında liseden tanıştığı kız arkadaşı ile evlenmiş.Eltim ve kaynım aynı memleketten. İkisi de öğretmen ve tüm tatilleri boyunca eltimin ailesinde kalıp, kendilerine hiç gelmemelerinden kayınvalidem rahatsız olmuş.Bu konularda kaynımla sorun yaşamışlar ve kaynım hayatlarına karışmamalarını belirterek, eltime de herhangi bir saygısız davranışta bulunmaları halinde anne ve babasını sileceğini belirtmiş.Kayınvalidem biz üniversitedeyken sürekli eşimi arayıp eltim ve kaynım hakkında eşime dert yanıp, çok üzüldüğünü belirterek sakın sen abin gibi olma, sen de öyle olursan biz ölürüz v.b tarzı söylemlerde bulunurdu. O dönem tabi ben de saf ve tecrübesizim. Bu söylemlerin ilerdeki hayatımı mahvedeceğini nereden bilebilirim.
Biz evlendiğimizde kayınvalidemler eltim ve kaynımı bu şekilde kabul etmişlerdi.Eltime de gayet sevgi dolu yaklaşımları vardı ve kayınvalidem onların çocuklarına bakmak için adeta eltimin annesi ile yarış halinde idi.
Bizim evllilik öncesi dönemde eşim aileme karşı gayet saygılı ve kibar davranışlar sergilerdi.Ailelerden farklı şehirlerde oturduğumuz için çok da aile konularına odaklanmadım.Ta ki evliliğimizin 3. yıl sonunda kızımın doğacağı zaman, eşim memleketine tayin isteyeceğini, annesinin çocuğumuza bakacağını falan söyleyerek beni ikna etmesine ve bizim eşimin memmleketi ve oraya yakın yerlere tayin istememize kadar.Tayinimiz memleketine 45 dk olan şirin bir ilçeye çıktı ve biz taşındık.Doğuma yakın annem geldi.Onun ilk torunu olacaktı kızım.Doğumdan 1 gün önce eşim anneme benden habersiz, hastanede kendi annesinin benim yanımda kalacağını, eltimin doğumunda kendi annesine haber verilmediği için annesinin içinde ukde kaldığını, mevcut durumda kendine ihitiyacımızın olmadığını söylemiş.Annem de doğumdan 1 gün önce evine gitti.Hem eşime hem de onun lafı ile evine giden anneme çok içerledim.Doğum oldu ve ben yalnızca bebeğime odaklanmaya karar verdim. Bu süreçte araç kredisi çektiğimiz için işe başlamak zorunda kaldım ve başka kredilerimiz de olduğundan bakıcı ücreti verebilecek durumumuz yoktu. Bebeğime annesi bakmak istemedi.Benim annem uzak olan memleketimizden geldi ve 1 yıl kızıma baktı.Bu süreçte eşim anneme merhaba bile demiyordu. Eşimle bu konularda sürekli tartışmalarımız oldu ama yapısının böyle olduğunu söyleyerek durumu geçiştiriyordu.Annem benim mutluluğum için hiç bir şeye ses etmiyordu.Daha sonra annem kanser oldu ve tedaviye başladı.Bu süreçte biz bakıcı bulduk.Ama bir süre sonra bakıcının kendi torunu olunca bıraktı.Biz küçük bir ilçede ne bir kreş ne de bakıcı bulabildik.Mecburen 2 yaşındaki kızımı işyerine götürmeye başladık.Eşimi başka bir ilçeye görevlendirdiler ve benim işim iyice zorlaştı.Eşimin annesi ise 1 gün bile kızıma bakmadı.Kızım da bu süreçte zatüre oldu ve hatanede yattı. Eşimin ailesi o zaman hastaneye ziyarete geldiler ve eşimin annesi 2 hafta kızıma bakacağını söyledi.Kızım hastaneden çıktı ve kayınvalidem 5 gün kızıma bakınca bunaldığını, bu yaştan sonra 1 gün bile çocuk bakamayacağını söyledi.Ben de zor durumdayız iznimiz yok 1 hafta daha yardımcı olsan iyi olur, diğer torununa 3 yıl bakmışsın dedim.O da bana ona anneannesi de baktı dedi.Ben de benim annem de hasta olana kadar baktı dediğim için bana hakaretler ederek benim üzerime yürüdü.Ben şok olmuştum. Hayatımda ne böyle bir şey duydum ne de gördüm.Eşim annesini hemen evine götürdü. Daha sonra kayınpederim de bana ve aileme öyle hakaret ve tehditlerde bulundı ki buraya yazmıyorum bile.Ben bu durumu aileme haber verdim ve hemen yanıma geldiler.Destek oldular.Eşim ise benden ve ailemden ailesi adına özür diledi.Ben de eşime artık ailesi ile hiçbir şartta görüşmeyeceğimi söyledim. Yaklaşık 2 yıl ben eşimin ailesi ile hiç görüşmedim ama eşime karışmadım. Bu süreçte harika bir bakıcı bulduk kızım da çok mutluydu.Eşim arasıra ailesiyle görüşüyordu.Bir kaç kere kızımı da benim onayımla götürdü. Eşimle aramız çok iyiydi. Bir bebeğimiz daha olacaktı.Bir gün eşim bana kayınvalidemlerin benden özür dilemek istediğini, sadece özür dilemeleri için onlarla görüşmemi istediğini sonrasına karışmayacağını söyledi.Ben de vicdan yapıp tamam dedim.Benden özür dilediler ben de eşim üzülmesin diye konuyu kapattım. Bu arada oğlum da doğdu.
Fakat eşim sözünde durmadı ve sık sık ailesiyle görüşmek istedi.Nerdeyse her hafta sonu ailesine gitmeye başladık. Bu arada eşim abisinin ailesine ilgisizliğini telafi edebilmek için yırtınmaktan panikatak olmuştu ve ilaç kullanmaya başlamıştı. Ben gitmek istemediğimde ise bana şiddet bile uygulamaya başlamıştı. Ailesi konusunda benden olumsuz bir şey duyduğunda ya da onlara gitmediğimde bana o kadar çok öfkeleniyordu ki ne yaptığının kendi de farkında değildi.Kızım da artık babannesine gitmek istemiyor , anneannesine gidiyor diye ona da hakaretler ve şiddet başlamıştı. 10 yaşındaki kızım bu duruma sert tepki verdi ve babası ile artık hiç iletişim kurmuyor. O gitmeyince ben de artık gitmiyorum ama eşim bayramlarda falan oğlumu alıp kendi gidiyor. Onlara da bizim gitmeme nedenimizle ilgili yalanlar, türlü bahaneler uyduruyor.Hayatı bize dar ediyor.
Bu arada eşim bizim evliliğimiz süresince benim aileme gelmez gitmez.Ben ve ailem ona bu noktada hiç karışmadık.Onu bu şekilde kabul ettik.
Bu konular dışında, eşim gayet iyidir.Genelde evinden işine işinden evine.Evde çocukların eğitimi, yemesi içmesi ile ben ilgilenirim eşim pek ilgilenmez ama alışveriş, ödemeler ondadır.Yemeği genelde eşim yapar çünkü yemek yapmayı çok seviyor.Temizliği birlikte yaparız. Biz ne istesek alır.Gece-gündüz demez mutlaka alır. Ama bugüne kadar benim maaş kartım hep eşimdeydi.1 gün bile maaşımı kendim çekmedim. Eşim kendinden çok bize alır ve başka bir yere para harcamaz.Ama geçen kafama takıldı hesaplara baktım. Neredeyse her ay düzenli olarak ailesine para göndermiş.Miktarları yüksek değil ama ailesinin hiç ihtiyacı yokken benden habersiz göndermesi zoruma gitti.Çünkü ailesi benim çocuklarıma bir çorap bile almadı bugüne kadar.Eltimin çocuklarına ise, kaynımdan korktuğundan hediyeleri yağdırır.Asıl benim ailem maddi manevi hep yanımda oldu bugüne kadar.
Ben bir kaç kez eşimden boşanmaya çalıştım ama eşim boşanmaya yanaşmıyor.Terapiste gitmek, profesyonel yardım almak konusunda da onu ikna edemiyorum. Tıkanıp kaldım.Artık onunla mücadele edecek gücümün bile kalmadığını hissediyorum.Kolumu kaldıracak mecalim bile kalmadı. Yaptığım tek şey onu varken yoksaymak...Artık onu affedemiyorum ama tamamen hayatımdan çıkarmaya cesaret de edemiyorum.
.Kızım da artık babannesine gitmek istemiyor , anneannesine gidiyor diye ona da hakaretler ve şiddet başlamıştı. 10 yaşındaki kızım bu duruma sert tepki verdi ve babası ile artık hiç iletişim kurmuyor.