2 yillik evlilik bitiyor ve akla ihtiyacım var

Öyle de bu arkadaş battığını düşünmüş..bu arada yalan soylemicem bazen battığı anlar oldu ..ama bu durumdan utanıp yardım aldigimda ben bazen öz evladımı balkondan atasım geliyor demişti arkadasim
Çocuk sizin öz evladınız değil ki zaman zaman batması çok normal.
 
Ailesi haftada bir gorusmek istediyse niye batti ki bu size (kendi tabiriniz oldugu icin oyle yazdim) haftada 1 gayet olculu bi aralik bence. Bide evliliginizdeki problemleri tum sulaleye niye anlatiyorsunuz bu da dogru degil. Cocugu da pek istememissiniz zaten mecburiyetten bakmissiniz gibi geldi. Bunlarin disinda siddet kufur vs varmis zaten o evlilik yurumezdi kayinpederin dedigi de yenilir yutulur degil. Sizin evliliginiz zaten bitmis bence onunuze bakin artik
Sulaleye yayma rezilliğini bebeğin ölümünü kabullenme sürecinde yaptım tamamen hataydı..çocuğa başta mecburiyet sonrasında sevgi ile baktım..nasıl o kadar bağlandım onu da bilmiyorum ki çocuk cidden işlenmemiş cevherdi..sadece simarttiklari için çocuğun hiçbir özelliği dışa yansımamisti bi süre sonra mükemmel mizah anlayışını keşfettim, çocuk yürüyen stand upciydi ..daginikti sesliydi falan da bana batmiyordu bi süre sonra onun babasına karşı g.tunu toplarken buldum kendimi ..zaten yanarım yanarım ona yanarım çocuğu tam düzelttim ben bebeğimle beraber akil sağlığımı da yitirdim
 
Merhabalar
Ben 37 yaşında ücretli öğretmenlik yapan bir kadınım. Eşimin ikinci evliligiyim ve ilk eşinden oğlumuz bizimle yaşıyordu. Evliligimin ilk yılı oğlumun beni , benim de onu kabullenme süreciyle geçti.. eşimin ailesi yakın olduğu halde benim "onun evi burasıdır " gibi fazlaca büyük söz etmiş olmamla beraber eşimle hiç özgür alanimizin olmadığı, o zamana kadar çocuğa bakan babaannenin hemen diğer şehirdeki oğlunun yanına gitmesiyle cehenneme döndü.. zaten 2 yıl boyunca da pek evin içinde özgür olamadım
2. Yıl çocukla birbirimize alıştık derken bu sefer eş ailesi ile sorun yaşamaya başladım. Rutin bir şekilde görüşme talepleri vardı ve bunu kabul etmedim. Eşimin oğlunu buyuttukleri için olsa gerek patolojik bir bağlılığı var onlara ..herkesin kolayca kaldırabilecegi örneğin hafta bir görüşme isteği bana battı. Zaten evde özgür değilim bi de aileni çekemem dedim Bu arada ya çok aşık ya çok düşmanlık. Aklınıza gelecek karşılıklı her türlü rezilliği yaşadık. Şiddet, küfür, kavga. Ev terk etme.. böyle zamanlarda çocuğu alt sokaktaki ailesine yollamaya çalışmama rağmen şahit olduğu zamanlar oldu ki zaten annesi ile görüşmediği için sevgi adı altında çocuğa hiç sınır ogretilmemis( benle beraber öğrenmişti ve bunu sevgi yoluyla öğrettim)
Korunmama rağmen geçen hafta hamile kaldigimi öğrendim. Eşim sevinmedi ben ağladım mutluluğumuz ailene bağlı kene gibiler dedim ve kıyamet koptu ..Bebeğin karnımda olduğu bi hafta eşim eğer ailesi ile iyi olursam evliligimizin kurtulacağını ama zaten antidepresan kullandığım için bebegi istemediğini söyledi. Siz deyin hormonlar ben diyim can acısı tüm.sulalesini arayıp şikayet ettim (tam rezillik) , ailesini arayıp ilk torununuz annesiz bu ise babasız büyüyecek sizin yüzünüzden dedim ..eşimin babası şerefsiz haysiyetsiz hamile olsan kaç yazar ne idugu belirsiz karnındaki dedi (onlara göre hamile olduğun bile yalandır demek istemismis)
Tak dedi avukat tutup Eylül 14'e bosanma davası açtım zira eşim blöf yaptigimi düşünüyordu..bu esnada bebeğimi aldırdım o soğuk kanlı kadin gitti tüm hastanenin bakıp ağladığı bebeğimi öldürmek istemiyorum diyen kadın geldi fakat kullandığım ilaçların sonuçlarını biliyordum (şu anki soğuk kanliligim da sanırım psikoloji bozukluğu) eşimle konuşamıyoruz , sorun çözemiyoruz, daha önce cift terapisi isteyen adam dün yoruldum istemiyorum terapi dedi ben de o halde eşyaları tamamen alayım ve eylülde de bitmiş olur dedim beni narsist ilan edip (işlerinden psikolog arkadaşı öyle demiş) artık uzulmedigini söyledi (zaman kavramim karıştı bunu daha önce de söylemiş olabilir)
Velhasıl nefes alamıyorum arkadaşlar. Annemde yaşıyorum maddi zorluğum çok olmayacak ama annem yaşlı ve gelenekçi ne kadar inkar etse de çevreden çok utanacak ..biraz görüşmeyelim sonra son kez oturup konuşuruz dedik ama ben duramıyorum ölme isteği sık sık tetikliyor(psikolojik destek alıyorum ama yetmiyor) zaman geçmiyor ve canım yanıyor..BEN BOĞULUYORUM
Çocuğa uzun süredir eş ailesi bakım verdi ise görüşmek istemeleri doğal. Sanırım anne de çocuğu almıyor. Haftasonu bir gün de olsa çocuğu babasıyla yollasaydınız niye size geliyorlar ki? Biz başbaşa kalalım ya da ben evi derleyip toparlayayım kafamı dinleyeyim diyip o gün ister eşinizle ister kendi başınıza kalırdınız. Benim çevremde hiç yakınım yok ama bazen keşke bir gece de olsa şöyle eşle gezsek tozsak aklımızda hep çocuk (6 yaş) olmadan bir gün geçirsek diyorum. Bu öz anne babalar için de bir ihtiyaç. Kendinizi fazla adamışsınız.
 
Çocuklu adamla evlenmek zor yük. Adam zaten yetişkin değil. Bir de aikesinin saygısı olmamış.
Su durumda sizin kadar o yavruya da üzüldüm. İkinci kez annesiz kalıyor.
Ona seni degil babanı terk ediyorum beni her zaman ara , seni asla bırakmayacağım dedim..öyle yapacağımı bilir , şu an bana da öfkeli, evdeki herseyi gidip babannesine yumurtlamis ben de ona öfkeliyim ama zamanla geçer..
 
Çocuğa uzun süredir eş ailesi bakım verdi ise görüşmek istemeleri doğal. Sanırım anne de çocuğu almıyor. Haftasonu bir gün de olsa çocuğu babasıyla yollasaydınız niye size geliyorlar ki? Biz başbaşa kalalım ya da ben evi derleyip toparlayayım kafamı dinleyeyim diyip o gün ister eşinizle ister kendi başınıza kalırdınız. Benim çevremde hiç yakınım yok ama bazen keşke bir gece de olsa şöyle eşle gezsek tozsak aklımızda hep çocuk (6 yaş) olmadan bir gün geçirsek diyorum. Bu öz anne babalar için de bir ihtiyaç. Kendinizi fazla adamışsınız.
Buna biz halk dilinde MALLIK diyoruz siz kibar kadinsiniz soyleyememissiniz..2.
Yılda bu söylediklerinizin bir kısmı oldu ama bu sefer de bende tahammül kalmadı eş ailesine ..şu an eşimin onlara muhtacligindan dolayı koruyor olması onları bende maddesellestirdi. Yani onlar nasıl desem artık bir insan değil de bi durum ve ben bu durumdan ölümüne iğreniyorum
 
Ona seni degil babanı terk ediyorum beni her zaman ara , seni asla bırakmayacağım dedim..öyle yapacağımı bilir , şu an bana da öfkeli, evdeki herseyi gidip babannesine yumurtlamis ben de ona öfkeliyim ama zamanla geçer..
Ben çocuk bakımınız ve yaklaşımınız ile ilgili sorun görmedim. Hatta bir gün de olsa off gün oluşturabilirsiniz. Sizin evliliğinizin devamını ve mutluluğunu düşünen kayın aile çocuğa arada biz bakalım siz kafanızı dinleyin bile demeliydi bence. Cuma okul çıkışı yemeğe davet etseler sizi, çocuk cuma günü kayın ailede kalsa cumartesi akşam üzeri alırsanız? Valla bilemiyorum bence abes bir durum değil. Çocuk da onlara alışkın onlar da çocuğa. Cuma akşamı siz gezer eğlenirsiniz cumartesi ev işleri vs pazar günü dingin mutlu bir aileyle karşılaşır çocuk. Pazar günü de çocukla birlikte bir etkinlik yaparsınız. Ödevlerini yaptırır okula hazırlanırsınız.
 
Çocuğa uzun süredir eş ailesi bakım verdi ise görüşmek istemeleri doğal. Sanırım anne de çocuğu almıyor. Haftasonu bir gün de olsa çocuğu babasıyla yollasaydınız niye size geliyorlar ki? Biz başbaşa kalalım ya da ben evi derleyip toparlayayım kafamı dinleyeyim diyip o gün ister eşinizle ister kendi başınıza kalırdınız. Benim çevremde hiç yakınım yok ama bazen keşke bir gece de olsa şöyle eşle gezsek tozsak aklımızda hep çocuk (6 yaş) olmadan bir gün geçirsek diyorum. Bu öz anne babalar için de bir ihtiyaç. Kendinizi fazla adamışsınız.
Bu arada az çok anlamışsınızdır ezilecek kadın değilim..başta sürekli bana gelmek isteyen eş annesi benden sert sınır gelince ayağını kesti ( çalışıyorum ve işten gelince de sadece çocuğa bakım vermeye gücüm yetiyor onun köy anılarını dinlemek istemedim )
Bu sefer hadi yemek yaptim bizde yiyin başladı tersleyince oğluna söylemeye başladı. Görüntüde idare edilebilir şeyler ben mahremimi evimi rızkımı zaten halihazırda 13 yaşındaki bi erkek çocuğu ile paylaşınca tolere edilemez oldu
Eş kişide ben vay ben nasıl erkeğim, vay Ben nasıl abiyim pozlarına girdi
 
Çocuklu adamla evlenince bunlar oluyor işte malesef, ne kadar o çocuğa bakarım sansanız bile insanın öz evladı bile özgürlüğü kısıtlarken başka birinin çocuğu daha da göze batıyor. Baştan bu evlilik olmamalıydı. Eşin ve eş ailesinin karaktersizliği zaten felaket, çünkü herkesin tek istediği siz çocuğa bakın onlar isteyince hemen görüşün her şey onların istediği gibi olsun, olmayınca da ne size ne karnınızdaki bebeğe vicdanları ve saygıları kalmamış. Bebeği aldırmanız zor bir karar olmuş ama o bebeği inanın korkunç bir aileden kurtardınız. Hiçbir bebek darmadağınık bir aileye gelmemeli, hayatı boyunca üzüntü ve eksiklerle yaşayacaktı. Olan olmuş artık bu saatten sonra boşanıp vaktinizi kendi sağlığınız ve refahınız için harcayın. İsterseniz milyonuncu kere boşanmış olun, bu kadar saçmalığa hiçbir zaman katlanmak zorunda değilsiniz. Anneniz de sizi mutlu görünce bunu anlayıp rahatlayacaktır
 
Ben çocuk bakımınız ve yaklaşımınız ile ilgili sorun görmedim. Hatta bir gün de olsa off gün oluşturabilirsiniz. Sizin evliliğinizin devamını ve mutluluğunu düşünen kayın aile çocuğa arada biz bakalım siz kafanızı dinleyin bile demeliydi bence. Cuma okul çıkışı yemeğe davet etseler sizi, çocuk cuma günü kayın ailede kalsa cumartesi akşam üzeri alırsanız? Valla bilemiyorum bence abes bir durum değil. Çocuk da onlara alışkın onlar da çocuğa. Cuma akşamı siz gezer eğlenirsiniz cumartesi ev işleri vs pazar günü dingin mutlu bir aileyle karşılaşır çocuk. Pazar günü de çocukla birlikte bir etkinlik yaparsınız. Ödevlerini yaptırır okula hazırlanırsınız.
Çocukta ders ödev ev sorumluluğu namına hiçbir şey yok. Aşırı sinir bozucu bi durumdu .yine de seviyorum keretayi
 
Merhabalar
Ben 37 yaşında ücretli öğretmenlik yapan bir kadınım. Eşimin ikinci evliligiyim ve ilk eşinden oğlumuz bizimle yaşıyordu. Evliligimin ilk yılı oğlumun beni , benim de onu kabullenme süreciyle geçti.. eşimin ailesi yakın olduğu halde benim "onun evi burasıdır " gibi fazlaca büyük söz etmiş olmamla beraber eşimle hiç özgür alanimizin olmadığı, o zamana kadar çocuğa bakan babaannenin hemen diğer şehirdeki oğlunun yanına gitmesiyle cehenneme döndü.. zaten 2 yıl boyunca da pek evin içinde özgür olamadım
2. Yıl çocukla birbirimize alıştık derken bu sefer eş ailesi ile sorun yaşamaya başladım. Rutin bir şekilde görüşme talepleri vardı ve bunu kabul etmedim. Eşimin oğlunu buyuttukleri için olsa gerek patolojik bir bağlılığı var onlara ..herkesin kolayca kaldırabilecegi örneğin hafta bir görüşme isteği bana battı. Zaten evde özgür değilim bi de aileni çekemem dedim Bu arada ya çok aşık ya çok düşmanlık. Aklınıza gelecek karşılıklı her türlü rezilliği yaşadık. Şiddet, küfür, kavga. Ev terk etme.. böyle zamanlarda çocuğu alt sokaktaki ailesine yollamaya çalışmama rağmen şahit olduğu zamanlar oldu ki zaten annesi ile görüşmediği için sevgi adı altında çocuğa hiç sınır ogretilmemis( benle beraber öğrenmişti ve bunu sevgi yoluyla öğrettim)
Korunmama rağmen geçen hafta hamile kaldigimi öğrendim. Eşim sevinmedi ben ağladım mutluluğumuz ailene bağlı kene gibiler dedim ve kıyamet koptu ..Bebeğin karnımda olduğu bi hafta eşim eğer ailesi ile iyi olursam evliligimizin kurtulacağını ama zaten antidepresan kullandığım için bebegi istemediğini söyledi. Siz deyin hormonlar ben diyim can acısı tüm.sulalesini arayıp şikayet ettim (tam rezillik) , ailesini arayıp ilk torununuz annesiz bu ise babasız büyüyecek sizin yüzünüzden dedim ..eşimin babası şerefsiz haysiyetsiz hamile olsan kaç yazar ne idugu belirsiz karnındaki dedi (onlara göre hamile olduğun bile yalandır demek istemismis)
Tak dedi avukat tutup Eylül 14'e bosanma davası açtım zira eşim blöf yaptigimi düşünüyordu..bu esnada bebeğimi aldırdım o soğuk kanlı kadin gitti tüm hastanenin bakıp ağladığı bebeğimi öldürmek istemiyorum diyen kadın geldi fakat kullandığım ilaçların sonuçlarını biliyordum (şu anki soğuk kanliligim da sanırım psikoloji bozukluğu) eşimle konuşamıyoruz , sorun çözemiyoruz, daha önce cift terapisi isteyen adam dün yoruldum istemiyorum terapi dedi ben de o halde eşyaları tamamen alayım ve eylülde de bitmiş olur dedim beni narsist ilan edip (işlerinden psikolog arkadaşı öyle demiş) artık uzulmedigini söyledi (zaman kavramim karıştı bunu daha önce de söylemiş olabilir)
Velhasıl nefes alamıyorum arkadaşlar. Annemde yaşıyorum maddi zorluğum çok olmayacak ama annem yaşlı ve gelenekçi ne kadar inkar etse de çevreden çok utanacak ..biraz görüşmeyelim sonra son kez oturup konuşuruz dedik ama ben duramıyorum ölme isteği sık sık tetikliyor(psikolojik destek alıyorum ama yetmiyor) zaman geçmiyor ve canım yanıyor..BEN BOĞULUYORUM
Boşanmanız daha isabetli olur zira bu yaşadığınız evlilik değil, hem ilk eşinden olan çocuğuna bakıp hem de ailesini memnun mu edeceksiniz yani, kimse kusura bakmasın, adamın ilk eşinin neden boşandığı belli oldu , demekki eşiniz ailesine sınır çizemiyor ve bu evlilikte büyük bir sorun, kendinizi suçlamayın ve biran önce boşanıp tedavi olmaya bakın, kimse sizin akıl sağlığınızdan değerli değil. Şimdi gitsinler kendisine başka bir köle hizmetçi gelin bulsunlar ...
 
Bebeginiz icin uzuldum fakat belli ki sizin sagliginiz yerinde degil ve bir ton belirsizlik icine masum bir bebek getirmek dogru olmayabilirdi. Once kendinizi toparlayin rica ederim, terapiler yetmiyorsa bolca kitap okuyun hobi edinin kocanizdan kesinlikle uzaklasin ama kesinlikle. Bu evlilik bastan olu dogummus aslinda, baskasinin cocugu ve aileden kopamamis es secimi cok dengesiz ve talihsiz bi secim. Allah sabir kolaylik versin. Ailenize yaklasin destek cok onemli boyle zamanlarda. Cocukluk zamanlariniza donun onlara siginin. Is hayatini birakmayin derim fakat ogretmenlik disinda bir meslege yonelim daha yerinde olur gibi bi sure cocuklardan uzak durmak iyi gelebilir. Aci cekmis uzulmus, istemeden de olsa dogru karari veremedigi icin hayati ve kendi yipranmis kadinlarimiza saygim sonsuz. Kadinlar bunlari yasamayi hak etmiyor. Cok fazla psikolojim bozuldu mahvoldum kafasina da girmeyin. Her sey beyinde baslar beyinde biter unutmayin.
 
Burada çocuklu insan ile çocuksuz insan evliligi zor olur diyince çok güzel olur diye ortalığı yıkıyorlar bir kaç güzel örnek veren çıkıyor vs.
Ama İstisnalar dışında erkek olsun kadın olsun kendisi annelik babalık bilmiyorken elin çocuğuyla evliliğe başlamak böyle olur.
Ha bu konuda sorun sadece çocuk varligi değil ama bir parçası. Evde özel alan yok, bunun öfkesi de hayatınızda diğer her şeye yansıyor haliyle.
 
Boşanmanız daha isabetli olur zira bu yaşadığınız evlilik değil, hem ilk eşinden olan çocuğuna bakıp hem de ailesini memnun mu edeceksiniz yani, kimse kusura bakmasın, adamın ilk eşinin neden boşandığı belli oldu , demekki eşiniz ailesine sınır çizemiyor ve bu evlilikte büyük bir sorun, kendinizi suçlamayın ve biran önce boşanıp tedavi olmaya bakın, kimse sizin akıl sağlığınızdan değerli değil. Şimdi gitsinler kendisine başka bir köle hizmetçi gelin bulsunlar ...
Var ya içimi rahatlatan tek şey istedikleri hiçbir şeyi yaptiramadilar..evliliğim bitti ama karakterimden ödün vermedim
 
Çok canım yanıyor ama ..bi De sanki zavallı kelebeğe bi ben ve annem üzüldük..eşim üzüldüm dedi, ağladı da ama akşamına benim defol hayatımdan eylülde görüşürüz demem üzerine beni narsist ilan edip üzülmeyi bıraktı örneğin
Kelebeğim uçarken aç miydi acaba ? Susuz gitti ama biliyorum, kurtaj icin 4 saat susuz kaldım çünkü..Ben neden ölmüyorum ki çok ağır
Yaşadığın şey çok ağır ama bebek doğsa idi bu adamdan ömür boyu kurtulamaz sürekli şantajlarına maruz kalacaktınız, bu adamdan kurtulun kimbilir belki sizi hakeden biriyle bambaşka mutlu bir hayat kurarsınız ve o zaman kelebeğiniz de daha mutlu şekilde gelir ve doğar, annelik güzel şey ama hayatı mahvolacak bir bebeği doğurmakta büyük bencillik o yüzden size ve kararınıza bişey diyemiyorum, ama sakın bu adama dönmeyin sizi manipüle edip eziyor, çocuğuna bakıcılık yaptığınız yetmiyor gibi yetinmeyip bir de ailesini memnun etmenizi istiyor, kim daha narsist acaba !!!
 
Buraya yazmışsınız ancak her cümlenizde çocuğu kendi evinizde istemediğiniz çok belli oluyor.
Aslında istememek değil de nefes alma alanları istedim..yalan söyleyecek değilim onu çok seviyorum ama beni çok yordu , zaten bebek olmasin fikrini babasına işleyen de oydu ..stabil haftanın 2 günü karı koca başbaşa kalsak ilk yıl böyle olmayabilirdi diye hep düşündüm
 
Kendi canınızı aldırmışsınız , kürtaja asla karşı değilim. Artık sizin canınız yokken parçanız bu hayatta değilken bir daha eşimin çocuğunun yüzüne bakmazdım! Bakamazdım.!
ve giden gitmiş ölen ölmüs bu adamın yüzüne bakılır mı barısılır mı hiç…..
 
Elbette değil niye saçma olsun ..tüm öğretmenleri arkadaşım, eğitim hayatini ben takip ediyordum .
Artık 14 yaşına girecek Elbette görüşme kararı ona ait olmalı ama şu an cidden bunu da düşünecek kapasitede değilim çocuğum öleli henüz 3 gün oldu
Basınız sagolsun.
Aklı selim düşünmeye baslayınca daha net olursunuz. Evlilik bitince cocukla ne sıfatla görüseceksiniz ki. Aile de dolduracak evladı. Artık eskisi olmanız zor bence.

Öncelik kendiniz olsun.
 
X