Çalışırken bir görev verilir yaparsın ve teslim edersin.
Arkadaş bitmiyor bitmiyor.. ardı arkası yok.
Baya havuz problemiyle uğraşıyoruz, 1 musluk (ben) dolduruyor, 3 musluk(2çocuk ve eş) boşaltıyor.
Mila hasta cumadan beri , evin halini gorsen savas alani , bide yagmur firtina vardi camasirlar bile salonda asili , ayaklarimizla birseyler ittirmeden yuruyemiyoruz bile evde , ay cok fena cookBüyük okula gitti küçük uyuyor hala. Kalkıp sessiz sakin toplasam diyorum sonra amaaaan diyip yatıyorum. Toplasam da akşama aynı
Aynen ya sanki yapip yapmamak tercih meselesi değilmiş de bir kuralmiş gibi herkes 2.yapmiş ve hep sikayet ediyorlar
Valla 34 yaşımdayım 5 yıllık evliyim ,konu sahibinin her konusunda kendini hayatını aşırı övüşü gibi olmasın da:) hayatım gerçekten harika, fönüm kişisel bakımım, eşimle iletişimim, uykum, gezmem tozmam on numara. Niye çocuk yapıp bu hayati bozayim buna mantıklı bi cevap veremiyorlar,tek dedikleri şey ama bir gülüşü yetiyor, hiç inandırıcı değil. Yetmiyor ki bu kadar ağliyorsunuz, dışarıdan bakınca hayatı bitmiş, gözünün feri gitmis kadınlar. Doğrusu şu toplum baskısına hayır demek hiç aklımıza gelmedi ya da toplumda statu sahibi oluruz sandık.
30 yaşıma doğru ufak ufak ilerlerken ilk çocuğu yapmaya yönelik korkularım git gide artıyor benim
Zaten hep 30'dan sonra olacağını biliyordum olursa ama sanki 40'ıma da gelsem hiç yapamayacakmışım gibi geliyor.
Bir hocam; bizim meslekte ya hiç evlenmeyeceksin ya da evlenip çocuk yapmayacaksın diyordu onun dedikleri canlanıyor hep kafamda.
Hep yorgunum hep yapmam gereken başka şeyler var hep kafamda bir şeyler var. Akşamları hep dinlenmek istiyorum. Bazen ciddi ciddi annelik yapmaya hiç uygun biri olmadığımı düşünüyorum.
Bir,iki veya daha çok çocuklu ve çalışan anneleri cidden çok takdir ediyorum.
Aslında anlatınca zor ama yaşarken sanki çokta zor değil gibi.İmdaaaaat diye bağırasım geldi burdan :)
Ben zevkle yapıyorum .
Konu sahibine “maniküre gidemiyorum” kısmını okuyunca gülmüştüm her noktada yardımcısı varken hala bu kadar dertlenmesine, bunu okuyunca gülecek hal bile kalmadı
Biz insanlığa, katma değer katıyoruz .
Ćalismak mutlu ediyor insanı . Birsey üretiyorusunuz . Ürettiğiniz şey değer görüyor . Karşılığında ücret alıyorsunuz . Aldığınız ücretle ekonominin çarkını döndürüyorsunuz . Temizliğe kadın alıyorsunuz . Çocuğunuza özel ders , alışveriş . Herkesin birşeyler üretip para kazanmasına vesile oluyorsunuz .
Neler yazılmış öyle, annelik çilekeşlik gibi herkes çektiği zorlukları yarıştırmış
Bir de bütün evin yükünü sırtlanmak marifet gibi anlatmışsınız, haftada kendine bir kaç saat ayırmak isteyen biriyle de dalga geçmişsiniz. Haftada 2 saat yalnız kalamıyor, bakım yaptıramıyor dahası rahat rahat duş bile alamıyorsam neden yaşıyorum diye sormuyor musunuz kendinize? Bunlar zaruri şeyler yani lüks değil.
Yalnız sizin kaynanızla aynı kuşak değiliz . Büyük ihtimal öyle olmayacağız . Çocuklarımız da z kuşağı veletleri .Onlarda kocanız gibi olamayacak .
Tabiki bu düşünce de biri anne olmasın..bir can yetiştirmenin lütfunda erişmesin..
Yalnız sizin kaynanızla aynı kuşak değiliz . Büyük ihtimal öyle olmayacağız . Çocuklarımız da z kuşağı veletleri .Onlarda kocanız gibi olamayacak .
32 yaşıma girdim , dün akşam rüyamda 40 yaşındayken öldüğümü gördüm. Baya öldüm ve acı cekıyordum. Ben hiç yaşamadım filan diye agladığımı hatırlıyorum.Bizim bebeğin aglamasına uyandım o sıra.
Büyük olan 9 yaşında 4.sınıfa gidiyor(bu sene not sıstemı oldugu ıcın derslerı asırı yogun gecıyor , bır oncekı konumda bahsetmıstım ), diğeri ise 1 yaşına girecek 10 gün sonra.
İşe başlayalı(mecburiyetten başlamadım ) 2.5 ay filan oldu. 4 gün çalışıyorum , 3 gün evdeyim.Eşimde çalışıyor, o 2 hafta hafta içi tam gün , 2 hafta bir gün gidip bir gün gitmiyor. Son zamanlarda hafta sonları mesaiye gidiyor, eğitim veriyor.Eve temizlikci geliyor, oglana öğretmen geliyor , hafta içi 3 gün annem yemek yapıyor, eşimde hafta içi mutfagı topluyor.
Ama zaman yetmiyor. Bu sabah zaten böyle kötü uyandım ama aslında hafta sonundan beri kafam atıktı. Cumartesı günü , ufaklıgı uyutamadım , baya saatlerce ugrastım uyutamadım . Tam uyudu , büyük olanın yapamadığı dersi vardi,ona yardım ettim.
Kursa gideceği için yemeğini hazırladım , yedi hazırlandı çıktı . Ve bebeğimiz uyandıGülüyorum ama o gün agladım buna , baya bacak kıllarım serce parmagımın yarısı kadar olmuş. Saçlarımı boyattım , bu hafta da bir işlem yapılması gerekiyordu .Annemi aradım , benı cagırmayacaksın dımı dıye actı telefonu , yok dedım kıvırdım kapadım. Manikür yaptıramıyorum , en son 5 hafta( 1 aydır mahalle sınırlarından cıkmıyorum , servısle ıse gıdıp gelıyorum - arada kuafore gıttım geldım dumduz arabayla, cıkısta dogru eve dondum) önce cocuklara aldıgım kıyafetlerı cıkıp degıstıremedım elimde kaldılar.
İşe baslayana kadar böyle değildi, sureklı ben baktıgım ıcın etrafımdan cok rahat yardım alabılıyordum. Zaten yazın istanbulda bile değildim, cocuklarla nasıl gezebılırım napabılırım gayet farkındayım. ve idare edebilir yapıdayım. Ama sımdı kıs , havalar cok sogudu .Dısarı cıksam evdekı tempoyu kacırıyorum , burnumdan gelıyor ve telafı edecek zamanım olmuyor.
Evde, evde olduğum günler napıyorum pekı ;ıste her gun evı supuruyorum , cunku ufaklık agzına atıyor. Yemek yapıyorum , çamaşır makineye atıyorum , topluyorum katlıyorum , yerlestiyorum. Evi toplu tutuyorum. Yanlız böyle dediğime bakmayın , ne tezgahtan bulaşık eksik oluyor , ne yerden oyuncak. Bende birikmesin diye anında mudahale edıyorum . Cocuklarla tamamen ilgileniyorum , büyüğün dersi oluyor, veya oyun oynamak istiyor. Ona o zamanı veriyorum , küçüğün zaten tamamen oturmus oldugu bır duzen var ona ayak uydurmaya calısıyorum.
Neyse daha fazla yapabılecek bıseyım yok galıba , 2 gun cocuklarla oynamak dısında tamamen bana aıt kalan zamanda koltuga oturamadan gectı,geçiyor. Çalıştığım için ,annem baktığı için annemden yardım alamıyorum , eşimin bu hafta sonlarıda işe gitmesi durumu herşeyi birbirine soktu. Zaten zordu , sımdı daha zor.
Ne zaman gececek bu gunler, tam olarak ne zaman rahatlıyoruz. Tamamen içimi dökmek istedim , kötü hissediyorum kendimi, kendime ait zaman dilim kalmadı.
doğru tespit sinsirellacığım ben 2. katogoriyim ama insan hep kendi uğraştığını görüp en çok kendi uğraşıyor sanır ya. birde çocuk faktörü var çocuğu uyuyan yumuşak huylu anneler şikayet edince bende delleniyorum kaldıki ben kızım kucağımda wc ye giden annelerdendim.Mecburiyetten çalışılmıyor (paraya ihtiyaç yok)
Eve yardımcı geliyor
Eş ev işlerine yardımcı oluyor
Haftada 3 gün izin
Ne zaman dinleneceğim diye dert ediliyor
İlginç
Maddi sıkıntılar nedeniyle çalışmak zorunda olan
Ev işlerini kendi yapan
Eşi evi işlerine yardımcı olamayan
Haftanın 6 günü çalışıp 1 günü izin yapan insanlar da öldüm de gömenim yok demeleri gerekiyor bu durumda
