yok tutuku yaa, ayaz sadece kalabalığa alışkın yetişiyor.
ben sevip-sevmeme konusunda asla düşünmüyorum; sadece emziremediğim için anne ayırımını yapamadığını düşünüyorum. ama eminim ki emzirseydim bütün gün beraber olsaydım, belki yakınlığımız farklı olurdu ame gene de herkese giderdi.
bizim yaşadıklarımızı kimse yaşamasın, düşmanım bile; asla istemem.
eğer bu vicdan meselesiyse en çok benim vicdan yapmam gerekir 18 gün birlikte olabildim ben oğlumla, sadece 18 gün.
daha 2 kilo olmamış bebeğimi evde bıraktım geldim işe.
gündüz işe geldim, gece hastaneye gittim orada kaldım. 10 gün her gece 1 saat uyudum ben; hastanedeki sandalyede.
bunu ben neler yaşadım diye demiyorum, hangi anne olsa böyle davarnırdı.
imkanı olan işten çıkardı; benim yoktu çıkamadım.
benim imkanım yok çalışıyorum; ya da var çalışmayı tercih ediyorum farketmez.
ama bu seçimim ya da bu mecburiyetim yüzünden bebeğimin başkasını daha çok benimseyeceğinin ya da seveceğinin söylenmesi, benim kuyruğuma basmakla eşdeğerdir.
canımı yakar, içimi acıtır.
aşağı doğr indim
