- 7 Ocak 2016
- 10.347
- 49.932
- 598
- Konu Sahibi esmermavigoz
-
- #141
Aileden uzağa evlenen ilk insan değilsiniz neyin vicdan azabı bu anlamadım. Eleştirdiğiniz eşinizle aynısınız aslında
bende tam aynısını yazıcaktım.Rahatlık batıyor size, net. Değer kıymet bilmiyorsunuz.
Siz bu aileye olmamışsınız. Çocuklara mesafe koymanız güzel de size hiç zararı olmayan insanlara sırf kendi ailenize uzak olduğunuz için kin beslemeniz çok yanlış.2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.
sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.
kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.
velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.
Bu yorumdan sonra çokta yoruma gerek yok. Gerekenler söylenmiş. Kendi düşen ağlamazYani bana davranışlar çok garip gelmedi. Sen bilerek aynı apartmana oturmuşsun, şimdi ailem 120 km uzakta kaldı ama kayınvalide yakında diye anlaşılmaz triplere gitmişsin.
Üstüne sana hiçbir kötülükleri olmadığını söylediğin aileye karşı fevri davranışlar sergiliyorsun. Olacak iş değil. Yani ben eğer kocamın küçük kardeşlerinin olduğu apartmana otursam, bu çocukların elbelt zırt pırt geleceğini bilirim, hevesleri olacak çünkü, çok belli değil mi? Ayrıca misafirlere de gelirler. Normal yani.
Bu gidişle, bu işten sen zararlı çıkacak gibisin, insanlar belli bir yere kadar alttan alır. Belli bir süre sonra, dayanacak güçleri kalmaz.
Ee keşke evlenmeseydiniz.
Siz daha çekirdek aile olamamışsınız ki.. İkinizde ailelerinize bu kadar düşkünseniz evlenmeseydiniz.
ağlamaya gelir derken ? bu nasıl bir üslup ? kadın düşmanı mısınız ?Kimseye bişey olmaz, bu kafada giderse ya yalnız ya da eşiyle bi sepet havası yapar insanlar, bi de oturup uğraşacak halleri yok. Kaybeden kendi olur, bu rahatı bi yerde bulamaz daha. Dur daha doğumu var bunun, kimseyi yanında bulamayınca bu sefer ilgilenmiyorlar takmıyorlar bişey yerine konmuyorum diye ağlamaya gelir.
yorumunuz için teşekkür ederim.. ben yapı olarak çok maç muç aşırı görüşme insanı değilim, yalnızlığıma düşkünüm, kendi ailemde alt katta olsaydı illa hergün görmek için kendime bir bahane üretmezdim yapım bu, yine haftada bir görürdüm, kendi ailemle bile böyle olacakken eşimin ailesiyle aşırı ilişki içinde olmak biraz benim yapımı zorluyor. 2 ayda 10 kere geldiler yazmışım ama ne onu, hesapladım da haftada en az 2 kez bu evde olmuşlardır. buda 20 kere burda bulunmaları oluyor. belki evliliğimin ilerleyen zamanlarında olsaydı böyle düşünmezdim ama daha ilk ayında evime özel hayatıma çökülmüş gibi hissediyorum. bide eşim ailesiyle çok görüştüğünü de kabul etmiyor. ne zaman geldilerki, hangi akrabam geldi ki vs. diyerek nankörlük yapıyor. ona göre bu sayılar çok az çünkü. daha akrabalarının yüzde biri gelmiş kimse gelmemişki. halası çağırır yemeğe amcası çağırır dayısı çağırır gidiyoruz. ailesi bizde olmasa bile gün içinde muhakkak bi yarım saatliğine de olsa görüşüyoruz, hiç görüşmediğimiz gün nadirdir, kayınvalidem kahvaltıya çağırır çay içmeye çağırır sohbete çağırır vs. evet bende isteyerek katılıyorum ama sonra diyorumki ben sanki burda olmak zorundayım, bana dayatılıyor oyüzden burdayım, buda gururumu kırıyor.Evlilikte senin ailen benim ailem olayının sonu her zaman hüsrandır. İnsanlar size iyi yaklaşmışlar, şartları görerek evlenmişsiniz. Bir aile oldunuz artık bence bu düşünceniz şımarıklık. İnsanların sabrını da tüketmeyin, iyi giden şeyleri zehir etmeyin. Arada gidin ailenizi ziyaret edin tamam. Yetişkinsiniz artık olaylara mantık çerçevesinden bakın. Sevdiğiniz bir eşiniz var, size iyi davranan bir ailesi var bunları heba etmeyin. Aile apartmanında oturmak elbet sık görüşmeyi gerektirecek ben bunda da bir sıkıntı görmüyorum insanlar iyi oldukları sürece. Mutlu olmaya bakın hayatı kendinize zehir etmeyin. Unutmayın bu seçimi siz yaptınız şimdi size bu kadar iyi davranan insanlara mızıkçılık etmeyin
iş yok? okul öncesi öğretmeniyim aktif çalışıyordum evlilik sebebiyle ayrıldım. kötü niyetlisiniz. evlilik masraflarının yarısına yakınını kendim karşıladım. tam anlayamadım müneccinlik mi yapıyorsunuz ? kötü bir müneccinhayattaki tek dert erkek olunca böyle oluyor işte
21 yaşında evlen, 15 gün sonra boşan
26 yaşında bi daha evlen onda da evlenmeyi meziyet gördüğün için bütün bu saçmalıkları
önceden kestireme çünkü önemli olan evlenmek yani nasıl evlenirsen evlen
30 yaşında 3. evliliğini de yaparsın bence sen
iş yok güç yok para yok ama evlilik dosyan kabarık
Onca şeyden taka taka buna takmanız da bi şeylerin dank ettiğine işarettir. İyi iyi.ağlamaya gelir derken ? bu nasıl bir üslup ? kadın düşmanı mısınız ?
Psikolojik sorunlarınız var,destek alınağlamaya gelir derken ? bu nasıl bir üslup ? kadın düşmanı mısınız ?
yorumunuz için teşekkür ederim.. ben yapı olarak çok maç muç aşırı görüşme insanı değilim, yalnızlığıma düşkünüm, kendi ailemde alt katta olsaydı illa hergün görmek için kendime bir bahane üretmezdim yapım bu, yine haftada bir görürdüm, kendi ailemle bile böyle olacakken eşimin ailesiyle aşırı ilişki içinde olmak biraz benim yapımı zorluyor. 2 ayda 10 kere geldiler yazmışım ama ne onu, hesapladım da haftada en az 2 kez bu evde olmuşlardır. buda 20 kere burda bulunmaları oluyor. belki evliliğimin ilerleyen zamanlarında olsaydı böyle düşünmezdim ama daha ilk ayında evime özel hayatıma çökülmüş gibi hissediyorum. bide eşim ailesiyle çok görüştüğünü de kabul etmiyor. ne zaman geldilerki, hangi akrabam geldi ki vs. diyerek nankörlük yapıyor. ona göre bu sayılar çok az çünkü. daha akrabalarının yüzde biri gelmiş kimse gelmemişki. halası çağırır yemeğe amcası çağırır dayısı çağırır gidiyoruz. ailesi bizde olmasa bile gün içinde muhakkak bi yarım saatliğine de olsa görüşüyoruz, hiç görüşmediğimiz gün nadirdir, kayınvalidem kahvaltıya çağırır çay içmeye çağırır sohbete çağırır vs. evet bende isteyerek katılıyorum ama sonra diyorumki ben sanki burda olmak zorundayım, bana dayatılıyor oyüzden burdayım, buda gururumu kırıyor.
başta düşünmedin mi diyenlere açıklıyım, ben bu konuyu eşimle ve ailesiyle açık açık aynı size anlattığım gibi defalarca konuştum. ailemde aynı şekilde bu endişelerini kalabalık olmalarını rahatsız olacağımı gelip gitmeden sıkılacağımı bizim buna alışkın olmadığımızı vs. sürekli anlattı. size hiçbir akraba gelmeyecek, gelirse kayınvalidem ağırlayacak, yukarı çocuklar çıkmayacak dediler hemfikir olduk. ben çok açık sözlüyümdür kayınvalideme dedim ki belki 2 hafta aşağı inmem aynı apartmandayız diye sürekli görüşmek zorunda değilim benim yapım bu alınganlık yapmanızdan korkuyorum dedim. oda nasıl istersen diyerek destek çıktı bana hep olumlu yaklaştı. şimdi evlenince akrabalar hayırlı olsuna gelmek isteyince eşim illede evimizde ağırlayalım diye benle inatlaşıyor, evimde ağırlamak istiyorum ayıp olur diyor. böyle olunca akraba geliyor diye kayınvalidemi de çağırıyorum tanımıyorum akrabalarını çünkü. bu şekilde defalarca bu evde bulundular yoksa daha bu eve sadece ailece 1 kez oturmaya geldiler ben çağırdım geçen hafta.
ne güzel, böyle erdemli biri olabilmenize sevindim ama ben aynı karakterdee değilim malesef. yerinizde olmayı isterdim. benim eşimin babası var ama çok sorumsuz, eşim en büyük çocuk ve kardeşlerini çocuğu gibi görüyor, hatta o kadar sıkılmış ki çocuk hevesi bile yok bir-iki seneye yaparız diyor.Siz bu aileye olmamışsınız. Çocuklara mesafe koymanız güzel de size hiç zararı olmayan insanlara sırf kendi ailenize uzak olduğunuz için kin beslemeniz çok yanlış.
Bu deveyi güdemeyecekseniz bu diyardan bir an önce gidin ki insanlar da yoluna baksın. Babasız 7 kardeşli bir ailenin en büyüğü ile evlenirken hatta üst katlarına taşınırken bunu düşünemediniz mi.
Bemim eşim de 7 kardeşin büyük erkek evladı, annelerini kaybettiler biz çıkarken, eşim hep derleyip toplayan oldu. 3 yıl altlı üstlü olmak üzere 5 yıl aynı mahallede yaşadık, bir arada olup sohbet etmeleri, sık sık gelip gitmeleri hiç zoruma gitmedi hatta hoşuma da gitti. Benden kimse gün tabağı beklemedi, çayımızı demledik oturduk. Sevmek isterseniz seversiniz, çünkü kötü insanlar değiller diyorsunuz, sevmek istemiyorsanız adamı zora sokayın. Almanya meselesi gibi hayaller için bile dünyayı dar ediyorsunuz. Böyle davranarak ve düşünerek mutlu bir evliliğe ulaşma ihtimaliniz yok
Her yazdığınla biraz daha batıyorsun ama sen. Evlenmişsin insanlar hayırlı olsuna geliyor, eşinin ailesi de mecburen geliyor. Hayırlı olsun bitince sana gelmezler zaten kvye giderler. Sabırlı olman lazım. Bi şimdi bu kadar kalabalık görürsün bir de doğumda, sen gitmezsen bir daha kimse gelmez. Bizde ilk bir kaç hafta kimse uğramazken onlarda ertesi gün başlanıyor hayırlı olsuna, eşin de haklı gelin görmeye geliyorlar amcası dayısı gelenler, onlarla büyümüş, el değil artık onlar anasının evinde ağırlamak ayıp. Çok bencilsin, böyle bir seferlik şeylere tahammül göstermen lazım, sen evlendiysen kocan da evlendi ev ve hayat sadece sana ait değil artık. Bu gün sen onun gönlünü hoş edeceksin yarın benzer bir durumda o seni. Bence sen psikolojik destek al 'ben istemiyorum'la evlilik yürümez, hele o kültürde hiç yürümezağlamaya gelir derken ? bu nasıl bir üslup ? kadın düşmanı mısınız ?
yorumunuz için teşekkür ederim.. ben yapı olarak çok maç muç aşırı görüşme insanı değilim, yalnızlığıma düşkünüm, kendi ailemde alt katta olsaydı illa hergün görmek için kendime bir bahane üretmezdim yapım bu, yine haftada bir görürdüm, kendi ailemle bile böyle olacakken eşimin ailesiyle aşırı ilişki içinde olmak biraz benim yapımı zorluyor. 2 ayda 10 kere geldiler yazmışım ama ne onu, hesapladım da haftada en az 2 kez bu evde olmuşlardır. buda 20 kere burda bulunmaları oluyor. belki evliliğimin ilerleyen zamanlarında olsaydı böyle düşünmezdim ama daha ilk ayında evime özel hayatıma çökülmüş gibi hissediyorum. bide eşim ailesiyle çok görüştüğünü de kabul etmiyor. ne zaman geldilerki, hangi akrabam geldi ki vs. diyerek nankörlük yapıyor. ona göre bu sayılar çok az çünkü. daha akrabalarının yüzde biri gelmiş kimse gelmemişki. halası çağırır yemeğe amcası çağırır dayısı çağırır gidiyoruz. ailesi bizde olmasa bile gün içinde muhakkak bi yarım saatliğine de olsa görüşüyoruz, hiç görüşmediğimiz gün nadirdir, kayınvalidem kahvaltıya çağırır çay içmeye çağırır sohbete çağırır vs. evet bende isteyerek katılıyorum ama sonra diyorumki ben sanki burda olmak zorundayım, bana dayatılıyor oyüzden burdayım, buda gururumu kırıyor.
başta düşünmedin mi diyenlere açıklıyım, ben bu konuyu eşimle ve ailesiyle açık açık aynı size anlattığım gibi defalarca konuştum. ailemde aynı şekilde bu endişelerini kalabalık olmalarını rahatsız olacağımı gelip gitmeden sıkılacağımı bizim buna alışkın olmadığımızı vs. sürekli anlattı. size hiçbir akraba gelmeyecek, gelirse kayınvalidem ağırlayacak, yukarı çocuklar çıkmayacak dediler hemfikir olduk. ben çok açık sözlüyümdür kayınvalideme dedim ki belki 2 hafta aşağı inmem aynı apartmandayız diye sürekli görüşmek zorunda değilim benim yapım bu alınganlık yapmanızdan korkuyorum dedim. oda nasıl istersen diyerek destek çıktı bana hep olumlu yaklaştı. şimdi evlenince akrabalar hayırlı olsuna gelmek isteyince eşim illede evimizde ağırlayalım diye benle inatlaşıyor, evimde ağırlamak istiyorum ayıp olur diyor. böyle olunca akraba geliyor diye kayınvalidemi de çağırıyorum tanımıyorum akrabalarını çünkü. bu şekilde defalarca bu evde bulundular yoksa daha bu eve sadece ailece 1 kez oturmaya geldiler ben çağırdım geçen hafta.
Sen böyle erdemli olmayacaksan bu aileyle olamazsın canım. Uzun sürmez bu evlilik, sürse de huzurlu olmaz. Bu adam asla senin istediğin adama dönüşemezne güzel, böyle erdemli biri olabilmenize sevindim ama ben aynı karakterdee değilim malesef. yerinizde olmayı isterdim. benim eşimin babası var ama çok sorumsuz, eşim en büyük çocuk ve kardeşlerini çocuğu gibi görüyor, hatta o kadar sıkılmış ki çocuk hevesi bile yok bir-iki seneye yaparız diyor.
almanya da dayısı amcası halası bir ton akrabası ve kendi işleri de var orada. biz tanıştığımızda Almanya'ya gidicekti, benim için vazgeçti sonra ülkenin durumundan dolayı yine Almanya diye tutturdu. oraya gidiş kararı kesin görünüyor asla istemiyor burda yaşamayı
26 yaşında 2. kez evlenip iş aile çevre düzen her şeyi koca uğruna bırakacak kadar evlilik meraklısı birineiş yok? okul öncesi öğretmeniyim aktif çalışıyordum evlilik sebebiyle ayrıldım. kötü niyetlisiniz. evlilik masraflarının yarısına yakınını kendim karşıladım. tam anlayamadım müneccinlik mi yapıyorsunuz ? kötü bir müneccin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?