Temizlik ve yemek için yardımcı ayarlayın, işinizi bırakmamış olursunuz, sonra pişmanlık yaşamayın..Kizinizla da bolca vakit geçirmeye çalışın ve uzman desteği alın derim..eşim aslında ilgileniyor ancak daha çok ben takip ediyorum ki defalarcada tartıştım eşimle bu konuda
inanın çok yoruluyorum.sabah kahvaltı hazırlayıp işe gidiyorum,işte yoruluyorum eve gidiyorum eşim yemek yapmayı bilmiyor.ben yemek yapıyorum eşim bulaşıkları yıkıyor oda yoğun çalışıyor onada üzülüyorum.kızımın derslerinden anlamıyor takip etme işi yine bana kalıyor.kızım tableti alıp odasına gidiyor aklım hep kızımda kalıyor ne yapıyor diye
Hepimiz bunun farkındayız ama bazı işler var ki gerçekten insanın hayatını alıyor desek yeridir. Yani keşke insanların elinde olsa. Bazı işler mesai bittiğinde bitmiyor, sürekli sunumlar, yoğun toplantılar ve sık sık yeni tasarlanan ürün, proje tarzı vb hazirliklari olan işler var. Maalesef ben de bu tarz bir sektörden geliyorum. Yoksa hepimizin arzusu işi işte bırakmak..Ha ben de geçen şöyle bir söz okudum: 20 yıl sonra ne kadar uzun saatler çalıştığınızı hatırlayan kişi patronunuz değil, çocuğunuz olacak.
Ev iş arası mesafe nasıl?Çalışan anneler nasıl yapıyor çok merak ediyorum. Bende mi anormallik var diye düşünmeye başladım. Neden bu kadar kendimi yorgun hissediyorum
Pedagoga götürürüm ancak ben kaliteli vakit geçirmedikçe bu şekilde kendimi yorgun hissettikçe yine bir tarafı eksik kalmıcak mı
Stres nedir bilir misinizTuzun kuru demeyin lütfen ama ben evine geldiğinde hala iş düşünen insanları, işi evine taşıyanları anlayamıyorum.
Mart ayında 13 yaşına girecek
Evet sorunlar oldu ancak okul müdürü geçen seneye göre çok çok iyi fark edilir biçimde kendini düzeltti dedi
Ancak bu yoğunluğumdan bu ara ilgilenemedim ve bu beni üzdü
9 yaşında kızım var. Tek çocuk ve ilkokula başladığından beri öğretmenlerden şikayet duymaktan bıktık. Çok zor bir çocuk. Kaç kez konuştuk anlattık, yeri geldi ceza verdik,kızdık, güzellikle anlattık ama yok olmuyor değişmiyor. Tam düzelir gibi olurken başa sarıyoruz.
Okulunu değiştirdik, özel okula verdik ama burdada aynı.online derste arkadaşının girişini kısıtlamış, onların adına bir çok hesap açmış vs. Diğer veli çok kızmış, şikayet etmeye kalkmış.
Çok yoruldum aynı şeyleri konuşmaktan. Nasıl davranıcağımı şaşırdım. Bana yol gösterin.var mı benim gibi çocuğu olan.
İyi bir anne olmadığımı düşünüyorum
Başınıza gelmediği için anlamazsınız. Benim eşim yüksek bir pozisyonda çalışıyor yakında direktör olacak. Hadi bakalım eve iş gelmesin. Sürekli telefonda iş yoğunluğundan ve yurtdışı merkezli bir işi var. Sorun çıktığında yönetim kuruluna hesap veriyor. Patronlara paranın hesabını veren işi eve mecburen taşıyor. Ben bir kamu kurumunda çalışıyorum eve pandemi dönemi hariç hiç iş getirmedim. Herkesin şartları farklı üstten ve genel konuşup kınamayın.Tuzun kuru demeyin lütfen ama ben evine geldiğinde hala iş düşünen insanları, işi evine taşıyanları anlayamıyorum.
Yıllarca özel sektörde çalıştım elbette bilirim. Ama görevimiz kendi sağlığımızı korumak. Biz varsak iş var, siz öyle iş çıkışı işi düşünmeye kahrolmaya stres olmaya devam edip hasta olursanız şirketiniz 2-3 haftaya yerinize yenisini koyabiliyor, bilin isterim. Siz kendinizin yerine yenisini koyabiliyor musunuz?Stres nedir bilir misiniz
Genel konuşup kınamıyorum. Ben satınalmacıydım şirketin parasını yönettim. Herkes bana düşman olmuş. Ben de yüksek pozisyonlarda çalıştım, alçak ya da yüksek herkes hesap veriyor zaten. Şirketin CEO su olsanız yönetim kuruluna hesap veriyorsunuz. Temizlikçisi olsanız idari işler amirine.Başınıza gelmediği için anlamazsınız. Benim eşim yüksek bir pozisyonda çalışıyor yakında direktör olacak. Hadi bakalım eve iş gelmesin. Sürekli telefonda iş yoğunluğundan ve yurtdışı merkezli bir işi var. Sorun çıktığında yönetim kuruluna hesap veriyor. Patronlara paranın hesabını veren işi eve mecburen taşıyor. Ben bir kamu kurumunda çalışıyorum eve pandemi dönemi hariç hiç iş getirmedim. Herkesin şartları farklı üstten ve genel konuşup kınamayın.
Ben de böyle çalışıyordum. Ne oldu biliyor musunuz? Uğruna gençliğimin en güzel yıllarını böyle geçirdiğim şirketim bir cuma sabahı tüm çalışanlarını toplayıp Türkiye pazarından çekiliyoruz dediHepimiz bunun farkındayız ama bazı işler var ki gerçekten insanın hayatını alıyor desek yeridir. Yani keşke insanların elinde olsa. Bazı işler mesai bittiğinde bitmiyor, sürekli sunumlar, yoğun toplantılar ve sık sık yeni tasarlanan ürün, proje tarzı vb hazirliklari olan işler var. Maalesef ben de bu tarz bir sektörden geliyorum. Yoksa hepimizin arzusu işi işte bırakmak..
Size kızmak gibi bir niyetim yok.tamam en yüksek pozisyonda sizsinizGenel konuşup kınamıyorum. Ben satınalmacıydım şirketin parasını yönettim. Herkes bana düşman olmuş. Ben de yüksek pozisyonlarda çalıştım, alçak ya da yüksek herkes hesap veriyor zaten. Şirketin CEO su olsanız yönetim kuruluna hesap veriyorsunuz. Temizlikçisi olsanız idari işler amirine.
Eve iş getirmek farklı. Zaman zaman herkes eve iş getirebilir. En basit örnek, öğretmensinizdir sınav kağıdı okumanız gerekir. Ama işten çıktıktan sonra rutin bir şekilde iş stresi yaşamaya devam ediyor, iş yerindekilerle yatıp kalkıyor, evinizde sürekli bu insanların ve işteki olayların muhabbetini yapıyorsanız, dinlenmeniz gereken zamanda beyniniz işle ilgili çalışmaya devam ediyorsa durun ve ben ne yapıyorum diye düşünün.
İş, para kazanmak ben var olduğum sürece ben iyi olduğum sürece var.
Ben tansiyon hastası olmuşum ben sinir hastası olmuşum ne yapayım o işi?
Burda herkes kaynanasıyla sınır koyamayana kızıyor ama görüyorum ki işinizle özel hayatınız arasına sınır koyamayan, koyabilene de kızan bir güruh da varmış
Neyini anlamıyorsunuz yapılacaksa iş eve geliyor. Ben çalışmıyorum ama eşim su saate calisiyor. Sabah 7 de kalkıyor en erken 1.30 da yatiyor. Genellikle 2 de yatıyor. Mecbur getiriyor çalıştığı pozisyona göre eve geliyor yoksa eve iş getirenlerde rahatça uzanıp tv izlemek istiyorTuzun kuru demeyin lütfen ama ben evine geldiğinde hala iş düşünen insanları, işi evine taşıyanları anlayamıyorum.
En yüksek pozisyonda çalıştım gibi bir iddiam yok. Ama en önemli öğrenimlerimden biri işi işte bırakabilmek. Konu sahibine yazdım önerimi. O şirketlerin verdiği kurumsal eğitimler içinde en sevdikleri “mindfulness” eğitimleri aslında tam da budur: anda kal. Ama şirketlerimiz nedense ailemizle evimizle kendimizle anda kalabilmemizi çok hoş karşılamazSize kızmak gibi bir niyetim yok.tamam en yüksek pozisyonda sizsinizparanın sahibine her zaman hesap verilir zordur. Şu konuda haklısınız ben iyi değilsem ne anladım kariyerden de maaştan da. Bu dengeyi yurdum şartlarında kurabilen işsiz kalır veya maaşından pozisyondan fedakârlık yapar. Mesele bunlar değil zaten. Hanımefendinin konusuna ışık tutalım. Bence siz destek almalısınız çocuğunuz için. Aksi halde reşit olduğunda suclanacak şeyler yapacak ve hiç korkusu yok.
Bence siz anlamıyorsunuz ben iş yapılacaksa eve getirmeyin çalışmayın mı dedim?Neyini anlamıyorsunuz yapılacaksa iş eve geliyor. Ben çalışmıyorum ama eşim su saate calisiyor. Sabah 7 de kalkıyor en erken 1.30 da yatiyor. Genellikle 2 de yatıyor. Mecbur getiriyor çalıştığı pozisyona göre eve geliyor yoksa eve iş getirenlerde rahatça uzanıp tv izlemek istiyor
Sizin bir formulunuz var mi siz nasıl işi işte bırakmayı başarıyorsunuz ?Tuzun kuru demeyin lütfen ama ben evine geldiğinde hala iş düşünen insanları, işi evine taşıyanları anlayamıyorum.
:)eşim aslında ilgileniyor ancak daha çok ben takip ediyorum ki defalarcada tartıştım eşimle bu konuda
inanın çok yoruluyorum.sabah kahvaltı hazırlayıp işe gidiyorum,işte yoruluyorum eve gidiyorum eşim yemek yapmayı bilmiyor.ben yemek yapıyorum eşim bulaşıkları yıkıyor oda yoğun çalışıyor onada üzülüyorum.kızımın derslerinden anlamıyor takip etme işi yine bana kalıyor.kızım tableti alıp odasına gidiyor aklım hep kızımda kalıyor ne yapıyor diye
Maalesef ki tuzu kurusunuz. Kusura bakmayın.Tuzun kuru demeyin lütfen ama ben evine geldiğinde hala iş düşünen insanları, işi evine taşıyanları anlayamıyorum.
Siz yapmak isteseniz de orda ki sistem Ailenizi ihmal etmenize izin vermez. Bunu siz daha iyi bilirsiniz.13 yılı aşkın süre. Toplantılarla deadline larla, aklınıza gelecek her tür kurumsal hayat zorluğuyla…
Şunu hiç unutmadan: burda bana işimi belli saatlerde hakkıyla yapmam için para veriyorlar. 24 saatimi buna ayırmam, kendime veya aileme ayıracağım zamandan çalmam kendi kendimi köle yapmam demektir.
Ahh ahh yurtdışında yaşayışım 2 yıl. Kalan tüm çalışma hayatım Türkiye’de. O yüzden Türkiye’de çalışma şartlarının zorluğunu bilmeyen eski gurbetçilerden sanmayın. Ben konu sahibinin konusunu daha fazla baltalamamak için yorum yapmayacağım.Maalesef ki tuzu kurusunuz. Kusura bakmayın.
Yurt dışında yaşıyorsunuz. Asla burası ile yaşamınızı kıyaslamayın. Arada Dağlar var..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?