Merhabalar
Ben 37 yaşında ücretli öğretmenlik yapan bir kadınım. Eşimin ikinci evliligiyim ve ilk eşinden oğlumuz bizimle yaşıyordu. Evliligimin ilk yılı oğlumun beni , benim de onu kabullenme süreciyle geçti.. eşimin ailesi yakın olduğu halde benim "onun evi burasıdır " gibi fazlaca büyük söz etmiş olmamla beraber eşimle hiç özgür alanimizin olmadığı, o zamana kadar çocuğa bakan babaannenin hemen diğer şehirdeki oğlunun yanına gitmesiyle cehenneme döndü.. zaten 2 yıl boyunca da pek evin içinde özgür olamadım
2. Yıl çocukla birbirimize alıştık derken bu sefer eş ailesi ile sorun yaşamaya başladım. Rutin bir şekilde görüşme talepleri vardı ve bunu kabul etmedim. Eşimin oğlunu buyuttukleri için olsa gerek patolojik bir bağlılığı var onlara ..herkesin kolayca kaldırabilecegi örneğin hafta bir görüşme isteği bana battı. Zaten evde özgür değilim bi de aileni çekemem dedim Bu arada ya çok aşık ya çok düşmanlık. Aklınıza gelecek karşılıklı her türlü rezilliği yaşadık. Şiddet, küfür, kavga. Ev terk etme.. böyle zamanlarda çocuğu alt sokaktaki ailesine yollamaya çalışmama rağmen şahit olduğu zamanlar oldu ki zaten annesi ile görüşmediği için sevgi adı altında çocuğa hiç sınır ogretilmemis( benle beraber öğrenmişti ve bunu sevgi yoluyla öğrettim)
Korunmama rağmen geçen hafta hamile kaldigimi öğrendim. Eşim sevinmedi ben ağladım mutluluğumuz ailene bağlı kene gibiler dedim ve kıyamet koptu ..Bebeğin karnımda olduğu bi hafta eşim eğer ailesi ile iyi olursam evliligimizin kurtulacağını ama zaten antidepresan kullandığım için bebegi istemediğini söyledi. Siz deyin hormonlar ben diyim can acısı tüm.sulalesini arayıp şikayet ettim (tam rezillik) , ailesini arayıp ilk torununuz annesiz bu ise babasız büyüyecek sizin yüzünüzden dedim ..eşimin babası şerefsiz haysiyetsiz hamile olsan kaç yazar ne idugu belirsiz karnındaki dedi (onlara göre hamile olduğun bile yalandır demek istemismis)
Tak dedi avukat tutup Eylül 14'e bosanma davası açtım zira eşim blöf yaptigimi düşünüyordu..bu esnada bebeğimi aldırdım o soğuk kanlı kadin gitti tüm hastanenin bakıp ağladığı bebeğimi öldürmek istemiyorum diyen kadın geldi fakat kullandığım ilaçların sonuçlarını biliyordum (şu anki soğuk kanliligim da sanırım psikoloji bozukluğu) eşimle konuşamıyoruz , sorun çözemiyoruz, daha önce cift terapisi isteyen adam dün yoruldum istemiyorum terapi dedi ben de o halde eşyaları tamamen alayım ve eylülde de bitmiş olur dedim beni narsist ilan edip (işlerinden psikolog arkadaşı öyle demiş) artık uzulmedigini söyledi (zaman kavramim karıştı bunu daha önce de söylemiş olabilir)
Velhasıl nefes alamıyorum arkadaşlar. Annemde yaşıyorum maddi zorluğum çok olmayacak ama annem yaşlı ve gelenekçi ne kadar inkar etse de çevreden çok utanacak ..biraz görüşmeyelim sonra son kez oturup konuşuruz dedik ama ben duramıyorum ölme isteği sık sık tetikliyor(psikolojik destek alıyorum ama yetmiyor) zaman geçmiyor ve canım yanıyor..BEN BOĞULUYORUM
