sağolasın.Antibiyotikten mi acaba dedim onu kestim baktım pek bişey fark etmedi şimdi yeniden başladım acildeki doktor enfeksiyon demişti.Aşıyıda erteleye erteleye son süresine kalmıştık bidahada erteleyemezdik doktrda zaten sinek ısırığı demişti.bi ara yüzünde vardı 2 gün falan çoktu sonra azaldı şimdide ellerinde ayaklarında var.çok kaşınmıo gibi ama arada elleriyle uğraşıo
çok sağolasın.bizim ateşte 3 gün falan sürdü geçmeyince acle götrdük oda enfeksiyon var dedi kulağı kıxarmış dedi.ama bu döküntülerin tam ne oldğnu söyleyemediÇok geçmiş olsun. Böyle hasta bebek görünce dayanamıyorum. İçim eriyor.
Bizde 6. Hastalık geçirdik. Önce ateşlendik. Ateşimiz 39 bucuga kadar çıktı. Aynı zamanda dişlerimiz çıkıyordu. Doktora götürdük. Diş ateşi 38 i geçmez, bu 6. Hastalık, iyi huylu olduğu için antibiyotiğe gerek yok dedi. Ateş 3 ila 5 gün sürer sonra deride döküntüler olur dedi.
Dediği gibi de oldu. Ateşimiz 4 gün sürdü. 4. gün sonunda hafif döküntüler oldu. Önce ensede sonra eller ve ayaklarda en son sırtında çıktı. 2 3 gün döküntüler devam etti. Sonra geçti.
Sizin döküntüler bize göre daha yoğun görünüyor. Bizim döküntüler isilik şeklinde ve daha seyrekti. Yine de bilemedim. Doktor daha iyi cevap verecektir bu konuda.Belki diğer bebeklerde böyle yoğun olan varsa cevap verecektir.
antibiyotik dışında başka bi ilaç vermedi değil miÇok geçmiş olsun. Böyle hasta bebek görünce dayanamıyorum. İçim eriyor.
Bizde 6. Hastalık geçirdik. Önce ateşlendik. Ateşimiz 39 bucuga kadar çıktı. Aynı zamanda dişlerimiz çıkıyordu. Doktora götürdük. Diş ateşi 38 i geçmez, bu 6. Hastalık, iyi huylu olduğu için antibiyotiğe gerek yok dedi. Ateş 3 ila 5 gün sürer sonra deride döküntüler olur dedi.
Dediği gibi de oldu. Ateşimiz 4 gün sürdü. 4. gün sonunda hafif döküntüler oldu. Önce ensede sonra eller ve ayaklarda en son sırtında çıktı. 2 3 gün döküntüler devam etti. Sonra geçti.
Sizin döküntüler bize göre daha yoğun görünüyor. Bizim döküntüler isilik şeklinde ve daha seyrekti. Yine de bilemedim. Doktor daha iyi cevap verecektir bu konuda.Belki diğer bebeklerde böyle yoğun olan varsa cevap verecektir.
Salı günü başka bir dr a daha götürmeyi düşünüyorum;(o pasta o pasta değil ama makarna anlamına gelen pasta.
herkesin pasta yiyeceği tutmuş hakikaten1 yaş aşılarımızı olduk. Hafif ateş yaptı sıcaktan bile olabilir. Huysuzluk yapmadı. 74 cm boyumuz 8 kilo da kilomuz. Ufak bebeklerden biriyiz, 2.5 kilo doğduğu için pek sorun etmediler.
Doğum günümüzü de kutladık. Evde ve 2 defa 3 ayrı pastayla.Ben kızım yesin diye muzlu pasta, eşimle biz (gelen olursa onlar da yer) yeriz diye çikolatalı bisküvi pastası yapmıştım. Kayınpederim de illa pasta alacağım diye tutturdu. Eşim de bana senin pastanı beğenmezler diye tembihledi. Gıcık oldum. Benim çocukluğum bisküvi pastası ile geçti kuzenlerimle pek eğlenirdik. Kimse de pastayı hor görmezdi. Neyse, biz de kızım eşim ben benim yaptığım pastaları mum yaktık üfledik. Beraber yedik. Yere örtü serdim. Eline muzlu pastadan verdim kirlene kirlene mutlu mutlu yedi. Çok eğlendik.
Akşam da kayınpederin pastasına mum yaktık üfledik. Eşimin akrabaları ile yedik. Daha pasta görmek istemiyorken annem aradı bugün neli pasta alayım dedi. Pasta alma pasta görmek istemiyorum dedim. Ne pastaymış böyle, el kadat çocuğun yiyeceği bir yudum. Herkesin kendi pasta yiyesi gelmiş galiba
İlk kez uzun yazıyorum. Doğum günü geçince bir rahatladım. Kızım da uyurken uzun uzun anlatayım dedim.
mutlu bir yaş geçirmesini dilerim tatlışın.Merhaba. seni en iyi anlayanlardan biri olduğumu düşünüyorum. ben derin bir depresyondaydım, buhrandan çıkmam zaman aldı, çok zor oldu. defalarca denedim yine bir olumsuzluk oluyordu pes ediyordum. ya da olumsuzluk bebeğimin bana olan düşkünlüğünden benimle arasındaki güvenli bağı zedelememek adına arkasında duramıyordum kararlarımın. değişemiyordum. sürekli kendi içinde kendini tekrar eden bir döngü içerisindeydim. çok yorulmuştum. 10. ayından sonra biraz nefes almaya başladım, 11. ayından sonra daha iyi hissetmeye başladım derken şimdi çok daha bağımsız hareket edebiliyorum. şimdi ben ne yaptığımı anlatıcam ama burda birçok bileşen devreye giriyor, herkes kendi durumuna en uygun olanı yapabileceğine odaklanmalı ama belki bir fikir verir. vermese de yalnız olmadığını bilmeni istiyorum.Selam kızlar uzun zamandır yazamıyorum resmen depresyona girdim o kadar köyü bir surecteyim ki inanılmaz zorlanıyorum korona atlatik 14 gün evden çıkamamak çok kötüydü birde üstüne oğlum sürekli dışarı çıkma istiyordu ağlıyordu babası parka çok alistirmisti sürekli dışarıyı istiyor bensiz durmuyor bu ayrılma korkusu ne zaman geçecek çalışiyorum artık işime engel olmaya başladı hiç durmuyor anneme gidiyorum hergun sabah akşam git gel aşırı yorgun oluyorum çok bunaldım artık bana bağımlılığı biraz azalsa belki her şey çok güzel olur
1 yaş kontrolune gittik vitamin ve kan değerleri düşük çıktı aşırı üzgünüm yani elimden geldiğince her şeyi yedirmek için uğraşsamda yemiyor anne sütü ıstiyor bende anne sütünden kesmek istiyorum ama oda mümkün değil artık gece yeni doğan bebek gibi 2 saate bir uyanıp emiyor hiç bir şey yemiyor dönemsel mı acaba yoksa bu böyle gider mi diye çok korkuyorum son 3 aydır aynı kiloda kiloda artık beni korkutuyor çok iyi bir doktor diye öneri üzerine bir doktora gittik doktorun muayenesi 5 dakika benim zorumla kilosuna baktı çocuğu soymadi bile ,
Sünnet hala yapamadık Eylül ayinda yapmayı düşünüyorum eşimi ailesi gelsin istiyor o yüzden onları bekliyoruz
Birde 1 yaş aşısı olmadık daha biraz ertelemek istedim 16.agustosta olacak umarım ateş yapmaz
Ayrıca 10 . aydan beri dış çıkartmadı daha 4. Diste kaldık emekleyerek gitmek istiyor yürütme çabalarımi red ediyorum yani gerçekten her anlamda çok zor bir çocuk olmaya başladı inatçı ağlıyor en ufak şeyde bende şaşkınlikla izliyorum
Güzel olan tek şey doğum günü yaptık aile arasında açık havada çok güzel geçti ona pasta tatirdim sadece özel bir pasta yapmadım hazır aldım onun yiyebileceği farklı şeyler hazırlamıştım onlardan verdim
Bazen yetersiz hissediyorum ve gerçekten piskolojik olarak zorlanıyorumyeme reddi , gece uykusu sorunu , diş anne bağımlılığı bunları nasıl atlatiniz yazarsanız sevinirim ,
eskiden genelde uyanmadığı için yeni düzen bir ona yaramadı. kıyamam ama samimiyim yüzüme renk geldi. eşinde bitiyor iş biraz da. yapabilecek biriyse deneyebilirsiniz.bir de eşin ya da başka biri bakınca kuaföre gitmeni de öneririm. saçını mı kestirirsin bir fön mü çektirirsin, kendine özel bir şey yapman, kendine dönmem, kendini şımartman çok işe yarıyor tüm olayın özü.Selam kızlar uzun zamandır yazamıyorum resmen depresyona girdim o kadar köyü bir surecteyim ki inanılmaz zorlanıyorum korona atlatik 14 gün evden çıkamamak çok kötüydü birde üstüne oğlum sürekli dışarı çıkma istiyordu ağlıyordu babası parka çok alistirmisti sürekli dışarıyı istiyor bensiz durmuyor bu ayrılma korkusu ne zaman geçecek çalışiyorum artık işime engel olmaya başladı hiç durmuyor anneme gidiyorum hergun sabah akşam git gel aşırı yorgun oluyorum çok bunaldım artık bana bağımlılığı biraz azalsa belki her şey çok güzel olur
1 yaş kontrolune gittik vitamin ve kan değerleri düşük çıktı aşırı üzgünüm yani elimden geldiğince her şeyi yedirmek için uğraşsamda yemiyor anne sütü ıstiyor bende anne sütünden kesmek istiyorum ama oda mümkün değil artık gece yeni doğan bebek gibi 2 saate bir uyanıp emiyor hiç bir şey yemiyor dönemsel mı acaba yoksa bu böyle gider mi diye çok korkuyorum son 3 aydır aynı kiloda kiloda artık beni korkutuyor çok iyi bir doktor diye öneri üzerine bir doktora gittik doktorun muayenesi 5 dakika benim zorumla kilosuna baktı çocuğu soymadi bile ,
Sünnet hala yapamadık Eylül ayinda yapmayı düşünüyorum eşimi ailesi gelsin istiyor o yüzden onları bekliyoruz
Birde 1 yaş aşısı olmadık daha biraz ertelemek istedim 16.agustosta olacak umarım ateş yapmaz
Ayrıca 10 . aydan beri dış çıkartmadı daha 4. Diste kaldık emekleyerek gitmek istiyor yürütme çabalarımi red ediyorum yani gerçekten her anlamda çok zor bir çocuk olmaya başladı inatçı ağlıyor en ufak şeyde bende şaşkınlikla izliyorum
Güzel olan tek şey doğum günü yaptık aile arasında açık havada çok güzel geçti ona pasta tatirdim sadece özel bir pasta yapmadım hazır aldım onun yiyebileceği farklı şeyler hazırlamıştım onlardan verdim
Bazen yetersiz hissediyorum ve gerçekten piskolojik olarak zorlanıyorum
Teşekkür ederiz.herkesin pasta yiyeceği tutmuş hakikaten
mutlu bir yaş geçirmesini dilerim tatlışın.Luna' nın da doğum günü kutlu olsun. amaan anne diyeceği yaşlar gelsin. Benim hayalim de Luna hep size aamaan anne önemli bir şeyim yok diyor.herkesin pasta yiyeceği tutmuş hakikaten
@Tanem001in anlattığı gibi oldu bizde de. 3 gün ateş sonrasında isilik benzeri döküntüler çıktı o da 2 3 gün sürdü geçti ateş düşürücü dışında ilaç kullanmadık.
Bende genç odası alıp yan odaya geçeyim diyorum demiştim eşimeMerhaba. seni en iyi anlayanlardan biri olduğumu düşünüyorum. ben derin bir depresyondaydım, buhrandan çıkmam zaman aldı, çok zor oldu. defalarca denedim yine bir olumsuzluk oluyordu pes ediyordum. ya da olumsuzluk bebeğimin bana olan düşkünlüğünden benimle arasındaki güvenli bağı zedelememek adına arkasında duramıyordum kararlarımın. değişemiyordum. sürekli kendi içinde kendini tekrar eden bir döngü içerisindeydim. çok yorulmuştum. 10. ayından sonra biraz nefes almaya başladım, 11. ayından sonra daha iyi hissetmeye başladım derken şimdi çok daha bağımsız hareket edebiliyorum. şimdi ben ne yaptığımı anlatıcam ama burda birçok bileşen devreye giriyor, herkes kendi durumuna en uygun olanı yapabileceğine odaklanmalı ama belki bir fikir verir. vermese de yalnız olmadığını bilmeni istiyorum.
Luna benim canım kızım bana çok düşkün tahmin edeceğin gibi. babası da olsa bakıcı da olsa hep benimle hep benim kucağımda olmak istiyor. hep benim elimden tutup yürümek istiyor. o kadar çok bunalıyorum ki. tuvalete bile koştur koştur gidiyorum. ben de evden çalışıyorum ve çalışmaya çalışıyorum, performansımı düşürüyor bu durum haliyle.
Bu durum böyleyken kendi değiştirebileceğim kısma odaklandım. Sizin corona durumu buna engel olmuş biraz, ondan bunalmışsın zaten ama artık geçmiş çok şükür, bundan sonrası için dışarıya çıkabilirsiniz. Bir park varsa çok değil, yarım saat. her gün hava almanız için, duygu durumunuzun değişmesi için, vücudunuzu aktif etmeniz için yürüyüş öneriyorum. Bazen üşeniyorum istemiyorum, kim çıkacak şimdi çocukla diyorum ama kendimi zorluyorum ve gerçekten işe yarıyor. düzenli yürüyüş duygu durumumun değişmesinde işe yaradı.
Yine değiştirebileceğim kısım olan kendimle ilgili kısımlardan biri olan yediklerime dikkat etmeye başladım. güzel salatlar sağlıklı yemekler yapıyorum. yemeklerden ona da koyuyorum. mızmızlanıyor mu veriyorum eline bir tencere. vuruyorum arkasına şaşırıyor sonra o vurmaya başlıyor, ben de o arada işimi bitiriyorum. sürekli oyuncak olmayan ama ona zarar vermeyecek şeyleri önüne koyuyorum oyalamak için.
Çalışırken çok mu çaresiz kaldım. Cidden önümde iş birikti ama bakıcı gelmedi çaresiz kaldım. televizyon açıyorum son çare. şarkılı olan miniyo videolarından. (terapistim çok karşı deyimi yerindeyse isterse kendini yırtsın tv açma diyor ama pratik ve teori birbirini tutmuyor. onu izleyemiyorum ve kendine zarar vereceği bir şeyleri yapmasındansa çizgi film izlemesini tercih ederim. )
Sonuncusu işine yarayabilir. İmkansız gibi gelecek kulağa ama değil. Yatağımı ayırdım. Yan odada yatıyorum. O babasıyla bizim yatakta yatıyor. Yan kısma beşiğini koyuyoruz ve yastıklardan bariyer yapıyoruz düşmesin diye. diğer kısımda eşim yatıyor zaten. uyanınca su veriyor sırtını sıvazlayıp sshhh shhh diyor ve mucize gibi Luna uyuyor. Yanında ben olduğumda kesinlikle geri uyumuyor ve emmek istiyor, 2 saatte bir emiyor. kesin bilgi. ben olmayınca geri uyuyor. benim kulağım hep onda yine de. ısrarcıysa uyumamakta gidip emziriyorum. maksimum 2 kez emiyor gece. hatta bir gece 6.5 saat uyudu sabaha kadar. dünya varmış. o da daha iyi uyuyor ben de. eh eşimi bilemiyorum
Umarım yakın zamanda çok çok daha iyi hissedersin. Bu arada doğum günü kutlu olsun. Biz de yarın yapacağız. ilk doğum günü olduğu için asıl gününde yapmak istedim.
çift kişilik yatak oğluma yetmiyor ki 
döne döne uyuyor bizim yatakta da bariyerler var. Bi yandan korkuyorum düşecek diye. Ama uyurken bile beni arıyor ya bana sokulup uyumaya devam ediyor hele bu sıcaklarda oflayıp puflayıp yatsak da bugünlerde geçecek ve ben koyniş koyniş yatmayı özleyeceğim 
Ateşi çok yüksek olduğu için. 3 4 saat arayla dönüşümlü olarak CALPOL ve DOLVEN verdik sadece ateşi geçene kadar
Bu arada Instagram da okudum. Sinek ısırığı hakkında güncel anne güzel paylaşım yapmış. Umarım bağlantıyı paylasabilirim. Diğer annelere de bilgi olur.
www.instagram.com 
iki çocuklu bir anne sanırım hep koşturmaca :) ama insana bebek doğduğu anda enerji de yükleniyor arada çok hızlı şekilde tükense de :)Kendi adıma ikinci çocuktan sonra olabileceklere kendimi hamile kaldığım zamandan beri hazırlamıştım.
Sadece kızımın 18 günlükten, 8. Aya kadar süren yoğun gıda alerjisi beni epey yormustu.
Onu da geçecek diye kendimi motive ederek atlattım.
Benim en zor zamanlarım o zamanlardı.
Evde yemek yapamayıp ağzınıza atacağınız en basit seyi peynir ekmeği aylarca yiyemedim mesela.
Yada bi makarna kurtaricidir çoğu zaman.
Onu da alerji kaynaklı yiyemedim.
Sabahları illa biber sogan sotelerdim.
Üstüne protein olsun diye kuzu kıyma.
Öğlen de pilav patates.
Sabah kalkıp da et yemek hiç tercihim olmasa da mecburdum :)
Bir de her kafadan farklı ses çıkaran dr lar da cabasıydi.
Mama ver, sütünün kalitesi düşer diyeni..
Bunlara ilaveten oyun oynamak, yedirmek, gezdirmek, kurslarına götürmek durumunda olduğum oğlum, alerji sebepli uyumayan, uyumadığı için sürekli ağlayan kızım, ve ben :)
O zamanları düşününce şimdiler benim bin şükür sebebim.
Simdiler de yine iyi kötü uyuyor.
Daha çok şey anlıyor ve beraber oyunlar oynuyoruz.
Simdiki handikapimiz da mesela, arabayi, uzun yürüyüşleri çok sevmiyor oluşu.
Ben yürüyüşlere aşığım, oğlum da beş yaşında olmasına rağmen, bir yetişkin kadar yurur, sever.
Gel gelelim kizcem işi bozuyor.
Bizi birazcık eve tıkıyor.
Ama azimliyiz, onu da gezenti yapicaz
Bu aşama da ben en çok ev işlerini saldım.
Herşeyi olduğu kadar yaptım.
Elbette bir çok şeyi eşim yaptı.
Sabahları kalkıp bulaşık varsa onları toparlayıp, kahvaltımızı hazırlayıp ise gitti.
Ben yemekleri geceden soydum, doğradım, yine sabah kalkıp pişirdi.
Çamaşır da hep eşimde.
Ben süpürge vileda, çocukları oynat, yedir uyut, ve dışarı çıkarma işlerini yapıyorum daha çok.
He herşey güllük gülistanlık olmuyor elbette.
Gerildigim çok zaman da oldu.
Yemeği yetistiremeyip, çok kez dışarıdan söylediğimiz de.
Şu dönem bir yardımcımız var, yemek vs ufak işleri hallediyor.
Ben yine çok yoruluyorum.
Her akşam bugün iki çocuğuma da yettim mi diye düşünüyorum, vicdan muhasebesi yapıyorum.
Ama çocuklarımın mutluluğunu, gülüşünü, sağlığını görüyorum, şükür diyorum.
Sonuçta hepimiz elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyoruz.
Kızım artık bensiz daha bir durur oldu.
Ben geçenlerde ilk defa, arkadaşımla cikip kahve içtim.
Bu aralar, sabahları çocukları babaya bırakıp yuruyuse çıkıyorum.
Ama bir yandan da çoğu zaman hala kucağımda kızımla yemek yiyorum.
Uykular bölük porcuk.
Hala elime alıp bir kitap okuyabilmisligim yok.
Ama bunlar bana olağan geliyor işte.
En efsanesi kahvaltı masasında hem emzirip hem yiyebiliyorum
Bu bir sene benim için o kadar hızlı geçti ki...
Çok da zor ve beni sabır olarak eğitici de geçti.
Evet yıprandım ama depresyon kesinlikle değildi, sadece bir miktar yıprandım :)
Ve evet, kokuları mis, gülüşleri aşk..
Nasip olursa üçüncüyü de isterim.
Bizim bir senemizin mini özeti böyle işte :)
Canimmm, sen çok yakından sahitsin, iyi ki de öylesin.iki çocuklu bir anne sanırım hep koşturmaca :) ama insana bebek doğduğu anda enerji de yükleniyor arada çok hızlı şekilde tükense de :)
ne güzel özetlemişsin
herkes bir özetlese yaaa resmen okurken hem duygulandım hem gülümsedim
Son olarak yazmayı unuttuğum önemli bir nokta var. bebeğin ağlıyorsa hep seni istiyorsa biraz oluruna bırakmak gerekiyormuş. ağlıyor diye hep ilgilenmeye çalışıyor olabilirsin ama bazen üzerine düşmemek, ilgilenmemek gerekiyormuş bir şeylerin tek başına çaresine bakmayı öğrenmesi ve ağladığında kendi kendini sakinleşmeyi öğrenebilmesi gerekiyormuş.Selam kızlar uzun zamandır yazamıyorum resmen depresyona girdim o kadar köyü bir surecteyim ki inanılmaz zorlanıyorum korona atlatik 14 gün evden çıkamamak çok kötüydü birde üstüne oğlum sürekli dışarı çıkma istiyordu ağlıyordu babası parka çok alistirmisti sürekli dışarıyı istiyor bensiz durmuyor bu ayrılma korkusu ne zaman geçecek çalışiyorum artık işime engel olmaya başladı hiç durmuyor anneme gidiyorum hergun sabah akşam git gel aşırı yorgun oluyorum çok bunaldım artık bana bağımlılığı biraz azalsa belki her şey çok güzel olur
1 yaş kontrolune gittik vitamin ve kan değerleri düşük çıktı aşırı üzgünüm yani elimden geldiğince her şeyi yedirmek için uğraşsamda yemiyor anne sütü ıstiyor bende anne sütünden kesmek istiyorum ama oda mümkün değil artık gece yeni doğan bebek gibi 2 saate bir uyanıp emiyor hiç bir şey yemiyor dönemsel mı acaba yoksa bu böyle gider mi diye çok korkuyorum son 3 aydır aynı kiloda kiloda artık beni korkutuyor çok iyi bir doktor diye öneri üzerine bir doktora gittik doktorun muayenesi 5 dakika benim zorumla kilosuna baktı çocuğu soymadi bile ,
Sünnet hala yapamadık Eylül ayinda yapmayı düşünüyorum eşimi ailesi gelsin istiyor o yüzden onları bekliyoruz
Birde 1 yaş aşısı olmadık daha biraz ertelemek istedim 16.agustosta olacak umarım ateş yapmaz
Ayrıca 10 . aydan beri dış çıkartmadı daha 4. Diste kaldık emekleyerek gitmek istiyor yürütme çabalarımi red ediyorum yani gerçekten her anlamda çok zor bir çocuk olmaya başladı inatçı ağlıyor en ufak şeyde bende şaşkınlikla izliyorum
Güzel olan tek şey doğum günü yaptık aile arasında açık havada çok güzel geçti ona pasta tatirdim sadece özel bir pasta yapmadım hazır aldım onun yiyebileceği farklı şeyler hazırlamıştım onlardan verdim
Bazen yetersiz hissediyorum ve gerçekten piskolojik olarak zorlanıyorum
