Yok canım, artık konuşmuyoruz. En son dün konuştuk, annemde babasıyla konuştu, annesinin yüzü yok cevap vermeye çünkü. Sadece arkadan belalar okuyomuş, beni suçlu gösteriyosunuz diye. Evet suçlu o, büyük kızı ve sevdiğim adamdı. Neler çektim onların yüzünden ben. Aileler arasında da zaten kopukluk vardı, annem arar sorardı onlar hiç arayıp sormazdı, hayatında iki defa gelmiştir bizim eve annesi. Babasının zaten hiçbişeyden haberi yok, nişanlanıyoruz biz, babasının haberi yok. Adam da gelmiş bizi suçluyo bunun için. Adama diyorum ben nasıl kendi aileme söylediysem, seninde oğlun sana söylicekti ya da eşin. Ben mi gelip nişanlanıyoruz diye haber vericektim. Ben hiç anlayamadım bunları da.
Yani anlayacağınız tamamen bitti, zaten ailesi destek olmayacaklarını söyleyince koptu herşey onda. Çünkü onun yapabileceği şeyler belliydi. Bin kere yalvardım ona, bana yapamayacağın şeylerin sözünü verme, yapamıcaksan yıllarımızı boşa harcamayalım, yok ben seviyorum, yok sensiz yaşayamam, yok ben senden vazgeçemem, herşeyimizi yapıcam edicem. Şimdi ortalıkta yok beyefendi, böyle beni yarı yolda bıraktı gitti.