Kizlar bir anda karar verdik ve gece yola ciktik.tatile geldik.yoldan cok korkmustum ama korktugum gibi olmadi.uzun yolculuk sonrasi yurumeleri tuhafti.bacaklari yorulmustu.gece bir arkadasimiza ugradik.3 saat kadar dinlendik.ikizleri koltuktan alip yataga birakinca bir yayilmalari vardi gormeniz lazim.yolda onlarin ilgisini ceken degisik seylet aldim yanima.surekli onlarla oyaladim.kisa uykular yaptilar.molalarda deliler gibi kosturdular.ve surekli atistirdilar.veeee denize bayildilar.kumdan acayip keyif aldilar.o kadar yoruldularki aksam 8 den sonra uyudular.erkenden de uyandilar
ne güzel canım darısı başımıza,eylülde umut var bizim için de :)
E
Evet canim ben adidastan almistim spor ayakkabilarini.gercekten kaliplari bir numara buyuk.ben alali iki ay oluyor.ne kadar sevinmislerdi inanamamistim.onlar da biliyor yeni esyayi degil mi
aynen canım nasıl mutluydu o akşam...
O dedigin olaylardan ben de cok muzdaribim canim.gece bile arabayi kac kere durdurup cocuklarin kolunu kemerlerine gecirdik tekrar tekrar.mama sandalyelerinin kemerlerini takiyorlar ama kemerlerini cikaramiyorlar.gozden kacirmayiver aninda ayaktalar. Zaten arabalarini hic soylemiyorum.arabalarinin icinde halki selamlayan kortejdeki devlet liderleri gibiler.rahatlikla ayaga kalkiyorlar.
canım çok dikkat et biz ilk uçuşumuzu gerçekleştirdik arabasında dikilip cumburlop... Allahtan arık büyüdüler öyle çuval gibi düşmüyolar elimi ayağını kullanıyo korumaya çalışıyo kendini yüzüstü düştü alnı falan kızardı aama elleriyle tutundu yere korudu kendini...
biz de dun baktik ayakkabiya. bi tane sandaletle idare ediyor bizimki. turkiyedeyken almistik kucuk geliyor artik. burda en iyi markalarda bile ortopedik taban yok hepsi duz. turkiyede saticiyle tartismistim ortobedik olmayan ayakkabi giydirilmez cocuga diyodu. hangisi gercekten dogru bilmiorum artik
evet canım burda var öyle bi takıntı ama ayakta sorun yoksa gerek yok varsa ortopedik ayakabı bu çağda düzeltip iyileştirebiliyo,ama tedbiren ortopedik giydirince faydası var zararı yok yani...
Sayfa değişmiş ya, alıntı yapabilmişimdir umarım.
Canım, sağolasın. Hatırlamışsın.
Ben eve dönünce ortalığı halledip bilgisyar başına geçerim diye düşünmüştüm.
Lakin yerde miyim, yerlerin dibinde mi, arafta mıyım cehennemde mi, bilemedim.
Buraya yazmaya, sizlerden dua istemeye de inanın takatim yoktu.
Uzatmayım..
Annemin sağ ayağında dışa doğru bir sertlik vardı, kemikleşme gibi, topuk kadar.
Yaklaşık bir senedir ihmal ediyor, gitmiyordu doktora.
Geçtiğimiz gün gitmiş, doktor detaylı mr istemiş, dilim varmıyor söylemeye, kanserden şüphelenmiş.
Bugünkü sonuca bakarak, ordan bir sıvı alınıp patolojiye gönderecekmiş.
Şimdi az biraz rahatım ve kendime geldim.
Sebebi şu: Annem ve babam gönüllü kan bağışçısıdır. Her üç ayda bir düzenli olarak kan verirler. En son kanı da 1,5 ay kadar önce vermiş. Bu sertlik 1 yıldır var, doğal olarak kanda muhakkak çıkardı Allah korusun öyle bir durum.
Adının işitilmesi bile ne kötü, Allah bu dertle uğraşanlara sabır, güç, kuvvet versin.
Demin aradım annemi, sıradayım dedi, dua edin temiz çıksın kızlar.
Ne adaklar adadım Ya Rab..
Ben boğazım düğüm düğüm, gözlerim kan çağı, oğluma yansıtmamaya çalışıyorum ama ne mümkün.
Üstüne üstlük Gökalp acayip huy değiştirdi.
Uyumuyor.
Gündüz en geç 3-4'de az veya çok uyuyan çocuk şimdi 6-7'de uyuyor, haliyle gece 1-2'de ancak yatıyor.
Babasıyla ben şaşkın ve -artık- tahammülsüzüz.
Adana, Sivas oralarda el üstünde tutuldu, günde dört posta dışarlarda gezdi. Şımarık oldu iyice.
Evde kapalı kaldı şimdi, enerjisini atamıyor. İlla ki adda talebi de yok ama bilemedik gitti.
Bir görseniz nasıl nasıl çığlık atıyor istediğini yapmayınca.
Düzelecek elbet.
Dualarınızı eksik etmeyin nolur.
Canım hayırlısıyla temiz sonuçları alın inşallah,
Gökalpin durumu da hem o kadra yer gezdikten sonra huy değişimidir hem de bu aralar bizimkiler de öyle canım ya...
Oysa ben geldiğimde yol izlenimlerimi aktaracaktım size.
Arabada Gökalp'in fevkalade rahat durduğunu, 18 aylık bir bebek için oldukça rahat bir yolculuk yaptığımızı.
Arabanın hem ayak yerine hem oturma yerine çarşaf serdiğimizi, ayakkabılarımızı çıkarıp rahatça oturduğumuzu.
Her tarafı bir güzel batırdığımızı, tavanın bile çikolata olduğunu.
8+8+8+8 saatlik yolculuğumuzu.
Bir de bol bol fotoğraflarımızı.
Off.
al güzel haberleri paylaş yine bizimle güzellikleri canım,bekliyoruz Gökalpin fotolarını da...
Biz kızımla evcilik oynamaya başladık. Cumartesi Cansu ya bir arkadaşımız evcilik seti hediye getirmiş. Nasıl sevindi anlatamam. Tabaklar bardaklar kaşıklar tencereler hepsini yerleştirip anne gel diye bağırıyor. Gidiyorum yanına bana bir fincan uzatıyor kendi de alıp sanki içinde bir şey varmış gibi içiyoruz. Allahım ne keyif. Bu arada az önce Cansu'yu uyumaya götürürken Kızım seni çooooooooook seviyorum dedim gözlerinin içine bakarak veee oda bana anneee çoooooooooooook dedi. Allahım bu beklentisiz karşılıksız sevgi beni çıldırtıyor. Nasıl güzel bu minik kalpleri sevgiyle dolu.
bu hafta bizimki de mutfak kap kacaklarıyla adeta evcilik oynuyo canım,ben de evcilik setlerine mutfak setlerine bakıyorum alıcam ben de kızıma ama plastik şeyleri sevmiyo gerçekçi olsun diye çelik emaye falan setler yapılmış onlardan alıcam...
Bu arada geçen yazmayı unuttum siz demiştiniz evini hayal ettim falan diye. Hiç hayal edilecek bir ev değil söyleyim. Tam takır kuru bakır bir ev. Herkesin yatağı ve iki kanepe televizyon. Yerler bildiğiniz beton. Seramik falan bile döşeli değil. Başka bir şey yok yani. Görseniz tam bir yokluk . Ama eşim çocuklarım yanımda çok şükür sağlık problemimiz yok 2 yıl dediğimiz göz açıp kapayıncaya kadar geçer diyorum. Dünyadaki vahşeti, insanın insana ettiği zulmü gördükçe halimize şükretmekten başka bir şey gelmiyor aklıma .
evin içini değil de karşısında park olan müstakil mütevazi b ev hayal etmiştim ben de canım o haliyle hoşuma gitmişti,en başta sağlık huzur evlatlarınla, sağlıkla huzurla oturun...
ay çok tatlı maşallah,resim de büyük yüklenmiş sayfanın yeni düzeninden mi ne,bayıldım,maşallah...
kızlar paylaşın resimleri,büyüyen kuzuları,bayramda bile foto gelmedi,hani tatil fotoları...
OTE="yenikullanici, post: 36614508, member: 305701"]kızlar derin bizi dışarda çok yoruyo,mümkün değil arabada oturmuyo,dikiliveriyo ayağa çıkarıyo da kemerleri görmeniz lazım,avaz avaz susmuyo,kucakta da aynı şekilde gerine gerine bağrınıyo ağlıyo illa salıvericez ortalığa bi oraya bi oraya ne dikkatini çekerse oraya gidecek,etiket meraklısı,her etiketi elliycek istediğini çekiştirip atıcak... ben tek çıkamıyorum hiç,eşimle ya akşamları ya pazarları çıkıyoruz o peşinde sürekli ben etrafa bakınıyorum,adam da yoruluyo hiç keyif almıyo artık... bakıyorum daha küçüğü de daha büyüğü de ne güzel arabasında geziyo biz arabayı alışveriş arabası olarak kullanıyoruz...
bugün bi mağazada derin yine avaz avaz ağlıyo eşim etrafı dağıtmasın diye kucağına almış, ben de başka bi köşede bakınıyorum yanımda bi görevli çocuk görevli kıza diyo ki niye bu çocukları böyle ağlatıyolar hiç anlamıyorum yaa diye... zaten bunalmışım, gittim dedim ki,ben anlatayım,sizin bu düzenlediğiniz reyonları dağıtmasın diye biz çocuklarımızı zaptetmeye çalıştığımız için ağlatıyoruz malum alışveriş de lazım mecbur geliyoruz e çocuk da evde yalnız bırakılmaz beraber geliyoruz şimdi anladınız mı diye... çocuk bi utandı önüne eğildi kızardı kız çocuğa bakıp gülüyo... sonra ben de güldüm kendime ama başına gelmeyen ne kolay konuşuyo öyle...
Aynen biz de hep öyleyiz doğdugundan beri hiç birlikte bi yere gidemedik arabasında hiç durmaz hemen cıkmak ister oturmaz bi yerde öyle oturup yemek yiyelim bişey içelim hiç yapamadık..bebekken bile öyleydi şimdi hiç durmuyor herseyi karıstırıyor markette raftan alıyor herseyi olmaz deyince aglama tepinme baslıyor...o yüzden onu sadece parka sahile cıkarıyorum koşsun oynasın alışveriş için büyüklere bırakıyoruz uygun olmazsa cıkmıyoruz pek...cok bunaltıcı bir durum artık arabada da kusuyor sanırım evden cıkamıcaz dısarı artık[/QUOTE]
canım çok zor Allah kolaylık versin,
alışverişe mecbur çıkıyoruz işte biz de,yorulup koşturup geliyoruz,
yemek yerken de ne yiyeylim diye sorunca eşim öyle sipariş verip beklenicek bişey olmasın en çabuk ne olursa en boş neresiyse o diyorum hep :)
ama şimdi biraz daha rahat gibi,normal sandalyey oturunca küçük hanım kendini büyümüş mü hissediyo ne daha uzun sre duruyo eline de ekmek falan verince,bi de pipet istiyoruz onunla da oyalanıyo... ama araba yada mama sandalyesinde durmuyo...
Kahvaltılarımız iyice kabusa döndü ne peynir yiyor ne salatalık ne domates. Ki domatesi çok severdi şimdi kesinlikle ağzına sokmuyor diliyle itiyor bi de sıratını buruşturuyor ekşiymiş gibi. Sadece süt içiyor bi de yumurtanın beyazını yiyor,canı isterse de kuru ekmek yiyor. Ben yedireyim diyorum olmuyor önüne koyuyorum mıncıklayıp duruyor. Yoğurt yiyordu artık onu da istemiyor.Ne yapıcağımı şaşırdım artık. Mama sandalyesinde de pek oturmak istemiyor artık bizim gibi sandalyeye oturucakmış beyefendi. 
