• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

2 çocuklu çalışan anneler, ne zaman dinleneceğiz ?

Ya aslında çocuk yapmayanların çoğu da dünyayı dolaşıp, delice eğlenmeyebiliyor...Ya da çocukluların hepsi çilekeş olup eve hapsolmuyor,dünyayı da gezebiliyor :) (Dünyayı gezmek te herkese aynı oranda keyif vermeyebilir,bu da ayrı bir konu gerçi.)

Yani şöyle olursa şöyle olur diye bir kesinlik yok esasında.Biraz kişinin kendiyle,hayattan ne istedigiyle alakalı bir durum.
Evlilik için de aynı şey geçerli.

Çocuk sahibi olmak mutlak mutluluk sebebi değil ise çocuksuz olmak ta degil.

Yine de yıllar sonra "keşke dogursaydim" diyenlerin sayısının,"keşke doğurmasaydim" diyenlerden oldukça fazla oldugunu görüyorum :)
 
Ya aslında çocuk yapmayanların çoğu da dünyayı dolaşıp, delice eğlenmeyebiliyor...Ya da çocukluların hepsi çilekeş olup eve hapsolmuyor,dünyayı da gezebiliyor :) (Dünyayı gezmek te herkese aynı oranda keyif vermeyebilir,bu da ayrı bir konu gerçi.)

Yani şöyle olursa şöyle olur diye bir kesinlik yok esasında.Biraz kişinin kendiyle,hayattan ne istedigiyle alakalı bir durum.
Evlilik için de aynı şey geçerli.

Çocuk sahibi olmak mutlak mutluluk sebebi değil ise çocuksuz olmak ta degil.

Yine de yıllar sonra "keşke dogursaydim" diyenlerin sayısının,"keşke doğurmasaydim" diyenlerden oldukça fazla oldugunu görüyorum :)
Size son paragrafınız hariç katılıyorum.
"Keşke doğursaydım." demek "Keşke doğurmasaydım." demekten daha kolaydır her zaman. Hiçbir ebeveyn öyle kolay kolay çocuğuyla ilgili pişmanlığını dile getiremez, bunu da unutmamak gerekir bence.
 
Yaşlanınca yalnız kalırım korkusuyla gençliği heba etmek bana göre değil. Çok bencilce bir düşünce. Kimse ileride ne olucak bilemez. Çok çocuklu yalnız kalırken çocuksuz cok sosyal bi yaşlılık geçirenler biliyorum. Çocuk yapsam belki de benden önce ölücek. Siz evlatli torunlu bayram sabahları hayali kuruyor olabilirsiniz yaşlılık için, ben o sabahlarda kargaşadan kafayı yerim,huzurlu sessiz sakin sahil kasabası hayali kuruyorum ben. Neyse sonuç olarak herkes nasıl mutluysa öyle yaşasın da işte çocuklu kadınların anlattıklarından görüyoruz ki mutlu da değiller, sürekli bir şikayet sürekli bir yakınma hali... Yine aynı yere geliyoruz demek ki yaşlılık için gençliğinizi yakıyorsunuz.
Gençliği yakmak ne demek..sizin bu mesajinizi okurken kızım dans ediyordu onu izledim içim cız etti..adiniza üzülüyorum böyle bir sevgi tadamayacağiniz için.. o benim dünyam herşeyim nefesinm.. .ömrumu adarım ona gerekirse gençlik yakmak ne demek.
Şimdi böyle konuşuyorsunuz ama ilerde ne etmek istediğimizde daha iyi anlarsiniz
 
Ya valla nasi zevk aliosunuz hayattan bu sekilde? Küçümsemeye demiorum ama bu kadar yorulmaya yasamanin ne anlami var??? Biri anlatsin bana ölüp giderken himm bu anne buna torpil geçelim de demiolar. Harbi bu kadar degecek bisey mi cocuk sevmek.
Dahada öte bi duygu inanın..30 yaşında anne oldum ben.
Isterseniz daha uzun yazabilirim..Anne olmak bence bu lütuf ve herkese nasıl olmamalı
 
Size son paragrafınız hariç katılıyorum.
"Keşke doğursaydım." demek "Keşke doğurmasaydım." demekten daha kolaydır her zaman. Hiçbir ebeveyn öyle kolay kolay çocuğuyla ilgili pişmanlığını dile getiremez, bunu da unutmamak gerekir bence.
O pişmanlığı gerçekten yaşadığı halde dile getiremez mi diyorsunuz yani ?

Ya bilmiyorum istisnalar hariç tabi hayırsız evlat vs. Ama isteyerek çocuk sahibi olup,ona bakıp buyuttukten sonra "keşke doğurmasaydim " diye yürekten pişmanlık duyan anne var mıdır? Varsa da , yapmadığı için pişman olanlardan fazla değildir bence.
 
Çok güzel demişiniz, aynen ben de tek çocuğum ve yurtdışında yaşıyorum anam babama bisey olsa allah korusun yanlarında mıyım? Hayır...

Biz iki kardeşiz, annem babam anlaşamayan aslında sadece "bizim için" boşanmayan insanlar. Tek umutları erkek kardeşimdi. O da yurtdışında yıllardır ve oraya yerleşti, annemlerin umutları yıkıldı :) Şu an tek amaçları benim ve bana o kadar baskı yapıyorlar ki anlatamam nefes alamıyorum bazen, gelmiyorsun gitmiyorsun, kocan aramadı napıyorsunuz aranız mı bozuk yani fenalık geçireceğim tek hayat amaçları benim. Ki bana da asla böyle ilgi göstermezlerdi, şu an başka tutunacak dalları yok. Alın işte beni ne kadar boğuyorlar görün. Oysa bir hobileri olsa kendi başlarına mutlu olsalar...Annem şimdi deli gibi torun istiyor neden kendine meşgale bulmak için...
 
O pişmanlığı gerçekten yaşadığı halde dile getiremez mi diyorsunuz yani ?

Ya bilmiyorum istisnalar hariç tabi hayırsız evlat vs. Ama isteyerek çocuk sahibi olup,ona bakıp buyuttukten sonra "keşke doğurmasaydim " diye yürekten pişmanlık duyan anne var mıdır? Varsa da , yapmadığı için pişman olanlardan fazla değildir bence.
İçten öyle düşünenler fazla mıdır değil midir ben bilemem ama sadece başka insanlar içinde dile getirmeye çekinirler. Burada bile birkaç konu gördüm kim ciddi şekilde çocuğundan şikayet etse topa tutuldu. O yüzden diğer insanların yanında pişmanlığı dile getirmek zordur.
Öte yandan doğurmadığına pişman çok anne var bu da doğru.
 
O pişmanlığı gerçekten yaşadığı halde dile getiremez mi diyorsunuz yani ?

Ya bilmiyorum istisnalar hariç tabi hayırsız evlat vs. Ama isteyerek çocuk sahibi olup,ona bakıp buyuttukten sonra "keşke doğurmasaydim " diye yürekten pişmanlık duyan anne var mıdır? Varsa da , yapmadığı için pişman olanlardan fazla değildir bence.

Dün duydum ben bankada mesela bir teyze keşke anne olmasaydım dedi, ki bu kızının her derdine koşan bir kadın ama o kadar yıpranmış ki. Teyze çok açık sözlü ama bence çoğu kişi istese de söyleyemiyor.
 
Gençliği yakmak ne demek..sizin bu mesajinizi okurken kızım dans ediyordu onu izledim içim cız etti..adiniza üzülüyorum böyle bir sevgi tadamayacağiniz için.. o benim dünyam herşeyim nefesinm.. .ömrumu adarım ona gerekirse gençlik yakmak ne demek.
Şimdi böyle konuşuyorsunuz ama ilerde ne etmek istediğimizde daha iyi anlarsiniz
Ben de inanın sizin adınıza çok üzülüyorum. Mutluluğu başka birine bağlamış herkese üzülüyorum.
 
O pişmanlığı gerçekten yaşadığı halde dile getiremez mi diyorsunuz yani ?

Ya bilmiyorum istisnalar hariç tabi hayırsız evlat vs. Ama isteyerek çocuk sahibi olup,ona bakıp buyuttukten sonra "keşke doğurmasaydim " diye yürekten pişmanlık duyan anne var mıdır? Varsa da , yapmadığı için pişman olanlardan fazla değildir bence.
İnternette yazın çıkıyor pişman olanlar, çünkü kimliğini açık ederek söyleyemiyor insanlar burda bile çocuk istemiyorum diyen taşlaniyor. Düşünsenize bunu da yaptık ama ah şimdiki aklim olsaydı dediğini bir kadının alenen ,mahfederler onu ne kötü analigi kalır ne caniliği...
 
Eskilerin tek üretimi çocuktu hadi bir nebze anlarsın aşırı düşkünlüğü ama şimdikiler daha fena bence, bütün evren çocuğun etrafında dönüyor falan zannediyorlar.
Yahu eve evcil de alsan en iyi şekilde bakmaya çalışıyorsun, çocuğuna da tabiki de bakacaksın ama insanlıktan çıkacak kadar mı olmalı bu? Hani 6 ay-1 yıl belki kabul edilebilir, dünyaya alışamamış bir bebek, düzen oturmaz vs ama artık bir yerden sonra hayata da dönmek lazım. Bir de ben çile yarıştırmayı ve çekilenleri kutsal bulmayı da anlamıyorum, kuaföre gidemiyorsan, banyoya vakit bulamıyorsan, 2 sayfa okuyamıyorsan bunda övünülecek bir taraf yok. Olması gereken de bu değil bence...

Aynen yani nedir olayı bu kadar kutsamak, dünyanın öne önemli şeyiymiş haline getirmek. Siz öğretmensiniz sanırım, yeni nesili daha iyi bilirsiniz, bir de böyle aşırı aşırı ilgili bir ebeveyn profili oluştu, minnacık çocukların gitmediği kurs, aktivite, bilmem ne kalmıyor...

Konu sahibini de biliyorum mesela aşırı derecede ilgili çocuklarıyla, onlardan daha çok okula gidiyor gibi geliyor bana konularını okurken.
 
İnternette yazın çıkıyor pişman olanlar, çünkü kimliğini açık ederek söyleyemiyor insanlar burda bile çocuk istemiyorum diyen taşlaniyor. Düşünsenize bunu da yaptık ama ah şimdiki aklim olsaydı dediğini bir kadının alenen ,mahfederler onu ne kötü analigi kalır ne caniliği...
Allah isteyeni anne yapsin o yuzden.. ben dua ederken boyke ediyorum
 
Yaşlanınca yalnız kalırım korkusuyla gençliği heba etmek bana göre değil. Çok bencilce bir düşünce. Kimse ileride ne olucak bilemez. Çok çocuklu yalnız kalırken çocuksuz cok sosyal bi yaşlılık geçirenler biliyorum. Çocuk yapsam belki de benden önce ölücek. Siz evlatli torunlu bayram sabahları hayali kuruyor olabilirsiniz yaşlılık için, ben o sabahlarda kargaşadan kafayı yerim,huzurlu sessiz sakin sahil kasabası hayali kuruyorum ben. Neyse sonuç olarak herkes nasıl mutluysa öyle yaşasın da işte çocuklu kadınların anlattıklarından görüyoruz ki mutlu da değiller, sürekli bir şikayet sürekli bir yakınma hali... Yine aynı yere geliyoruz demek ki yaşlılık için gençliğinizi yakıyorsunuz.
Ayrica yaslaninca yanliz kalirim korkusuyla yapmadik bebegimizi cok ur..askimiza ortak bir parça katmak ve ona hayat vermenin mutluluğunu tatmak istedik.
Diyeceğim ama siz anlamazsiniz
 
Konuyu baştan beri takip ediyorum. Tek çocukla, yardımcısız yeri geliyor dibi görüyorum yeri geliyor göğe çıkıyorum. Stabil olmuyor, düzeni istediğin kadar kur yıkılıyor, sallıyorsun kendi kendine düzeliyor falan. Ev işi vsde gündüz 1 saat uykusunda oluyor. Yardımcı falan hiç almadım evime. Evimde yabancı istemiyorum. Çocuktan bağımsız olarak bu. Çalışan arkadaşlarım genelde daha rahatlar. Çünkü TV karşısında çocuk bakmıyorsan sistem daha komplike işliyor. 2 yaşa doğru rahatlıyorsun cute. Küçüğü asıl bunaltıyordur, daha bağımlıdır. Sanırım dişler tamamlanıp, bezi bırakıp, kreşe başladığında bir kaç sene komple rahata ereceğiz. (o arada ikinciyi yapar kendimi kısır döngüye sokarım beni bilen bilir ajsjajsjja)
Bu arada sonlara doğru konu mükemmel uçmuş.
Millet doğurmayıp burada doğurana laf söyleyince eline ne geçiyor bilmiyorum. Hani kendi adıma söyleyeyim bugüne kadar kimseye niye doğurmuyorsun demedim, kendimde o haddi hiç görmedim. Tersi için de herkese temennim aynı.
 
Bu konuda anlatılanları okuyunca içim daraldi, insan bunu kendine niye yapar dedim. ama çoğunuzun da en az ikinci çocuğu var. Hayatınız bu kadar elinizden alindiysa hadi biri yaptiniz gördünüz ,niye devamini yapıyorsunuz? Cidden merak ediyorum.
Valla onu ben de çok merak ediyorum. Ben mesela şuan asla 2.çocuğu düşünmüyorum. Çocuk büyütmek çok büyük bir sorumluluk her şeyden fedakarlık etmek gerekiyor. Galiba 2. çocuk genelde kardeş olsun diye yapılıyor.
 
Ben de inanın sizin adınıza çok üzülüyorum. Mutluluğu başka birine bağlamış herkese üzülüyorum.
Benim adıma üzülmeyin.. Biz ne yasliligimizi garantiledik ne başkası üzerine mutluluk kurduk..sevgimizi bir inci tanesi ile taclandirdik..zaten mutluyduk.. kutlulugumuza neşe kattık.. sizin gibi ruhsuz biri ile daha fazla yazısmak istemem.
Inşallah ama inşallah hiç bir zaman bu duyguyu tatmaz anne olmazsınız.. amin
 
Benim adıma üzülmeyin.. Biz ne yasliligimizi garantiledik ne başkası üzerine mutluluk kurduk..sevgimizi bir inci tanesi ile taclandirdik..zaten mutluyduk.. kutlulugumuza neşe kattık.. sizin gibi ruhsuz biri ile daha fazla yazısmak istemem.
Inşallah ama inşallah hiç bir zaman bu duyguyu tatmaz anne olmazsınız.. amin
Napiim benim de sevgim taçsız olsun.. İnci tanesinin annesi,kocişkosunun kıymetlisi.
 
İnternette yazın çıkıyor pişman olanlar, çünkü kimliğini açık ederek söyleyemiyor insanlar burda bile çocuk istemiyorum diyen taşlaniyor. Düşünsenize bunu da yaptık ama ah şimdiki aklim olsaydı dediğini bir kadının alenen ,mahfederler onu ne kötü analigi kalır ne caniliği...

Doğrudur,bakın yapanlar da taşlaniyor ama :)
 
32 yaşıma girdim , dün akşam rüyamda 40 yaşındayken öldüğümü gördüm. Baya öldüm ve acı cekıyordum. Ben hiç yaşamadım filan diye agladığımı hatırlıyorum.Bizim bebeğin aglamasına uyandım o sıra.
Büyük olan 9 yaşında 4.sınıfa gidiyor(bu sene not sıstemı oldugu ıcın derslerı asırı yogun gecıyor , bır oncekı konumda bahsetmıstım ), diğeri ise 1 yaşına girecek 10 gün sonra.

İşe başlayalı(mecburiyetten başlamadım ) 2.5 ay filan oldu. 4 gün çalışıyorum , 3 gün evdeyim.Eşimde çalışıyor, o 2 hafta hafta içi tam gün , 2 hafta bir gün gidip bir gün gitmiyor. Son zamanlarda hafta sonları mesaiye gidiyor, eğitim veriyor.Eve temizlikci geliyor, oglana öğretmen geliyor , hafta içi 3 gün annem yemek yapıyor, eşimde hafta içi mutfagı topluyor.

Ama zaman yetmiyor. Bu sabah zaten böyle kötü uyandım ama aslında hafta sonundan beri kafam atıktı. Cumartesı günü , ufaklıgı uyutamadım , baya saatlerce ugrastım uyutamadım . Tam uyudu , büyük olanın yapamadığı dersi vardi,ona yardım ettim.
Kursa gideceği için yemeğini hazırladım , yedi hazırlandı çıktı . Ve bebeğimiz uyandı :KK53: Gülüyorum ama o gün agladım buna , baya bacak kıllarım serce parmagımın yarısı kadar olmuş. Saçlarımı boyattım , bu hafta da bir işlem yapılması gerekiyordu .Annemi aradım , benı cagırmayacaksın dımı dıye actı telefonu , yok dedım kıvırdım kapadım. Manikür yaptıramıyorum , en son 5 hafta( 1 aydır mahalle sınırlarından cıkmıyorum , servısle ıse gıdıp gelıyorum - arada kuafore gıttım geldım dumduz arabayla, cıkısta dogru eve dondum) önce cocuklara aldıgım kıyafetlerı cıkıp degıstıremedım elimde kaldılar.

İşe baslayana kadar böyle değildi, sureklı ben baktıgım ıcın etrafımdan cok rahat yardım alabılıyordum. Zaten yazın istanbulda bile değildim, cocuklarla nasıl gezebılırım napabılırım gayet farkındayım. ve idare edebilir yapıdayım. Ama sımdı kıs , havalar cok sogudu .Dısarı cıksam evdekı tempoyu kacırıyorum , burnumdan gelıyor ve telafı edecek zamanım olmuyor.

Evde, evde olduğum günler napıyorum pekı ;ıste her gun evı supuruyorum , cunku ufaklık agzına atıyor. Yemek yapıyorum , çamaşır makineye atıyorum , topluyorum katlıyorum , yerlestiyorum. Evi toplu tutuyorum. Yanlız böyle dediğime bakmayın , ne tezgahtan bulaşık eksik oluyor , ne yerden oyuncak. Bende birikmesin diye anında mudahale edıyorum . Cocuklarla tamamen ilgileniyorum , büyüğün dersi oluyor, veya oyun oynamak istiyor. Ona o zamanı veriyorum , küçüğün zaten tamamen oturmus oldugu bır duzen var ona ayak uydurmaya calısıyorum.

Neyse daha fazla yapabılecek bıseyım yok galıba , 2 gun cocuklarla oynamak dısında tamamen bana aıt kalan zamanda koltuga oturamadan gectı,geçiyor. Çalıştığım için ,annem baktığı için annemden yardım alamıyorum , eşimin bu hafta sonlarıda işe gitmesi durumu herşeyi birbirine soktu. Zaten zordu , sımdı daha zor.

Ne zaman gececek bu gunler, tam olarak ne zaman rahatlıyoruz. Tamamen içimi dökmek istedim , kötü hissediyorum kendimi, kendime ait zaman dilim kalmadı.
Benim çocuğum yok, tam zamanlı yatılı bir yardımcım var, ev ile hep o ilgileniyor sağ olsun yeri geliyor otel gibi kullandığım oluyor evi. Ama benim de işim çok yoğun, gecem gündüzüm yok. Bu nedenle çoğu işim sonraya kalabiliyor.
Bana sorarsanız evde kaldığınız bir günde de bakıcı gelsin. Kişisel işlerinize vakit ayırırsınız, psikolojiniz daha iyi olur.
 
Back