- 17 Mayıs 2010
- 1.655
- 1.050
- 32
-
- Konu Sahibi kelebek_gibi
- #301
Bende cok cocuklu annelere istemeden, elimde olmadan üzülüyorum. Demekki bir ben boyle düşünmüyormuşum
Bende cok cocuklu annelere istemeden, elimde olmadan üzülüyorum. Demekki bir ben boyle düşünmüyormuşumbu konuyu nasıl kaçırmışım....oğlum benim canım, Allah ayağına taş değdirmesin. Ama son 2.5 yıldır resmen yaşlandığımı hissediyorum. Çocuk büyütmek bu hayattaki en zor şeylerden biri bana göre. Tabii bakış açısına, beklentiye göre değişir. Mükemmeliyet takıntısı olan biri olarak benim için çok zorlu bir süreç oluyor bu. 2.yi asla düşünemiyorum. Çok çocuklu annelere elimde olmadan acıyorum, belki bazıları çok iyi kotarıyor bu işi ama bana hissettirdiği kendi hayatını yaşayamayan ve uzunca bir süre yaşayamayacak olan bir kadın....moral veremediğimin farkındayım, umarım fikriniz değişir. size bolca sabır diliyorum...
evet maalesef üzülüyorum...belki çok planlı ve isteyerek yapıldı o çocuklar ama gene de zordur ya...benim bakış açım tabii...aslında çocuklar büyüyünce keyifli oluyordur illa ki. zaten çocukları büyütenler ve o zorlu süreçleri unutanlar genelde hadi 2.yi ne zaman yapıyorsun ya da kardeş yapmanın zamanı gelmedi mi vs diyorlar....en az 2 küçük çocuk büyüten bir annenin bir başka anneye kolay kolay kardeş tavsiyesi verebileceğini sanmıyorum.Bende cok cocuklu annelere istemeden, elimde olmadan üzülüyorum. Demekki bir ben boyle düşünmüyormuşum
Ben iki çocuğa tek basıma bakamam diyordum valla mecbur kalınca öyle bir bakıyormuşum kiNasil geciyor gunleriniz.. konu acildigindan bu yana.
Ben de kendime acıyorum hayatımı bitirdim resmenbu konuyu nasıl kaçırmışım....oğlum benim canım, Allah ayağına taş değdirmesin. Ama son 2.5 yıldır resmen yaşlandığımı hissediyorum. Çocuk büyütmek bu hayattaki en zor şeylerden biri bana göre. Tabii bakış açısına, beklentiye göre değişir. Mükemmeliyet takıntısı olan biri olarak benim için çok zorlu bir süreç oluyor bu. 2.yi asla düşünemiyorum. Çok çocuklu annelere elimde olmadan acıyorum, belki bazıları çok iyi kotarıyor bu işi ama bana hissettirdiği kendi hayatını yaşayamayan ve uzunca bir süre yaşayamayacak olan bir kadın....moral veremediğimin farkındayım, umarım fikriniz değişir. size bolca sabır diliyorum...
Evet olan oldu çok zor ama ah diyorum bir yıl öncesine dönebilsem keşke inanın başka hiç bir isteğim yok tek bi şansım olsaydı keske. Etrafımdakiler bişey deyince kızıyor sağlıklılarmıs daha ne istiyormusum isyan etmemeliymişim ama bi yandan isyan ediyorum bi yandan korkuyorumYaşadıklarınız zor evet Ama olan olmuş sağlıklı iki tane yavrunuz var artık yapılacak bişey yok. Kız kardeşimin iki kızı var Aralarında 22 ay var Onun yaşadıklarını görüyorum şahit oluyorum gerçekten zor. Ama büyüyecekler böyle kalmayacaklar gecicek hepsi unutulucak böyle düşünün. Aksi halde hayatı kendinize ve cocuklarınıza zehir edersiniz.
Allah isteyen herkese yaşatsın gerçekten bunun için hep dua ediyorumOlsada şikayet etsem buralarda. Herkesin derdi türlü türlü
Klasik toplumumuz. Annenin ruh sağlığı , mutluluğu önemli değil. Kuluçka makinesiyiz sanki.Ve inanır mısınız konumu takip eden arkadaşlarım... bana 3. Yap diyorlar şaka gibi 3 aylık bebeğim var yorgunum eskisi gibi mutlu değilim buna rağmen 3. Diyorlar üçüncü! Pes ya allahım korusun Allah yazdıysa bozsun isteyene versin amin
Arkadaşınızın maşallahı varmışAraları yakın olduğu için bide küçüğün daha çöl minik annesi bak bi 7 8 aylık olsun iyiki doğurmuşum diyeceksin rabbim sağlık sıhhat versin yavrularına benim bi arkadaşım 2 çocuk büyüttü nice zaman sonra bir tane daha düşündü doğdu şükür ve sonra 3 numara 10 aylıktı bidaha hamile kaldı çok zorlandı ama şimdi bir gör 4 çocukla ondan mutlusu yok yani diycem o ki sabır az sabır kendi kendine oynamaya başlasın bitecek bi bakmışın büyümüş (ben ne çok isterdim demeden geçemiycem) güzellikler sizinle olsun
Evet yarın onlr elimden tutunca unuturmuşum herşeyi. Ya tabi ki ilerde kalabalık aile olmak çocukların gelip gitmesi mutlu edebilir ama ya gençlikte kaybolan yıllar nasıl geri gelir bu ruh hali unutulur belki ama izleri kalmaz mjKlasik toplumumuz. Annenin ruh sağlığı , mutluluğu önemli değil. Kuluçka makinesiyiz sanki.
Bide tek başına büyüttü vallaArkadaşınızın maşallahı varmış
Ne unutması yıllar geçmiş annem hala anlatir ağlar neydi o yaşadıklarım , hissettiklerim diye.Evet yarın onlr elimden tutunca unuturmuşum herşeyi. Ya tabi ki ilerde kalabalık aile olmak çocukların gelip gitmesi mutlu edebilir ama ya gençlikte kaybolan yıllar nasıl geri gelir bu ruh hali unutulur belki ama izleri kalmaz mj
ben 6yıldır çocuk hasreti olan biriyim,bebeklerini kaybetmiş biriyim,ama bu sizi linç etme hakkı vermez kimseye..ben nasıl yoklugundaki depresyonla uğraşıyorsam sizde yeni yaşantınıza adapte olmakta zorlanarak bu depresyonu yaşıyorsunuz.insanız nefsimiz var her zaman her koşulda mutlu olamayabiliriz,evlatlarınızın tırnağına zarar gelsin istemessiniz tabikide ama içinde bulunduğunuz durumu tek cocukla bile yaşayan arkadaşlarım oldu,kendini kısır bir döngünün içinde bulmak ,monotonlaşan hayat,aslında bir depresyon bundan kurtulmanın yollarını aramak gerek 2cocukla gercekten zordur.bende cok istememe ragmen hayattan kopma isteğimde yok tabikide.suan için size en yardımcı olabilecek sey bir terapi olabilir ve cocuklar biraz buyudugunde telafi edecek aktiviteler.herkes kendi içinde bulunduğu ruhsal çöküşü yaşar sevebin be oldugunun önemi yok,nankörlük değil sadece bir geçiş dönemi yaşadığınız kendini kötü hissetmeyin.çocuğu olmayan neden olmuyor diye üzülürken ,olanda yaşadığı monotonluktan muzdarip olabilir saygı duyulması gerek sevgilerÖncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Valla herkes unutacağımı söylüyor ama benim annem de der hep baban çok çalışırdı yorgun olurdu yalnız büyüttüm diye. Geçiyor bi şekilde günlerNe unutması yıllar geçmiş annem hala anlatir ağlar neydi o yaşadıklarım , hissettiklerim diye.
İşte geçiyor da delip geçiyor.Valla herkes unutacağımı söylüyor ama benim annem de der hep baban çok çalışırdı yorgun olurdu yalnız büyüttüm diye. Geçiyor bi şekilde günler
Öncelikle güzel mesajınız ve anlayışınız için teşekkür ederim inşallah en yakın zamanda siz de isteğinize kavuşursunuz. Yaşadığım monotonluğu daha az önce düşündüm iki bebe uyutulacak allahım dedim yarın yine aynı. Aynı yorgunluk aynı koşturmaca bir de büyük kızım asla susmuyor yası gereği devamlı soru merak içinde kafam o kadar dolu ki.. yarın yine aynı diğer gün yine aynıben 6yıldır çocuk hasreti olan biriyim,bebeklerini kaybetmiş biriyim,ama bu sizi linç etme hakkı vermez kimseye..ben nasıl yoklugundaki depresyonla uğraşıyorsam sizde yeni yaşantınıza adapte olmakta zorlanarak bu depresyonu yaşıyorsunuz.insanız nefsimiz var her zaman her koşulda mutlu olamayabiliriz,evlatlarınızın tırnağına zarar gelsin istemessiniz tabikide ama içinde bulunduğunuz durumu tek cocukla bile yaşayan arkadaşlarım oldu,kendini kısır bir döngünün içinde bulmak ,monotonlaşan hayat,aslında bir depresyon bundan kurtulmanın yollarını aramak gerek 2cocukla gercekten zordur.bende cok istememe ragmen hayattan kopma isteğimde yok tabikide.suan için size en yardımcı olabilecek sey bir terapi olabilir ve cocuklar biraz buyudugunde telafi edecek aktiviteler.herkes kendi içinde bulunduğu ruhsal çöküşü yaşar sevebin be oldugunun önemi yok,nankörlük değil sadece bir geçiş dönemi yaşadığınız kendini kötü hissetmeyin.çocuğu olmayan neden olmuyor diye üzülürken ,olanda yaşadığı monotonluktan muzdarip olabilir saygı duyulması gerek sevgiler
tşk ederim.sizi gerçekten anlayabiliyorum sorun çocuklar değil inanının ,sorun bu durumla başa çıkamamak alıştığınız bir sosyal hayatınız illaki vardır bundan fazlasıyla kopmak tabikide strese girmenize neden olur.ben ne kadar evlat sahibi olsamda ilerde sizin gibi bir durumda olsam bende o ruh galine girebilirdim.çalışan aktif yaşayan biri olarak kendimi sizin yerinize koyamaya çalıştım.benm yakın bir arkdsm evlenince hemen hamıle kaldı sevinerek doğurdu kızını,lakin sonra uzun zamn depresyona girdi.hayatının kısıtlanmasına uzun zaman alışamadı şimdi kızı 5 yasında bir yardımcısı var ve daha aktif bir hayata geçti suan cok mutlu inanın.biraz sabredinÖncelikle güzel mesajınız ve anlayışınız için teşekkür ederim inşallah en yakın zamanda siz de isteğinize kavuşursunuz. Yaşadığım monotonluğu daha az önce düşündüm iki bebe uyutulacak allahım dedim yarın yine aynı. Aynı yorgunluk aynı koşturmaca bir de büyük kızım asla susmuyor yası gereği devamlı soru merak içinde kafam o kadar dolu ki.. yarın yine aynı diğer gün yine aynı
Çoğumuz aynı seyleri yasıyoruz sanırım. İnanın ben hemen Allah nasip etmeseydi belki değerini bilirdim şımarıklık yapıyorum diye bile düşünüyorum zaman zaman.tşk ederim.sizi gerçekten anlayabiliyorum sorun çocuklar değil inanının ,sorun bu durumla başa çıkamamak alıştığınız bir sosyal hayatınız illaki vardır bundan fazlasıyla kopmak tabikide strese girmenize neden olur.ben ne kadar evlat sahibi olsamda ilerde sizin gibi bir durumda olsam bende o ruh galine girebilirdim.çalışan aktif yaşayan biri olarak kendimi sizin yerinize koyamaya çalıştım.benm yakın bir arkdsm evlenince hemen hamıle kaldı sevinerek doğurdu kızını,lakin sonra uzun zamn depresyona girdi.hayatının kısıtlanmasına uzun zaman alışamadı şimdi kızı 5 yasında bir yardımcısı var ve daha aktif bir hayata geçti suan cok mutlu inanın.biraz sabredin