Kafam çok karışık durumumu anlatayım.. Şu anki eşim bana evlenirken bir ton sözler verdi borçsuz evlenilecek altınlarına dokunulmayacak tarzı. Kavgalar yaşadık. Nişan aşamasında erkek tarafını hiç zorlamadık. Ne takarsanız şanınızdandır dedik. Eşyaları ucuz ucuz aldırdık beğenmediğim halde. Evimde şu an tülüm halım bile eksik. Kaynanam evime ikinci el tül bile teklif etti düşünün o kadar aşağıda gördüler beni. Üni mezunuyum eşimden 10 yaş küçüğüm ailemin bi ton kişi önünü keser parmakla gösterilirdim. Buna rağmen yuva kurmak kolay değil diye ailecek iyi niyet gösterdik. Biz iyi oldukça onlar bunu fırsatlara çevirdiler..
Her neyse uzun badüreler atlatarak evlendik. 2 ay eşimle altınlar için tartışmalar yaşadık. Ben onları gizli gizli hesabıma yatırdım. Ona takılanları satmasına izin verdim. Ailesinin ödemesi gereken birçok borcu da ödediğimizi biliyorum bana söylemiyor ama.
Neyse 2 ay sustum sustum, kira ödenmemiş, faturalar, taksitler duruyor. Eşim altın istedi. Evi döndüremiyormuş 2000 tl lazımmış. İnanmadım. Kredi kartı ekstrelerini istedm hesap vermek zorunda değilim dedi. Maaşını gördüğüm yok. Ailesine de tahminimce yardım ediyor ama evlenmeden önce böyle bişeyin olacağını söylememişti. Dayandım dayandım günlerce tatlı dil gösterdm olmadı, bağırdım çağırdım olmadı. Vermem dedikçe üstüme geldi. En sonunda kart ekstrelerini bana ver kartların bende dursun maaşın bende dursun ben göreyim nereye ne ödediğimizi böyle gizli saklı olmaz dedim. Kabul etmedi. Gerekirse kuru ekmek yiyelim sıkalım dişimizi ödeyelim dedim. Yine kabul etmedi. O altınları daha kötü günler için saklıyorum dedim. Altın dediğim de toplamda 6 bilezik taktılar. Şu an iki tane istiyor. Bunun sonunun gelmeyeceğinin farkındayım. Hem ailesinin sorumluluklarını ben ödeyeyim hem takılarımı vereyim hem de onlar gelin aldık diye ortada gezinsinler. Benim için para mesele değil ama gurur yaptım bunu.
Dayanamadım dedim böyle gidecekse boşanırım dedim böyle evlilik olmaz. Yolun yarısında beni akşam vakti ortada bıraktı gitti. Ailemin yanına gidersem beni geri yollamazlar dedim. buna rağmen yolladı. Ve 9 gün aramadı namussuzluk yapmışım gibi. 9. gün aradı "Bekliyorum gelmiyosun nolcak bu işin sonu borcum var işte." gibilerinden laflar etti. Ben sandım ki pişman olur üzülür hala aklı takılarda. 2000 tl bi erkek için nedir bulamıyorsan ek iş yap dedim. Bana mı güvendin de evlendin dedim. Beni ortada bıraktın iki teneke için dedim yüzüne kapattım.
Sonra komşum ve kardeşim eşyalarımı almaya gitti evimden. Telefon açtı anahtarı birine bırakması için evdeyim gelin dedi. Ve eşyalarım toplanırken engel bile olmadı. Hatta yardım olsun diye valizimin birini kapıya kadar taşımış
Komşum senin ailen yok mu 10 gündür nerdesin al aileni gel dedi diye dün ailesini alıp geldi.
Pişmanlık beklerken ben hala, ayrılığımızla alakalı olmayan konuları açtı kendini kurtarmak için beni burda ortaya attı, sahip çıkmadı. Hala borcu olduğunu söylüyor. Hala takı istiyor. Bir de pişkin pişkin davrandı yalanlar söyledi yine. Ne kadar kızsa da 5 dk sonra gülerdi, dün yüzünden nefret akıyordu...Kaynanam çok sinsi, alttan alttan dolduruyor, nişanda başıma gelmişti sanırım bu da onun işi. O bana bu kadar kinlenmezdi
Ya da ben sevgisine çok güvenmişim...
Şimdi ne yapayım kızlar? Yaşım henüz 22. Başka bir hayata devam edebilirim ama bunun düzelme ihtimali var mıdır dersiniz? Kredi al diyoruz tavana bakıyor. Hiç bir çözüme yanaşmıyor tek istediği altın. Bunun derdini ben anlayamadım anlayan var mı
