- 9 Ekim 2020
- 5.740
- 7.686
- 148
- Konu Sahibi kelebek_gibi
-
- #341
İnşallah cnm inşallah
İnşallah cnm inşallahYaniAllah kolaylık versin canım inşallah son olur
Allah razı olsun inşaAllah saolun. Güzel düşünün güzel olsun bu zorluk bitecek elbet.Çok geçmiş olsun Allah şifa versin. Eminim çok zordur başa gelmeden çok bilemiyor insan. Su an benim de yardıma gelen biri yok. Ailemiz yakın ama her gün görüşmüyoruz onların da işleri oluyor ancak bi yere gitmek zorundaysam genelde küçüğü bırakıyorum çünkü büyük kızımın istekleri asla bitmiyor zor olur diye küçük su an standart seyleri yapıyor nasıl olsa
Çocuk büyütmek kolay değil haklısınız ama annelik böyle bir şey işte. Kolay olduğunu kimse söylemiyor ne şanslısınız yardımcı tutabilecek gücünüz imkanınız var. Bi kaç sene daha sıkmak gerek dişi sanırımRahata alışkın ve sabırsız
Çok şükür imkan var ama yardımcıdan vazgeçtik artık. Büyük kızım kreşe başlayacak ben de iki numara ile ilgilenicem gün boyuÇocuk büyütmek kolay değil haklısınız ama annelik böyle bir şey işte. Kolay olduğunu kimse söylemiyor ne şanslısınız yardımcı tutabilecek gücünüz imkanınız var. Bi kaç sene daha sıkmak gerek dişi sanırım
bence eve her gün yarım gün de olsa gelecek biri işinizi çok rahatlatır. Ayrıca en iyi niyetimle size tavsiye acilen terapiye başlamanız, iyi bir psikolog bulup başlamanız. Düşünceleriniz bana çok depresif geldiSu an tek basıma kalabileceğim bir an yok malesef büyük kızım babaanne ve ya anneaannede olsa küçük benimle.. geçenlerde bunaldım ve hasta olmustum hiç halim yok ama dinlenecek durumum da yoktu eşime yapamıyorum tek basıma diye baya ağladım. Eşim önce hak verdi Yardımcı bulalım dedi sonra büyük kreşe başlayacak dedi. Konu başka yerlere gitti. Hatta kavga ettik. Yani aslında eve her gün gelecek birini pek istemiyorum ama böyle de zor oluyor cıkmazda hissediyorum kendimi.
Normal biri 3 aylık bebeği olana çocuk muhabbeti açar mı, boşverin.Ve inanır mısınız konumu takip eden arkadaşlarım... bana 3. Yap diyorlar şaka gibi 3 aylık bebeğim var yorgunum eskisi gibi mutlu değilim buna rağmen 3. Diyorlar üçüncü! Pes ya allahım korusun Allah yazdıysa bozsun isteyene versin amin
Hiç bir şey olmaz, o kadarcık da değişsin hayatları. Benim annem uzakta, oğlum 2 yaşında, çalışırken kayınvalidem bakıyor, onun da ev işleri aksıyor ama yapacak bir şey yok, anneanne babaanne olmak kolay mıDevamlı gidip geliyorum ama benim yüzümden hepsinin hayatı değişti annem çok titizdir ama inanın süpürge yapmaya fırsatı yok kadının bizle ilgilenmekten
Ben de hiç sevmiyorum onu. İlk aylarda temizliğe haftada bir gün yardımcı aldım, bitirsin de gitsin diye gözünün içine bakıyordum. Sonra pandemi başlayınca bıraktık, eşim haftada bir silip süpürüyor, ben toz alma banyolar, arada ben de silip süpürüyorum. Siz daha çok yenisiniz lohusalık depresyonu bende 3 ay sürmüştü. Kendimi tokatladığımı bilirim. Şimdi konunuzu görünce ikinci çocuktan vazgeçtim galibaBen aslında büyük kızım kreşe başladıktan sonra yardımcı her gün gelmesin diye düşünüyordum çünkü evde yabancı bir kadınla olmak da ayrı bir zorluk bence. İyi yanları da var tabi.
Bu tarz şeyleri görünce korkuyorum bende . Yeğenimle bile ilgilenirken kaçasım geliyordu . İki çocukla baş etmek gerçekten zor :-(Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Ben çok ince düşünüyorum sanırım kayınvalidem bile biraz arsız ol diyorHiç bir şey olmaz, o kadarcık da değişsin hayatları. Benim annem uzakta, oğlum 2 yaşında, çalışırken kayınvalidem bakıyor, onun da ev işleri aksıyor ama yapacak bir şey yok, anneanne babaanne olmak kolay mıİleride biz de aynı fedakarlığı yapmayacak mıyız çocuklarımız için.
Ben ilkinde depresyona girmemiştim ama 2.de fena girdimBen de hiç sevmiyorum onu. İlk aylarda temizliğe haftada bir gün yardımcı aldım, bitirsin de gitsin diye gözünün içine bakıyordum. Sonra pandemi başlayınca bıraktık, eşim haftada bir silip süpürüyor, ben toz alma banyolar, arada ben de silip süpürüyorum. Siz daha çok yenisiniz lohusalık depresyonu bende 3 ay sürmüştü. Kendimi tokatladığımı bilirim. Şimdi konunuzu görünce ikinci çocuktan vazgeçtim galiba
Yengem de 2.yi abim istiyor diye yapmıştı, doğunca hep pişman ve sinirliydi, çocuk da uyumayan bir bebekti. Şimdi anasınıfına başlıyor, iyi ki doğmuş, iyi ki var minik cimcimemiz. Ablası 8 yaş büyük.Ben ilkinde depresyona girmemiştim ama 2.de fena girdimAynen günlük temizlikçi benim de canımı sıkıyor. Bir de her gün olunca daha zor. Valla çok etkilemek istemem her çocuk da anne de farklı yapıda ama ah şimdiki aklım olsaydı diye çok söyleniyorum kendime
Ah kuzum benim ya, sanırım bu şartlarda ben de göndermezdim. Benimki iki yaşında, üç yaşına gelince ben de göndermek istiyorum, bakalım neler göreceğiz. Üç yaştan sonra çocuklar sakinleşiyor diyorlar. İnşallah çok zorlanmazsınız. Yakınlarınızdan yardım istemeye çekinmeyin.Konumu okuyan arkadaşlarım için güncelleme
Sonunda kreş günü geldi çattı. Maalesef benim kızım gitmek istemiyor. Normal bi şekilde okula girerken ağlıyor okulda ara ara ağlamaları devam ediyormuş ama asıl sıkıntı eve gelince. Devamlı gitmek istemiyorum orası sıkıcı söz ver gitmiycem bunu devamlı tekrarlıyor tamam diyoruz aynı şeyi yine söylüyor. Biz de bu hafta babası götürüp getirsin diye düşünüyorduk ama dün gece büyük bi kriz yaşadık uykusundan uyanıp kendisini ordan oraya atmaya basladı gitmiycem diye ağlıyor uykusunda bile. Zor sakinleştirdik atak geçirdi sanki. Ve bu gece boyunca 3 kez büyük 2-3 kez de baba götürme şeklinde sayıklama ile devam etti. Kızımı o halde görünce çok korktuk doğal olarak ve sağlığı yerinde olsun gitmesin kararı aldık çünkü takıntı haline getirmiş durumda. Okuldaki rehber öğretmeni ile de görüştüm çok normal yaşıyoruz bunları zorla getirin diyor yoksa bi daha alışmaz diyor. Ağzını arıyorum kreşin cazip yanlarını anlatıyorum kızım asla istemiyor oyuna bayılan çocuk oyun oynamayı sevmiyorum demeye başladı. Yani kızlar dert bir değil iki değil resmen kara günler kapıda beni bekliyor. Bütün kış nasıl geçer bilmiyorum bu arada kuzum 3 yaşında yardımcımız yok
Ben de kardeşten bağımsız bir şekilde üç yaşından sonra yetememek devamlı oyun oynayamamak gibi nedenlerden dolayı kreşe gitmeli derdim ama benimki reddediyor zorla götürelim tamam gün bitti eve gelince başlıyor krizi bu şekilde nasıl alışır çocuk bilmiyorum. Herkes taviz vermeyin alışır diyor gideceksin gitmen gerekiyor dedik gece krizlerle uyandıkAh kuzum benim ya, sanırım bu şartlarda ben de göndermezdim. Benimki iki yaşında, üç yaşına gelince ben de göndermek istiyorum, bakalım neler göreceğiz. Üç yaştan sonra çocuklar sakinleşiyor diyorlar. İnşallah çok zorlanmazsınız. Yakınlarınızdan yardım istemeye çekinmeyin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?