Bugün kendimi o kadar yalnız hissettim ki anlatamam içimi dökebileceğim birileri de yok herkes işinde gücünde, arasam konuşurum ama bi boşluk hissi siz anlamışsınızdır. Bilmiyorum annem memlekete gitmek durumunda kaldı o burada değilken ne kadar da kimsesizmişim dedim kendimce, sonra ekledim Allahım ailesinden uzakta yaşayan, göremeyecek olan herkesin yardımcısı olsun, sonra buna bi posta ağladım
Hamile olunca bi kendimce beklentiye girdim sanırım. Nasılsın diyen birileri olmayınca bi kalbim acıdı gibi geldi ay normalde çok gamsız bi insanımdır ama havalardan mıdır nedir
Yağmur yağdı yürüyüşe çıkamadım, Bugün öyle bunaltıcı bi hava var ki Ankara’da bunaldım diye de bi posta ağladım.
Ben anormal miyim ya
bu havalar bana iyi geliyor karanlığı soğuğu seviyorum aksine güneş sıkıyor beni de ama genelde mevsim geçişlerinde depresiflik oluyor, bir de üstüne hamilelik gelince normal. Ağlamak da iyi gelir 
bir de o kadar abartmaya eğilimliyiz ki tüp bebek sürecine girerken de yok bir ton kilo alıyorsunuz, yok artık iğneler derinize girmiyor zart zurt çok şey okumuştum hiç de korktuğum gibi olmadığını gördüm. Bir de sezaryen çok kolaymış da normal doğum zormuş gibi bahsediliyor hep, kesi dikiş konusunda da öyle. Biri koca ameliyat biri dümdüz doğum, hem küçümseme var hem abartma var insanlarda 
en yakın zamanda muayene gel dedi of korktum dünde çünkü aynısını yaşadım ani acı olmuştu ama geçmişti bugünde olunca dedim ne oluyor 
şimdi ufacık şeylere ağlayınca da bi garip hissediyorum 
önemli olan o sürece girecek insanı korkutmamak kötü tecrüben sana kalsın yani, rahim filmi için beni çok korkuttular mesela bende bi zorluk yaşamadım onda
