Bakamaz ya , basedemez. Buyugunun kursu dersı ogretmen ıslerı var, kayınvalıdem varken babam gırıp cıkamaz eve. Ben ıkı kardesın gunduzleyın bırbırınden ayrı evlerde olsun ıstemıyorum. Enınde sonunda buyugunu anneme , kucugunu kayınvalıdeme bırakmak zorunda kalırım .Ya tek çocuk bana hep zor gelmiştir, oynayacak kimse olmadığı için sürekli anneye veya babaya yapışma modundalar. O yüzden 1-2 sene sonra ikinciyi de yapayım da kavga ede ede büyürler artık
Sen ilk çocuğu büyüttüğün için şimdi bebek zor geliyordur sana. Bir de ev işlerinin hepsini sen neden yapıyorsun? Eşin süpürsün evi mesela, bulaşık makinesini boşaltsın vs. Sen evde yokken annenin çocuğa bakması falan çok önemli değil. Ha anne bakmış ha kayınvalide ha bakıcı.
Bakın benim çocuğum yok o yüzden çocuğu hayatı karartan bir şey olarak görmenin sebebi demek ki anlatanlardan dolayı,tecrube etmedigim bir şeyle ilgili fikir sahibiysem anlatanların yalancısıyım demek ki.. Bu konuda bile kadınlar öyle şeyler yazmış ki... Eee madem hayatınız karardı niye ikinciyi yaptınız deyince ruhsuz ben mi oluyorum...he belli ki siz çok mutlu memnunsunuz ne güzel size kimse niye yaptın diyemez iki de yapın üç de..
:)))) bi de bana kötüsünüz kiskaniyorsunuz falan demiş.. İşte genel anayim ben ana tavrı.. Bizi analiktan soğutan.Sizinle aynı düşüncede olmayan insanlara beddua etmek de neyin nesi? Hele ki böyle bir konuda. Madem bu kadar iyi bir duygu inşallah siz de tadarsınız demenizi beklerdim.Ayıp yahu.
Haha:)) gözün aydın minik bir şeytan dunyaya getiriyosun diyebildinizmi peki:)benım o zaman 1 cocugum vardı , kuzenıme kahve ıcmeye gıdecekken bıze sey dıyordu . Su su gunlerde gelmeyın dızım var , ızlıyemıyorum sız varken .
Cocugun konusuyor fılan dıyordu , sımdı o hamıle . Ha bırde o donem bundan 9 sene once sızın mınık seytanlarınız bana sevımlı gelmıyor dıyordu.
Hadı bakalım
:)))) bi de bana kötüsünüz kiskaniyorsunuz falan demiş.. İşte genel anayim ben ana tavrı.. Bizi analiktan soğutan.
"Kociskosunun karısı incitanesinin annesi"gibi alaycı cümlelere istinaden yazdim.. etki tepki meselesini biliyor olmanız gerek:)))) bi de bana kötüsünüz kiskaniyorsunuz falan demiş.. İşte genel anayim ben ana tavrı.. Bizi analiktan soğutan.
Valla dıyemedım . Ama bu tarz gezmelere ve oturmalara cocuksuz gıtmemızı ısterdı. Haklıydı belkı ama o gelmeseydı bız baya kalabalıgız cunku. Iste bırakın neden dısarı cıkarıyorsunuz derdı , evet arada olursa ev oturmasınada cocuk goturmemek bılmıyorum. zaten bırakacak bırı yok o kadar bende,Haha:)) gözün aydın minik bir şeytan dunyaya getiriyosun diyebildinizmi peki:)
Alışırsın, çocuk değil de iş güç yüzünden de böyle bir konu açabilirdin herkes dönem dönem böyle şeyler hisseder insanız sonuçta. Üç gün tatilin varmış, çoğu kadının böyle bir imkanı yok sadece pazarı olan var. Yapmak istediğin bir çok şeyi yapabilirsin aslında, biraz daha planlı hareket edersen ve çamaşır temizlikle çok fazla meşgul olmazsan kuaföre de gidersin epilasyona da gezmeye de. Evin işi bitmez.Ya hayır belkıde benım konusmam boyle bılmıyorum, ben baya agladım bu konudan oturu. Bırı dedı ya ıstanbula yenı geldın adapte mı olamadın , sanmıyorum tekırdagda resmen koy gıbı bır yerdeyız ne bır carsısı var ne bır cafesı o kadar sıg o kadar gencler tarafından tercıh edılmeyen bır yerde,tatil diyemeyiz ona. Ben oradan dondum 4 gun sonra ıse basladım.
Ama sorun adapte olamamak degıl, ben bana bu kadar alan kalmayacagını fark etmemıstım. E tabı o zaman calısmasaydın var , calısıyorum ıste . Elımde hızlı bence , neyı yapamıyorum bılmıyorum . Yatılı bırınıde alamam , benım bu donguye alısmam lazım
Arada babasina birakip bikac saat arkadasima gittgim oluyor arkadaslarima ama elimi kolumu nereye koyacağimi şasıriyorum..oyle boşluk hissediyorum:))Annelik duygusunu tadan bu yürek zaten diyemezdi o meleği şeytan olarak da göremez:))Valla dıyemedım . Ama bu tarz gezmelere ve oturmalara cocuksuz gıtmemızı ısterdı. Haklıydı belkı ama o gelmeseydı bız baya kalabalıgız cunku. Iste bırakın neden dısarı cıkarıyorsunuz derdı , evet arada olursa ev oturmasınada cocuk goturmemek bılmıyorum. zaten bırakacak bırı yok o kadar bende,
sımdı o ısı ne yapacak cok merak edıyorum. Bakalım hem calısıp hemde gezerken cocugunu sureklı bırakacak mı , bırakmak ıstedıgınde bırını bulacak mı merak edıyorum. Daha yenı hamıle buarada . Seneye bu zamanlar anlarım
Şimdi normal yazıyorsunuz..kaldıkı ilk anda ben size gayet normal bu mesaj yazsın.Ve zorluklarını elbet olduğunu,çocuklu hayatı da çocuksuz hayatı da iyi bildiğimi söyledim..herkesin kendi doğrusu.. belkide sizin iyice ölçüp tartmanız için örnekler verdim.Bakın benim çocuğum yok o yüzden çocuğu hayatı karartan bir şey olarak görmenin sebebi demek ki anlatanlardan dolayı,tecrube etmedigim bir şeyle ilgili fikir sahibiysem anlatanların yalancısıyım demek ki.. Bu konuda bile kadınlar öyle şeyler yazmış ki... Eee madem hayatınız karardı niye ikinciyi yaptınız deyince ruhsuz ben mi oluyorum...he belli ki siz çok mutlu memnunsunuz ne güzel size kimse niye yaptın diyemez iki de yapın üç de..
Bakın hanımefendi..ilk yorumu ben yazdim. gayet güzel bir mesaj di.Çocuk hayatı karartıyor demedi...Madem bu kadar şikayetlenecektiniz niye yaptınız dedi...Şikayet etmeyen mutlu annelere bir şey demedi ki...Siz mutluysanız ne güzel işte Allah daha da mutlu etsin.
Bakın hanımefendi..ilk yorumu ben yazsın.. gayet güzel bir mesaj di.
O mesaj üzerine "gençliğimizin yakiyorsunuz çocuk için,yasliliginizi dusunup bencilce davraniyosunuz"diyerek fikirlerini söyledi.. daha doğrusu hiç söylemediği şeylerle suçladı.. etki tepki meselesi diğer yazdıklarında.
Son mesajı tutup bilip bilmeden yazmayın.. aramızdaki tartışmalara karismayin
Ben eşin bir kaç gün evde gibi anladım, öyleyse ev işlerine yardımcı olur diye düşündüm.Bakamaz ya , basedemez. Buyugunun kursu dersı ogretmen ıslerı var, kayınvalıdem varken babam gırıp cıkamaz eve. Ben ıkı kardesın gunduzleyın bırbırınden ayrı evlerde olsun ıstemıyorum. Enınde sonunda buyugunu anneme , kucugunu kayınvalıdeme bırakmak zorunda kalırım .
Bırde oyle aramıza bazı mesafeler gırdı , dogumda. Uzak duruyoruz karsılıklı olarak. Allah muhtac etmesın ınsallah ama bakıcı desem esım annem der bılıyorum .
Eşim pek evde olmuyor , işleri yogun yanı bır 2-3 ay boyle devam edecekmıs ondan sonra umarım en azından haftada 1 gun(hafta sonu) duzenlı olarak evde kalır .
bırde kayınvalıde ıle haftada 3-4 aksam beraber yasamayı ben hayal edemıyorum , senınkıler gıttı dımı yoklar sızde artık tamamen
buarada dun aksam son okudugum yorumpelin- nin yorumu ıdı. Onun esı kadar esım bana yardımcı degıl mesela. Cocuk uyutma ısını sıraya koymak lazım, dıyor kı esım uyutuyor ben evı toparlayıp fılm ızlıyorum. Yemın ederım cok ımrendım.
4 gun calisip 3 gun evde olmak32 yaşıma girdim , dün akşam rüyamda 40 yaşındayken öldüğümü gördüm. Baya öldüm ve acı cekıyordum. Ben hiç yaşamadım filan diye agladığımı hatırlıyorum.Bizim bebeğin aglamasına uyandım o sıra.
Büyük olan 9 yaşında 4.sınıfa gidiyor(bu sene not sıstemı oldugu ıcın derslerı asırı yogun gecıyor , bır oncekı konumda bahsetmıstım ), diğeri ise 1 yaşına girecek 10 gün sonra.
İşe başlayalı(mecburiyetten başlamadım ) 2.5 ay filan oldu. 4 gün çalışıyorum , 3 gün evdeyim.Eşimde çalışıyor, o 2 hafta hafta içi tam gün , 2 hafta bir gün gidip bir gün gitmiyor. Son zamanlarda hafta sonları mesaiye gidiyor, eğitim veriyor.Eve temizlikci geliyor, oglana öğretmen geliyor , hafta içi 3 gün annem yemek yapıyor, eşimde hafta içi mutfagı topluyor.
Ama zaman yetmiyor. Bu sabah zaten böyle kötü uyandım ama aslında hafta sonundan beri kafam atıktı. Cumartesı günü , ufaklıgı uyutamadım , baya saatlerce ugrastım uyutamadım . Tam uyudu , büyük olanın yapamadığı dersi vardi,ona yardım ettim.
Kursa gideceği için yemeğini hazırladım , yedi hazırlandı çıktı . Ve bebeğimiz uyandıGülüyorum ama o gün agladım buna , baya bacak kıllarım serce parmagımın yarısı kadar olmuş. Saçlarımı boyattım , bu hafta da bir işlem yapılması gerekiyordu .Annemi aradım , benı cagırmayacaksın dımı dıye actı telefonu , yok dedım kıvırdım kapadım. Manikür yaptıramıyorum , en son 5 hafta( 1 aydır mahalle sınırlarından cıkmıyorum , servısle ıse gıdıp gelıyorum - arada kuafore gıttım geldım dumduz arabayla, cıkısta dogru eve dondum) önce cocuklara aldıgım kıyafetlerı cıkıp degıstıremedım elimde kaldılar.
İşe baslayana kadar böyle değildi, sureklı ben baktıgım ıcın etrafımdan cok rahat yardım alabılıyordum. Zaten yazın istanbulda bile değildim, cocuklarla nasıl gezebılırım napabılırım gayet farkındayım. ve idare edebilir yapıdayım. Ama sımdı kıs , havalar cok sogudu .Dısarı cıksam evdekı tempoyu kacırıyorum , burnumdan gelıyor ve telafı edecek zamanım olmuyor.
Evde, evde olduğum günler napıyorum pekı ;ıste her gun evı supuruyorum , cunku ufaklık agzına atıyor. Yemek yapıyorum , çamaşır makineye atıyorum , topluyorum katlıyorum , yerlestiyorum. Evi toplu tutuyorum. Yanlız böyle dediğime bakmayın , ne tezgahtan bulaşık eksik oluyor , ne yerden oyuncak. Bende birikmesin diye anında mudahale edıyorum . Cocuklarla tamamen ilgileniyorum , büyüğün dersi oluyor, veya oyun oynamak istiyor. Ona o zamanı veriyorum , küçüğün zaten tamamen oturmus oldugu bır duzen var ona ayak uydurmaya calısıyorum.
Neyse daha fazla yapabılecek bıseyım yok galıba , 2 gun cocuklarla oynamak dısında tamamen bana aıt kalan zamanda koltuga oturamadan gectı,geçiyor. Çalıştığım için ,annem baktığı için annemden yardım alamıyorum , eşimin bu hafta sonlarıda işe gitmesi durumu herşeyi birbirine soktu. Zaten zordu , sımdı daha zor.
Ne zaman gececek bu gunler, tam olarak ne zaman rahatlıyoruz. Tamamen içimi dökmek istedim , kötü hissediyorum kendimi, kendime ait zaman dilim kalmadı.
Konu sahibi bosa aglama senden iyisi yok.Zaten bunu da gozumuze sokmak icin acmissin konuyu.Ayyhss hersey, herkes pesimde ama benim vaktim yok! Hey Allahım ya baska bir şekilde egonuzu okşayabilecek bir şeyler bulun bence.32 yaşıma girdim , dün akşam rüyamda 40 yaşındayken öldüğümü gördüm. Baya öldüm ve acı cekıyordum. Ben hiç yaşamadım filan diye agladığımı hatırlıyorum.Bizim bebeğin aglamasına uyandım o sıra.
Büyük olan 9 yaşında 4.sınıfa gidiyor(bu sene not sıstemı oldugu ıcın derslerı asırı yogun gecıyor , bır oncekı konumda bahsetmıstım ), diğeri ise 1 yaşına girecek 10 gün sonra.
İşe başlayalı(mecburiyetten başlamadım ) 2.5 ay filan oldu. 4 gün çalışıyorum , 3 gün evdeyim.Eşimde çalışıyor, o 2 hafta hafta içi tam gün , 2 hafta bir gün gidip bir gün gitmiyor. Son zamanlarda hafta sonları mesaiye gidiyor, eğitim veriyor.Eve temizlikci geliyor, oglana öğretmen geliyor , hafta içi 3 gün annem yemek yapıyor, eşimde hafta içi mutfagı topluyor.
Ama zaman yetmiyor. Bu sabah zaten böyle kötü uyandım ama aslında hafta sonundan beri kafam atıktı. Cumartesı günü , ufaklıgı uyutamadım , baya saatlerce ugrastım uyutamadım . Tam uyudu , büyük olanın yapamadığı dersi vardi,ona yardım ettim.
Kursa gideceği için yemeğini hazırladım , yedi hazırlandı çıktı . Ve bebeğimiz uyandıGülüyorum ama o gün agladım buna , baya bacak kıllarım serce parmagımın yarısı kadar olmuş. Saçlarımı boyattım , bu hafta da bir işlem yapılması gerekiyordu .Annemi aradım , benı cagırmayacaksın dımı dıye actı telefonu , yok dedım kıvırdım kapadım. Manikür yaptıramıyorum , en son 5 hafta( 1 aydır mahalle sınırlarından cıkmıyorum , servısle ıse gıdıp gelıyorum - arada kuafore gıttım geldım dumduz arabayla, cıkısta dogru eve dondum) önce cocuklara aldıgım kıyafetlerı cıkıp degıstıremedım elimde kaldılar.
İşe baslayana kadar böyle değildi, sureklı ben baktıgım ıcın etrafımdan cok rahat yardım alabılıyordum. Zaten yazın istanbulda bile değildim, cocuklarla nasıl gezebılırım napabılırım gayet farkındayım. ve idare edebilir yapıdayım. Ama sımdı kıs , havalar cok sogudu .Dısarı cıksam evdekı tempoyu kacırıyorum , burnumdan gelıyor ve telafı edecek zamanım olmuyor.
Evde, evde olduğum günler napıyorum pekı ;ıste her gun evı supuruyorum , cunku ufaklık agzına atıyor. Yemek yapıyorum , çamaşır makineye atıyorum , topluyorum katlıyorum , yerlestiyorum. Evi toplu tutuyorum. Yanlız böyle dediğime bakmayın , ne tezgahtan bulaşık eksik oluyor , ne yerden oyuncak. Bende birikmesin diye anında mudahale edıyorum . Cocuklarla tamamen ilgileniyorum , büyüğün dersi oluyor, veya oyun oynamak istiyor. Ona o zamanı veriyorum , küçüğün zaten tamamen oturmus oldugu bır duzen var ona ayak uydurmaya calısıyorum.
Neyse daha fazla yapabılecek bıseyım yok galıba , 2 gun cocuklarla oynamak dısında tamamen bana aıt kalan zamanda koltuga oturamadan gectı,geçiyor. Çalıştığım için ,annem baktığı için annemden yardım alamıyorum , eşimin bu hafta sonlarıda işe gitmesi durumu herşeyi birbirine soktu. Zaten zordu , sımdı daha zor.
Ne zaman gececek bu gunler, tam olarak ne zaman rahatlıyoruz. Tamamen içimi dökmek istedim , kötü hissediyorum kendimi, kendime ait zaman dilim kalmadı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?