şimdi okudum biraz geçmişi esracım. kaybı olan arkadaşların hepsine Allahtan sabır dilerim. Biliyorum kolay değil ama bir an önce hayata dönüp yeni umutlarla kaldıkları yerden devam ederler inşalllah..
esracım, ben biraz doğrucu davut olduğum için yanlış anlaşılabiliyorum geçen gün amniyosentez ile ilgili olmakla birlikte aslında hastane konusunda arkadaşları uyarmak için bi haber gönderdim. bir iki arkadaştan bu topikte bunları paylaşmayın diye tepki aldım, tabi iyimserlik iyi hoş ta hayattaki olumsuzluklara da hazırlıklı olmak lazım.
dört bebeğimi kaybettim her seferi ayrı bir umuda yolculuk ama her seferinde farklı bir şeyi öğrendim, ilki boş gebelikti, hiç duymadığım için şok olmuştum, günlerce kendime gelemedim, ikinci gebeliğimde ilk kaybımın bebek falan olmadığını öğrendim. ikincisinde kalbi atarken durmasının ne olduğunu öğrendim, üçüncüsünde tamamıyle üç aya odaklanmıştım doktorlar üç ay kritik ay atlatırsan yırttın diyolardı hep, öyle böyle anam ağladı üç ayı tamamlayana dek, hep bulantılar vardı bütün belirtiler vardı her bulantımda dua ediyordum demekki kalbi atıyor diye ve 3.5 aylıkken kontrole gittik o kadar mutluydum ki sabah kustum diye, ama o gün anladım ki, belirtilerin olması ya da kalbinin atması da çözüm değilmiş, bebek çok sağlıklı ama ense kalınlığı normal değil dediler, cvs yaptırdım bayram öncesi, arefe günü sonucu elime verdiler, asla yaşamaz, doğsa da en fazla bir iki ay yaşar dediler. hayatımda belki de acıdan bilendiğim bir hafta yaşadım ve sonunda onu o halde doğuramazdım, kendi irademle onun ölüm fermanını imzalamak zorunda kaldım, hiç gitmedi onun acısı, sakat ta olsa yavrumdu işte....
sonraki tecrübem kimyasal gebelikti, sonrasında bir diziameliyatler geçirdim, tüp ameliyatı, rahim ameliyatı vs. vs. netice olarak bu gün yine hamileyim çok şükür.... Ama inan artık hiç bişeye çok sevinemiyorum, hiç hesaplar yapamıyorum, bu değer varsa tamam iyi o zaman diyemiyorum ya da bulantılarım var demek ki iyi yoldayız diyemiyorum, inan benim hiç belirtisi olmadan nurtopu gibi çocuklar doğuran oo kadar çok arkadaşım var ki, hiç kafanıza takmayın bunları, herşey olacağına varıyor, hamileliğinizin tadını çıkarın. Mevlam neylerse güzel eyler. iyiye de kötüye de şükretmeyi, sabırlı olmayı öğretiyor hayat. bi de benim pıhtılaşma sorunum var her akşam iğne vuruluyorum, düşünün ki her akşam kendinize iğne vurmak zorunda değilsisniz
bütün bu yazdıklarım için geçen seferki gibi arkadaşların morali bozulur da niye topiğimizde böyle şeylerden bahsediyosun diyen olursa şimdiden hepsinden özür dilerim. ama maalesef hayatta herşey var iyiye de kötüye de hazırlıklı olmalı ve kendimizi kaybetmemeliyiz, kötü şeyler düşünerek pimpirikli olmamalıyız ama dünyadan da bihaber olmamalıyız. herkese iyi pazarlar....
Çok acı tecrübelerin olmuş gerçekten ,Allah bir daha göstermesin.
Sabrımız sınanıyor bazen böyle,bundan sonra umarım herşey çok güzel olur..
