Ya o kadar doğru ki. Eşim çok garip. Bazen iyi destek oluyor. Bazen kendi keyfine bakıyor. Zaten bana en yetersiz hissettiren o. Ona geçen ay okeye giitigi için çok kızmıştım. Daha çok yardım lazım oldugunu bu işe aktif katılmasını söyledim. Bir insan anlamayınca artık tansiyon yükseliyir. Ne desem "yoo destek oluyorum, yoo yapıyorum, yoo elimden geleni yapıyorum" dedi durdu ve bu tartışma yüzünden evlilik yıl dönümümuzu bile bile kutlamadı. Sırf beni üzmek, okeyine ailelerin yanında laf ettim diye. Babası once ailen gelir oğlum diye öğüt verdi çok bozuldu. Annem bir ay boyunca üçümüze baktı. Kadına sırf oğlumuz için kaygilandu ve doktorun söylediği bir şey için "annen üstüne yemin et" dedi diyr nefret ediyor resmen kadından. Ya tatli tatlı yok teyzecim ne gerek var yemine sen rahatla Bi falan diyeceğine terslemiş. Birde gitmesine bir iki gün kala. Psikolojik destek olmayı asla bilmiyor. Annem doktora her gittiğimizde onu psikolojik olarak rahatlatmasi için babamı aramış bizimki bunu yapmayi asla bilmediği için neden hep babanı arıyor diyor. Ödü kopuyor ailem bize gelecek diye. (Neredeyse o korkunç doğumuma yetişemeyecekti annem, tek başıma kalacaktım o deccal ebeler ile.) Bende tedirgin oluyorum yine bir şeye takılıp bozulacak diye :/(hayır ailemde bazen boş laf ediyor tamamen haksız diyemiyorum ama benim onun ailesini idare ettiğim gibi idare edemiyor) Bu hafta tatildeydi. Çocuğu doktora götürdük. Dönüşte küçük bir ilçede yaşadığımız için merkezdeki avmye gidelim istedim. Zaten tüm hafta oraya gitmeyi umarak hayal kurmuştum. Tatilin ilk günüydü ve bir yemek yiyip hemen yorgunum uzanicam diyip eve getirdi bizi. Bende öyle yaparsan okeye gitmek istediğinde sorun çıkartırım demiştim. Tatil de Bana aktif yardım ediyordu. İşte yorulunca gidip uyuyor zaten, sıkılınca bırakıyor. Ama yemek kahvaltı vs hazırlıyordu. Canı okey çekmiş olacak ki arkadaşlarını aradı okeye gitmek için. Bende o esnada "bir dakika sen okeye gidemezsin" dedim. Arkadaşı da o esnada alo dedi. Cat adamın yüzüne kapatti. Vay sen beni rezil ettin diye gitti küstü yatağa girdi. Normalde de öyle uzun uzun küsmez sırf "Beni yok sayma bak, çok canım sıkılıyor, üzülüyorum" dedim diye öyle kustu.Tüm gün tek başıma kaldım. O günde huysuzlugu tuttu çocuğun. Ya hem anlaşılmamak, hem de yalnız bırakılmak. Zoruma gitti. Bana benim kadar yardım eden erkek yok, ben yardım etmesem bir şey yapamazsın VS diyerek moralimi bozdu. Normalde erkekler bu kadar yardım etmezmiş. Kendimi aşırı yetersiz hissettim. Annemde zaten "siz bizim gibi yapamazsınız kızım zaten" diyerek teselli mi kendini yetersiz hissettirme mi belli olmayan laflar ederek destek olmaya çalışıyor
bugünde ben korunalim dikkat edelim diyorum, gelmis 2.yi yapalım vs diyor .BBende şu an 2. Olursa kaçıp giderim herhaldebdedim. 2.yi yap git dedi. Güya şaka yapmış. Ya bana o kadar yetersiz hissettiriyor. Ama sorsam ben ona yetersiz hissettiriyorum. Çünkü bir kahvaltı, bir markete gitti, bir hastaneye götürdü diye yoğun minnet yaşayıp ayaklarına kapanmadım. Daha fazlasını talep ettim. Daha az seven ilişkiyi yonetirmis ya. Bizde resmen bu oluyor. Yani onun sayesinde tüm tatil boyunca çok daha fazla uyuyabildim. Güzel kahvaltılsr yaptım, dus alabildim mesela. Ama aynı zamanda bunlarda yaşandı. Yani bazen nankör bazen yetersiz bazen haklı, bazen haksız hissediyorum. Napicsgimi bilmiyorum.
