Kızlar ek gıda konusu konuşulmuş, ben de kendimce fikir ve tecrübelerimi paylaşmadan edemedim. Annem ablamla ikimize 2 yaşına kadar anne sütünden başka bir şey vermemiş. Adet öyleydi kızım diyor :) Bence o kadar sürmemiştir, yani 2 yaşında bir çocuk kendi mutfağa gidip alır ne bileyim :) Ama sonuçta oldukça uzun süre ek gıda vermemiş her şekilde.
İlk oğlumda 5. ayda ek gıdaya başladım ve 6 aylık olduktan sonra düzenli ara öğünleri verdim. Çok da iştahlı olan oğlum 1 yaşına yaklaştığında beni sadece zevk için emiyordu, sütüm o kadar azalmıştı yani. İkinci oğlanda annemden bu anlattıklarımı duyunca kendi kendime karar verdim. Meyveler ilaçlı gübreli, sebzeler desen ayrıca hormonlu. Yumurtalar çiftlikte gdolu mısırla beslenen tavukçuklara hormon vererek ve sürekli ışığa maruz bırakılarak günde iki kere yumurtlatılarak üretiliyor. Et desen besi hayvanlarını ahırlarından çıkartmadan semirtip kesiyorlar. Süt desen, memlekette güvenerek aldığımız köylünün sütüne bile bozulmayı önleyici madde koyduğunu anlayıp illallah ettik.
Eee, bu kadar riski erkenden çocucağızımın minik karaciğerlerine yükleyeceğime hiç değilse kendi karaciğerimden geçmiş sütümü vereyim bir sene dedim. Öyle de yaptım. Emzirmenin dışında tadına alışması için meyve ve yaşına uygun yemeklerden yedirdim ama kesinlikle ilkindeki gibi, aman kuşluk öğünü geldi, şimdi ne yese, ikindi öğününe yoğurt mayalamadım tüh falan demedim. Yani her şey tadımlıktı. Bir yaşından sonra kendisi de talep ettiği için yavaş yavaş arttı ek gıda alımı ve 18-19 aylıkken masada oturup kendi eliyle yemek yiyordu oğlan. Yani öyle yemeye alışmasında da sorun yaşamadım.
Benim tavsiyem eğer sütünüz yetiyorsa ve gelişimi de iyiyse bebeklerinize ek gıdaya geçmek konusunda acele etmeyin. Doyması için değil alışması için verin sadece.