Çevrenin negatif tutumu hamilelikten, hatta öncesinden başlayıp sonsuza kadar devam ediyor sanırım. Benim ilk çocuğum daha büyük, ergenlikle korkutma başladı mesela
İlk aylarda şimdi rahatsın ek gıdaya geçsin de gör, ayaklansin da gör, iki yaş sendromunda gör, o geçer üçü dördü beşinde gör, kreşe başlasın da gör, okula başlasın ödev yaptır da gör diye sonsuza kadar devam ediyor. Allah sağlıkla nasip kısmet etsin de görelim yani hepsi bir aşama, hepsinin bir başka güzelliği var ve belki ben tüm bunlardan çok mutlu olup hiç sizin gibi düşünmüyorum. Olamaz mı?
Negatif tutumlu insanlar doğum sonrası anneyi çok negatif etkiliyorlar, bunu bizzat tecrübe ettim. Bir zorluk varsa bile birilerinin şu andan biraz olsun keyif alabiliyorsan bunu yaşamaya çalış, alamıyorsan da geçeceğini bil demesi gerekiyor, öldün bittin bunlar iyi günlerin demesi değil