Minik mucizem yanımda mışıl mışıl uyuyor şu an. Uykusu gelince yine kopardı kıyameti, yatırıp yanına uzandım, sokuldu bana, burnumu, gözümü tuttu, konuştu konuştu kendince, sonra usul usul bir şarkı söyledim ona, yavaşça kapattı gözlerini iç geçirerek. İçim yandı ona kavuşana kadar, her olumsuz sonuçta, her negatifi aldığımda yüreğim yana yana vardır bir hayır dedim, hep Allah'ım, hayırlı zamanda hayırlı evlat ver diye dua ettim. Yüzü o değildi belki ama defalarca gördüm rüyamda daha bedenime misafir olmadan önce bile, rüyamda aç kaldığını görünce içim burkuldu. Sonunda Rabbim nasip etti, inanamadık uzun süre. Kımıltılarını hissetmeye başlayınca dünyalar benim oldu. Babasına gösterirdim her seferinde, daha büyük mutluluk var mı diye merak ederdik. Varmış, doğunca anladım. Hani istediğiniz her şeye kavuşunca o istek, o tutku bir nebze kaybolur ya içinizde; bu sefer, sadece bu sefer daha da artıyor bağlılığım gün geçtikçe. Yanımda mışıl mışıl uyuyan bu mucizeye bakıyorum da evet, bu sadece "cennet meyvesi" olabilir, bu dünyadan olamaz bu güzellik. Hala inanamıyorum, bu benim yavrum mu diyorum hala, idrak edemiyorum. Bakıp bakıp ağlıyorum hala minik kuzuma. Rabbim, bu duyguyu bana yaşattığın için sana binlerce, milyonlarca şükürler olsun. Yavrumu, yavrularımızı koru, onlara mutluluk dolu kaderler yaz. Evlat hasretiyle içi yananlara da hayırlı zamanda, hayırlı sağlıklı evlatlar nasip eyle.