2 çocuklu hayata alışamamak

kelebek_gibi .!.:

Konumu okuyan arkadaşlarım için güncelleme
Sonunda kreş günü geldi çattı. Maalesef benim kızım gitmek istemiyor. Normal bi şekilde okula girerken ağlıyor okulda ara ara ağlamaları devam ediyormuş ama asıl sıkıntı eve gelince. Devamlı gitmek istemiyorum orası sıkıcı söz ver gitmiycem bunu devamlı tekrarlıyor tamam diyoruz aynı şeyi yine söylüyor. Biz de bu hafta babası götürüp getirsin diye düşünüyorduk ama dün gece büyük bi kriz yaşadık uykusundan uyanıp kendisini ordan oraya atmaya basladı gitmiycem diye ağlıyor uykusunda bile. Zor sakinleştirdik atak geçirdi sanki. Ve bu gece boyunca 3 kez büyük 2-3 kez de baba götürme şeklinde sayıklama ile devam etti. Kızımı o halde görünce çok korktuk doğal olarak ve sağlığı yerinde olsun gitmesin kararı aldık çünkü takıntı haline getirmiş durumda. Okuldaki rehber öğretmeni ile de görüştüm çok normal yaşıyoruz bunları zorla getirin diyor yoksa bi daha alışmaz diyor. Ağzını arıyorum kreşin cazip yanlarını anlatıyorum kızım asla istemiyor oyuna bayılan çocuk oyun oynamayı sevmiyorum demeye başladı. Yani kızlar dert bir değil iki değil resmen kara günler kapıda beni bekliyor. Bütün kış nasıl geçer bilmiyorum bu arada kuzum 3 yaşında yardımcımız yok

Genişletmek için tıkla...

Anneler olarak çocuğumuzu öyle görmeye alışkın değiliz ister istemez bizi de etkiliyor ve gitmemesi daha mı iyi acaba diye düşünüp kendimizi paralıyoruz. Benim oğlum da üç yaşında kreşe başlayalı iki hafta oldu, uyum süreci boyunca sürekli ağladı orada, geceleri ağlayarak ve söylenerek uyanıyordu. Başladığı 4. Günde de hasta olunca tamam dedik combo olaylar silsilesi bizi buldu göndermeyelim diye işaret gönderiliyor bize dedik her gün tamam yaa alicaz gerek yok deyip gün sonunda vazgeçtik. Bu işin uzmanı olan konuşmadığım insan kalmadı, pedegog, kreş rehber öğretmeni, okulöncesi öğretmeni kardeşim ve arkadaşlarım, çocuğunu kreşe gönderen diğer arkadaşlarım filan derken herkes ağız birliği yapmış gibi aynı şeyi söyledi. Geçeceeekkk...
Söylemesi kolay tabi ben huzurla başımı yastığa koyamadım iki hafta. İyi yapayım derken kötü mü yapıyorum diye düşüne düşüne kafayı yedim. Ama gelin görün kiii dedikleri gibi oldu. Yani şöyle düşünün bizler bile koca koca insanlar olarak yeni bir iş ortamına, hiç tanımadığımız bir çevreye girdiğimiz vakit ilk başta zorlanıyoruz, bir bocalama yaşıyoruz, zamanla her şey rayına oturuyor, dinginlik başlıyor. Çocukların dünyası bizimkinden de hassas, rutinlerini bozup yabancı oldukları bir ortama dahil ediyoruz onları cidden kolay değil ve adaptasyon süreci zorlu geçebiliyor. Bugün itibariyle üçüncü haftamıza başladık biz, ilk haftaya göre epey yol kat ettik. İki dakikalık mızırdanma kaldı sadece, öğretmenimiz az daha sabır çok az kaldı diyerek bizi telkin etti bugün. Gün boyu hiç ağlama olmadı, etkinliklere katılmayan bir köşede ağlayan çocuk müziklere ritim tutmaya, etkinliklere ufaktan dahil olmaya başladı. Bir arkadaşım da çocuğunu ikinci günden aldı ve şu an çok pişman,benimkini gördükçe keşke ben de sabretseydim diyor. Demem o ki sabır güzel arkadaşım. Geçecek ve okulunu çok seven bir kız çocuğu olduğunu görünce şaşıracaksın. Sabah uyandığınızda kreşle ilgili güzel şeyler konuşun, öğretmeninin sınıftaki arkadaşlarının isimlerini sayın, sınıfın en çok hangi köşesini sevdiğini sorun ve onu kreşe ılımlı bir hale getirin, kreş sonrası parka götürün ya da sevdiği bir şeyi yapın ve bana en çok verilen tavsiye de bu dönemde çocuk kreş boyu anne sevgisinden uzakta kaldığı için sonrasında çocuğu bu açlığa doyurmak gerekiyormuş, her zamankinden daha fazla ilgi göster denildi bana öyle de yaptım. İnşallah sizin minik de hemen alışır

birdelimuallime .!.:

Anneler olarak çocuğumuzu öyle görmeye alışkın değiliz ister istemez bizi de etkiliyor ve gitmemesi daha mı iyi acaba diye düşünüp kendimizi paralıyoruz. Benim oğlum da üç yaşında kreşe başlayalı iki hafta oldu, uyum süreci boyunca sürekli ağladı orada, geceleri ağlayarak ve söylenerek uyanıyordu. Başladığı 4. Günde de hasta olunca tamam dedik combo olaylar silsilesi bizi buldu göndermeyelim diye işaret gönderiliyor bize dedik her gün tamam yaa alicaz gerek yok deyip gün sonunda vazgeçtik. Bu işin uzmanı olan konuşmadığım insan kalmadı, pedegog, kreş rehber öğretmeni, okulöncesi öğretmeni kardeşim ve arkadaşlarım, çocuğunu kreşe gönderen diğer arkadaşlarım filan derken herkes ağız birliği yapmış gibi aynı şeyi söyledi. Geçeceeekkk...
Söylemesi kolay tabi ben huzurla başımı yastığa koyamadım iki hafta. İyi yapayım derken kötü mü yapıyorum diye düşüne düşüne kafayı yedim. Ama gelin görün kiii dedikleri gibi oldu. Yani şöyle düşünün bizler bile koca koca insanlar olarak yeni bir iş ortamına, hiç tanımadığımız bir çevreye girdiğimiz vakit ilk başta zorlanıyoruz, bir bocalama yaşıyoruz, zamanla her şey rayına oturuyor, dinginlik başlıyor. Çocukların dünyası bizimkinden de hassas, rutinlerini bozup yabancı oldukları bir ortama dahil ediyoruz onları cidden kolay değil ve adaptasyon süreci zorlu geçebiliyor. Bugün itibariyle üçüncü haftamıza başladık biz, ilk haftaya göre epey yol kat ettik. İki dakikalık mızırdanma kaldı sadece, öğretmenimiz az daha sabır çok az kaldı diyerek bizi telkin etti bugün. Gün boyu hiç ağlama olmadı, etkinliklere katılmayan bir köşede ağlayan çocuk müziklere ritim tutmaya, etkinliklere ufaktan dahil olmaya başladı. Bir arkadaşım da çocuğunu ikinci günden aldı ve şu an çok pişman,benimkini gördükçe keşke ben de sabretseydim diyor. Demem o ki sabır güzel arkadaşım. Geçecek ve okulunu çok seven bir kız çocuğu olduğunu görünce şaşıracaksın.

Genişletmek için tıkla...

Aynen yazdığınız gibi herkes ağız birliği yapmış sanki. Peki sizin cocugunuz da geceleri ağlama krizlerine girdi mi gitmiycem diye? Başka hiç bi laf yok ağzında devamlı gitmicem söz mü tamam mı babam oradaki eşyalarımı alsın gitmicem anne sürekli bu konuyu konuşuyoruz. Sadece 4 gün gitti üstelik okulda etkinliklere katılıyor ama evde beni mahvetti bu gün öğretmenin fotoğraf gönderdi dedim baktı ben nerdeyim dedi sonra aaa arkadaşlarım çok güzel oynamıslar ama ben gitmicem dedi

kelebek_gibi .!.:

Aynen yazdığınız gibi herkes ağız birliği yapmış sanki. Peki sizin cocugunuz da geceleri ağlama krizlerine girdi mi gitmiycem diye? Başka hiç bi laf yok ağzında devamlı gitmicem söz mü tamam mı babam oradaki eşyalarımı alsın gitmicem anne sürekli bu konuyu konuşuyoruz. Sadece 4 gün gitti üstelik okulda etkinliklere katılıyor ama evde beni mahvetti bu gün öğretmenin fotoğraf gönderdi dedim baktı ben nerdeyim dedi sonra aaa arkadaşlarım çok güzel oynamıslar ama ben gitmicem dedi

Genişletmek için tıkla...

Girmez mi, normalde geceleri iki defa uyanan çocuğum gitti sabaha kadar ağlayarak yerinden sıçrayan sakinleşmeyen bir çocuk geldi. O halini görünce zaten göndermekten vazgeçmiştim, ama bu süreçte normalmiş bir aya kadar sürebiliyormuş bu durum. Ben her gün konuştum bir sürü arkadaşı olacağından bahsettim, öğretmeninin adını sık sık söyleyip ne kadar şanslı olduğunu anlattım, kreş çıkışları parka götürdüm ya da sevdiği bir şeyi aldım. Sizin avantajınız çocuğunuz kendini ifade edebiliyor, benimki tam olarak konuşamıyor ifade edemiyor kendini ama anlıyor, tek taraflı konuştum biraz o da dinledi, şimdi yavaş yavaş kreş rutini oluşmaya başladı, kahvaltı yaptık bugün mesela çantasını alıp yanıma gelmiş hadi gidelim diyor, öğretmenine teslim ederken biraz mızırdanma oldu ama iyiydi yani gün boyu. Siz de sabredin inşallah geçecek

birdelimuallime .!.:

Girmez mi, normalde geceleri iki defa uyanan çocuğum gitti sabaha kadar ağlayarak yerinden sıçrayan sakinleşmeyen bir çocuk geldi. O halini görünce zaten göndermekten vazgeçmiştim, ama bu süreçte normalmiş bir aya kadar sürebiliyormuş bu durum. Ben her gün konuştum bir sürü arkadaşı olacağından bahsettim, öğretmeninin adını sık sık söyleyip ne kadar şanslı olduğunu anlattım, kreş çıkışları parka götürdüm ya da sevdiği bir şeyi aldım. Sizin avantajınız çocuğunuz kendini ifade edebiliyor, benimki tam olarak konuşamıyor ifade edemiyor kendini ama anlıyor, tek taraflı konuştum biraz o da dinledi, şimdi yavaş yavaş kreş rutini oluşmaya başladı, kahvaltı yaptık bugün mesela çantasını alıp yanıma gelmiş hadi gidelim diyor, öğretmenine teslim ederken biraz mızırdanma oldu ama iyiydi yani gün boyu. Siz de sabredin inşallah geçecek

Genişletmek için tıkla...

Sizin mesajınızı eşime okudum. O da dün geceki krizden çok korktu öğretmen arkadaşlarına sormuş sizinki normal boyutu aşmış küçük gönderme falan demişler. Ben deneyelim tekrar istiyorum evde gün boyu ne kadar sıkıldıgını alışsa çok seveceğini biliyorum. Kreşin cazip yönlerini anlatıyorum öğretmeninin adını soruyorum gönderdiği fotoğrafları gösteriyorum öğretmenin mesaj atmış özlemiş seni diyorum ama yok ben gitmicem ben sevmiyorum vs vs. İlk günler ne yapmak istersin dedim sevdiği şeylerden aldım daha çok üstüne Düştüm inanın ama bizde fayda etmiyor sanki üstelik artık eşim de biraz büyüsün diyor travma olacak diyor

kelebek_gibi .!.:

Sizin mesajınızı eşime okudum. O da dün geceki krizden çok korktu öğretmen arkadaşlarına sormuş sizinki normal boyutu aşmış küçük gönderme falan demişler. Ben deneyelim tekrar istiyorum evde gün boyu ne kadar sıkıldıgını alışsa çok seveceğini biliyorum. Kreşin cazip yönlerini anlatıyorum öğretmeninin adını soruyorum gönderdiği fotoğrafları gösteriyorum öğretmenin mesaj atmış özlemiş seni diyorum ama yok ben gitmicem ben sevmiyorum vs vs. İlk günler ne yapmak istersin dedim sevdiği şeylerden aldım daha çok üstüne Düştüm inanın ama bizde fayda etmiyor sanki üstelik artık eşim de biraz büyüsün diyor

Genişletmek için tıkla...

Naçizane tavsiyem almadan önce bir pedagog ile görüşün, tam farklı bir ortam bir dış dünya görmüşken tekrar sil başa yapınca uzun süre çocuğu tekrar bu farklı dünyaya maruz bırakmamak gerekiyor, o sebeple emin adım atmanız adına uzman birisiyle görüşün derim. İnşallah hayırlı olan taraf ne tarafa orası olsun

birdelimuallime .!.:

Naçizane tavsiyem almadan önce bir pedagog ile görüşün, tam farklı bir ortam bir dış dünya görmüşken tekrar sil başa yapınca uzun süre çocuğu tekrar bu farklı dünyaya maruz bırakmamak gerekiyor, o sebeple emin adım atmanız adına uzman birisiyle görüşün derim. İnşallah hayırlı olan taraf ne tarafa orası olsun

Genişletmek için tıkla...

Size çok teşekkür ederim mesajınız bana güç verdi bu gün sabah okula gidiyoruz dedim ağladı tabi evde ama kapıdan çıkana kadarmış. Okulda da öğretmeninin elinden tuttu gitti birazdan gelicek. İnşallah yarın da böyle olur sanırım kararlı olduğumu anladı

Valla yanımda 3 aylık bir bebe var kendime zor yemek hazırlıyorum. Benden iş bekleyen 2.5 yaş düşünemiyorum. Böyle zamanlarda yalnız olmak zor. Haklısınız. İnsan bir an önce eski hayatına dönmek istiyor.
Benim eşim de 2. Çocuğu vakit geçmeden yapsak diyor gözüm korktu

kelebek_gibi .!.:

Anne seni kaybettim sandım diyor. Zaten bana düşkündü şimdi asla bensiz bi yere gitmiyor devamlı beraberiz kreşten beri 4 aylık bebekten daha çok uyanmaya başladı öyle diyim. Yani bence normal bi durum değil bu özellikle kendini ordan oraya çığlıkla atması. Ama öğretmen normal diyor anlamadım ben mi hata yapıyorum kuzum mu hazır değil bilmiyorum. Oysa herkesten çok ben istiyorum kreşe gitmesini düzeni olmasını oyun oynamasını evde yeterli ilgİyi veremiyorum

Genişletmek için tıkla...

Öğretmen çocuğunu senden iyi mi bilecek. Çocuğu var mı bir de, bu da önemli. Onlara konuşmak kolay.

kelebek_gibi .!.:

Size çok teşekkür ederim mesajınız bana güç verdi bu gün sabah okula gidiyoruz dedim ağladı tabi evde ama kapıdan çıkana kadarmış. Okulda da öğretmeninin elinden tuttu gitti birazdan gelicek. İnşallah yarın da böyle olur sanırım kararlı olduğumu anladı

Genişletmek için tıkla...

Buna çok sevindim.

succulentaski .!.:

Valla yanımda 3 aylık bir bebe var kendime zor yemek hazırlıyorum. Benden iş bekleyen 2.5 yaş düşünemiyorum. Böyle zamanlarda yalnız olmak zor. Haklısınız. İnsan bir an önce eski hayatına dönmek istiyor.
Benim eşim de 2. Çocuğu vakit geçmeden yapsak diyor gözüm korktu

Genişletmek için tıkla...

Çok çok iyi düşünün size verebileceğim tek tavsiye siz istiyorsanız yapın gerçekten çok zor. Ve şimdiden ilerdeki kardeş ilişkilerinin zorlukları gözümü korkutuyor

limelemon .!.:

Buna çok sevindim.

Genişletmek için tıkla...

Ben de çok sevindim. Akşam yine gitmek istemiyorum diye ağladı ama gözyaşı yok sesi ağlamaklı. Uyudu bakalım şimdi inşallah gece kalkmaz

kelebek_gibi .!.:

Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle merhabalar. Temmuz ayında yazmışsınız ama bugün üye oldum ve tesadüfen gördüm. anne olarak gerçekten sınırsız sabır ve güç isteyen yeri geldiğinde isyan bayraklarını kaldırdığımız ve bi çok duyguyu bianda yaşadığımız bi durum. Çoook şanslısınız ki ailenizden küçükde olsa destek var aynı şehirdesiniz. 2 çocuğumla gurbetteyim ve eşim yoğun çalıştığı için tek başıma ilgileniyorum ailemden ve ailesinden tek bir destek dahil almadım annem doğumlarıma bile zorla geldi öyle söyleyeyim. Güzel taraflarını düşündükçe aslında bu süreci daha kolay geçirebilirmişiz gibi düşünüyorum. Duygu olarak çok ortak şey yaşıyoruz. Sizi o kadar iyi anlıyorumki evde yardımcı olması aile olması ve eşinizin bu konuda anlayışlı olması bence sizi daha da mutlu etsin. Hatta bunu yazalı bile 1 yılı geçmiş yol kat etmişsiniz şuan nasılsınız nasıl ilerledi süreç lütfen bana da anlatırmısınız

Üfff hayalimdeki koca resmen iki çocuk olsun yardımcı tutarım deyip tutan koca best

kelebek_gibi .!.:

Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.

Genişletmek için tıkla...

Merhabalr izin zaman geçmiş ancak şimdi durumunuz nasıl ? Bende 2. Ci çocuğumu doğurdum sizjn durumunuzda yok ? Şimdi nasılsınız hala aynı durum mu yoksa değişen şeyler oldu mu ?

Yardımcısız ve bakıcısız gerçekten çok zor olsa gerek. Bende hiç anaç birisi değilim ve hemen hemen sizinkilerle aynı yaş aralığında 2 çocuk annesiyim. Çalıştığım için bakıcımız zaten vardı,ev içinde uzun yıllardır ablamız zaten var. Annelerdende epey destek alarak büyüttük çocukları. Yinede zor iş çocuk işi. Sorumluluk duygusu beni yordu galiba. Şimdi köpek istiyorlar,mümkün değil diyorum bir canlıya daha tahammülüm yok ev içinde.
Acil destek bulman lazım,başka yolu yok.

kelebek_gibi .!.:

Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.

Genişletmek için tıkla...

Beklentileriniz uyuşmuyormuş aslında eşinizle.bir erkeğin bu işlerde ısrar etmesi bence çok yanlış bir davranış.çocuk sorumluluğunda erkekle kadın arasında uçurum var.daha baskın olup cevabını vermeliydiniz.arkadaşlara ders olsun bari.

Bir derin nefes alın ve oturun bir kağıt kalem alıp plan yapın. Bakın 3 çocuğum var benim plansız hareket etme lüksüm yok. Temizlik hariç yardımcım yok ki istemiyorum kendim büyütmek amacım. Eğer plansız saldım çayıra mevlam kayıra sonra da ah vah tüh diye günlerimi geçirseydim sizin gibi olabilirdim. Ki olurdum da.
Öncelikle bir kalkın silkelenin ve uyku sorununu çözün. Çocukları sabah 6da kaldırın. 10.30da öğle uykusuna yatırın karanlık perde olsun odanızda. Çocuk uykuyu sevmiyor diye bir şey yok. Evde düzen yok o yüzden uyumuyorlar. Öğle uykusu 1,5 saat dolunca uyandırın yemeğini yesin vs vs. Sonra gidin parka, bol bol eğlendirin 2 saa. Eve gelin duş aldırın. Beraber duşa girin hatta ben de onlarla giriyorum eğleniyoruz. Sonra evde oyun oynayın ve serbest zaman yaratın onlara. Akşam 19.00da da her şeylerini halletmiş tüm evdeki elektrikler kapatılmış kitap ya da masal eşliğinde uyutun.
Bu düzen olmazsa olmaz. Bakın en küçüğüm 4 aylık kızım ve diğerlerini yatırırken de kızım kucağımda emziriyorum o da öğreniyor uyku saatini. Hepsi aynı saatte yatıyor. 6 yaş 2 yaş ve 4 aylık çocuklarla düzen bu/ siz de düzen kurun lütfen.

Unes .!.:

Merhabalr izin zaman geçmiş ancak şimdi durumunuz nasıl ? Bende 2. Ci çocuğumu doğurdum sizjn durumunuzda yok ? Şimdi nasılsınız hala aynı durum mu yoksa değişen şeyler oldu mu ?

Genişletmek için tıkla...

Konu acilali seneler olmuş tabiki durumunda değişen birçok şey olmustur. Siz isterseniz kendiniz için konu açın. İki bebekli bir evin ilk 6 ayı zor oluyor ama zamanla düzene giriyor. Allah yardımcınız olsun

kelebek_gibi .!.:

Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibi duruumlar nasıl, iki çocuğunuzda aynı yaslardaymis

kelebek_gibi .!.:

Evet evlat hasreti çekmedim ama sırf bu yüzden zorlanıyorum demeye hakkım yok mu?

Genişletmek için tıkla...

Evlat hasreti çekmiş olanlar bile çok zorlanıyor valla.